Maandag met vrienden Blankenberge onveilig gemaakt. Gelukkig kozen we de beste dag want normaal stond ons uitje voor vandaag donderdag gepland maar we veranderden zomaar en zie.. sinds dinsdag zitten we hier met kleinzoon 2 die ziek is, enkel koorts en voorlopig nog geen reden gevonden van waar die koorts komt. Het ventje heeft geen geluk want zo te zien zal hij de ganse week moeten uitzieken bij oma en mist hij de plezantste dagen van het schooljaar met sportdag en schoolreis en spelletjes want de toetsen zijn gedaan!
Maar ik wilde het over maandag hebben..
Terwijl onze vrienden op de dijk flaneerden , verkozen mijn ventje en ik de waterrand. Ik vind het zalig om zo pootje badend langs de waterlijn te lopen. Het was ontzettend druk op het strand want blijkbaar hadden veel scholen dezelfde dag uitgekozen voor een schoolreis. Nochtans.. zo veilig was het strand nu niet . Ik heb het nog nooit gezien maar het was echt een pest van aangespoelde kwallen. Bij elke zeegolf bleven er een groot getal achter en zo was het uitkijken geblazen om niet op zo’n glibberding te stappen met alle gevolgen van dien. Hopelijk is die kwallenplaag voorbij tegen de tijd dat de vakantiegangers naar zee trekken….Nu zit het weer eens mee en dan heb je dat…
Waar komen die” beestjes “ vandaan vraag je je af? Even gaan googlen..
Volwassen kwallen overleven normaal gezien de winter niet’, legt marien bioloog Karl Van Ginderdeuren uit. ‘Maar omdat het zacht bleef, zal dat dit jaar wel het geval zijn geweest, waardoor ze zijn blijven groeien. Dat is waarschijnlijk de verklaring voor hun grootte.’ ‘In een koude winter sterven de volwassen kwallen en blijven alleen de poliepen, die ontstaan uit kwalleneitjes, in leven. Pas aan het einde van de lente groeien daar weer nieuwe kwallen uit, waardoor ze ‘s zomers doorgaans veel kleiner zijn’, Maar door het zachte weer van de voorbije maanden is de kwallenpopulatie groot.
Gelukkig drogen die engerd snel uit als ze op het strand liggen zodat ze niet lang de kwelduivels van de badgasten zijn….en kunnen de vakantiegangers genieten van een zalig zeeweertje deze zomer!
Ik had gezworen nooit nog in een boot te stappen, het verleden heeft mij 2 keer bij de lurven gehad, dus geen derde keer! De eerste keer was de overtocht naar Engeland toen ik zo’n 20 was en ik was zo ziek als een hond. De tweede keer was in Florida 1998 toen we een tocht deden in een glass bottom boot .. Daar kon je niet ziek in worden werd me gezegd.. Tarara en nougabollen ,dees biebie hier hing meer met het hoofd over boord dan ze kon genieten van de schoonheid onder haar… Dus concludeerde ik dat mijn evenwichtsstelsel zich verzette tegen boottochten en ik nooit een goeie matroos zou worden.. Dat toekomstplan heb ik dan ook geschrapt .
Maar dochter lief en onze schoonzoon hebben daar een totaal andere mening over en nu hun boot eindelijk vaar-klaar is, vroegen ze ons zondag mee op een tochtje met de boot niet op de zee maar binnenvaart .. Ik heb hen gevraagd of ik de boot mocht onderkotsen want dat dit een voorwaarde was om op hun voorstel in te gaan… Dat bleek geen goed idee te zijn.
“Neem een reispilletje vooraf” kreeg ik als goede raad mee..alsof ik hier zomaar een hele apotheek in huis heb. Maar mijn nieuwsgierigheid om hun aanwinst Fistandantilus te zien ( what’s in a name?) overtrof mijn vrees om ziek te worden en dus waagde deze oma zich aan een tochtje. Opa die geniet van zoiets met volle teugen en stond vooraan naast de “ captain” de wind te trotseren… Hij opperde zelfs dat hij weer zin kreeg in waterskiën waar deze oma terug haar bedenkingen bij had want dat is van 1970 geleden dat hij dat nog deed ..al was hij er echt goed in…
Wat ik nooit gedacht had, is toch gebeurd.. ik heb genoten, ben niet ziek geweest en zie een tweede “vaartje” wel zitten.. Onze “ captain” trok wel af en toe het gas handle eens goed open tot groot jolijt van de kids , de opa’s en stiekem ook van mij… Tiens heb ik mijn roeping dan toch gemist?
