Ik ga mezelf niet bestempelen als het toonbeeld van geduld maar ook niet als de ongeduldigste eerder de middelmaat geduldig tot het iets te lang gaat duren
En dat geduld wordt meestal getetst bij een bezoekje aan onze huisarts . Hij werkt niet op afspraak en daarom dat sommige patienten al voor aanvang van zijn consultaties aan de deur gaan staan zo zijn ze zeker de eerste of eventueel de tweede. Ik weet dat dit veruit het beste is om daar snel aan de beurt te zijn maar daar een halfuur of meer te staan draaien tot de deur opengaat, dat is iets te verregaand voor mij. En dus was ik daar vanmorgen 5 minuten nadat zijn spreekuur begon . 1 patient was al binnen en er zaten er nog 4 in de wachtkamer. Snel maakte ik de rekening: een kwartier per patient, een goed uur wachten en het was mijn beurt. Niets aan te doen, wat is een uurtje in een mensenleven?
25 minuten later was de situatie nog steeds dezelfde: 1 binnen, 4 voor mij. Het begon danig op mijn zenuwen te werken dat er geen vooruitgang was. Ik prijsde mezelf gelukkig dat ik niet ernstig ziek was anders zou ik misschien gestorven zijn voor het mijn beurt was .
Nog 10 minuten later, nog steeds geen verandering, werd het al heel moeilijk om niet op mijn stoel te zitten draaien en om niet te zuchten maar ik bleef stoïcijns kalm alhoewel ik mij ergerde dat het geen naam had. Verdikke, dacht ik in mezelf, mijn bloeddruk zal stilaan aan de hoge kant zijn al mankeer ik niets aan mijn tikker!..... Als hij met die vier voor mij ook minstens een halfuur zou bezig zijn, dan zat ik daar tot de middag....foert! Ik stond op en vertrok. 40 minuten van mijn schone tijd daar verspild voor niets, behalve dat ik mij opgefokt voel en eerlijk gezegd dat wachten werkt prima mocht je enig spoor van futloosheid voelen
Het is maar dat een mens boodschappen moet doen, wil hij niet verhongeren of de genodigden zonder eten zetten, maar het is niet mijn favoriete bezigheid. Soms vind ik het puur tijdsverlies, eigenlijk vind ik het altijd tijdverlies maar soms valt het echt wel mee.
Normaal verloopt het winkelen vlot, vind ik wat ik nodig heb en ga ik dan naar de kassa....en dan zien dat er wel 10 man voor staat. Normaal gezien word ik dan lichtjes zenuwachtig, vooral als ik merk dat het niet echt vooruitgaat.
Zaterdag kreeg ik geen kans om me te ergeren aan het feit dat niet alle kassa's open waren ondanks het feit dat er veel mensen stonden aan te schuiven.
De man voor mij draaide zich om en zei meteen: " U weet zeker niet waar hier de eieren liggen?"
Ik had me eerder aan een verzuchting of een klaagzang omwille van de lange rij verwacht, zeker geen vraag over eieren. Waarschijnlijk zal ik daarom een beetje raar gekeken hebben, weet ik veel. In ieder geval, de man zal gevonden hebben dat ik er verbaasd uitzag al interpreteerde hij mijn blik verkeerd. Hij dacht waarschijnlijk dat ik de vraag niet begrepen had en herhaalde in iets deftiger nederlands:
"Eitjes? Weet u waar hier de eitjes liggen?"
Zoals dat klonk : E I T J E S, jeezes....de man was zeker 1.90, dat woord klopte niet bij zijn formaat. Ik voelde een lach opkomen en ik wist dat als ik die zijn gang zou laten gaan ik het eerste halfuur niet meer zou kunnen stoppen en dat ik zeker voor geschift zou aanzien worden. Geen mens zou het doorgehad hebben waarom ik zo zou moeten lachen... In minder dan een seconde had ik mezelf onder controle en zonder ook maar een grijnsje te laten verschijnen, antwoordde ik waarheidsgetrouw dat ik hem niet kon helpen. Op dat moment kon ik de eieren echt niet lokaliseren zozeer was ik bezig om mijn lach te onderdrukken.
"Tja," zei hij, "dan zal het zonder eieren zijn want ik heb ook geen zin om nog eens gans de winkel te doorlopen."
Heel traag werd de rij kleiner en toen er nog een man of vier voor mijn voorganger stond, draaide die zich nogmaals om en zei dat het verdorie wel heel traag vooruit ging.
"Zeker weten," antwoordde ik, "in die tijd had je al vier keer de winkel kunnen doorlopen om eieren te vinden" .
Hij gniffelde eens, knikte van ja en bleef net als ik geduldig zijn beurt afwachten. Ik ben er nochtans zeker van dat hij zou gevonden hebben wat hij eerst niet vond tegen de tijd dat het zijn beurt was aan de kassa.
