Eerst de oplossing van de rebus : "als ik een pony in de wei zie staan, gaat mijn hart sneller slaan".
Het stond er feitelijk letterlijk bij maar velen zitten nog in een winterslaap die er feitelijk nooit één geweest is en zagen het niet!
En nu even gewoon "palaberen" over het leven.
Het leven is niet altijd makkelijk…Dat hoor je genoeg soms zeggen. Vaak heeft men het dan over zijn eigen problemen.
Iedereen heeft ook zo een eigen verhaal en dat staat geschreven in " Mijn levensboek". Dat boek bevat een verhaal. Dat verhaal is het leven. Als men ouder is draagt iedereen zo'n boek met zich mee. Recentelijk hoorde ik hier ook een paar verhalen , de ene mooi de andere zorgelijker!
Zoals wij weten bestaat een boek uit hoofdstukken, zo ook het leven. Elke dag is weer een nieuwe alinea, elke ingrijpende of belangrijke gebeurtenis een hoofstuk. Sommige hoofdstukken zijn langer dan de ander. Dit kan goed, maar ook minder goed zijn.
Iedereen draagt een boek met zich mee maar het wordt zelden uitgegeven bij een uitgever. Een aantal hoofdstukken durven wij vrij te geven door ze te vertellen aan anderen. Er zijn echter ook hoofdstukken die voor altijd gesloten zullen blijven voor anderen. Deze hoofstukken maken je tot wie je bent, creëeren je, maar omdat het zo gevoelig ligt, durf je ze niet vrij te geven.
Zelf heb ik, net als jullie, ook mijn eigen boek. Mijn boek bevat hele mooie verhalen vol geluk, liefde en plezier, maar zoals in elk boek bevat het ook een keerzijde.. Zo zie je maar weer dat boeken niet zomaar boeken zijn… .
Dat is wat statistieken ons vertellen nl dat éen vogel de lente nog niet maakt en zeg later niet dat ik jullie niet verwittigd heb al zal iedereen momenteel genieten van die " ene vogel"
Maart werd genoemd naar Mars, de god van de oorlog mogelijk zo genoemd omdat in het voorjaar de strijd, die 's winters stillag, weer hervat kon worden. Overigens kan de vernoeming naar Mars ook te maken hebben met het feit dat hij oorspronkelijk de god van de vegetatie was, in maart komt deze na de winter immers weer op.
Maar maart wordt in de volksmond ook lentemaand genoemd . Die naam dankt Maart niet aan het voorjaarskarakter maar aan het lengen van de dagen. Die vindt men terug in de naam 'Lenzinmanoth', zoals maart in de tijd van Karel de Grote heette. Daar zit het woord lente in.
Nog een andere benaming van maart is buienmaand. Dat past uitstekend bij het weerbeeld van de laatste jaren.
Weerspreuken .
Maart roert zijn staart.
Wil maart reeds donder, dan is sneeuw in mei geen wonder.
Maartse buien, die beduien, dat de lente aan komt kruien.
Donder in het dorre hout, geeft een voorjaar nat en koud.
Nooit is maart zo zoet, of hij sneeuwt een volle hoed of een variant:
Maart zo zoet, heeft nog wel eens een witte hoed.
Een droge maart is goud waard.
Een droge maart en een natte april is naar de boer zijn wil.
Natte maart, veel gras.
Maar voor mij heeft maart een speciale betekenis !!
Aan alle lieve mensen die hier of elders een wens , een bloemetje of een boodschap achterlieten, bedankt dat doet echt deugd.
Mijn verjaardag ligt weer al achter mij of zeg ik beter mijn birthday? Waarom ik het hier over beide heb, gewoon omdat ik twee soorten wensen kreeg : gelukkige verjaardag en happy birthday en dat voor hetzelfde gebeuren en dat zette mij aan het vergelijken...Verjaardag tegenover birthday.
Er zijn goede redenen om andere talen te prefereren boven je moedertaal, tenzij de taal die je weleens prefereert je moedertaal is, dan hoef je die keuze niet te maken en zou het zomaar zo kunnen zijn dat je je niet eens afvraagt wat andere talen zeggen als ze zeggen wat jij in jouw moedertaal zegt. ( volg je nog ) De reden die ik zie om van " birthday " te spreken ipv " verjaardag" is het simpele gegeven dat het ene woord iets anders uitdrukt dan het andere, al lijken beide woorden over dezelfde dag te gaan. Ze benaderen die dag vanuit een gans ander perspectief. Het is alsof de ene taal poëzie bezigt terwijl de andere in proza vervalt.