En dan krijg je een paar deugdoende reacties en ben je terug verzoend met de situatie want het zijn juist die paar welgemeende reacties die een mens hier nog bezig houden. Die virtuele vriendschap daar trek ik me dan maar aan op om hier toch nog regelmatig iets te posten want het contact met sommige mensen wil ik niet kwijt.. het lijkt wel alsof er ergens een "bekende onbekende" of omgekeerd een snaar geraakt heeft en snaren moeten bespeeld worden hé?
Op bepaalde momenten in je leven heb je het zo druk dat je amper behoefte hebt aan sociale contacten, je leven lijkt voldoende gevuld en ingevuld maar soms komt een moment dat al die drukte en dat geloop en dat bezig zijn niet meer volstaat, zelfs even teveel wordt...Je wil leven zoals je zelf verkiest en niet geleefd worden. En inderdaad Pazke leven is evolueren maar ik geloof nog steeds dat mensen mensen nodig die gelijk gevooisd zijn met wie je kan praten en bij wie je je ei kwijt kan zoals Meeuwke zegt. Het gevoel dat er gelijkgestemden je pad kruisen en een spoor achter laten....dat houdt me bezig en boeit me. Ik ben nooit een " einzelganger" geweest en wil het in " mijn oude dag" ook niet worden.Al heb ik hier genoeg drukte rondom mij, toch voelt het goed aan dat ook mensen van buiten onze familiekring een plaats innemen op mijn levenspad...Ik denk dan maar ..een mens wordt ouder, de jeugd gaat zijn gang en moet vooruit, je kan/mag hun leven niet opeisen en wie zit er nu beter op de juiste golflengte dan zij die bijna hetzelfde parcours achter de rug hebben dan jijzelf?
Ik veroordeel ook niemand die het even elders gaat zoeken of gaat verpozen maar dat sluit niet uit dat ik bepaalden hier mis! Ken je nog dat lied: "People , people who need people .. are the luckiest people in the world..." Oeps dat ben ik ten voeten uit.. en dat blootgeven van mezelf... dat herhaal ik niet vaak hoor .
Van natuur ben ik een vasthouder, geen hip hopper, wat ik heb koester ik. Al die jaren buitenland waar we steeds opnieuw moesten beginnen hebben me geleerd dat contact houden ook een serieus werkwoord is dat enkel een waarde heeft als het langs twee kanten beoefend wordt....Spijtig dat niet iedereen er zo over denkt.
Ach, soms ben ik een denker en een prater. Rare combinatie zeg je? Toch niet wie me kent weet dat het zo is . Niet dat ik me hier zomaar "ten kijke stel" maar zo af en toe kan/kon ik mijn ei hier kwijt en geeft /gaf jullie reactie stof om dat ei uit te broeden of te laten vallen. Maar ja... volhouden is nog zo'n werkwoord dat rekbaar en interpreteerbaar is...
Soit ... ik zal hier nog maar niet vertrekken en doe mijn best om jullie -die me een goed gevoel geven door een reactie te plaatsen - niet te vergeten want weet je wat we zongen toen we jong waren?
"En as we dwood zin groeit er gras op onze buk, gras op onze buk, gras op onze buk...." en als je wil dat dat gras verzorgd wordt dan moet je hier en nu voor de tuiniers zorgen.....
Ik begin precies ook van de malaise te weten die er onder de blogvrienden heerst
Terwijl in ons groepje de éne na de andere afhaakte , bleef ik maar dapper verder bloggen in de hoop ze toch terug over de streep te trekken temeer omdat ik er ook later dan de meesten mee begonnen ben maar het wordt echt een triestige bedoening in bloggenland. Ligt het nu aan de zomer die voor de deur staat of aan FB waar iedereen naar toe vlucht of gewoon aan het feit dat we ouder worden, ik weet het niet maar het bloggen is niet meer wat het was. Je kan hier natuurlijk altijd nog je ei kwijt maar een ei dat zomaar in het "ijle" gelegd wordt , gaat stuk en wat dan meestal volgt zijn " windeieren" of in dit geval hier gewoon wat geklets ... Ja ik denk dat we allemaal een dagje ouder worden en luier en meer en meer op onszelf terugvallen ...Spijtig maar so be it!