Vrijdag zijn de dochter en co gelukkig veilig thuisgekomen van wat bijna een horrorvakantie heet!
Op amper 14 dagen kan er één en ander gebeuren
Ze hadden in het zuiden van Frankrijk een huisje gehuurd en toen ze eraan kwamen bleek onze jongste schat ziek te zijn.. dus even de dokter raadplegen. Na een paar dagen werd er -toen ze gaan zwemmen waren in zee - ingebroken in hun huisje en waren een paar waardevolle spullen meegenomen zoals pc , IPhone , tablet…
Nog een paar dagen later werd hun hondje een Jack Russel aangevallen door de kat van de buren.. krab op het hoofdje, een gaatje op de rug en een flink stuk vlees afgescheurd op de linker dij. Het werd dus zoeken naar een dierenarts op zaterdagavond 17u!! Nog op het nippertje één gevonden die bereid was om hen te helpen… Hondje met drie haken in de bil om de wonde dicht te maken, een kap over het kopje om te voorkomen dat ze die krammer eruit trok en een spuitje met antibiotica….Die kap begint ze vervelend te vinden en pas volgende week mogen de krammen er uit...
Verder verliep alles “ normaal” tot ze naar huis kwamen en bij het wegrijden van een parking op hun route terug vaststelden dat iemand tegen hun “ recent nieuwe wagen” gereden had en vluchtmisdrijf gepleegd had….
Kan je geloven dat we blij zijn dat ze veilig en wel thuis zijn want het was blijkbaar niet “ hun” vakantie…
En zeggen dat ze er uiteindelijk nog opgewekt en optimistisch bijlopen…"Wij zijn nog gaaf en heel"… is hun opmerking!
Inderdaad lieve blogvrienden, vandaag is het hier platte rust. Straks gaan we een kopje koffie drinken bij de dochter en co die gisteren thuis gekomen zijn van de reis en voor de rest... bekomen van een drukke dag gisteren. Al bij al viel het nog mee, we hadden af en toe zon enkel op het moment van de BBQ zelf begon het te druppelen zodat mijn lieve slaapgenoot onder een grote parasol ( what's in a name!!) moest bakken en onder een paraplu het eten binnen " liep". In de namiddag hebben we zelfs nog een wandelingetje gedaan en bij het terugkomen achteraan de tuin in een waterzonnetje kunnen bekomen. Maar aan de snaterjes heeft het niet gelegen hoor! Die deden hun best en het geluid ging crescendo omhoog naar mate de dag vorderde.. wat zeker aan een straaltje zon lag waaraan we ons konden verzadigen .
In ieder geval iedereen ging content naar huis , wij content dat- niettegenstaande de slechte weersvoorspellingen - het weer nog relatief meeviel om dan behoorlijk moe te gaan slapen... Nu is het de bedoeling om 2 dagen bij te tanken want maandag doen we het nog eens over met een 8 tal vrienden. Als het weer zou kunnen zijn zoals gisteren dan is "biebie" tevreden...
Ik lag daar juist even buiten te " waterzonnen" en werd geboeid door een prachtige wolkenformatie .. geniet maar mee... Jaja, ik kijk nog steeds naar boven en naar de wolken...eenmaal een romantcus altijd ééntje .
Voor de Antwerpse moeders is het vandaag hun dag.. wij ( de West Vlaamse moeders) kregen reeds onze dag in mei maar voor mij mag iedere moeder eens extra in de bloemen gezet worden zelfs 2 x per jaar dus...voor alle moeders /oma's
Heb je na mijn logje van gisteren ook naar de maan gekeken en ook Janneke Maan zien rondlopen?
Alle gekheid op een stokje.( waar komt die uitdrukking vandaan? Weer iets voor een volgend logje )
Ik ben erg geïnteresseerd in alles wat met de aarde , de wolken en het heelal te maken meeft en zo kwam spontaan de vraag bij mij op :
" Wat als die aarde nu eens stopt met draaien?" ..
Zelf kan ik mij daar één en ander bij voorstellen maar er zijn andere die veel wijze zijn dan ik die daar een goede visie op hebben en bij hen ging ik mijn logje halen? Heb je even de tijd en ben je ook geïnteresserd? Lees dan maar verder, indien niet... stuur ik jullie niet naar de maan hoor het is hier te goed en te mooi op onze blauwe knikker!
Wat als de wereld stopt met draaien?
