Dat las ik onlangs: "Heb je de indruk dat je vrienden en vriendinnen vooral over zichzelf praten? Dat klopt, maar het is de schuld van hun hersenen die volop vrolijke stoffen aanmaken terwijl ze dat doen."
Toen ik het stukje verder las, dacht ik : ach als het kind maar een naam heeft. Het is nu eenmaal de job van sommigen om te proberen aan alles een uitleg te geven en als het dan nog kan gerelateerd worden met sex dan heb je een topper! Beoordeel zelf en trek je conclusie! Dat heb ik gelezen..
"Mensen spenderen gemiddeld veertig procent van hun tijd met over zichzelf te praten. En volgens wetenschappers van de prestigieuze Universiteit van Harvard doen ze dat omdat dit in hun hersenen dezelfde chemische reactie losmaakt als seks, waardoor ze nog meer persoonlijke informatie gaan delen. De wetenschappers namen scans van de hersenen van 195 proefpersonen die gevraagd werden te praten over hun persoonlijke meningen en karaktertrekken. Terwijl ze over zichzelf praatten, stelden de wetenschappers een reactie vast in die delen van de hersenen die dopamine afscheiden. Die chemische stof zorgt ervoor dat onze hersenen signalen van beloning en plezier doorgeeft en komt ook vrij bij seks, het eten van zoet of vet eten of het gebruik van cocaïne. Wanneer de proefpersonen wisten dat de informatie over zichzelf gedeeld zou worden met anderen, steeg hun dopaminegehalte. "
Zou je nu nog iets over jezelf durven vertellen als je dit leest? Misschien verklaren ze je wel seksverslaafd !
Weet je wat ik er van maak...Even over jezelf praten kan soms helpen en leuk zijn, maar over jezelf praten tegen iemand die luistert, is nog leuker. En daar draait het volgens mij toch om of niet?
Zegt de ene tegen de andere: "Shit, m'n parachute gaat niet open!"
Zegt de andere: "Maak je niet druk, het is maar een oefening!"
Jantje en Pietje zitten in de klas te kletsen.
Zegt Jantje tegen Pietje: "Weet jij waarom de meester zo zit te lachen?"
Zegt Pietje: "Ik denk dat hij jouw rekensommen aan het nakijken is!"
Op het eerste eiland staat een man, op het tweede een ezel en op het derde een palmboom met een kokosnoot.
Wat moet de man doen om de kokosnoot te kunnen opeten?
De man maakt een plan, maar dat plan valt in duigen. Van de duigen maakt hij een ton. Hij laat de ton te water en gaat erin zitten. De ton zinkt, dat staat als een paal boven water. De man klimt in de paal en wacht tot hij een ons weegt. Dan laat hij zich naar het tweede eiland waaien. Daar pakt hij de ezel bij de staart en die begint meteen te balken. Van de balken maat hij een vlot en vaart naar het derde eiland. Daar gaat hij bij de pakken neer zitten. Hij stapelt de pakken op, en plukt de kokosnoot. Maar hij krijgt hem niet open. Hij legt het bijltje er bij neer, raapt dit op en slaat zo de kokosnoot kapot!
Sommigen wisten het of hadden het vermoed, anderen viel het niet op maar het doet er nu niet meer toe..We wilden gewoon geen slapende honden wakker maken als we weg zijn maar.... Ik heb het elders al gezegd maar ik doe het hier ook....Onze vakantie is voorbij.
Gedaan met luieren en niks doen.
Gedaan met veel eten en drinken.
Gedaan met elke dag mijn baantjes te zwemmen om de Michelinbandjes onder controel te houden!
Gedaan ook met naar de bruingebrande Spanjaarden te kijken.
Gedaan met vijftien keer seks per dag, al waren er dagen dat het iets minder was, maar ik mag wel een beetje overdrijven zeker. Oei.. ik ben eventjes vergeten dat dit het einde van een vakantie van 2 senioren was dus vergeet dat laatste, !! Gedaan met het goede leven zonder zorgen en gezeur.