Ik zal me dus maar focussen op de Rode Duivels te beginnen bij morgen en hopelijk laten die ons nu ook niet in de steek of het wordt een " Nationaal drama"!! En gelukkig is er ook nog een bomvol programma voor de komende weken met BBq en bezoekers hier dus .. vervelen zullen we ons niet doen!
En voor de sympathisanten .. Duimen omhoog morgen vanaf 18 u!!
Twee zestigers praten met elkaar over ouder worden.
Zegt karel:
" Het probleem bij vrouwen is dat ze weigeren te aanvaarden dat ze ouder worden. Ze gebruiken allerlei trucjes om het te verbergen."
"Dat klopt," zegt Ben, " maar ik ken een middel om hen te ontmaskeren. Als je wil weten of je vrouw hardhorig wordt, ga dan op 10 meter van haar vandaan zitten en stel een vraag. Als ze niet antwoordt ga dan op 5 meter staan en stel de vraag opnieuw, dan op 2m en ten slotte op 1 meter afstand."
Van zodra hij thuiskomt, neemt Karel de proef op de som. Terwijl vrouwlief in de tuin de was ophangt, gaat hij op een tiental meter van haar zitten en vraagt:
"Schat, wat eten we vanmiddag?"
Geen antwoord. Hij gaat wat dichter zitten en stelt de vraag opnieuw.
" Schat, wat eten we vanmiddag? "
Geen antwoord. Hij komt nog wat dichterbij en vraagt:
"Schat, wat eten we vanmiddag?"
Nog geen antwoord. Karel begrijpt er niets van, gaat naast zijn vrouw staan en roept:
" Schat, wat eten we vanmiddag?"
Zijn vrouw keert zich om, kijkt hem geërgerd aan en antwoordt:
De Rode Duivels zijn hun WK gestart met een 2-1 zege tegen Algerije. De spelers van bondscoach Marc Wilmots begonnen slapjes en kwamen zelfs op achterstand na een domme strafschopfout, maar invallers Fellaini en Mertens bezorgden ons land toch een eerste zege in groep G.
Het kostte bloed, zweet en tranen, maar België heeft Algerije met 2-1 geklopt. Zenuwen, zenuwen en nog eens zenuwen. Dat zagen we vooral in de eerste helft. Maar de inbreng van lefgozer Dries Mertens en de coole Divock Origi veranderden dat, en na de gelijkmaker van Fellaini stonden de Duivels op. En zo kwamen de Rode Duivels van de hel in de hemel. Eén goede pass en de wereld zag er helemaal anders uit.
Tot daar het korte verslag van een wedstrijd die zeker nog lang tot in de late uurtjes een weerklank zal gehad hebben op verschillende plaatsen in ons land. Ik vrees dat de profs vandaag meer buizen zullen afleveren dan normaal het geval is en de werkgevers zullen misschien best even door de vingers zien als sommige weknemers er nogal belabberd bij lopen!
Sommigen gaan totaal mee in de gekte en het delirium anderen verklaren de eersten dan weer knettergek maar het is een feit dat ons Belgiekske momenteel als één blok achter de ploeg staat en dat op zich is ook een hele prestatie! Voor mij mag het zegegevoel nog een tijdje doorgaan..
Vandaag om 18u Belgische tijd is het eindelijk van dat .. onze Rode Duivels starten dan aan hun WK campagne! Als ze die " hollanders" willen nadoen dan zullen ze meer dan hun beste beentje mogen voorzetten! In ieder geval .. ik ben er klaar voor en nu maar hopen dat al die heisa van de voorbije maanden geen " fata morgana" was... Verder zijn we hier weer fit en goed ,allé zo fit en zo goed als een senior kan zijn
De kleinkinderen zijn aan hun laatste toetsjes van het schooljaar bezig om daarna te kunnen genieten van een lange en hopelijk zomerse vakantie. Zo te horen zitten de agenda's van onze kroost en telgen weer bomvol en is het echt passen en zoeken om een gaatje te vinden om de komende maanden eens samen te genieten van een natje en een droogje hier...