Wat gebeurt er als de aarde stopt met draaien? We hoeven niet bang te zijn dat dit de komende miljoenen millennia gaat gebeuren, maar het is wel interessant om te kijken wat de gevolgen zouden kunnen zijn. De aarde draait in ongeveer 24 uur om de eigen as. En onze planeet is daarin natuurlijk niet alleen. Ook bijvoorbeeld Mercurius tolt om de eigen as heen. Maar het kleine planeetje doet daar een stuk langer over: zo’n 59 aardse dagen. Venus neemt er nog meer tijd voor: een dag duurt op die planeet net zo lang als 243 dagen op aarde. Op dit moment draait onze planeet nabij de evenaar met een snelheid van 1.667 kilometer per uur om haar as. Hierdoor wordt de massa van water naar de evenaar getrokken. Wanneer de centrifugale kracht afwezig is, zakken de oceanen af naar beide polen. Er is dan sprake van twee grote oceanen: de Noordelijke Oceaan en de Zuidelijke Oceaan. Tussen de twee oceanen bevindt zich een brede strook land met enkele kleine zeeën. Geleidelijk aan stoppen Een iets waarschijnlijker scenario is dat de aarde voortdurend ietsje vertraagd wordt en zo heel geleidelijk tot stilstand komt. Ook dat scenario heeft grote gevolgen voor de aarde. Een dag duurt dan niet langer 24 uur, maar 365 dagen. De ene helft van de aarde is dus een half jaar op de zon gericht. Deze helft zal flink warm zijn en geen duisternis kennen. De andere helft is ondertussen een half jaar koud en donker. Vinden we een zonsopgang en -ondergang nu nog heel gewoontjes, in de geschetste situatie wordt het iets bijzonders. Twijfelachtig is echter of mensen daar getuige van zouden zijn: een aarde die langzamer gaat draaien of stilstaat doet de leefbaarheid geen goed. Sterker nog: de aarde is mogelijk onherkenbaar als deze tot stilstand is gekomen. Dit komt doordat de middelpuntvliedende kracht – die wordt ingegeven door het roteren van de aarde – verdwijnt. Die middelpuntvliedende kracht zorgt er nu voor dat water naar de evenaar wordt getrokken. Als de kracht verdwijnt, zal het water afzakken naar de polen. Het resultaat is dat grote delen land onder water komen te staan en er eigenlijk twee grote oceanen ontstaan: eentje in het zuiden en eentje in het noorden. Daartussen vinden we een brede strook land U begrijpt wel dat het op een stilstaande wereld een stuk heuvelachtiger is. Het verschil tussen het laagst gelegen land en de Mount Everest is op de huidige aarde zo’n 9.000 meter. Op de toekomstige aarde bedraagt het verschil bijna 20.000 meter.
Roteren
U ziet: een tollende planeet is dus heel normaal. Maar waarom roteren planeten zoals de aarde, Venus en Mercurius? Om dat te begrijpen, moeten we terug naar de tijd waarin ons zonnestelsel ontstond. Er was nog geen zon en er waren nog geen planeten. Er was enkel een wolk bestaande uit stof en gas. Die wolk stortte in en vormde zo een platte schijf die steeds sneller ging draaien. In het hart van de schijf ontstond de zon. Het draaiende stof en gas eromheen klampte zich samen en vormde zo de planeten. De draaiende beweging die in de schijf zat – ook wel impulsmoment genoemd – werd door de samenklonterende materie overgenomen. De samenklonterende materie groeide vervolgens uit tot roterende planeten, waaronder de aarde.
Een dag van twee uur Tegenwoordig heeft de aarde ongeveer 24 uur nodig om een rondje rond de eigen as te voltooien. Maar dat is niet altijd zo geweest, zo denken wetenschappers. Voor de totstandkoming van de maan zouden de dagen op onze planeet slechts twee tot drie uur lang zijn geweest. Dat de dagen tegenwoordig veel meer uren tellen, hebben we maar aan één hemellichaam te danken: de maan. Deze vertraagt de aarde namelijk. Hoe de maan dat precies doet? Met behulp van de zwaartekracht! De maan en de aarde trekken aan elkaar. En omdat de aarde sneller om de as draait (in 24 uur) dan de maan om de aarde draait (27,3 dagen) schiet dat getrek vanuit het oogpunt van de aarde gezien niet erg op. Vergelijk het met een hardloper die een flinke lederschildpad met zich mee probeert te trekken. De schildpad kan niet zo hard en zal de hardloper ophouden. Zo houdt ook de maan de aarde op en zorgt ervoor dat onze planeet langzamer gaat draaien. Dat gaat heel geleidelijk. Zo geleidelijk dat we daar in de praktijk niets van zullen merken. Over zo’n 100 jaar is een dag op aarde ongeveer 2 milliseconden korter dan nu het geval is. Abrupt stoppen De rotatie van de aarde is dus niet helemaal stabiel. Een mooi moment om terug te keren naar de hoofdvraag: wat zou er gebeuren als de aarde zou stoppen met draaien? Stel dat onze planeet dat abrupt zou doen, dan zouden de gevolgen enorm zijn. Want als de aarde stopt met draaien, blijft alles wat niet echt aan de aarde vastzit toch met dezelfde snelheid roteren. Dat heeft alles te maken met het behoud van impulsmoment: als een voorwerp eenmaal draait, is het geneigd dat te blijven doen. Dat geldt voor gebouwen, maar ook voor mensen, bomen, stenen, oceanen en zelfs de atmosfeer. Alle landmassa’s worden ontdaan van hetgeen zich op deze massa’s bevindt en belandt in de atmosfeer. Het is een heel heftig, maar ook een zeer onwaarschijnlijk scenario.
