Gisteren mijn scheurkalender niet vergeten en dit is wat ik erop las en ik vond het de moeite om door te geven.
Driekoningen.
Een mooie beschrijving van het Nederlands Driekoningenfeest is die van de Spaanse kapitein Alonso Velasquez in een kroniek in 1614!!
" Op driekoningendag en de avond tevoren wordt in elk huishouden een koning door het lot aangewezen. Ieder moet hem gehoorzamen en onderdanig dienen! Als hij drinkt, juicht men hem luidruchtig toe.
Van daags voor Kerstmis tot Driekoningen toe -die zij dertiendag noemen - plaatsten ze in huis achter de vesters die op straat uitkomen, dertien waskaarsen op een rij. Die kaarsen zijn ter herdenking van de dertien nachten tussen Kerstmis en Driekoningen. Al die nachten lopen ze bij elkaar in en uit en bedrinken zich! "
Voilà Driekoningen eens op een andere manier bekeken . Ik heb de indruk dat het in de 17e eeuw feestgangers waren.
In de keuken hangt hier traditioneel de scheurkalender " de Druivelaar" maar als je die niet bekijkt of dagelijks een blaadje afscheurt dan sla je de bal mis zoals ik vandaag! Maar met een zieke slaapgenoot in huis had ik andere dingen te doen. Iedere vrouw die langskomt begrijpt me wel en dan vergeet een mens al eens iets hé?
Tsja als dat de trend van het jaar wordt dan is dat niet veelbelovend in mijn geval....
Ik was er gisteren heilig van overtuigd dat het Driekoningen was maar ook verwonderd dat niemand kwam zingen aan de deur. Daarom trok ik vandaag naar de bakker om verloren maandag te vieren met worstenbrood en appelbollen.. ( als een echte Antwerpse inwijkelinge wil je niet achter blijven!!) om tot mijn verbazing vast te stellen dat het anormaal kalm was en er ook niets was dat erop wees dat het verloren mandag was... Ik heb dan toch maar voet bij stuk gehouden en die broden en bollen besteld maar moet toegeven dat mijn interne jaarkalender blijkbaar niet juist staat!!
T wist de oplossing: " Volgende week opnieuw".. en zeggen dat ik vanaf morgen de riem wil aantrekken want mijn weegschaal heeft echt kuren .. ze blijft maar extra kilo's aanduiden sinds de feesten ....
Dit jaar wil ik met jullie even bekijken hoe de maanden aan hun naam gekomen zijn of welke volksnaam ze ook wel krijgen?
JANUARI
Januari is de eerste maand van het jaar op de Gregoriaanse kalender. Het is afgeleid van de Latijnse woorden mensis Ianuaris, de maand van Janus. Janus wordt in de Romeinse mythologie gezien als de god van de deuren, maar ook als de god van het begin en het einde. Janus wordt afgebeeld met twee gezichten, hij kijkt terug naar het verleden, maar kijkt ook vooruit naar de toekomst.
Januari bestaat uit 31 dagen en wordt in het Oud-Nederlands ook wel de louwmaand of wintermaand genoemd. Het woord ‘louw’ komt van het woord (leer)looien. Het was vroeger de gewoonte om de huiden van geslachte dieren in januari te looien.
Januari wordt gezien als de koudste maand van het jaar, met een gemiddelde van 2,6 graden Celsius.
Maar elke maand heeft ook zijn weerspreuken
Hier een greep uit de grote voorraad spreuken rond januari
Geeft januari een sneeuwtapijt, dan zijn we gauw de winter kwijt.
Gelijk januari, zo ook juli.
Groeide in januari het gras, nooit de zomer goed en was.
Heeft januari koude en droge dagen, dan zal in februari de sneeuw u plagen.
Heeft januari koude en droge dagen, dan zal in februari de winter u plagen.
Staat groen en fris het gras, het hele jaar heeft vaak een schraal gewas.
In januari veel regen, brengt de vruchten weinig zegen.
Wellicht hebben jullie ook genoten of een traantje weggepinkt terwijl één van de kleinkinderen vlot of moeizaam maar met zo'n overtuiging zijn /haar nieuwjaarsbrief aflas om dan met een zucht van opluchting te eindigen :
van je lieve kapoen
1 januari 2014.
