Over ongeveer 2 weken mogen we weer eens mee bepalen welke goede burgervaders (en moeders) aan het roer van ons vaak stuurloze schip mogen staan. Maar maakt het allemaal nog iets uit?
De afgelopen 4 jaar is duidelijk geworden dat het niet zo eenvoudig is welke partij het ook voor het zeggen heeft, er gebeurt zo weinig, de crisis is nog niet echt bedwongen , de gewone burger wordt verder uitgeperst en politici lopen meer ruzie te maken dan dat ze oplossingen aanbrengen. Moesten ze dit alles nu gratis doen dan had ik er niet zo wakker van gelegen… Maar om nu met belastings-centen betaald te worden om met je luie reet in een eikenhouten stoel, dure broodjes krabsla en spawater naar binnen buffelend, een beetje ruzie te zitten maken, dat is toch te grof voor woorden! Als je zo’n werknemer onder je hebt, dan grijp je die toch bij z’n nekvel, schreeuw je in z’n oor dat als ie dit nog één keer doet hij lekker z’n spulletjes kan pakken!
Toch komen onze regeringen er telkens weer makkelijk vanaf. En heb je de campagnes al gevolgd? Er wordt even over het programma gesproken en verder gaat het in het aanvallen en afbreken van andere partijen...ik ben die discussies nu al beu en het circus moet nog beginnen. Het is weer zover dat de kandidaten weer het straatbeeld kleuren en de kiesstrijd is volop bezig. Kiezen we voor een partij of kiezen we voor een persoon?
Neen ’t is niet gemakkelijk en ik zal weer met met wreed veel vragen in dat stemkot staan! Bij al onze politieke partijen heb ik het “net niet” gevoel, ofwel hebben ze een overtuigend kopstuk en valt het programma tegen, ofwel valt het programma mee maar word ik bij het zien van hun kopstuk heel verdrietig. Met de afgelopen 4 jaar in het achterhoofd wandel je toch nooit overtuigt het stemhokje in ? Jij wel?
In West Vlaanderen is het vandaag de dag om alle mama's in de bloemetjes te zetten. Hier in het Antwerpse vieren sommigen de mama's in aug . Maar een Antwerpenaar zou geen Antwerpenaar zijn om niet van beide te profiteren dus daardoor staan de mama's hier twee keer in het middelpunt. :
Ik heb werkelijk geen idee waarover ik wil schrijven en toch doe ik het want ik heb gewoon zin om de toetsen van mijn klavier aan te raken. En je weet hoe dat gaat, van het één komt het ander.
Ja, soms doe ik dingen waar mijn hoofd niets van snapt, dat denkt dan bij zichzelf:
“ O God… waar is Natoken nu weer mee bezig…en waarom?”
Maar mijn buikgevoel vertelt mij echter: “ Doe maar leuk verder...”
Wat jullie echter niet zien is dat ik tussen die vorige regels al een hele tijd voor mij uitgestaard heb, kijkend door het raam naar de regen en niet wetend wat hier nu verder op volgt… Niet dat de regen mij uitnodigde om erdoor te lopen.
Er was een tijd dat ik dat wel graag deed, lekker “ ingeduffeld” met een waterdichte ponco aan en rubber laarzen want dat geeft de beste bescherming als je bij regen het bos ingaat.
Als het regent, blijven de meeste mensen thuis. Slechts weinigen weten dat wandelen in de regen echter bijzonder goed is voor de gezondheid en vooral rustgevend is. Net als bij een nachtwandeling ziet de natuur er dan anders uit en zie je dieren die je bij mooi weer nooit zou hebben waargenomen. Niet alleen de regenworm kruipt bij slecht weer uit de grond, ook andere dieren wagen zich uit hun holen en gaan pas goed leven als het regent. Planten schieten de grond uit en het gras glinstert als zilver.