Nu we duidelijk hebben wat er allemaal kan gebeuren als de aarde stopt met draaien, is het tijd voor die ene belangrijke vraag: gaat het ooit gebeuren?
De kans dat de aarde abrupt stopt, is sowieso heel klein. De aarde kan namelijk niet uit zichzelf stoppen. De enige manier om de rotatie abrupt stil te leggen, is een flinke botsing met een ander (groot) hemellichaam. En dat staat op korte termijn zeker niet op de planning. Ondertussen roteert de aarde door toedoen van de maan natuurlijk wel steeds trager. Maar dat effect is zo klein dat het nog miljarden jaren kan duren voor de dagen op aarde ten opzichte van nu gehalveerd zijn. Het lijkt er dan ook op dat we ons voorlopig geen zorgen hoeven te maken over het moment waarop de aarde stopt met roteren.
Zondagavond ook naar de maan gekeken? Blijkbaar stond ze uitzonderlijk dicht bij de aarde en inderdaad die indruk had ik ook . Je zag duidelijk de donkere plekken op de maan en met wat verbeelding zelfs Janneke maan rondlopen.
Onze Aarde koerst weer door de meteorenzwerm Perseïden, wat vallende sterren oplevert. Maar deze keer krijgt de hemelshow concurrentie van de supermaan. Elke zomer trekt de Aarde door die meteorenzwerm: een wolk van stofdeeltjes achtergelaten door de komeet Swift-Tuttle. Vele stofdeeltjes komen dan aan 60 km per seconde in botsing met de dampkring van de Aarde en veroorzaken kortstondig een lichtstreep aan de hemel: een vallende ster of meteoor.
De vallende sterren zijn zichtbaar tussen zondag 10 augustus en woensdag 13 augustus. Om deze meteoren waar te nemen is geen telescoop of verrekijker nodig. Het volstaat om vanop een donkere plaats buiten een stedelijk gebied met het blote oog minstens 15 minuten te kijken naar een willekeurige plaats aan de nachthemel.
Toch is deze zwerm dit keer minder spectaculair dan andere jaren omdat ze concurrentie krijgt van de supermaan die in de nacht van 10 augustus zal verschijnen en is nog tot de 13e zo dicht bij ons. Dan staat de maan op de nabije afstand tot de Aarde van slechts 356.895 km. Een supermaan is 14 procent groter en 30 procent helderder dan een traditionele volle maan.
En zoals gezegd .. ik heb dat gezien en voor diegenen die het gemist hebben .. jullie hebben nog een nacht de tijd om te kijken!
Ik zei toch dat het poepsimpel was. Inderdaad de rebus was: op ieder potje past een dekseltje!
Maar nu iets anders.
Ik was het bijna vergeten maar elke maand geef ik hier in het kort hoe die maand aan zijn naam komt vandaar dat ik even stilsta bij augustus.
Augustus is de achtste maand van het jaar in de gregoriaanse kalender en heeft 31 dagen. De maand is vernoemd naar keizer Augustus (letterlijk 'de verhevene'), de eerste keizer van het Romeinse Rijk.
Augustus is op het noordelijk halfrond ook de maand om te oogsten en wordt daarom vaak OOGSTMAAND genoemd. Deze maand is toegewijd aan Ceres, de Romeinse godin van de oogst.
15 augustus is in België een officiële feestdag (Maria-Tenhemelopneming) en wordt ook Halfoogst genoemd.
In augustus korten de dagen het méést, nl. 1 uur en 58 minuten ten voordele van de nacht.
De spreuken die in augustus op de volkskalender voorkomen handelen bijna allemaal over de oogst:
Geeft augustus niet veel regen, maar wel veel zonneschijn, dan krijgen we zeker goede wijn.
Als augustus zonder regen henen gaat, zal men zien dat de koe mager voor de kribbe staat.
Augustus eerste week heet en laf, ziet men veel winterse sneeuw, wacht maar af.
Noordenwind in augustus opgestaan, brengt standvastig weder aan.
Sinds de dochter de schoonzoon kent en ze samen in de zomer op vakantie gaan, is het hier altijd standby modus in de zin van “ en wat nu?”