Gedaan met een leven als god in Spanje. Ik ga er opnieuw invliegen. Met nieuwe moed ga ik er terug tegenaan. Met opgeladen batterijen, met een ongekende energie, met een voldaan gemoed zal ik het werk aanpakken. Al het werk dat ondertussen is blijven liggen, vooral de tuin is een ramp maar dat zal in de kortste tijd tot het verleden behoren!
En dan vraag ik mij af: welk werk eigenlijk? Eigenlijk heb ik niks meer dat "moet" gedaan worden. Ach, ik zal dan maar verder gaan met niks doen. Of leven alsof ik het hele jaar verlof heb. Dat lijkt mij nog het beste.
En? Heb je je gisteren een oor laten aannaaien? Neen, of was het eerder iets in de zin van .." de laatste van maart en de eerste van april zendt men de zotten waar men wil"?
Is dat ook met jou gebeurd ... troost .. zot zijn doet geen zeer het kriebelt alleen een beetje!
En dit gezegd zijnde, kriebelt het hier ook om jullie de volgende info mee te geven!
April (ook wel: grasmaand, paasmaand, eiermaand) is de vierde maand van het jaar in de gregoriaanse kalender en heeft 30 dagen.
Over het ontstaan van de naam is wat onzekerheid.
In de oud-Romeinse kalender was het de tweede maand. De Latijnse vorm was aprilis dat kan komen van een Etruskisch woord dat uiteindelijk teruggaat naar de naam Aphrodite ( de godin van de liefde)
Of april kan ook komen van het Latijnse woord aperire wat openen betekent. Waarschijnlijk refereert het naar de groei van de planten en bloemen in de lente. Ook wordt wel eens een verband gelegd met apricus wat het Latijn is voor “ door de zon beschenen”.
Wat er ook van zij... ik kijk uit naar wat april ons brengt laat dat geen aprilvis zijn!
1 April oppassen dat niemand jou een oor aannaait!
IK krijg via Taalpost regelmatig taalprikkeltjes door over hoe je iets zegt of waar een woord of uitdrukking vandaan komt. Zo leer je ook nog eens iets bij. Deze vond ik goed omdat ik niet wist waar het woord ezelsoren precies vandaan kwam. Wil je het ook weten?
Iemand een oor aannaaien betekent 'iemand iets wijsmaken', 'iemand voor de gek houden' en ook 'iemand bedonderen', 'iemand oplichten'.
Volgens het Groot Uitdrukkingenwoordenboek van Van Dale (2006) is deze uitdrukking ontstaan uit het gebruik om kinderen op school te straffen voor hun domheid door ze met ezelsoren op hun hoofd te laten rondlopen. Zo werden ze als domoren te kijk gezet. Dit gebruik is al zeer oud: volgens het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT) kwam in de zestiende eeuw al iemand een paar oren aannaaien voor. De figuurlijke betekenis ontwikkelde zich van letterlijk 'iemand te kijk zetten als een ezel (= domoor)' tot het figuurlijke 'iemand om de tuin leiden, foppen'.
Hoelang ezels(oren) al worden beschouwd als een teken van domheid, blijkt uit een verhaal uit de Metamorphosen van Ovidius (43 v.Chr. - 17 n.Chr.). Dat verhaal gaat over een wedstrijd tussen de goden Pan en Apollo. Het ging erom wie de mooiste muziek maakte: Pan op zijn fluit of Apollo op zijn harp. Alle aanwezigen vonden dat Apollo had gewonnen, maar de Frygische koning Midas koos voor Pan. Apollo werd hier zo kwaad om dat hij koning Midas' oren veranderde in ezelsoren (vandaar ook de benaming midasoren voor ezelsoren). Midas zorgde er daarna voor dat zijn oren altijd onder zijn muts verborgen bleven, maar zijn kapper kende zijn geheim. Deze kapper had moeten zweren het geheim van de ezelsoren aan niemand te vertellen, maar op een dag werd hem dit te veel. Hij groef een gat in de grond en fluisterde daarin:
"Koning Midas heeft ezelsoren."