En na de regen is het dan genieten van de geurige lucht die uit de natte weiden en akkers opstijgt. Wie met open ogen door bos en de natuur wandelt, zal weer leren kijken en zich verwonderen. De natuur is vol wonderen en geheimen. We behoeven ze slechts te ontdekken.
Hallo.. Houston to Natoken…
Jaja mannekes ik ben terug… .ik weet nog altijd niet waarover ik wilde schrijven al staat mijn blad nu wel vol.. Daar houd ik het dan best maar bij zeker?
Vandaag zou ons ma 94 j geworden zijn . Ik mis haar nog steeds en dat stemt me wat weemoedig vandaar...
Soms denk ik… Als ik aan het einde van de weg zal zijn dan zal ik nog even willen omkijken en aarzelen vooraleer ik de hoogste top bestijg, dan zal ik weer heel even dat kind zijn dat iets heel moois verwacht. En als dan het morgenlicht tussen de bomen valt, en de onwetendheid van de verwachting
te groot is voor mijn mensenhart, dan zal ik nog even omkijken naar wat voorbij is, niet zonder schroom, maar met het gevoel dat het leven een boeiend gevecht was waarvoor ik dankbaar mag zijn. Waarom maakt die gedachte mij dan zo triest?
Voor diegenen die bezorgd waren.. het gaat al beter met mijn oog. We gingen zaterdag naar de spoed en zo kreeg ik rap de nodige verzorging .. ik kan wel nog niet te lang achter een scherm zitten want dat turen is niet optimaal dus houd ik het bij de oplossing van de rebus.
Roze deed een goede poging maar deze keer was de oplossing niet juist Fjak@ sloeg de nagel op de kop met achterbaks..Toch bedankt aan beiden om het te proberen
Even uitleggen:
achter b aks ( ander woord voor bijl) = Achterbaks
Vandaag begint de maand mei ook bloeimaand of Mariamaand genoemd en is de vijfde maand in het jaar van de gregoriaanse kalender en telt 31 dagen.
Mei valt op het noordelijk halfrond geheel in de lente en op het zuidelijk halfrond geheel in de herfst.
In de Keltische traditie is 1 mei het begin van de zomer, dat wordt gevierd met het Beltane-feest.
De Romeinen vierden diverse voorjaarsfeesten. Begin mei hadden ze het meerdaagse bloesemfeest, de Floralia geheten. Op de eerste dag van mei vierden ze het feest van de aardgodin Bona Dea ('de Goede Godin'), die later met de Griekse godin Maia werd geïdentificeerd. Zij was de oudste en mooiste van de Pleiaden, de zeven dochters van Atlas en Pleione. Het Griekse woord μαια (maia) betekende oorspronkelijk 'moeder' en later 'vroedvrouw' (μαιεια-maieia).
De Romeinen vereerden deze Griekse moedergodin opdat zij de dingen van de natuur zou laten groeien. Zij noemden de meimaand (Maius in het Latijn) naar haar. Het Latijnse woord maior (= 'groter') is aan maia verwant, zo ook het woord maiestas (= 'aanzien', 'pracht', 'het hoog in aanzien zijn', 'verheven zijn').
In de Middeleeuwen ontstond in Italië het gebruik om de maand mei te wijden aan Maria, de "Moeder van God".
6 spreekwoorden en uitdrukkingen bevatten `mei` :
- de mei van het leven (=de bloeitijd van het leven)
- de meitak op een werk zetten (=het werk afmaken)
- een natte mei geeft boter in de wei (=weerspreuk)
- in mei leggen alle vogels een ei (=weerspreuk - aanduiding dat in mei het broedseizoen begint)
- meisjes die bloemen vragen, mag je kussen zonder te vragen. (=een aanmoediging om meisjes met bloemen te kussen)
- regen in mei, dan is april voorbij. (=de natuur kiest vanzelf de goede volgorde.)