Het is altijd met een gemengd gevoel dat ik hun SMSjes lees want dikwijls is het geen goed nieuws. Je kijkt altijd uit naar een berichtje als de kinderen op reis zijn om te horen of ze goed aankwamen en of alles ok is. Die krijgen we uiteraard ook maar elk jaar wordt die vreugde na een paar dagen verstoord. Soms zijn het maar kleine praktische zaken zoals een nieuwe slaapzak die bij het opblazen al een gat had en ze op de grond moesten slapen tot de auto die defect staat ergens op een verloren strand en dat ze wachten op assistentie om terug naar hun locatie te kunnen maar niemand kunnen bereiken. Ze houden ervan om de rust en stilte op te zoeken en belanden zo vaak in het hol van Pluto zoals wij zeggen dat was toen ook zo.
Een andere keer waren ze met een opblaasbaar bootje de zee opgegaan , beiden in slaap gevallen en afgedreven. De schoonzoon had een zonnesteek en de dochter kon de zee in duiken en met een touw rond haar midden met de boot terug naar het strand zwemmen. Gelukkig heeft ze het brevet van redder en kan ze goed zwemmen.
Het jaar erop werd ze gestoken door een zee-egel en moest ze dringend naar een ziekenhuis.
Toen de kids er waren, werd het er niet beter op zoals die keer dat ons kleindochtertje aan het zwembad gevallen was en moest genaaid worden aan de kin. En zo kan ik maar doorgaan.
Op hun feest vorige maand had ik het er nog over dat een sms van hen altijd spanning is zo in de aard van.. goed nieuws of slecht nieuws? Gisterenavond kregen we terug een sms vanuit Frankrijk waar ze sinds vorige week een huisje huren.. Terwijl ze even weg waren, hadden dieven de deur van het huisje geforceerd en alles meegenomen dat enigszins van waarde was.. laptop, IPhone , tablet en nog wat spullen.. De politie werd erbij gehaald maar ik vrees dat ze naar hun hebbedingetjes mogen fluiten. En dan maar gaan slapen met een geforceerde deur.. "Ach, die mannen keren nooit geen tweede keer terug naar dezelfde plaats", wist de agent te vertellen.. Een schamele troost! Ik hoop voor hen dat ze het nu weer gehad hebben en de rest van de vakantie “ normaal” verloopt..
Grappige nota hierbij. Hun hondje een 13j oude Jack Russel was thuis gebleven omdat ze niet lang wegbleven en hij had blijkbaar de dieven niet afgeschrikt. Dus als waakhond is die ook al niet geslaagd! Ik durf er op te wedden dat hij nog zal gekwispelstaart hebben toen hij volk zag, zo’n sociaal beestje als hij is.
Wij houden hier onze vingers weer gekruist tot ze thuis zijn…
Ik ben nog de kwaadste niet al zeg ik het zelf. Het is al meermaals gebeurd dat ik iemand voorliet aan de kassa. Niet dat het een constante is maar zo af en toe komt het eens voor dat ik in een gulle bui ben. Meestal hadden die mensen maar enkele aankopen bij en vroegen ze beleefd of het mocht. Zelf doe ik dat alleen als ik super gehaast ben en enkel één of twee aankopen heb. Je beurt afwachten hoort erbij.
Gebeurt het dat iemand mij vraagt om voor te gaan met een goede reden dan overtreft mijn goedheid ( euh euh) mijn slechte kant en in plaats van te zeggen wat soms op het puntje van mijn tong ligt, knik ik ze vriendelijk toe terwijl ik "tuurlijk, doe maar" zeg. Nadat ze betaald hebben krijg ik dan als tegenprestatie een knikje als bedanking en iedereen is weer een tevreden mens .
Vandaag was het weer prijs. Juist toen ik mijn kar aan de kassa wilde uitladen , kwam er een vent (man is een te mooi woord voor dat geval) naast me staan met een kartonnen schaal met ik schat 12 yoghurtpotjes in zijn handen en op die potjes lagen er nog twee flessen drinkyoghurt. Hij keek me aan met een koele blik, keek van mij naar zijn aankopen en schudde toen met zijn hoofd richting de transportband waarmee hij bedoelde: mag het er op, mag ik voor? Hij was van vreemde origine en ik dacht met mijn "koekegoed hart" dat hij onze taal niet genoeg machtig was om duidelijk te maken wat hij wou en het daarom met hoofdbewegingen deed. Even flitste de gedachte door mijn hoofd om zo'n lomperik gewoon voor te laten. Waarschijnlijk zaten zijn bloedjes van kindjes te wachten tot hij thuiskwam zodat ze een yoghurtje bij het ontbijt konden eten. Maar dat knikje met het hoofd en die blik vol overtuiging dat hij wel voor mocht , stak me en ik vroeg hem beleefd zijn beurt af te wachten.