Waarom is dat in mijn ogen van belang?
Omdat het niet alleen een stijlverschil is, het is ook een verschil in visie. Waar het woord 'verjaardag' een prozaïsch feit is en uitdrukt dat de tijd voortschrijdt en diegene over wie het gaat het ene getal voor het andere getal heeft ingeruild, drukt het woord 'birthday' een gebeuren uit, iets dat plaatsvond in de tijd, een onderbreking van de lijn van de tijd, een inbreuk of beter doorbraak in dat wat gewoon zijn gangetje pleegt te gaan. 'Birthday' is de dag van geboorte, " giving birth" en dat klinkt toch beter dan verjaardag want birthday staat voor nieuw begin, de dag die maakt dat alle dagen die volgen voortaan anders zullen zijn.
Was dat een eenmalig gebeuren? Nee, dat vindt elk jaar opnieuw plaats, immers degene die die eerste dag meemaakte, bestond vanaf die dag en bij elke herinnering aan dat moment komen die dag en de dag van nu met elkaar in verbinding te staan en slaan zo een brug naar alle andere keren die nog kunnen komen. Daarom misschien .... "Birthday" of vinden jullie dat ik het allemaal te ingewikkeld gemaakt heb?
Tsja, als je ouder wordt dan duurt het wat langer voor je gezegd hebt wat je wil zeggen.
In onze straat was er enkele weken geleden eentje jarig en dat hebben we geweten door de spandoeken die aan haar huis hingen met het volgende erop: "Gisteren een ranke roos vandaag een oude doos"!
Ik kan bepaalde ludieke wensen smaken maar met deze slogan zou ik toch niet echt uit de bol gaan. Dat eerste stuk over ranke roos is misschien wat teveel vergane glorie maar die oude doos daar kan ik me moeilijk mee verzoenen al ben ik vandaag ook al 69 geworden!! Ik heb het er niet moeilijk mee om dat getal uit te spreken hoewel de derde leeftijd nu toch wel heel dicht komt. Maar ik blijf optimistisch, want ik voel me fysiek en mentaal nog behoorlijk op punt. Natuurlijk zijn er kwaaltjes. Natuurlijk hapert het geheugen soms al eens maar daar valt nog goed mee te leven. Actief bezig blijven, blijven lezen, blijven bloggen, blijven fietsen, blijven wandelen, blijven in de tuin bezig zijn, blijven oppas spelen…, dat is de boodschap. Ik probeer er met vallen en opstaan werk van te maken. Vooral het voldoende bewegen is heel belangrijk. Maar ik heb het voordeel van nu te leven.
In de 21ste eeuw is de levensverwachting drie keer hoger dan bij de start van het mensdom. Uit onderzoek van de schamele beenderresten van onze alleroudste voorvaderen blijkt dat ze gemiddeld niet veel ouder werden dan 30. Zelfs in de middeleeuwen was 45 worden maar voor weinigen weggelegd. De grote winst in gemiddelde levensduur voor het menselijk ras is tijdens de laatste 200 jaar geboekt. En de belangrijkste factor was en ís: het spectaculair terugdringen van de kindersterfte en van infectieziekten. Deze relatief gemakkelijk te bestrijden doodsoorzaken zijn nu vervangen door de complexere hartziekten en vooral kankerkwalen, die moeilijker te overwinnen zijn. Ik heb dus het geluk dat ik in 1945 het levenslicht zag en niet in 1345 bijvoorbeeld. Daarenboven heb ik ooit geleerd dat de cellen van het menselijk lichaam gemiddeld om de 7 jaar vervangen worden. Als je dan even rekent (69/7) dan weet je het zó:
Waarom dachten we vroeger dat kinderen door de ooievaar gebracht werden?
In naam van Esméeke, bedankt iedereen voor jullie wensen voor haar eerste tienerverjaardag!
Vroeger mocht er over veel dingen niet gepraat worden en de geboorte van een kindje was één van die taboes. Daarom vertelden ouders hun kinderen dat hun zusje of broertje uit de rode kool was gekomen bijvoorbeeld.
Nog vroeger dacht men zelfs dat de baby's in oude holle bomen hingen te wachten tot hun ouders hen kwamen halen.
De kindjes riepen dan: "Pluk mij, pluk mij, ik zal alle dagen zoet zijn."