Voor kinderen is het meestal een hele opdracht om een nieuwjaarsbrief voor te lezen voor een familie publiek. We weten intussen allemaal dat het voorlezen van de nieuwjaarsbrieven een zeer emotioneel moment is. We worden geraakt door het feit dat de kleintjes, maar ook de groten met een eigen inlevingsvermogen hun brief komen voorbrengen vol goede wensen en prachtige verzen. Er wordt dan ook altijd een zeer warme boodschap overgedragen waar het cruciaal is dat hierbij het beste gewenst wordt voor elkaar in het nieuwe jaar en dat men goede voornemens voor ogen neemt.
Ook dit jaar staan ze hier weer de op de kast die 6 nieuwjaarsbrieven, de trots van oma en opa, pareltjes stuk voor stuk!
Als je dat aan je voordeur hoort ( en dat hebben we gehoord!!) dan is het eind december en mag je de balans van een jaar opmaken.
Ik denk aan het afgelopen jaar met een glimlach, ik heb zo van alles genoten. Ik denk ook aan het afgelopen jaar met een traan, die traan is vooral voor die mensen die me zo na stonden en voor wie 2013 het eindstation was en die met deze feestdagen erg gemist worden! Een glimlach en een traan, ze zijn er beide om beurten het hele jaar door steeds geweest. Maar wat ik zeker vooraan zet is dankbaarheid voor zoveel in het voorbije jaar! Ik wil iedereen voor het komende jaar dat gevoel van dankbaarheid toewensen, in zware tijden valt dat soms niet mee, maar er blijft nog zoveel: de lach van je kinderen en kleinkinderen, de mensen die je groeten of je pad kruisen, de zon die elke morgen opkomt en al of niet straalt, het mogen genieten van een goede gezondheid.. en nog zo onnoemelijk veel meer dingen. En ik wens jullie nog veel meer.. Ik wens iedereen een jaar vol liefde... Ik wens iedereen een jaar vol zachtheid.. Ik wens iedereen vrede in zichzelf en innerlijke rust.. Ik wens iedereen vriendschap en vertrouwen...
Maar bovenal wens ik iedereen een goede gezondheid want daar start alles mee.
De hemel vertoont op oudejaarsnacht alle kleuren van de regenboog: het effect van heel wat vuurpijlen. Maar dat is pas zo sinds de jaren zestig.
Vroeger maakten mensen vooral héél véél herrie tijdens de jaarwisseling. De behoefte lawaai te maken aan het begin van het nieuwe jaar is eeuwenoud. De Germanen deden het al. Ze verjoegen zo de kwade geesten van het voorbije jaar en verwelkomden het nieuwe. Deze gewoonte om herrie te maken in de nacht van 31 december op 1 januari bleef bestaan.
Toen in de Middeleeuwen het buskruit naar Europa kwam, was dat meteen een geliefd middel om harde knallen mee te maken met oudjaar. Het schijnt zelfs zo te zijn dat later, in de achttiende eeuw, veel Amsterdammers een klein kanonnetje hadden! Dat haalden ze op oudejaarsnacht tevoorschijn om mee te knallen. Maar de feestvierders gebruikten niet alleen buskruit om kabaal mee te maken. Ook luidden ze de kerkklokken, sloegen ze op trommels en liepen met ratels, kleppers en fluitjes.
In de loop van de negentiende eeuw begonnen de herrie en het overmatige drankgebruik de burgerij steeds meer te storen. Die zorgde ervoor dat het grote, losbandige feest op oudejaarsnacht vrijwel verdween. Maar niet voor altijd!
Na de Tweede Wereldoorlog (1945) hadden de meeste mensen wel even genoeg knallen gehoord. Maar halverwege de jaren zestig gingen de mensen, net als vóór de negentiende eeuw, weer massaal de straat op om herrie te maken. Nieuw was het siervuurwerk. Eerder werd dat vrijwel alleen ter ere van keizers en koningen afgestoken. Vanaf de twintigste eeuw waren de vuurpijlen bereikbaar voor iedereen. Niemand weet precies waar en wanneer vuurwerk is uitgevonden. Waarschijnlijk bij toeval, doordat iemand per ongeluk salpeter morste (een chemische stof die vroeger wel eens gebruikt werd als vervanger van zout), tijdens het koken. Dat poeder viel in het houtvuur en begon enorm te knetteren.Hoe dan ook, in China gebruikte men al 2000 jaar geleden vuurwerk. Voor feesten, maar ook omdat men dacht dat de knallen boze geesten weg zouden jagen.
