|
hopladi, hoplada mijn wagentje is weer eens voor een jaar goedgekeurd!
Ieder jaar krijg ik een beetje stress als die groene kaart in de brievenbus zit. En waarom eigenlijk? De uitkomst is nochtans overduidelijk of je geraakt door de keuring zonder kosten, in het ander geval moet je nog eens terug na eerst een herstelling te laten uitvoeren of je krijgt een roze kaart en dan kan je nog doen wat je wil: herstellen of een andere wagen kopen. Allé dat laatste klinkt eenvoudiger dan het is...
Terwijl mijn wagentje en ik een laatste onderonsje hadden voor ik ermee naar de keuring reed, wisten we allebei dat de tand des tijds ook bij mijn lieve vierwieler wat slijtage naliet. Volgend jaar zijn we al 20 j buddies en we kennen mekaar zo door en door dat we bereid zijn verder lief en leed samen te dragen. Mijn slaapgenoot met de goudenhanden heeft nog maar eens een paar opvallende kwaaltjes weggewerkt of opgelost maar suggereert al een tijdje dat het beste van onze "auto -ik relatie" er op zit en ik ofwel de grote broer van mijn bakje een kans moet geven ofwel opteren voor een andere kleine wagen...Maar mannen weten niet wat de band is tussen de vrouw en haar wagentje. We hebben samen zoveel beleefd , samen gesakkerd in het verkeerd, samen gelachen met knotsgekke situaties op de baan, samen gehuild bij het terugkomen van een definitief afscheid, samen de kleinkinderen afgehaald en teruggebracht, samen gezongen met een topper op de radio samen genoten van een ritje zomaar .. och zo kan ik doorgaan.
Mijn wagentje is na al die jaren een stukje van mezelf op een heel speciale manier en grote broer kan met al zijn comfort en ruimte en zuinigheid nooit dat gevoel geven dat mijn wagentje mij geeft. Ik ken elke zucht elke verandering in geluid, elk schakelpuntje elk kwaaltje van mijn beauty want hoewel mijn bakje al zo oud is, staat het er nog steeds blinkend en stijlvol bij..
Dat allemaal zat ik te bedenken terwijl ik in de rij stond te wachten op mijn beurt. Ik heb mijn vriend nog eens moed ingesproken, gezegd dat ik niet van zijn zijde zou wijken en dat ik met mijn mooiste lach de keurders zou aankijken... A woman has to do what a woman can do  .
Intussen viel mijn oog op de andere wachtenden en was ik blij dat ik niet in de rij naast mij stond. De kerel die daar de keuringen voor zijn rekening nam, leek me geen erg vriendelijke man. Een vrouw kreeg daar een hele litanie te horen omdat de cijfers en letters van haar achterste nummerplaat (volgens hem want ik kon ze duidelijk lezen) niet duidelijk meer te lezen waren. De acht kon verward worden met een drie of een zes....blablabla... Het gezicht van die vrouw stond overduidelijk op onweer, dat was iets wat ze waarschijnlijk ook niet verwacht had te horen. Ik vroeg me af of je daarvoor zou moeten teruggaan en bedacht ondertussen dat je het ook nog een beetje moet treffen met wie de keuring doet.
Mijn keurder was streng maar eerlijk, de paar opmerkingen die ik kreeg, had ik ook verwacht. Na bijna 20 j komt er aan elke carrosserie wat slijtage.. en die ene achterband... tsja heupen moeten bij mensen soms ook vervangen worden.
"Je wagentje is in orde mevrouw , er zijn een paar opmerkingen maar ja het is ook al een wagentje van jaren hé . "
Op mijn vraag of ik moest terugkomen zei hij :" Neen, we zullen het wel in de gaten houden"..
Ik kon toch moeilijk die man strelen of een kus geven van contentement dat zou als omkoping kunnen gezien worden, dus bedankte ik hem met mijn mooiste lach en heb ik mijn wagentje dan maar even gestreeld toen ik met een witte kaart en 33,80 Euro lichter buiten kwam en die paar opmerkingen daar doen we wel wat aan. Alleen nog het manneke overtuigen want ik weet dat hij zal opperen dat de kosten die we maken misschien niet meer opwegen tegen een auto die nogal wat slikt en oud is.. moderne wagentjes zijn zuiniger enz enz.. Maar hij begrijpt niet dat er hier meer gaande is tussen ons..en dat ik vind dat je niet zomaar moet opzij gezet worden omdat er al wat cijfers op je teller staan... Ja hij is de realist en ik de romanticus.. en zo vullen we mekaar al 45 j aan! 
Soit, ik ben er weer vanaf voor een jaartje. De keuringsstress is weer achter de rug en ik voel me vrolijk....wat een simpel papiertje bij een mens niet kan teweegbrengen
|
)
.
.