Dat de ooievaar een kindertjesbrenger is geworden, komt omdat de ooievaar geluk zou brengen en ook een beetje op de mensen lijkt. Hij blijft bijvoorbeeld zijn leven lang bij zijn partner en als een ooievaarskindje dood gaat, hebben de ooievaarsouders erg veel verdriet.
De ooievaar werd in Nederland heel populair omdat hij in 1909 op het geboortekaartje van prinses (later koningin) Juliana stond. Dat was wel een deftige ooievaar, want hij was geridderd en kondigde het nieuwe prinsesje aan met een telefoon die toen net was uitgevonden.
De dag van vandaag weten onze internetkindjes wel beter zoals ik gisteren van ons jongste kleindochtertje hoorde! Zij vond dat het dringend nodig was dat oma op de hoogte gebracht werd van waar de kindjes kwamen en nog veel meer en dat na een bezoek aan een pasgeborene in de kraamkliniek!
Goddank dan onze kleinkinderen ons up to date houden.
We zaten met leeftijdgenoten wat te praten. Ze vonden het interessant om te weten dat ik op mijn leeftijd nog vol zat met plannen want zo stelden ze: Wij zitten per slot van rekening toch al in de herfst van ons leven.
Ik reageerde daar nogal rap op gezien mijn plan om nog lang te kunnen blijven genieten van het leven. De herfst van je leven klinkt namelijk of je al heel oud bent. Ik dacht er even niet aan dat er ook nog het winterseizoen is.
De lente staat synoniem voor nieuw leven,
de zomer is om te genieten,
de herfst zijn de vallende blaadjes,
en de winter de slapende levensenergie.
De opmerking van die vrienden heeft mij toch weer eens aan het denken gezet want verschillende kennissen in onze vriendenkring hebben maar amper de leeftijd van zestig gehaald.Terugkijkend betekent dit dat zij in feite al op hun 35 ste begonnen aan de herfst van hun leven. Kijk je dan naar de grens van 65 jaar waarop veel mensen zeggen te gaan genieten van het leven dan klopt dat verhaaltje totaal niet. Want velen zijn al overleden voor het 65 ste levensjaar. Velen komen dus vaak onbewust in de herfst en de winter van hun leven.
Iets kan ik mij daar wel bij voorstellen als je ziet dat bij sommige mensen lijkt alsof alle levensenergie al is uitgeblust. In de natuur kunnen we echter ondanks de harde datum die voor de vier seizoenen staat aangegeven spreken van een vroege lente, een lange zomer, een vroege of late herfst en een lange koude winter. De natuur is flexibel en veranderlijk.
Net zoals in de natuur, waar allerlei factoren een rol spelen, kun je zelf een grote invloed uitoefenen op de vier seizoenen van je eigen leven. Terwijl de één nog in de zomer zit, is bij de ander de herfst al voorbij.
Als het op gezondheid aankomt val ik nogal regelmatig terug op de vergelijking met een auto. We denken er eenvoudigweg niet over om op vakantie te gaan voordat de auto een beurt heeft gehad want, stel je voor dat hij stuk gaat en onze vakantie verpest.
Zo ben ik dat ook aan het doen met mijn gezondheid. Alleen ga ik nog een stapje verder dan uitsluitend een beurt geven.. Ik laat mijn gezondheid testen en bekijk wat ik voor opties heb . Net als in de autosport, kijken hoe hard we kunnen, de auto verder fijn afstellen desnoods oude of versleten stukken vervangen en dan opnieuw naar het circuit. Alleen is mijn concurrent op dat circuit de tand des tijd die ik zolang mogelijk wil verslaan...
Sommigen dromen er al van na die enkele zonnetsraaltjes...
Vroeg valt de avond in de naakte takken van de bomen waar een laatste blad nog hangt te dromen van voorbije zomerdagen.
Zwaar valt nu de avond op verlaten weiden en stille wegen waar de wolken zwaar van regen land en lucht tot één vervagen.
Lang zijn nu de nachten donker, somber eindeloos waarin stormen razen met vereende krachten over mens en dier, zo hulpeloos.
Kort zijn nu de dagen donker, somber vreugdeloos waarin mensen werken met vereende krachten aan hun toekomst, rusteloos.
Maar de uren in de vroege avond zijn zo innig, zo vol van dromen. Als je stilstaat onder naakte bomen geurt de aarde valt een laatste blad wijst ons op de diepste waarde van een leven dat men ondergaat.