Weerspreuken ivm mei
- In mei een warme regen, betekent vruchtenzegen
- Onweer in mei, maakt de boeren blij.
- Is mei nat, een droge juni volgt zijn pad.
- Mei koel en te nat, brengt koren in het vat.
- Avonddauw en zon in mei, is hooi met karren op de wei.
- Is het weer in Mei te mooi, dan krijgt de schuur maar weinig hooi.
- Een natte mei geeft boter in de wei.
- Mei niet te koud en niet te nat, vult de schuur en ook het vat.
- Een bijenzwerm in mei,is een goed teken voor de wei.
- Mei tot jubelmaand verkoren, heeft toch rijm achter de oren.
- Het onweer in de schone mei, doet het koren bloeien op de hei.
en zo kan ik nog lang verder gaan.. maar zo te zien moet de meimaand wat regen krijgen... we zullen zien!
Maar voor jou trouwe bezoeker dit geluksbrengertje :
Vele jaren geleden toen ik nog kind was stond de meimaand gelijk aan meikevermaand. We gingen in het weggetje naast onze thuis aan de beukenhaag schudden en vonden onmiddellijk enkele prachtexemplaren op de grond. Wij deden ze in lucifersdoosjes en lieten ze, tot ongenoegen van ons ma, soms los in huis. Die grote kevers met twee langwerpige bruine schilden - die tevens als vleugels dienen - en achter de kop een zwart schouderpantsertje zijn al zoveel jaren uit mijn gezichtsveld verdwenen. Nooit meer zag ik er nog éen tot gisterenmorgen toen ik zo'n groot insect voor mijn voordeur vond. Ik kon hem gewoon oprapen en hij kroop rustig over mijn hand. Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om zomaar een ander soort kever op te nemen, maar die kever uit mijn kinderjaren .. daar vind ik niets engs of vies aan integendeel .. hij is pure nostalgie!
Na zoveel jaren weer eens een meikever! Hoe kan dit opeens? Herstel van de natuur? Of puur toeval? Ik heb hem in de beukenhaag van de buren neergezet en hoop voor hem op nog een lang leven.
Waarom heet een gedroogde druif rozijn en blijft een gedroogde vijg vijg?
Die vraag glipte zomaar in Klaproosje haar reactie op mijn uitleg over " vijgen na Pasen" … en natuurlijk ging ik op zoek.. Maar een antwoord vond ik niet maar misschien dat ….
Talen zijn afspraken. Wat in het Nederlands zo is, is in andere talen mogelijk anders. De eskimo's (of noem je ze beter Inuit) hebben vijf of zes of meer woorden voor alle schakeringen van wit, terwijl ze maar één woord hebben om zowel groen als blauw aan te duiden.
Ik stel dus voor dat je een gedroogde druif gewoon een rozijn noemt, of verkeis je toch een gedroogde druif? Er zijn ongetwijfeld talen waarin een gedroogde vijg een andere benaming heeft.Dus who cares?
Maar misschien toch een goede tip …noem een kat een kat, da's altijd handig voor je gesprekspartners.
Maar dat vond ik wel..
Waarom heet een gedroogde druif bij ons rozijn?
In de zeventiende eeuw werden ze ingevoerd vanuit Spanje, door Frankrijk, en waarschijnlijk kregen ze de naam mee van het land waarlangs ze geïmporteerd werden (het Frans voor druif = raisin; rozijn = raisin sec). Dus rozijn en niet gedroogde druif.Duidelijk?
Waarom heet een gedroogde pitloze druif trouwens krent?
Omdat die in onze streken voor de eerste maal binnenkwam vanuit Corinthe in Griekenland. En krent in het Frans? Raisin de Corinthe...
Gisteren was ik met oude foto's bezig omdat ik een familie album aan het maken ben en toen zag ik die foto van mijn peter met wie ik altijd een speciale band had. En ik dacht .. wat zou ik graag nog eens met hem praten en daarom schreef ik hem die brief.