Gelukkig hebben we zelf ook nog heel wat op stapel staan zodat juli en augustus niet saai zullen verlopen.. Hoe we het doen , weet ik ook niet maar die twee maanden zijn meestal heel druk voor ons en dan gaan we niet eens op vakantie . Maar ik kijk er nu al naar uit . Ik vind het zalig om vrienden en familie te ontvangen in de zomermaanden, alleen nog even Sint Pieter bellen om mooi weer te bestellen....dus de lijn niet bezet houden hé zodat ik hem kan bereiken!!
Zijn jullie er klaar voor? Heb je de sjaal al om de nek, de Fellanipruik op, de vlag in de hand en de trompet aan de lippen?
Heb je al een plan bedacht om je huisgenoten op één lijn te krijgen of hoe je ze kan overtuigen dat het WK het programma is dat ze absoluut niet kunnen /mogen missen?
Is je stem “ getuned” , je keel er klaar voor om af en toe uit te halen?
Staat de zetel in de juiste stand om languit te genieten van de komende wedstrijden?
Heb je de buren verwittigd dat er af en toe wel eens geluidsoverlast kan zijn op onverwachte uren de volgende weken?
Ben jij ook eentje dat wacht op het fluitje dat de voetbalgekte vanavond op gang fluit?
Moet er nog een laatste klus afgewerkt worden?
Haast je dan want vanavond begint het en na 2 afwezigheden zijn we er eindelijk weer bij en zullen de huiselijke werkjes een maand lang op een laag pitje staan. Ik weet het, België wordt geen wereldkampioen maar hopen op een rol van betekenis is toch een gezonde ambitie niet? De eerste ronde moeten we zeker overleven, de tweede ronde zou mooi zijn en alles vanaf de kwartfinales is een succes.. Iedereen die de Rode Duivels in het hart draagt hoopt dat het nooit geziene enthousiasme zich vertaalt in het concretiseren van de hoge verwachtingen.
Ik zal in ieder geval kijken naar de matchen van onze Duivels en hoop dat het er veel mogen zijn. Kleinzoon 2 heeft dezelfde microbe en zit met de pruik op in duiveltjes tenue te supporteren vanop de eerste rij! Ik hoop dat het ventje lang mag genieten!
Hoe dan ook, de wereld zal er de komende weken niet anders uitzien. Een oplossing voor de problemen in Israël en Syrië zal er niet komen. Over Oekraïne zullen we nog langer dan die 32 dagen praten en in ons land is het afwachten of we in die tijd al een federale regering zullen hebben! Maar dat neemt niet weg dat ik me voeg bij die velen om vreugde en verdriet, passie en ontgoocheling , geluk en leed te delen. Dat komt in Brazilië en op dat groene veld weer allemaal zo dicht bij elkaar te liggen ….Geen gebrek aan gespreksstof de komende weken zowel voor zowel voor-als tegenstanders.
Voor mij mag de bal beginnen rollen en het feest beginnen want een winnaar moet er ook nu weer zijn en al zal het niet ons landeke zijn, toch mogen we hopen en duimen op een goed tornooi voor onze Duivels.
De hype is intussen gaan liggen en pas nu heb ik de film gezien. We hadden die een tijdje geleden opgenomen van VTM en vermits de progamaa's in de zomer toch niet echt boeioend zijn, keken we gisteren naar "The broken circle breakdown".