Bij ons is vuurwerk nog niet zo lang bekend, pas sinds de middeleeuwen. Toen werd het vooral bij oorlogen gebruikt: bommen vol kruit waarmee kasteelmuren kapotgeschoten werden en vuurpijlen die de vijand doodsbang moesten maken. Vuurwerkmaker was toen een heel belangrijk en geheimzinnig beroep. Maar ze rommelden maar wat aan en er zijn dan ook heel wat vuurwerkmakers zelf met kruit en al de lucht in gevlogen.
Tot daar wat achtergrondkennis op deze laatste dag van het jaar..
Nu kan je vuurwerk in alle soorten en maten kopen en hoef je geen expert te zijn om af te steken zolang je het maar veilig doet en je je vuurwerk niet bij een dubieuze handelaar hebt gekocht. Na de laatste klok van 12 uur knalt het langs allekanten dat het een lieve lust is. Als jij ook van plan bent om te knallen doe het dan veilig en dan zien we mekaar volgend jaar terug same place same time en wensen we mekaar een ...
Ik kan het niet helpen, ik ben zwanger, hoogzwanger van het nieuwe jaar, ik wacht op het moment dat het vuurwerk al mijn eindejaarsblues wegneemt. Ik wacht op het moment dat ik mijn familie en vrienden eindelijk mag verklappen dat ik ook dit jaar weer geen goede voornemens heb, omdat je dingen niet moet voornemen maar gewoon moet doen.
In de koelkast leg ik al de fles champagne die me over enkele dagen in één klap zal verlossen van mijn weemoed....Knal je mee?
Ik ben al 2 dagen wat grieperig maar dank zij mijn spuitje tegen griep hoop ik dat ik er snel van af geraakt want maandag en dinsdag komen hier 4 schatten logeren tot 's avonds dan hebben T en ik eindejaasavond voor onszelf!
Ze noemen het niet voor niks , de donkere dagen van kerst. Het maakt mij ieder jaar weer weemoedig. We laten ons meesleuren in een gekte van luxe, veel eten en vooral veel geld uitgeven. Maar die donkere dagen nodigen ook uit voor warmte en veel lichtjes al heeft dit voor mij niks met de echte kerstgedachte te maken.
De donkere dagen zetten je gevoel op zijn kop. Ieder jaar kijk ik terug in het jaar en ben dankbaar voor wat ik heb maar ben ik ook verdrietig om dat wat ik ben kwijtgeraakt of aan het kwijtraken ben.
Ieder jaar voel ik me kwetsbaar in deze periode van het jaar! Achterom kijken wil ik niet , vooruit kijken doe ik voorzichtig.
" Vrede.. vrede.. vrede op aard aan alle mensen .." Met kerst heeft iedereen het over de vrede. Velen vergeten dat vrede ook na die twee dagen geldt. Men veracht, minacht, bekritiseert veel te makkelijk. Respect en liefde zou de drijfveer van elke mens moeten zijn tegenover alles en iedereen die leeft. Niet twee dagen per jaar de wapens neerleggen om daarna elkaar weer af te slachten.
Overal klinkt weer: " Er is een kinderke geboren op aard! " De aarde die wij mensen naar de klote helpen. De dieren die wij mensen naar de klote helpen. En maar wijzen met de vingertjes.
Ik trek me vandaag terug bij mijn gezin dan steek ik de lampjes aan, branden de kaarsjes. Ja, we delen warmte, vriendschap en gebondenheid en genieten van elkaars aanwezigheid. "
"Stille Nacht , heilige nacht...."
Ook voor jou trouwe bezoeker een hartverwarmende Kerst .
Op deze vooravond van Kerst is het bij ons altijd feest want dan vieren we de verjaardag van onze dochter. Een mooier Kerstgeschenk konden we niet krijgen. Proficiat lieve dochter en nog veel jaren!
Eergisteren op weg naar het "Wilde Westen " werd ik weer beroerd door " ce plat pays qui est le mien"...en de kale bomen langs de wegen en van het één kwam het andere. In een auto kan je toch niet veel doen als je niet zelf rijdt....