Liefste peter,
De tijd kruipt altijd maar verder, stopt nooit en ik maak er deel van uit. Of ik nu zin heb of niet, elke dag sta ik op en doe mijn ding net zoals jij dat vele jaren geleden ook deed. Jij leefde op het ritme van de natuur want jij was zo'n eenvoudige maar echte buitenmens. Ik vecht al jaren tegen deze natuur en doe het een beetje anders maar toch loop ik mee met de klok waar we ons allen aan houden en die dag en nacht bepaalt. We lopen mee met de tijd die verleden maakt tot wat het is en toekomst brengt als we maar even wachten, een tijd die er vaak niet is voor het heden al is het "nu" nochtans het belangrijkste.
Genieten van het heden dat zijn zovelen verleerd, liefste peter. Jij kon bezig zijn met je tuin zonder ook maar aan iets anders te denken, jij kon je koffie drinken om vier uur zonder andere gedachten, genietend van die kop hete, zwarte troost. Toen je at, dronk, werkte, deed je het in het "nu". Wij eten ook, drinken ook, kijken tv en werken ook, maar onze gsm piept al voor de volgende afspraak tijdens het eten, de pc spuwt het zoveelste mailtje op ons scherm tijdens het drinken, de tv vertelt ons dat er op een andere post een programma start tijdens het kijken. Het werk sleurt ons mee in een tempo dat we niet willen maar dat nu eenmaal zo hoort. Voor het "nu" hebben we vaak geen tijd meer simpelweg omdat het nu binnen een paar seconden weer verleden tijd is en dat we te hard bezig zijn met dromen na te jagen die komen gaan. En dan op een dag ,peter, zitten we ook op die bank waar jij zo graag zat. Roken we ook onze pijp of niet en denken we aan die tijd die we vergeten waren, aan het geloop en de stress. Dan peter denken we na over de tijd die we verloren hebben omdat we te druk bezig waren met de toekomst. Dan overpeinzen we het verleden en dan, peter, is het te laat om nog te doen wat we ooit droomden te doen en blijft enkel het huidige moment over.
Liefste peter, de tijden ze zijn nog steeds hetzelfde maar toch... wij veranderen ze wel.
Ik las bij Ludovikus de vraag van Lipske… waarom men zegt: “ Vijgen na Pasen “ ?
Ja, jullie kennen me al een beetje hé en dus ging ik op zoek want volgens mij rijpen vijgen pas in de zomer en dat is toch altijd na Pasen?
Antwoord:
In de middeleeuwen waren de vastendagen zeer talrijk en vooral de veertig dagen voor Pasen . Na de wintertijd, de tijd van feesten en schrokpartijen, zorgde de Kerk voor afremming. Voor velen was het echter een onontkoombare noodzakelijkheid. De voorraden van vlees en dergelijke waren immers op en slechts een noodgedwongen vasten kon de burgers de lente doen bereiken.
Op vastendagen mocht er geen vlees en geen vette spijzen gegeten worden. Buiten de klassieke vastenspise, zoals vis, groenten en kaas werden er ook zaken gegeten zoals rozijnen, dadels, noten en gedroogd fruit. Ook vijgen behoorden daarbij omdat ze zeer voedzaam zijn en goed te bewaren zijn .Vandaar dat men vijgen importeerde maar enkel in gedroogde vorm.
Die droge vijgen behoorden dus niet tot de verboden voedingsmiddelen tijdens de katholieke vastenperiode en konden dus naar hartelust gegeten worden . Na Pasen, wanneer de vasten voorbij was, kon men zich weer te buiten gaan aan de gebruikelijke voeding en waren vijgen plots overbodig.
Als de vijgen te laat uit het verre Turkije arriveerden sprak men van vijgen na Pasen. Vastenspijs na de vasten.
