|
Gisteren was ik met oude foto's bezig omdat ik een familie album aan het maken ben en toen zag ik die foto van mijn peter met wie ik altijd een speciale band had. En ik dacht .. wat zou ik graag nog eens met hem praten en daarom schreef ik hem die brief.
Liefste peter,
De tijd kruipt altijd maar verder, stopt nooit en ik maak er deel van uit. Of ik nu zin heb of niet, elke dag sta ik op en doe mijn ding net zoals jij dat vele jaren geleden ook deed. Jij leefde op het ritme van de natuur want jij was zo'n eenvoudige maar echte buitenmens. Ik vecht al jaren tegen deze natuur en doe het een beetje anders maar toch loop ik mee met de klok waar we ons allen aan houden en die dag en nacht bepaalt. We lopen mee met de tijd die verleden maakt tot wat het is en toekomst brengt als we maar even wachten, een tijd die er vaak niet is voor het heden al is het "nu" nochtans het belangrijkste.
Genieten van het heden dat zijn zovelen verleerd, liefste peter. Jij kon bezig zijn met je tuin zonder ook maar aan iets anders te denken, jij kon je koffie drinken om vier uur zonder andere gedachten, genietend van die kop hete, zwarte troost. Toen je at, dronk, werkte, deed je het in het "nu". Wij eten ook, drinken ook, kijken tv en werken ook, maar onze gsm piept al voor de volgende afspraak tijdens het eten, de pc spuwt het zoveelste mailtje op ons scherm tijdens het drinken, de tv vertelt ons dat er op een andere post een programma start tijdens het kijken. Het werk sleurt ons mee in een tempo dat we niet willen maar dat nu eenmaal zo hoort. Voor het "nu" hebben we vaak geen tijd meer simpelweg omdat het nu binnen een paar seconden weer verleden tijd is en dat we te hard bezig zijn met dromen na te jagen die komen gaan. En dan op een dag ,peter, zitten we ook op die bank waar jij zo graag zat. Roken we ook onze pijp of niet en denken we aan die tijd die we vergeten waren, aan het geloop en de stress. Dan peter denken we na over de tijd die we verloren hebben omdat we te druk bezig waren met de toekomst. Dan overpeinzen we het verleden en dan, peter, is het te laat om nog te doen wat we ooit droomden te doen en blijft enkel het huidige moment over.
Liefste peter, de tijden ze zijn nog steeds hetzelfde maar toch... wij veranderen ze wel.
Je petekind
|
)
.
.