Sluiterkensdag, ken jij dat nog ? Heb je het ook vaak gedaan? Ik wel hoor en het leverde meestal iets positiefs op !! Sluiterkensdag is een traditie die stilaan aan het verdwijnen is. Vandaag de dag weten nog maar weinig mensen wat sluiterkensdag inhoudt terwijl deze traditie vroeger algemeen gekend en verspreid was in Vlaanderen.Op sluiterkensdag mocht iemand worden buiten- of opgesloten. Het zogenaamde slachtoffer werd pas weer vrijgelaten wanneer hij of zij beloofd had iets te zullen doen of niet te doen of wanneer hij of zij beloofd had de zogenaamde daders te zullen trakteren. Oorspronkelijk werd het zowel door volwassenen als door kinderen gedaan, maar na verloop van tijd sloten enkel kinderen iemand buiten of op. De persoon die werd buiten- of opgesloten was meestal één van de ouders of de onderwijzer of de onderwijzeres. Wanneer bijvoorbeeld de leerkracht buiten de klas werd gesloten, moest deze eerst beloven geen huiswerk te zullen geven die dag. In bepaalde streken werd er gesproken over “iemand Thomassen”. Dit refereert naar de heilige Thomas die vroeger op 21 december werd gevierd. Sluiterkensdag wordt echter in verschillende streken op verschillende data gevierd afhankelijk van de streek. Zeg niet dat ik jullie niet verwittigd heb!
Ook het Groot Dictee der Nederlandse taal kan inspireren...
De Vlaming Dirk Bosmans is de winnaar van Het Groot Dictee der Nederlandse Taal 2013. Hij had amper 13 fouten ….
Zoals elk jaar, volgde ik ook deze keer het gebeuren op TV en nam ik mijn spreekwoordelijke pet af voor de prestatie van de winnaar…
Ik kan me voorstellen dat literairen en taalpuristen zich in de handen wrijven bij dergelijke taalconstructies die vol steken met valkuilen en hete hangijzers .Maar of ik er warm van word na het horen van die retorische zinnen vol met ingewikkelde taalperikelen?
Zeg nu zelf wie spreekt er in godsnaam in de trend van : ” Zulke lammenadige anastrofes vernoemde de criticaster naar zijn tante Betje, in wier postale verbiage een heel aantal zeugmata, polysyndetons en anakoloeten wiewauwde….!!
Wiewaauwde , het enige woord waarbij ik me iets kan voorstellen al is het me toch taalwreemd. Neen , ik krijg er in ieder geval geen orgasme van.
Als naar gewoonte ging ik voor het slapen op bloggenronde en kwam langs op de blog van Fjak@ en las er een gedicht van Jolie ‘t Hoofd . Meteen werd ik wel geroerd door de taal en daar ….op dat precieze moment begon dit logje te groeien….
Taal… wat een rijkdom en wij zijn de enige levende wezens die over zoiets geniaals beschikken .Heb je er ooit al eens bij stilgestaan wat een prachtig communicatiemiddel de taal is? Het samenvoegen van letters tot woorden en woorden tot zinnen stelt ons als enigen op deze aarde in staat om vreugde, verdriet , leed en pijn , liefde en haat , kennis en creativiteit te laten ontsnappen aan een lichaam dat anders onze gevangenis zou zijn. Dieren reageren op geluiden van andere dieren : een hond blaft omdat een andere hond blaft en een haan kraait in antwoord op het gekraai van een andere haan en enkel de klank of het timbre kan verschillen. Maar wij hebben zoveel meer, wij hebben een taal zodat we kunnen spreken en schrijven en zo mekaar beroeren, troosten, beminnen, of afmaken , haten .. vernederen….wat dan weer een keerzijde van de taal is.
Hoe eenzaam moeten de oermensen niet geweest zijn omdat ze gevangen zaten in een lichaam dat enkel met geluiden en klanken of symbolen contact had met die anderen. Maar door de eeuwen heen ontdekte de mens dat klanken woorden konden worden en woorden zinnen en zinnen de brug legden naar mekaar toe tot de dag van vandaag ..want wat zien we ?
Tenzij je nog nooit een SMS gekregen hebt van jouw kinderen of jongeren dan heb je het zeker al gemerkt - misschien doe je het zelf ook al – maar de zinnen worden terug woorden en woorden worden afgekort en letters worden tekens en dat allemaal omdat er steeds minder tijd is voor lange uiteenzettingen. Kijk gewoon even rond als je wandelen gaat of uit eten gaat of een koffie gaat drinken of lekker ligt te luieren op het strand…Hoe vaak zie je niet dat mensen naast elkaar zitten ieder opgeslorpt door de passie van een GSM of tablet.Wedden dat ze een SMS naar mekaar sturen om te zeggen hoe leuk hun uitje samen is!!!
