|
Het is weer eens zover dat de kerstlampjes flikkeren in de straten, in de huiskamers de fraai versierde kerstbomen verschijnen, de kalkoenen straks weeral massaal geslacht worden, dat de goeie wensen weer netjes op papier zullen gezet worden of per e-mail verzonden . Voor sommigen zijn dat allemaal symbolen voor gezelligheid voor anderen beginnen de alarmsirenes nu te loeien…want weer een jaar dat op zijn einde loopt.
Elk jaar opnieuw ken ik ook dat gevoel. Neen, niet van die aard dat het een onverdraaglijke hunkering is naar het hele dagen languit voor een brandende kachel liggen, sabbelend aan een kerstkransje, luisterend naar een doorleefde stem die "Stille nacht , heilige nacht" neuriet terwijl het buiten vriest. Neen, het is eerder een gevoel van dankbaarheid verweven met weemoed om wat voorbij is en om wat straks weer komen zal..
|
)
.
.
.
.
