|
Even verder breien aan mijn vorig logje met de cruciale vraag " waarom"...
Ken je dat ook een kleinkind dat in zijn/haar waarom-fase zit?
"Om gek van te worden", zeg je dan.
Waarom vragen wij, volwassenen, vaak ook nog "waarom"?
Een voorbeeld:
Is het glas halfleeg of halfvol?
Raar, maar hierop lijken er twee antwoorden mogelijk. Iets wat met vele vragen het geval is, toch?
Want, wat met de vragen:
Is die man goed of slecht?
Heeft dat kind talent of niet?
Een kind kan namelijk voor het ene wel en voor het andere geen talent hebben en een man kan in bepaalde opzichten goed en in andere slecht zijn.
In ieder geval, onze kleinkinderen doen wat wij allemaal doen, vragen stellen.
Waarom stellen we vragen?
Omdat we ons over bepaalde dingen verbazen. Omdat we kennis willen opdoen. Omdat we nieuwsgierig zijn. Omdat we iets hebben meegemaakt dat we niet begrijpen.
Wat zou het leven zijn zonder vragen?
Saai. Niets. Onmogelijk.
En zeggen dat dit al begint op ons vierde jaar, ja, soms zelfs nog vroeger en op je 68ste ben je nog niet uitgevraagd!
Daarom : weet jij waarom er nu zo'n rotwinter boven onze contreien hangt of moet ik zeggen een verlengde herfst?
|
)
.
.
.