Om dat allemaal duidelijk te maken even het volgende. Stel je wil iets zeggen tegen een dierbare wat verkies jij?
W8 ik wjwz: DJW ( thx) en D - ggm ik hheovvj. Tabee....of
Wacht even ik wil je wat zeggen: dank je wel en petje af, goed gedaan maat ik hou heel erg ontzettend veel van jou. Groeten
Mijn keuze is rap gemaakt en ik weet wat me meer raakt!!
Ik wil niet aan doemdenken doen en het is zeker geen SF ( daar gaan we!!) ik ben ook geen helderziende maar toch als ik er even over nadenk en zie hoe snel alles evolueert dan zie ik in gedachten over 4/5 generaties mensen rondlopen die terug geïsoleerd zitten in hun eigen wereld en enkel via klanken en tekens contact hebben.. Misschien bestaan er dan ook wetenschappers die een studie maken over het taalgebruik in een ver verleden en ontleden ze onze boeken en gedichten en vragen ze zich af waarom wij in godsnaam zoveel woorden gebruikten om datgene te zeggen wat zij in drie afkortingen doen?
Maar tot het zover gekomen is zullen wij maar rustig verder communiceren op onze ouderwetse maar o zo heerlijke manier nl via onze taal en blog .
Tijdens een vlucht in een tweezitter wordt de piloot onwel. De blonde passagierster is in paniek en probeert zenuwachtig de radio:
" May day, May day !! De piloot is buiten bewustzijn ! Ik krijg hem niet wakker ... en ik kan niet vliegen ! "
Ze hoort een rustige stem die zegt:
" Hier de controletoren. Ik ontvang U luid en duidelijk en zal U hierdoor praten. Ik heb heel wat ervaring in dit soort zaken, blijf gewoon kalm en alles komt in orde. Geef me uw hoogte en positie a.u.b. "
Vlug zegt ze in de micro: "
" Ik ben 1 meter 70 en zit in de stoel vooraan rechts. "
Lange stilte...
" OK " zegt de stem uit de toren traag. " Herhaal dan nu na mij: Onze Vader, die in de hemelen zijt....."
Het is weer eens zover dat de kerstlampjes flikkeren in de straten, in de huiskamers de fraai versierde kerstbomen verschijnen, de kalkoenen straks weeral massaal geslacht worden, dat de goeie wensen weer netjes op papier zullen gezet worden of per e-mail verzonden . Voor sommigen zijn dat allemaal symbolen voor gezelligheid voor anderen beginnen de alarmsirenes nu te loeien…want weer een jaar dat op zijn einde loopt.
Elk jaar opnieuw ken ik ook dat gevoel. Neen, niet van die aard dat het een onverdraaglijke hunkering is naar het hele dagen languit voor een brandende kachel liggen, sabbelend aan een kerstkransje, luisterend naar een doorleefde stem die "Stille nacht , heilige nacht" neuriet terwijl het buiten vriest. Neen, het is eerder een gevoel van dankbaarheid verweven met weemoed om wat voorbij is en om wat straks weer komen zal..
Ik hoorde onlangs op TV idat er steeds meer mensen hun lichaan afstaan aan de wetenschap. Die stap heb ik nog niet gezet en zal ik wellicht ook niet zetten maar ik heb me wel al een tijdje officieel als organendonor laten registreren. Ik had daar al eerder over gepraat met T en de kids en mijn argumenten voor die beslissing uit de doeken gedaan.
Ik weet wel dat je in België automatisch donor bent tenzij je uitdrukkelijk te kennen geeft dat je dat niet wil, maar er gaan nog teveel organen verloren omdat familie op de valreep geen toestemming geeft om ze te gebruiken.
De soms schrijnende berichten over tekorten aan organen, wachtlijsten waar ook kinderen met nog een gans leven voor zich op staan, het nog iets willen betekenen na mijn overlijden dat allemaal zijn redenen die in het voordeel van zo een registratie pleiten.
En als ik het eens goed bekijk , wat heb ik momenteel in de aanbieding : - 2 longen die, behalve dat éénmalig proberen, niet gerookt hebben.
- een lever die enkel met mate een glaasje heeft moeten verteren (ik ben dus die saaie trien die anderen dronken zie worden op feestjes).
- een letterlijk goed hart (figuurlijk goed, daar zal mijn omgeving wel een mening over hebben).