Het verhaal van de film is ongemeen hard. Als ouder je kind moeten begraven is een bijzondere kwelling, die perfect wordt weergegeven door hoofdrolspelers Veerle Baetens en Johan Heldenbergh. Dit is voor allebei wellicht de beste acteerprestatie ooit: ze slagen er in om het dagelijkse gevecht met gevoelens van verdriet, en de daarbij horende relationele problemen fantastisch over te brengen op de kijker. The Broken Circle Breakdown boeide me vanaf de eerste tot de laatste seconde . Sommige scènes drukken je letterlijk achterover in je zetel en laten je verweesd en leeg achter al is er ook voldoende afwisselingen ook ruimte voor een glimlach of een spitsvondig gevonden grapje. Voor mij viel er slechts één scène uit de toon valt nl die waarin Didier voor een bomvolle concertzaal plotseling naar de microfoon grijpt en tot afgrijzen van Elise (en van onszelf) losbarst in een compleet overbodige en veel te nadrukkelijke monoloog over stamceltherapie. Maar samengevat ik heb geen één minuut het gevoel hebt dat iemand met overdreven geweld mijn gevoelens zit te bespelen . Het had een melige film kunnen zijn, of de zoveelste film over zieke kinderen die om je tranen vragen. Maar dankzij Felix van Groeningen, Johan Heldenbergh en Veerle Baetens is "The broken circle breakdown "niets van dit alles maar wel een hartverscheurende, goede film die je snoeihard treft tot je ontredderd achterblijft!
Daarom hype of geen hype kijken als je kan en hou maar een paar cleanexkes ...
Fantasie... Werkelijkheid lopen soms ineen. Het leven zelf heeft een realiteit die dromen onderscheidt. Ze worden door ieder anders beleefd soms ook gerealiseerd. Dromen die echte vormen krijgen niet door elfjes of spoken door jokers of trollen maar door je eigen handen en geest. Dat is een sprookje. Je leven dat je geheel doorleeft.
Ik ben eindelijk weer boven water geraakt. Verdorie die rotbeesten hadden me behoorlijk te pakken maar zoals ik al elders gezegd heb.. onkruid vergaat niet tenzij men het doodspuit en dat was geen optie!!
Wat mij vooral erboven hielp? Veel flessen en pillen en siroopjes maar vooral een vleugje humor vandaar...
Bij thuiskomst reed ik per ongeluk een verkeerde oprit in en ramde ik een boom die daar bij mij niet staat. Intussen is het loopgips van mijn rechterarm verwijderd.
Uw computer heeft mij een kind toebedeeld. Maar ik heb helemaal geen kind, en al helemaal niet van uw computer.
In Uw schrijven van 26.6 over de nieuwe eigen bijdrage heeft u mij allervriendelijkst tot mejuffrouw bevorderd, wat echter in samenhang met mijn voornaam, Henk, helaas aanleiding tot pijnlijke vermoedens kan geven.
In eerste instantie heb ik tegen de politie gezegd dat ik niet gewond was, maar toen ik mijn hoed afzette bemerkte ik de schedelbreuk.
De getuigen van de aanrijding zijn tegen de achterkant aangeniet. Laat u het mij a.u.b. weten indien u deze brief niet heeft ontvangen.
Ik heb geen levensverzekering nodig. Ik zou graag willen dat iedereen echt treurig is als ik eenmaal sterf.
Ik wil mijn kind niet laten inenten. Mijn vriendin heeft haar kind ook laten inenten en daarna is het uit het raam gevallen.
Meteen na de dood van mijn man ben ik weduwe geworden.
Ik heb een paar weken geleden een toiletborstel gekocht. Op zich een leuke uitvinding, maar ik ben toch maar weer overgeschakeld op toiletpapier. Toen had ik dit nog niet gelezen….
Eerst de oplossing van de rebus die door onze Roze gevonden werd. Proficiat!!
zee meer min = zeemeermin zo simpel als je het zo ziet staan!!
Voor de rest niets te vertellen tenzij jullie mijn chagrijnig gedoe willen aanhoren want die verkoudheid en pollenallergie spelen me nog steeds parten dus .. gooi ik het over een andere boeg.
Een boer is met zijn knecht op het land als hij tot aan zijn enkels in de blubber zakt. "Ga mijn laarzen halen", zegt de boer.
Als de knecht bij de boerderij is, komt hij de twee bloedmooie dochters van de boer tegen.
"He, wat doe jij nou hier", vragen de meiden.
"Ik mag van de boer met jullie allebei naar bed," zegt hij.
"Daar geloven we niks van", zeggen de meiden.
"Oh nee? Wacht maar dan vraag ik het hem", zegt de knecht.