Later groeide er riet in dit gat. Toen het riet volgroeid was en de wind opstak, fluisterde het deze woorden verder, waardoor het geheim over de oren van de koning toch uitkwam.
Toen een vrouw langs de slaapkamerdeur van haar dochter liep, hoorde ze een vreemd zoemend geluid. Ze opende de deur en zag dat haar dochter zich flink lag te verwennen met een vibrator.
Geshockeerd vroeg ze: 'Wat in 's hemelsnaam ben jij aan het doen?'
De dochter antwoordde: 'Mam, ik ben 22 jaar, ongetrouwd en met dit ding lijkt het een beetje alsof ik een echtgenoot heb. Ga alsjeblieft weg en laat me alleen'.
De volgende dag hoorde de vader hetzelfde zoemende geluid vanuit zijn dochters slaapkamer. De deur openend, zag hij zijn dochter gepassioneerde sex hebben met een vibrator.
Op zijn vraag wat zij daar aan het doen was, antwoordde de dochter: 'Pap, ik ben 22 jaar, ongetrouwd en dit ding is zo'n beetje mijn echtgenoot. Ga alsjeblieft weg en laat me alleen!'
Een paar dagen later komen de moeder en dochter thuis van een middagje winkelen, zetten hun tassen in de gang en horen het bekende gezoem uit de woonkamer komen. Ze gaan de kamer binnen en zien de vader, zittend op de bank, tv kijken. Naast hem op de bank de vibrator, trillend en zoemend als een gek.
Vraagt zijn vrouw: 'Wat ben je in godsnaam aan het doen?'
Zegt de vader: 'Ik kijk naar een voetbalwedstrijd met mijn schoonzoon...'
In de nacht van zaterdag op zondag schakelen we over van wintertijd op zomertijd. Om juist te zijn: zondagochtend om twee uur 's ochtends draaien we de klok één uur vooruit, twee uur wordt drie uur.
De overschakeling naar zomertijd heeft drie directe gevolgen:
- je zal zondagochtend een uur minder kunnen uitslapen,
- de zon komt vanaf zondagochtend een uur later op en gaat een uur later onder.
- De zomertijd loopt tot 26 oktober 2014. Dan schakelen we weer over op wintertijd.
De huidige regeling voor de zomertijd dateert van 1977. Onder invloed van de economische crisis begon de overheid met de tijd te spelen. Door de uren met zonlicht meer te laten samenvallen met het leefpatroon van de mensen, hoopte men energie te besparen.
Ondertussen is dat energie-argument al voltooid verleden tijd. Verschillende studies hebben uitgewezen dat er niet of nauwelijks wordt bespaard en dat de invoering van de zomertijd talrijke nevengevolgen heeft. Ochtendfiles rijden langer in het donker, avondfiles rijden meer in verzengende ozon-hitte, biologische klokken raken ontregeld, de zomerhitte blijft een uur langer hangen in de slaapkamers.
Conclusie... schaf al dat schuiven met zomer en wintertijd af!
Je ziet iets of iemand en dan gaan je gedachten met jou op de loop....
Ze kruisten gisteren mijn pad, twee mannen hand in hand, de ene een kleerkast van je welste en om zijn torso te showen droeg hij een spannende T-Shirt, de andere een tengere lange slungel. David en Goliath dacht ik en ik kon een glimlachend moeilijk onderdrukken.. Ik moet zeggen dat ik niet de enige was die even haar hoofd draaide en dat het twee mannen waren die hand in hand liepen had er maar weinig mee te maken het was eerder de combinatie van die twee .
Nu moet ik zeggen dan het mij meestal niet veel uitmaakt hoe iemand er bij loopt , ieder zijn " meug" denk ik dan maar deze keer was het toch lachwekkend.