- twee nieren die tot nu toe steeds behoorlijk hebben gewerkt en verder wellicht nog veel meer bruikbaars (wil ik het wel weten wat ze allemaal zouden kunnen gebruiken ?).
Laat het duidelijk zijn, ik ben niet bewust van plan om snel de pijp aan Maarten te geven, daarvoor leef ik te graag. Natuurlijk wil ik nog ouder en wijzer worden (om dan zo oud te zijn dat ik vergeten ben dat ik wijs ben. Ik wil mijn kleinkinderen volwassen zien worden, op hun eigen benen zien staan en een eigen leven zien uitbouwen. Ik wil zelf nog genieten van kleine en grote dingen,…
Het te lang moeten wachten op een geschikte donor kostte in mei het leven aan de jonge meter van kleinzoon 2. Dat was het laatste duwtje dat ik nodig had.Twee minuten tijd en twee handtekeningen zijn er nodig voor zo een registratie en dan bespaar je de nabestaanden een dilemma.
Lieve blogger. Ik hoop ten stelligste dat u op dit moment ergens kunt liggen braden en bakken onder een laag zonnecrème, tot u lichtjes begint te knetteren. In mijn biotoop schijnt de zon ook maar is het koud en knettert alleen het hout in de kachel.
Ik heb voor de gelegenheid even een bain de soleil aangetrokken, kwestie van wat inspiratie op te doen, maar het helpt uiteraard geen steek, wat had u gedacht. Ik ben bovendien modemoe en klerenmoe ja zelfs winkelmoe, maar aan mij zal dat niet liggen. Daar zijn verschillende redenen voor, maar de allerbelangrijkste reden, zeker op dagen dat er enige hormonale instabiliteit in het spel is ( ja dat kan ook op seniorenleeftijd hoor!!), is het gedrag van o zo behulpzame winkeljuffrouwen. Daar krijg ik krullende tenen van.
Vorige week heb ik nog eens moeite gedaan om in een winkel binnen te stappen om uit te zien naar iets nieuws en tof voor de feestdagen . Helaas. De inkoopdames hadden wel voldoende materiaal in huis gehaald waar een mens al wat vrolijker zou kunnen van worden, maar alleen in brave coupes en kleine maatjes. Mooie feestbloesje en "ensembeltjes" hingen allemaal dwangmatig gerangschikt per kleur, zoals de vele boetieks wel eens durven te doen wanneer ze denken dat ze hun klanten bij het handje moeten leiden, zodat ze met een assorti outfit naar buiten wandelen.
Geeuwend bladerde ik aldus door de rekken, van zolder tot gelijkvloers. Zo vlijtig ben ik dan weer, uit vrees dat ik net dat ene stuk per abuis zal overslaan dat in mijn maat is en wél iets in mijn hersenen teweegbrengt.
“Zoekt u iets speciaals?” klonk een vriendelijke maar argwanende stem achter mij.
Het brandde op mijn tong om te antwoorden:
“Ja, ik zoek een speciale plooifietsen liefst op electriciteit,” maar in plaats daarvan glimlachte ik en probeerde ik moedig de wrevel uit mijn mondhoeken te halen.
“Nee hoor, mag ik gewoon wat rondkijken?”.
Uiteraard mocht ik dat, maar alleen in de dwingende nabijheid van winkeljuffrouw Eén, die als een mestkever rond mij bleef cirkelen terwijl ze hier en daar een pluisje van de kleren plukte. Intussen begon het in mijn slapen te bonzen en ging het bladeren in de rekken steeds sneller, tot het reusachtige rek één ziedende vlek werd, vermits Juffrouw Twee kwam rondcirkelen en na een paar dodelijk stille minuten de vraag lanceerde:
“Als ik u kan helpen, moet u het maar vragen,” en daar, wijzend naar de broek die ik toevallig in de handen had, nog aan toevoegde “en die is heel mooi met die schoenen daar, weet u?”.
Welnu, het rek is gelukkig blijven staan, de spiegel is niet in gruzelementen uiteengespat. Ik ben twee etages naar beneden gespurt tot ik in de eerste winterse koude stond. Nee, als ik mij door een dergelijke lijdensweg moet worstelen voor ik iets deftigs om het lijf krijg, dan hoeft de nieuwe wintermode niet voor mij. We zullen wel creatief zijn met wat we hebben of op vintagejacht gaan. Stukken spannender. Of misschien het interieur wat restylen? Kan ook veel doen voor het humeur.