Want dit blad zal zich transformeren overgaan tot voedsel voor de boom in winterslaap waardoor mensen nogmaals mogen leren dat er niets verloren gaat.
En plots weet je dat na die lange nachten al die stormen, al die uren vol van duisternis straks, nog eens zo vol, het licht zal wederkeren dat het dan weer lente is!
“Ik lig op mijn buik en met mijn armen ondersteun ik mijn hoofd. Ik kijk uit over de blauwe zee. Ik kijk uit over het niets. Een eindeloze stilte van rust en opeens word ik overspoeld met een gevoel van heimwee.”
En dan stel ik me de vraag waarom of waardoor?
Op dat moment ben ik blij dat ik nog iemand heel dicht bij me hebt om over dat gevoel te praten en dan denk ik ook "dat is liefde"!
Rond Valentijn wordt veel over liefde geschreven , een commerciële bedoening waar ik me al lang niet meer laat aan vangen. Liefde is voor elke dag, elk seizoen elk moment .
Er wordt zoveel over geschreven in gedichten, verhalen, teksten en liedjes. Liefde is iets moois in het leven. De kracht van de liefde is de oerkracht in de mens zijn hele bestaan.
Wat is houden van?
Een goede definitie is niet te verwoorden, je zegt het gewoon, of laat het merken dat je van iemand houdt. Maar wees van één ding zeker, het is nooit te laat om te zeggen tegen een ieder die je liefhebt op welke manier dan ook “ik hou van jou”, want elke minuut bestaat uit 60 seconden en die zijn zo voorbij tot je ineens – te laat - beseft dat je nog zoveel had willen zeggen zoals bijvoorbeeld “Ik hou van jou.”
Ben jij op iemand verliefd? Op Valentijnsdag kan je je geliefde stiekem een cadeautje sturen. Een Valentijnskaart bijvoorbeeld, of een rode roos.
Weet jij waar deze dag vandaag komt en wie was die Valentijn eigenlijk?
De Romeinen ( ja ,zij weeral we hebben toch één en ander aan hen te danken niet?) vierden op 14 februari het feest van Juno. Juno was de godin van het huwelijk. Alleenstaande mannen en vrouwen werden op deze dag aan elkaar gekoppeld.
Toen in Europa in de Middeleeuwen het christelijke geloof opkwam, werd het Romeinse liefdesfeest door de kerk verboden. Op 14 februari werd voortaan de heilige Valentijn herdacht.
Er bestaan verschillende legendes over de heilige Valentijn. Het bekendste verhaal gaat over de priester Valentijn. Nadat de Romeinse keizer Claudius het verboden had voor Romeinse soldaten om te trouwen, bleef Valentijn stiekem huwelijken sluiten tussen soldaten en hun geliefdes. Voor straf werd hij op 14 februari gedood.
Wist je dat de eerste Valentijnskaart al in de 15e eeuw werd verstuurd? Toen de Franse hertog van Orleans gevangen zat schreef hij brieven met liefdesgedichten naar zijn vrouw.
En die traditie bestaat blijkbaar nog al doen wij nu niet direct mee met al die modeverschijnselen die het eerder op jouw portemonnee dan op het doel zelf gemunt hebben!
Even verder breien aan mijn vorig logje met de cruciale vraag " waarom"...
Ken je dat ook een kleinkind dat in zijn/haar waarom-fase zit?
"Om gek van te worden", zeg je dan.
Waarom vragen wij, volwassenen, vaak ook nog "waarom"?
Een voorbeeld:
Is het glas halfleeg of halfvol?
Raar, maar hierop lijken er twee antwoorden mogelijk. Iets wat met vele vragen het geval is, toch?
Want, wat met de vragen:
Is die man goed of slecht?
Heeft dat kind talent of niet?
Een kind kan namelijk voor het ene wel en voor het andere geen talent hebben en een man kan in bepaalde opzichten goed en in andere slecht zijn.
In ieder geval, onze kleinkinderen doen wat wij allemaal doen, vragen stellen.
Waarom stellen we vragen?
Omdat we ons over bepaalde dingen verbazen. Omdat we kennis willen opdoen. Omdat we nieuwsgierig zijn. Omdat we iets hebben meegemaakt dat we niet begrijpen.
Wat zou het leven zijn zonder vragen?
Saai. Niets. Onmogelijk.
En zeggen dat dit al begint op ons vierde jaar, ja, soms zelfs nog vroeger en op je 68ste ben je nog niet uitgevraagd!