Toevallig ging de kassa naast mij open. Met een vaart schoot hij uit de rij , iedereen voorbij om als eerste aan te schuiven. Een onbeleefde schoft was het! Bovendien sprak hij perfect nederlands, dat hoorde ik toen hij het meisje aan de kassa deed schrikken toen ze hem het kasticket overhandigde.
"Ik moet die brol niet, "sprak hij luid en de daad bij het woord voegend, smeet hij het kasticket met een air op de grond en weg was hij. Het was met plezier dat ik u niet voorliet, dacht ik....eigenlijk had ik het luidop moeten zeggen maar aan zo'n lomperik verspil ik geen woord!.
Alhoewel het geen hobby van me is, doe ik het. Meestal niet met volle goesting maar eenmaal ik gestart ben, valt het zo af en toe wel mee. Soms vind ik het dan zelfs prettig vooral als ik de ongestreken stapel zie minderen terwijl de netjes gestreken stukken vermeerderen.
Het onderwerp 'strijken' werd onlangs tijdens een uitje met vrienden plots aangesneden alsof we het over geen leukere dingen konden hebben.
"Strijk jij veel?" vroeg ze.
"Alles," antwoordde ik naar waarheid.
"Alles???"
"Bijna alles, behalve ondergoed en sponsen handdoeken."
"Komaan! Meen je dat? Ook zakkendoeken? Keukenhanddoeken? Beddelakens en overtrekken? "
Mijn verbazing was groot toen ik hoorde dat zij dat niet deed. Blijkbaar ben ik niet de enige die een broertje dood heeft aan strijken maar mijn afkeer is minder groot dan die van haar. Ik kan me dus niet voorstellen dat ik een gewassen, gekreukelde zakdoek zou bovenhalen om er mijn neus in te snuiten of om er om het even wat mee te doen. Een ongestreken zakkendoek ziet er zo 'slonzig' uit. Meestal gebruik ik papieren zakdoekjes om die strijk te vermijden, niets saaier dan zakkendoeken strijken. Zelfs keukenhanddoeken die na het wassen netjes opgeplooid kunnen worden....het is sterker dan mezelf, die moeten gestreken de lade in. En het beddengoed, geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om dat niet te strijken alhoewel het een helse karwei is. Het oogt niet alleen mooier maar het ligt zooooo zalig. Niets zo plezant als in een bed te kruipen waar versgewassen en gestreken lakens op liggen. Lekker strak en goedgeurend, mijn garantie voor een heerlijke nachtrust.
De reactie op mijn 'waarom ik dat alles strijk' was:
"Goed zot! Na minder dan een kwartier is alles terug verrompeld, zie je niet meer dat het gestreken was."
Het is waar alhoewel een kwartier nu ook sterk overdreven is, wat gestreken is blijft niet rimpelloos na gebruik maar wat gewassen is blijft evenzeer smetteloos .
Conclusie:
Ik ben geen fan van strijken maar ik vermoed dat ik me toch niet goed zou voelen als mijn versgewassen dingen niet netjes gestreken zijn. Het ene is onlosmakelijk verbonden met het andere....was/strijk, een siamese tweeling. En omdat deze week nogal bezet was , bleef de stapel hier groeien en "mocht" ik er zaterdag invliegen kwestie van het saunagevoel dat al gans de dag overheerste nog wat op te drijven...Maar zoals jullie zien ik heb het overleefd
Donderdag was onze afspraak met vrienden om met de kusttram weer eens de kust af te rijden , ergens een etentje mee te pikken en te genieten van de zon en het gezelschap. Bij het terugkeren passeerden we Heist . Tijdens juli en augustus vindt in Heist elke donderdagnamiddag een gezellige folkloremarkt plaats. Je maakt er kennis met oude ambachten en demonstraties en kunt er naar hartenlust grasduinen langs de talrijke kraampjes. Dat is wat we ook deden en we kwamen naar huis met een kilo ambachtelijk gebakken pannenkoeken en een paar mooie foto’s.. Geniet maar mee, de pannenkoeken eten we hier wel op.
Spinnen
Losse vezels van materialen als wol, vlas en katoen zijn niet geschikt om mee te weven, naaien, breien, haken of touw te slaan. Ze moeten daarom eerst tot bruikbare draden verwerkt worden.Dat is wat die dame deed...
Klompen maken
Om klompen te maken moet men wilgen- of populierenhout hebben. De bollen worden open gekloofd met kloofmessen in 4-5-6 stukken en vervolgens met een bijl met een scheve hecht in model geslagen. Daarna worden ze op het snijpaard met een lang mes, ook wel paalmes of klotsmes genaamd, op model gesneden. De man hier gebruikt wilgenhout of hout van een canadaboom ( achtkant in het WVL dialect) omdat dat zacht is...