Niets gaat boven het gevoel van 's morgensvroeg in pyjama even tussen de bloemen te lopen ongestoord en hier en daar een verwelkte bloem of een takje onkruid te verwijderen... Dan loopt mij hart over van een gevoel dat ik heb telkens als ik door mijn bloementuin wandel.. rust, verwondering, dankbaarheid en zoveel meer waar ik niet direct een naam kan op plakken...
Maar vandaag trokken mijn twee struiken aronskelken hier dicht tegen het terras mijn aandacht. Het eerste wat me te binnen schoot bij de aanblik van die pracht was ‘cool’.
Prachtig gevormde kelken rijzen sereen en onverstoorbaar op uit zacht groene lancetvormige bladen. Neen, deze plant is geen showgirl met franje, maar een zelfverzekerde stijlvolle dame die aan alle kanten charme uitstraalt en dan denk ik dat een aronskelk regelrecht uit een sprookje zou kunnen komen. Uit de grote bol ontwikkelt zich een grote plant met een spectaculaire bloem. Een echt in het oog springende plant die op haar plaats is in elke tuin.
De aronskelk wordt ook wel een grafbloem genoemd omdat ze veel verwerkt wordt in kransen.
Persoonlijk vind ik het een mooie, lieflijke en statige bloem. De karakteristieke witte bloemen van de aronskelk verschijnen in de periode juni-juli en staan op lange stelen. De hoogte van de witte aronskelk bedraagt tussen de 120 en 150 cm.
Dit jaar dragen mijn twee struiken samen 87 bloemen…een schoonheid waar ik elke dag met ver(be)wondering naar sta te kijken!.. Tot daar mijn kennis over de plant. Als je meer over die of andere planten wil weten dan moet je bij blogmaatje Jeske gaan kijken ( link staat links op mijn blog) niemand die meer over planten en bloemen weet dan zij!
Bij mij vind je eerder de “ poëtische” benadering van die pracht .. dat is meer mijn ding. Wat zouden we zijn zonder die prachtige natuur vraag ik me dan ook af en hoop dat onze nazaten daar over 50 jaar ook nog zo over denken….
Een andere keer heb ik het over de rozen in mijn tuin, die staan nu ook overal in volle pracht te bloeien en te geuren. Als ik dan 's morgens nog voor ik aangekleed ben even door mijn tuin wandel, dan zwelgt mijn hart en ben ik blij dat ik hier nog mag genieten van mijn " stekkie " en dan duw ik de gedachte dat ik ooit tussen de kilte van betonnen muren kan terechtkomen ver van me af....
Als ik mag kiezen.. laat me dan maar gaan van hieruit!
En ik was niet de enige die genoot van die prachtige plant..
Onlangs zei iemand: " Blog je nog steeds? Waar blijf je het halen om bijna elke dag een logje neer te zetten?"
Hoe probeer ik dat uit te leggen….?
Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is en de enen hebben meer nood aan contact dan de andere. Een blog blijkt een ideaal medium om even bij mekaar binnen te kijken zonder mekaar direct lastig te vallen. Eén logje volstaat om te weten hoe het met die andere is ook al moet je soms tussen de regels lezen…Vrienden leven met mekaar mee maar je moet ze ook de kans geven om mee te gaan in je gedachten en gevoelens en dat kan enkel als je er even de tijd voor neemt.
Voor mij is FB een goede manier om te tonen dat je nog leeft en blijkbaar voelt iedereen zich daar 100 % ok en happy want de meesten doen het altijd af met een lach en een grol.. Daar is niets mis mee en ik doe het ook omdat ik nooit langs deze weg mezelf zal blootgeven want teveel bekenden die ik niet echt in mijn leefwereld wil toelaten, komen er zien! FB vind ik heel onpersoonlijk. Maar soit misschien is dat voor 90% van de internetters dat wat ze juist willen . Als het enkel dat is dan weet ik nu al dat ik op termijn afhaak. Ik heb geen behoefte aan 100den zogenoemde “ vrienden” gewoon om te kunnen zeggen dat ik er zoveel heb want voor mij is vriendschap iets totaal anders. Dat onpersoonlijke gedoe ligt me niet echt .. Ik doe mee omdat velen meedoen en voel mij vaak een “ schaap” in de kudde… Het is wel zo dat je op deze manier contact houdt met mensen die je anders weinig hoort of ziet maar ja ..