Ik moet altijd een beetje lachen om bodybuilders. Het is natuurlijk de bedoeling dat ze indruk maken, die sterke mannen, maar ze zien er eigenlijk eerder koddig uit. Topzwaar, die stierennek, die brede manga-bovenarmpjes die vrijwel horizontaal uit dat veel te grote lijf steken om maar te zwijgen van dat pedante gewaggel. Voor een vrouw lijkt me er ook weinig aantrekkelijks aan zo'n kleerkast. Ik heb het natuurlijk niet over zijn kleine piemeltje, dat zou flauw zijn. Bovendien zijn dat verhalen die ik nog nooit persoonlijk heb kunnen verifiëren. De meeste van die kereles zijn ook ijdel, en dan vraag ik mij af:
" Waar koopt een bodybuilder zijn kleding? Zijn er speciale kledingwinkels waar ze die overmaatse kleren verkopen?" De meesten lopen in ogenschijnlijk minuscule hemdjes,zoals die kerel van daar net, maar dat is slechts schijn. Als jij of ik zo’n hemdje zouden aantrekken dan zou het eerder een wigwam zijn en ik ben nu niet bepaald een bonenstaak! Het beste van die kerels is nog wel dat je helemaal niet bang voor ze hoeft te zijn. Bijna niemand weet dat. Iedereen denkt:
“Oei, die is sterk. Daar moet je voor oppassen,” maar niets is minder waar. Als je ze van achteren benadert zullen ze je nooit zien aankomen. En stel dat je ze dan een klein tikje op het achterhoofd zou geven (om redenen die je geheel voor jezelf mag houden, maar laten we er hier gewoon even van uitgaan dat dat voor de lol is), dan sta je al op de hoek van de straat voor hij zich alleen nog maar verbaasd heeft omgekeerd. Een straatlengte rennen is voor zo’n man onmogelijk. Ik vraag me soms af of dat oppompen van het lijf dient ter compensatie van onzekerheid?
Hopelijk stoot ik hier iemand tegen de borst met dit logje en zeker niet tegen die van een bodybuilder!! Voor alle duidelijkheid de spierbundels van tegenwoordig zijn niet meer de stoere helden die ze ooit waren en misschien zijn ze zachter van aard dan hun fysiek laat uitschijnen. Het zou natuurlijk flauw zijn hier nu te verkondigen dat ik zelf broodmager ben, dus dat doe ik niet. Maar het is wel zo, groot en sterk is uit de mode ...
Nederlands is niet de gemakkelijkste taal om te schrijven. En toch in sommige situaties is het gewoon fijn om foutloos je boodschap op papier te zetten, niet alleen in officiële documenten of in een sollicitatiebrief, maar ook als je een briefje schrijft naar bv de (klein)kinderen wil je toch zeker zijn van je stuk.
Volg dan maar best de regels! Welke 'regels', hoor ik jou denken?
Wel, die zijn in onze taal wel verdomd onregelmatig en zo is onze taal moeilijk (ook voor buitenlanders) om te leren.
Als we dit gedichtje lezen, weten we waarom.
We spreken van één lot en verschillende loten,
maar 't meervoud van pot is natuurlijk geen poten.
Zo zeggen we ook altijd één vat en twee vaten,
maar zult u ook zeggen: één kat en twee katen?
Laatst ging ik vliegen, dus zeg ik "ik vloog".
Maar zeg nou bij wiegen beslist niet: ik woog,
want woog is nog altijd afkomstig van wegen,
maar is dan 'ik voog' een vervoeging van vegen?
Wat hoort er bij 'zoeken'? Jazeker, ik zocht,
maar zeg je bij vloeken dan logisch: ik vlocht?
Welnee, beste mensen, want vlocht komt van vlechten.
En toch is ik 'hocht' niet afkomstig van hechten.