Gisteren weer een top dag gehad met de klasgenoten van lang geleden... een goeie oefensessie gehad voor tong en lachspieren...en dat goed gevoel wil ik doorgeven .
Vandaag wil ik een goeie morgen wensen aan alle mensen
die het vanochtend niet zo een goeie morgen vinden. Aan diegenen die zich ziek voelen, aan diegenen die vernederd werden of de toekomst niet zo helder inzien
voor het moment ook aan die personen die door de bomen
het bos niet meer zien.
Vandaag wil ik ook een goeie morgen wensen aan alle gelukkige mensen die net nog zeiden: " Hé, er is weer een morgen en een nieuwe dag!"
Wanneer de kinderen en co hier geweest zijn, dan werkt mijn innerlijk systeem nog een hele tijd door nadat ze vertrokken zijn zodanig dat deze oma dan maar niet in slaap geraakt dus .. dan maar even bloggen...
Voor de rebuszoekers de oplossing:
ver man ( symbool staat er ) in g = vermaning
Proficiat voor Roze die echt een krack is in het ontcijferen en Fjak@ probeert het toch, dus dat verdient ook een pluim!
En nu iets anders..
We waren amper een week thuis van een deugdoende vakantie toen ik op een voormiddag het volgende telefoontje kreeg.
Beller: Do you speak English?( spreek je Engels?)
Ikke: Yes I do !( ja)
Beller: I'm so sorry to tell you that you'll have serious problems with your computer. ( Het spijt me u te zeggen dat je serieuze problemen zal hebben met je computer)
Door het accent en het gebrekkig Engels van de beller had ik al door dat er iets niet pluis was met het telefoontje. Maar ik was nog maar pas terug uit vakantie, relaxed en nog vol goede wil, dus bleef ik beleefd en vriendelijk ...
Ikke: Thank you for mentioning it, bye, bye ( bedankt om het te melden, dag!) en ik legde de telefoon kordaat in.
Ik bleef er niet langer bij stil staan want er was hier nog genoeg te doen tot ik twee dagen later terug een telefoon kreeg, een dame deze keer maar met een even slecht accent en in even gebrekkig Engels.
Belster: Do you speak English...?
Intussen was ik al een paar dagen langer uit vakantie en begon dat gebel op mijn systeem te werken temeer omdat ik wist dat het hier om hackers ging.
Ikke: NO, I don't and if I did I 'm not interested in what you have to tell me...( neen, en als ik al Engels sprak dan nog interesseert het me niet wat je te vertellen hebt) en met wat meer irritatie legde ik terug in.
Ik vond dat ik het nu toch wel aan mijn slaapgenoot moest vertellen waarop die even laconiek als ik de eerste keer gereageerd had, zei:
Trek je er niets van aan, over telefoon kunnen ze niets doen aan de computer zolang je die niet opstart...
Hoorde ik gisteren op het nieuws toch wel dat microsoft de mensen verwittigt dat er terug hackers aan het werk zijn die mensen willekeurig opbellen, zeggen dat er een probleem is met je computer, je die laten opstarten op een bepaalde site en vanaf dan heb je het " vlaggen" . Je computer wordt besmet en je krijgt dat er enkel af mits betaling....
Mijn intuitie was dus correct geweest... ik ben dan misschien wel niet meer zo jong maar aan die truckjes laat ik me nog niet vangen en zeggen dat er toch altijd mensen zijn die zomaar op aanraden van een onbekende beller hun pc laten hacken...Het is maar dat jullie verwittigd zijn...
Maar vandaag geen hackers om me te " ambeteren" want vandaag ga ik genieten van onze jaarlijkse bijeenkomst met de klasgenoten van 1965 ergens in het dierbare West Vlaanderen.. bij een hapje en een drankje...het is maar dat jullie het weten ... mochten jullie opgebeld worden .. ik ben het niet .
Als jullie even tijd hebben.. ga dan met mij mee in een ver verleden....