Klossen
Kloskant wordt gemaakt met behulp van kantklosjes. Deze klosjes worden altijd in paren gebruikt, die over het gehele werk bij elkaar blijven behoren. Op deze klosjes worden draden gewikkeld. Een ervaren kantklosster kan werken met honderden klosjes tegelijk, die zeer snel om elkaar heen geslagen worden. Na het maken van een aantal slagen wordt een speld in het patroon gestoken, wat het vlechtwerk op zijn plaats houdt.Vingervlug is deze dame hier...
Smeden
De smid was vroeger een zeer veelvoorkomend beroep, ieder dorp had er wel een. Hij was de belangrijke persoon die alle ijzeren voorwerpen maakte die in de maatschappij nodig waren. De smid was onmisbaar voor de boeren, want hij maakte voor hen al het benodigde gereedschap zoals ploegen, schoppen, harken en schoffels.
Tegenwoordig is de 'algemene' smid vrijwel verdwenen en is zijn taak overgenomen door machinefabrieken die met grote productiesnelheid de metalen voorwerpen maken die voor het dagelijkse leven nodig zijn. Alleen het oude beroep van hoefsmid is nog steeds vrijwel onveranderd gebleven. Ook is er nog vraag naar producten van de edelsmid voor juwelierswerk.
Deze smid maakte gepersonaliseerde hoefijzertjes ...
Mandenvlechten
Een mandenvlechter of korver is een ambachtsman die voor zijn hobby of beroep manden vlecht met allerlei natuurlijke materialen zoals wilgentenen, rotan, stro of rietstengels. Het is een oud ambacht, dat in de westerse wereld enkel nog als hobby wordt beoefend en gedemonstreerd. Onze vlechter gebruikte bamboe dat hij eerst geweekt had om het soepel te maken. Maar soms werkt hij ook met roggestro.
Regelmatig vallen mensen zomaar over hun eigen voeten, ze glijden uit of ze struikelen over iets je kan het zo gek niet bedenken en breken daardoor soms een arm of een been. Het kan gebeuren, het is menselijk.
Zelf ben ik geen liefhebber van valpartijtjes zeker niet als het over mezelf gaat. Als de situatie zich voordoet, zal ik er alles aan doen om recht te blijven vooral als er toeschouwers in de buurt zijn. Dat de poging om staande te blijven een gekker zicht is dan meteen op de grond te donderen, daar denk ik dan niet aan. De bewegingen die ik dan maak vooral met mijn armen...ik kan me voorstellen hoe het er uit ziet .
Gisterenmorgen was het zover, ik viel in de prijzen toen ik in een buurtwinkeltje wilde binnengaan. Ik zette één voet op de dorpel en voelde meteen hoe mijn knie vooruit schoof. Die miserabele gladde sandalen ook! Ondanks de ellendige situatie zag ik direct de klanten en de winkelier waardoor mijn armen onmiddellijk in de verdediging gingen en de gekende spastische bewegingen maakten in een poging om niet languit in het deurgat te gaan liggen. Net toen ik de grond zag naderen kon ik met één hand de deur grijpen waardoor ik half gebogen de winkel in strompelde. Oef...niet gevallen. De aanwezigen stonden mij geschrokken aan te kijken en om mijn eer te redden zei ik gewoon:
"Ziezo, zo ben ik snel binnen."
De winkelier grijnsde terwijl hij lachend vroeg of er misschien veel wind was? "Neen," antwoordde ik, "het komt door door uw dorpel."
"Die ligt hier nochtans al heel lang was zijn repliek."
Een beleefde manier om te zeggen dat het mijn eigen schuld was .
Terwijl ik mijn beurt afwachtte, voelde ik dat mijn pols ietwat stug was ondertussen is er niets meer van te voelen. Waarschijnlijk van de snelle slag met mijn hand toen ik de deur vastgreep. Ik stond te denken dat ik alsnog een breuk had kunnen oplopen, eigenlijk had ik best geluk gehad.
"Wat is het voor u?", hoorde ik de winkelier vragen. In al mijn overpeinzingen had ik niet gezien dat ik aan de beurt was en zijn vraag overrompelde mij.
"Een klein groot bruin brood," antwoordde ik.
"Mevrouw," zei de man met een ernstig gezicht terwijl ik zag dat hij ieder moment in lachen kon uitbarsten, "het is precies uw dagje niet vandaag."
Vol medelijden met mezelf schudde ik met mijn hoofd van neen en vroeg een klein bruin brood. Het was pas toen ik thuis was dat het mij inviel dat ik eigenlijk een stokbrood nodig had. Neen ,het was mijn dagje niet.....