Een blog en zoals ik sommigen onder jullie hier heb leren kennen -hoe verschillend we allemaal ook zijn- is voor mij iets totaal anders en daar wil ik mezelf ook laten kennen misschien niet altijd op de manier zoals sommigen verwachten maar ieder logje zegt iets over mezelf op de één of andere manier. Bij sommigen onder jullie is dat ook zo en dat vind ik veel hartverwarmender dan FB . Zoals het nu verloopt, houd ik het bloggen vol voor een paar mensen die ik ook langs deze weg heb leren kennen
Maar ja, misschien heb ik wel een te hoog knuffel gehalte en speelt echt contact met vrienden een grotere rol dan bij de meesten…Trouwens je kan niemand dwingen om te bloggen want dan sla je de bal ook mis, het moet oprecht zijn en een eigen keuze..
Ik heb in zo’n 6 j tijd 4 echte vriendinnen verloren en daaruit geleerd dat het echt wel loont om even de tijd te nemen voor mekaar want er is nooit een weg terug en ook al eist de familie me 100% op en krijg ik hier genegenheid met hopen terug toch blijkt dat ik nog ruimte en tijd heb voor of nood aan vrienden ….
Mannekes ik stop er mee want ik geloof dat die regen van de voorbije dagen me parten speelt, maar ik heb het toch maar gezegd!
In mei leggen alle vogels een ei dus als ik mijn eitje nog kwijt wil, moet ik me haasten want de maand zit er weeral bijna op!En dat eitje is eigenlijk een reuzengroot ei om trots op te zijn want het gaat over onze 4 kleinkinderen, de trots van onze zoon en schoondochter!
Zaterdag hadden ze hun jaarlijks schooloptreden en daar wil je als grootouders niet ontbreken…en we waren niet de enigen die vonden dat hun schatten het best wel goed deden en er schattig of schalks bijliepen…
Voor de kleinzoon was het zijn laatste optreden in de lagere school want in september start hij in het college… De omi en opi langs de andere zijde waren er gewoontegetrouw ook en de twee oma’s vonden dat het toch allemaal zo snel gegaan is.. Met weemoed dachten we terug aan dat eerste grootouderfeest van de kleinzoon en nu wordt hij er in sept al twaalf… Er lopen gelukkig nog drie zussen school zodat we nog voor zo’n drie jaar zoet zijn ….maar toch.. ze worden zo groot...
Grote zus Esmée was -zoals we van haar gewoon zijn - weer de elegantie zelf op de bühne .Haar dansje bracht ze zelfverzekerd met een lach en sierlijk alsof ze het elke dag doet. Met haar 10 jaar staat zij al op de onderste trede van de puberteit en is zich stilaan bewust van haar “charmes“. Onze tweeling kan je niet met elkaar vergelijken. Maura -de grootste van de twee - is wat onzekerder maar zo schattig en lief terwijl haar zus het podium opkomt en terug verlaat zonder haar zonnige lach te verliezen…Je kan het zien dat ze alle drie al een paar jaar turnlessen volgen, de bewegingen vloeien uit hun jonge lijfje…
Het verwondert jullie dan ook niet dat oma en de twee opa’s aan het filmen en foto shooten gingen, denk ik …Die beelden wil je vastleggen en blijkbaar denken de andere ouders en grootouders precies hetzelfde over hun oogappels…
Tussendoor hebben we de schoolkas wat gespijzigd door wat drankjes en ijsjes te kopen en deel te nemen aan de tombola …En de weergoden waren met ons want het bleef droog , zonnig al waaide er wel een fris windje…
Hier onze tweeling aan het dansen..
.
Grote zus in actie
Grote broer neemt gans dat gedoe met een zekere nonchalance erbij..
En zo zwaait hij zijn laatste optreden in zijn school uit...maar heeft blijbaar iemand anders in het oog dan de oma's en de opa's
‘Avonds moesten we dan naar de dochter omdat de schoonzoon een andere deur stak en dat mochten we meevieren met een etentje samen met de andere opa en de kids natuurlijk..
Neen , over het weekend hoor je mij niet klagen..vandaar dat laatste mei-eitje…
)