Daarom : weet jij waarom er nu zo'n rotwinter boven onze contreien hangt of moet ik zeggen een verlengde herfst?
Met Valentijn in aantocht wordt er overal weer veel over liefde gepraat , de winkels spelen daar op in en de media blijven ook niet achter.
Hoewel ik niet meedoe met die mediakermis sta ik toch wel even stil bij het thema van het moment.
De vraag die me al vaak bezighield hield, was: "Waarom juist hij?".
Het eerste antwoord was voor de hand liggend, maar onbevredigend: "Omdat ik van hem hou".
Het werd snel gevolgd door de vraag "Waarom?".
Dat krijg je natuurlijk als je als oma regelmatig die vraag hoort stellen,dan doeje het na een tijdje ook, maar eigenlijk is deze vraag een zoektocht naar de essentie van de dingen in het leven. Ik kan geen antwoord vinden.
Elk antwoord is ontwijkend: "omdat hij lief is" of "omdat we dezelfde interesses hebben" of "omdat ik mij goed voel bij hem" ... .
Mijn laatste antwoord was: "omdat hij hij is" en dat omvatte voor mij alles. Maar dan kwam natuurlijk de volgende vraag: "Waarom?" Daar zat ik dan.
Het is een mooie vraag: "Waarom juist die ene persoon?".
Als ik even terugdenk, ben ik in het verleden veel antwoorden tegengekomen uit verschillende hoeken. Sommigen beweerden dat het toeval was en dat de Ware Jacob een fabeltje was om ons te sussen. Anderen haalden psychologische theoriën boven en nog anderen zochten het in de biologie.
Voorgeprogrammeerd als we zouden zijn door moeder Natuur, zoekt een vrouw een man die haar een sterk nageslacht kan bieden. Waar een aantal decennia geleden hij nog een massa spieren moest hebben, moet hij nu een goede dosis gezond verstand bieden. Zo vergroten we de kans dat ons nageslacht intelligent zal zijn en meer succes zal hebben in het leven.
Heel even moet ik lachen als ik denk aan vroeger toen de mannen hun geliefden moesten beschermen en daarom best gespierd konden zijn. Mijn eerste verliefdheid was een jongen die prachtige gedichten schreef en schattig kon lachen maar gespierd was hij allesbehalve .Maar dat is nu niet meer nodig want veel vrouwen kunnen best zelf hun mannetje staan .
Primeren daarom andere factoren?
Intelligentie maar dan in de brede zin van het woord is nu heel belangrijk om succesvol te zijn in onze huidige maatschappij. Als je niet met een computer kan werken, ben je onmiddellijk uitgesloten van de meeste beroepen. De technologische evolutie staat ook niet stil waardoor een grotere kennis nodig is om succesvol te zijn.Een handige Harry is altijd een pluspunt
Mijn zwak voor blauwe ogen en een ranke grote persoon verklaart misschien waarom ik uiteindelijk voor T koos. Hoewel, fysiek is nooit mijn prioriteit geweest?
Volgens sommigen gaan we op zoek naar de persoon die ons aanvult. Die persoon zou dan eigenschappen hebben die ons in evenwicht brengen. Hij of zij zou als het ware een tweelingziel zijn die ons weer heel maakt.
In het geval van mijn wederhelft klopt dit wel: we zijn op veel vlakken elkaars tegengestelde. Terwijl ik eerder een waterval ben in het praten, is hij meestal stil. Ik ben dan weer de romantische ziel en hij de nuchtere maar zachte persoon en ik kan zo verder gaan. Gelukkig hebben we ook een heel aantal raakvlakken zoals onze liefde voor ons gezin , kinderen en kleinkinderen, een gemeenschappelijke hobby, beiden zijn we buitenmensen die graag bezig zijn in de tuin en zoveel meer... ..
De biologie heeft er dan weer een andere kijk op: we gaan gewoon op zoek naar iemand die genetisch veel van ons afwijkt omdat dit de kans op sterke nakomelingen vergroot.
Na al die bedenkingen heb ik nog altijd geen antwoord op mijn grote Valentijnsvraag.
Daarom houd ik het maar op mijn eerste antwoord: "Omdat hij hij is".
Hij is immers die persoon die alle kwaliteiten bezit die ik bewonder, die mij aanvult en die het beste bij mij past. Het antwoord kan soms zo simpel en voor de hand liggend zijn.
)
)