En bij lopen hoort liep, maar bij kopen geen kiep.
En evenmin zegt men bij slopen 'ik sliep'.
Want sliep moet u weten, dat komt weer van slapen.
Ani moet heel binnen kort een operatie ondergaan en had ons “ trouwe” bezoekers op de hoogte gebracht waarom ze wellicht een tijdje zal out zijn . Blijkbaar wordt het niet door iedereen zo begrepen dat je eventjes je eigen kommer op je blog zet want ze kreeg de reactie dat ze hier niet haar hele hebben en houden " bloot " moet geven.
Wanneer het de bedoeling is om Ani er op attent te maken dat teveel info hier wel eens door verkeerde ogen zou kunnen gelezen worden dan zou ik het nog kunnen begrijpen, hoewel het ver gezocht is. We moeten de wereld nu niet slechter beschouwen dan nodig. In elk ander geval vind ik het een verkeerde reactie.
Een blog is heel persoonlijk en je schrijft er op wat je zelf wil en je geeft van jezelf dat mee wat je kwijt wil. Ik ga akkoord met de gedachte dat niemand zit te wachten op een weeklacht en een jeremiade maar gewoon even zeggen wat er mis gaat, moet “volgens mij” kunnen.
Zelf ga ik hier maar af en toe eens de persoonlijke toer op en dan is het omdat het iets betreft wat mij erg raakt of dat ik vind dat het mag/ kan gezegd worden. Nooit is het de bedoeling om medelijden op te wekken en ik ben zeker dat onze lieve Ani dat ook niet bedoelt maar bloggen is ook meevoelen en meeleven met mekaar in goed en kwaad , for better or worse zeggen de Engelsen dan… Is er dan iemand die een logje te persoonlijk vindt dan moet die maar elders gaan lezen als het storend werkt want je weet nooit hoe erg de schrijver/ster betrokken is bij wat er geschreven werd! Ik heb het er steeds moeilijk mee als men goede en lieve mensen de mond snoert of onnodig bang maakt, vandaar.
Dit gezegd zijnde ben ik weer “ mijn lieve zelf” ..
Eerst de oplossing van de rebus : "als ik een pony in de wei zie staan, gaat mijn hart sneller slaan".
Het stond er feitelijk letterlijk bij maar velen zitten nog in een winterslaap die er feitelijk nooit één geweest is en zagen het niet!
En nu even gewoon "palaberen" over het leven.
Het leven is niet altijd makkelijk…Dat hoor je genoeg soms zeggen. Vaak heeft men het dan over zijn eigen problemen.
Iedereen heeft ook zo een eigen verhaal en dat staat geschreven in " Mijn levensboek". Dat boek bevat een verhaal. Dat verhaal is het leven. Als men ouder is draagt iedereen zo'n boek met zich mee. Recentelijk hoorde ik hier ook een paar verhalen , de ene mooi de andere zorgelijker!
Zoals wij weten bestaat een boek uit hoofdstukken, zo ook het leven. Elke dag is weer een nieuwe alinea, elke ingrijpende of belangrijke gebeurtenis een hoofstuk. Sommige hoofdstukken zijn langer dan de ander. Dit kan goed, maar ook minder goed zijn.
Iedereen draagt een boek met zich mee maar het wordt zelden uitgegeven bij een uitgever. Een aantal hoofdstukken durven wij vrij te geven door ze te vertellen aan anderen. Er zijn echter ook hoofdstukken die voor altijd gesloten zullen blijven voor anderen. Deze hoofstukken maken je tot wie je bent, creëeren je, maar omdat het zo gevoelig ligt, durf je ze niet vrij te geven.
Zelf heb ik, net als jullie, ook mijn eigen boek. Mijn boek bevat hele mooie verhalen vol geluk, liefde en plezier, maar zoals in elk boek bevat het ook een keerzijde.. Zo zie je maar weer dat boeken niet zomaar boeken zijn… .
)
!!
. 