Rest mij nog de vraag: waarom doen winkeljuffrouwen soms zo neerbuigend, alsof ze met modeanalfabeten te maken hebben? Doen ze het om mensen te tergen, meekijken over de rug? Suggesties geven hoe men dit en dat zus en zo dient te dragen terwijl de meesten het liefs rustig rondkijken?Jaja, het is hun job ik weet het....
Ik vrees dat ik de volgende keer bij het shoppen een vliegtuigstickertje op mijn rug zal plakken waarop staat “Please do not disturb”. Alleen dan, in volmaakte stilte, kan winkelen een perfecte therapie zijn. Even aan niets anders denken, vervuld worden van verlangen, aantrekken, kopen en koesteren. Een vluchtige vorm van zelfbeloning, jazeker, maar ook geluk is per slot van rekening altijd vluchtig.
Als ik mijn alfabet wil afwerken tegen het eind van de maand, dan moet ik er spoed achter steken. Daarom twee moeilijke vandaag die ik dan ook samen neem!
Ik wens je de
van
X’en in de zin van oneindig veel zoenen van de mensen van wie je houdt.
en de
van
-Yin en yang( iets anders kan ik niet bedenken)
als balans om zaken af te wegen en jezelf terug in evenwicht te brengen.
Ja, het is nu onherroepelijk en voelbaar dat de zomer ons verlaten heeft en de winter zich aankondigt . De tekenen zijn er al in de natuur met zijn regen, wind, wolken en dalende temperaturen. De zomer, het seizoen waarin we heerlijk met elkaar buiten zijn, de natuur alle voeding levert waarvan we maar kunnen dromen en we van elkaar en alles genieten, verliet ons al definitief. De winter die dwingt ons stapje voor stapje weer meer naar binnen, ons huis in. De gezelligheid en warmte zoeken we binnen , want buiten wordt het te koud daarvoor. Dat naar binnen gaan geldt niet alleen ons woonhuis, maar ook voor onszelf. Winter is voor mij bij uitstek de tijd om in mezelf te kijken wat ik geoogst heb in het voorbije jaar en hoe ik daar in sta. Met andere woorden, winter is voor mij ook het seizoen om te reflecteren over wie ik ben (geworden) en al denk je dat je op een zekere leeftijd niet veel meer verandert toch betrap ik mij er op dat ik elk jaar op de één of andere manier mijn kijk op het leven, familie en vrienden bijstel..ach ja .. het verstand kom niet voor de jaren zeker .. en dat breng mij bij het volgende lied:
Bonnie St. Claire - Het Verstand Komt Met De Jaren
Als kind kreeg ik vroeger Vaak van mijn moeder De allerbeste raad Bij ieder probleempje Zag ze meteen: Was het echt of kattenkwaad En als ik dan weer eens wat doms had gedaan Zei ze heel lief: 'Trek het jou toch niet aan!
' Want het verstand komt met de jaren Doe toch niet zo eigenwijs Je verliest je wilde haren Want die worden later grijs Ja, het verstand komt met de jaren Soms wat langzaam Soms ook snel Oh, m'n moeder die schat Had niet altijd gelijk Maar verstandig was ze wel
Wat later toen kwamen mijn vrienden samen Bij ons thuis over de vloer Je wilt niks verliezen De beste te kiezen Dat was 'n hele toer Dan werd ik verliefd of ik liet hem juist gaan M'n moeder zei steeds: 'Trek het jou toch niet aan!
' Want het verstand komt met de jaren Doe toch niet zo eigenwijs Je verliest je wilde haren Want die worden later grijs Ja, het verstand komt met de jaren Soms wat langzaam Soms ook snel Oh, m'n moeder die schat Had niet altijd gelijk Maar verstandig was ze wel
Nu zijn de rollen veranderd Nu geef ik zelf goede raad Want ik weet toch al jaren Veel te goed hoe het gaat Want het verstand komt met de jaren Doe toch niet zo eigenwijs Je verliest je wilde haren Want die worden later grijs
Ja, het verstand komt met de jaren Soms wat langzaam Soms ook snel Oh, m'n moeder die schat Had niet altijd gelijk Maar verstandig was ze wel Ja, m'n moeder die schat Had niet altijd gelijk Maar verstandig was ze wel
)
en dan vergeet een mens al eens iets hé? 
- ggm ik hheovvj. Tabee....of 