Vandaag hoorde ik toevallig op de radio iets over de vasten en meteen dacht ik aan mijn jonge jaren waar de vasten nog een vaststaand gebeuren was… Even een overzicht voor zover mijn geheugen nog juist is…
De vasten die loog er niet om. Die begon meestal met een bisschoppelijke vastenbrief die werd voorgelezen in alle kerken op de zondag die de vasten inluidde. Daarin preekten de bisschoppen vooral boete en gaven concreet aan waaraan hun “beminde gelovigen “ zich te houden hadden en waarvan zij zich moesten onthouden.
Alles begon feitelijk met Aswoensdag het begin van de 40 dagen durende Vastentijd, die loopt tot en met Paaszaterdag. Op Aswoensdag kregen we het askruisje. De koster had voor de mis oude palmtakjes, die op Palmzondag het jaar ervoor waren gewijd, verbrand en de gitzwarte as ervan op een schaal gelegd. Na de wijding van de as en de besprenkeling ervan met wijwater tekende de pastoor het askruisje met zijn vinger op het voorhoofd van zijn parochianen en we liepen zo een ganse dag rond zonder het kruisje af te vegen want o wee voor wie dat wel deed, je kreeg gegarandeerd een berisping op school! Maar ook volwassenen trokken zo naar het werk. Eigenlijk waren we een beetje fier op dat kruisje!
Al waren ze thuis niet echt fanatiek praktiserende katholieken, toch werd voor een groot deel het vastenreglement gevolgd! Op vrijdag werd er bij ons nooit vlees gegeten . Wie jonger dan zeven jaar was hoefde niet te vasten maar bij ons was het altijd allen of niet! Dat vond ik niet zo erg, moeilijker was het van dat vastentrommeltje te blijven. Alle snoepjes en andere zoete lekkernijen die we kregen, werden erin gedaan om pas op de zondagen een stukje van te eten. Dat sommige snoepjes in de nabijheid van andere zoetigheid tot een kleverige bal samen klonterden, dat trokken we ons niet aan! Het sparen was een soort sport en het opsnoepen was dat nog meer.
Nog zo’n topdag was Palmzondag de zondag vóór Pasen, Dan gingen we naar de kerk met een takje palm in de hand dat gedurende de mis gewijd werd. Bij ons thuis stond een grote buxus en zo was het geen probleem om aan een takje te geraken. Daar zaten we dan soms mee te zwaaien tijdens de kerkdienst wat vaak tot een paar strenge blikken leidde van ons moeder! Het hoogtepunt van die viering was het moment waarop de priester de palmtakjes wijdde . We zaten altijd in spanning te wachten wie er wel en wie niet de volle lading van het water dat uit de kwispel van de pastoor vloog, zou krijgen!! Bij ons stak er achter elk kruisbeeld een stukje palm of met andere woorden in elke kamer hing palm want ik geloof dat er overal een kruisbeeld hing ! Er werd ook een takje opgehangen in de hokken waar mijn grootouders dieren kweekten en op het land waar de groenten gekweekt werden. De laatste keer dat ik zo’n stukje palm kreeg was toen ons ma nog leefde. Zij zorgde er elk jaar voor dat iedereen zijn “ voorraad” kreeg.. wat we ermee deden liet ze aan ons over.. maar aan die traditie hield ze vol. Ik heb nog een herinnering aan dat laatste stukje palm.. Ik had er wat teveel van meegekregen en stak het stekje gewoon in de grond en nu staat daar al een mooie buxus die ik omwille van ons ma in ere houd!
Daarna volgde Witte Donderdag. De betekenis was even stil te staan bij het feit dat in de nacht van Witte Donderdag op Goede Vrijdag Jezus door Judas verraden werd en overvallen werd in de hof van Gethsemané. Vlak voordat de Romeinse soldaten hem gevangen namen, ging hij met een paar leerlingen naar deze hof om te bidden. Hij vroeg zijn leerlingen om met hem te waken. Zij vielen echter tot drie keer toe in slaap, waar Jezus erg verdrietig van werd. ,,Konden jullie niet eens één uur met mij waken?”