Recept voor elke dag ....Niet gemakkelijk maar als je het blijft proberen dan lukt het wel
Neem zes opgehoopte lepels optimisme , een theelepel verdraagzaamheid, een snufje tact en een paar pittige korrels volharding. Om het gerecht luchtig te maken, voegt men er een flinke dosis levensblijheid aan toe, die eerst gezeefd dient te worden, om harde stukjes tegenslag te vermijden .
Mochten deze toch in het beslag voorkomen, indien de gaatjes in de zeef te groot zijn, dan dient men zich er doorheen te bijten . Kneed de massa vervolgens door elkaar, met milde en gulle hand . Ten einde het geheel smeuïg te maken, roert men er een rijkelijke hoeveelheid liefde doorheen .
Als het gerecht klaar is, garneert men het met kleine takjes attenties, verkrijgbaar in het magazijn " De Goede Wil ". Serveer het dagelijks met een opgewekt gezicht, op een glanzende schotel van bereidwilligheid .
Dit recept is goedgekeurd , door het Ministerie van "GEESTELIJKEVOLKSGEZONDHEID " met de aanbeveling het dagelijks te gebruiken , wegens zijn hoge voedingswaarde .
Het wordt hier even uitblazen en bekomen van een superleuk en geslaagd weekend. Dochter en schoonzoon worden beiden 40 j dit jaar en zijn deze maand ook 15 j getrouwd en daarom planden ze een poolparty ...Dat is durven in ons Belgiekske waar het weer nooit voorspelbaar is maar kom ze hadden de goden met zich.. Stel je voor dat dit vandaag zou gepland zijn!
Nu nat werden we zaterdag hoe dan ook. Wie dacht via een zijpoortje droog binnen te geraken kwam van een natte reis terug want iedereen werd verwelkomd met een tuinsproe!er waar je door moest... De sfeer zat er meteen in en bij een natje en een droogje voor de inwendige mens ging de lol crecendo omhoog! Deze oma heeft het zelfs gedurfd om een mojito te drinken...al is alcohol niet direct mijn ding! Het feestje liep uit tot laat in de avond om voor de geïnteresseerden te eindigen in een sfeervol bubbelbad met de nodige bubbels (letterlijk) en lichtjes...
Gisteren waren dan de 4 van de zoon hier want mama en papa zouden in hun " oude dag" de sfeer in Tomorrowand opsnuiven. We brachten de kids terug naar huis om hen in hun eigen bedje te laten uitslapen want na een week talenkamp en dan de party op zaterdag waar de animatie voor de kids tiptop was , vielen die bijna om van de vaak en vandaag start hun sportkamp!
Wij oudjes hebben dan maar met één oog open en het ander op half tien bij hen thuis gewacht tot hun fuivers thuiskwamen ...Tegen dat wij dan in onze bivak lagen was het al een stukje nacht ,daarom dat ik pas nu tijd vind voor een logje. Het wordt pas vandaag rustig ten huize Natoken Vifke!
Voor iedereen een toffe week en die regen mag al stoppen . Hier viel in 24 u al 48l water!!!
Als ik kijk naar onze twee prachtige kinderen, besef ik dat we geluk hebben. Met vallen en opstaan hebben wij elkaar opgevoed. Ik hen als mijn kinderen… zij mij als hun moeder. Ik heb veel van hen geleerd, stond daar ook open voor. En zij… zij op hun beurt hebben veel van mij geleerd. Hebben geleerd dat emoties niet verkeerd zijn, dat houden van uitgesproken mag worden, dat je goed bent zoals je bent, dat je respect voor anderen en andermans mening moet hebben maar ook dat je met respect voor je zelf en je eigen mening mag opkomen…..
Betekent dit nu dat ik achterover mag gaan hangen en denken dat mijn werk gedaan is nu ze 42 en 40 zijn? Nee dat denk ik niet. Een moeder ben je vanaf het moment van bevruchting en eindigt met je dood. Dankbaar ben ik wel dat wij het tot hier met elkaar gered hebben, want soms is er niets voor nodig om je kind af te zien glijden naar de groep jongeren die schreeuwen om iemand die hun grenzen vastlegt, omdat zij het zelf niet kunnen…
Maar het meest dankbaar ben ik voor de kleinkinderen die ze ons schonken...die voor zoveel drukte zorgen als ze hier zijn maar die we ook missen zodra ze weg zijn...gelukkig zijn daar dan de vakanties om wat schade in te halen
)
dat hij onze taal niet genoeg machtig was om duidelijk te maken wat hij wou en het daarom met hoofdbewegingen deed. Even flitste de gedachte door mijn hoofd om zo'n lomperik gewoon voor te laten. Waarschijnlijk zaten zijn bloedjes van kindjes te wachten tot hij thuiskwam zodat ze een yoghurtje bij het ontbijt konden eten. Maar dat knikje met het hoofd en die blik vol overtuiging dat hij wel voor mocht , stak me en ik vroeg hem beleefd zijn beurt af te wachten.