Vooral dat laatste was de boodschap die we op internaat meekregen. In shift werd er een ganse nacht gebeden in de kapel en wie zich “ geroepen” voelde, werd midden in de nacht wakker gemaakt om gedurende een uur de plaats van anderen in te nemen. In die tijd heb ik als “ goede gelovige” veel nachtwakes doorgebracht op mijn knieën in een koude kapel!!
Maar het ergste van al die herinneringen vond ik de viering op Goede Vrijdag . Dat was een dag van streng vasten en de dag van de kruisweg. Omdat die dag kwam op het einde van een trimester, keken we allemaal vol spanning uit naar het moment dat we na 4 of 6 weken internaat naar huis mochten. Het was dan meestal een marteling om eerst nog een paar uur in de kapel door te brengen. Om drie uur in de namiddag verzamelden we in de kapel voor De kruiswegoefening . Al wat ik me daarvan nog herinner zijn de harde rieten stoelen , de tientallen keren dat we door de knieën moesten buigen en dan weer op de knieën gingen zitten en als afsluiter de kruiswegoefening. Een kruisweg is een serie van veertien staties die in een kerk of kapel hangen en de lijdensweg van Jezus Christus in beeld brengen. Alle staties werden aangedaan, erbij stilgestaan en gebeden en als apotheose moesten we dan na een aantal kniebuigingen het kruisbeeld vooraan in de kerk kussen.. Als ik er zo over nadenk dan waren wij even erg geïndoctrineerd als de Moslims de dag van vandaag.
Goede vrijdag en Paas zaterdag waren dan de topdagen in de kerk met als topmoment de Paasbiecht! Een maal per jaar biechten was één van de 'Vijf geboden van de Heilige Kerk' en voor velen was dat moment vlak voor Pasen. De pastoor en onderpastoor hoorden uren aaneen biecht en telden tegelijk hun biechtelingen, zo wisten ze hoeveel parochianen hun paasbiecht niet hadden gesproken.
Aan die biechtstoel heb ik enkel onthouden dat het een donkere plek was, afgesloten met een gordijntje en waarin we moesten knielen en wachten tot het schuifdeurtje openging en de priester onze “ zonden “ aanhoordde. Ik heb het altijd een enge plaats gevonden die vaak rook naar tabak. De manier van biechten en de akte van Berouw werden uit het hoofd geleerd, maar als je een black out had, hielp de priester je wel verder. Wanneer de biechtstoel niet te donker was, hing er soms een spiekbriefje vlak naast het horretje waarachter de priester zat. Over dat biechten alleen kan ik vellenlang schrijven, wat een traumatische ervaring!
Maar het mooiste voor een kind uit gans die week was natuurlijk Paaszaterdag met in de kerkdienst de terugkeer van de klokken die een paar dagen door een ratel vervangen waren en dan wisten we het.. dat thuis de “klokken “ ook zouden langskomen, nu spreekt men liever over de Paashaas…Dan mochten we weer gewoon eten en snoepen en vooral …dan hadden we vakantie .. tenzij het Paasrapport tegenviel dan namen de klokken een paar paaseieren terug! Vraag me niet hoe die dit deden ..
Wat een belevenissen die nu enkel nog als herinneringen in mijn geheugen hangen . Met alle respect voor wie dat nu allemaal nog “ praktiseert” maar die” kelk” laat ik al lang aan mij voorbijgaan…
En toch….. ergens heeft die hele kermiswinkel zijn doel niet gemist.. we werden karaktergevormd op alle manieren en met de rituelen kregen we waarden mee die nu helaas vaak niet meer aan bod komen… Het is dan toch niet allemaal voor niets geweest, denk ik zo!
)
:
