|
De hype is intussen gaan liggen en pas nu heb ik de film gezien. We hadden die een tijdje geleden opgenomen van VTM en vermits de progamaa's in de zomer toch niet echt boeioend zijn, keken we gisteren naar "The broken circle breakdown".
Het verhaal van de film is ongemeen hard. Als ouder je kind moeten begraven is een bijzondere kwelling, die perfect wordt weergegeven door hoofdrolspelers Veerle Baetens en Johan Heldenbergh. Dit is voor allebei wellicht de beste acteerprestatie ooit: ze slagen er in om het dagelijkse gevecht met gevoelens van verdriet, en de daarbij horende relationele problemen fantastisch over te brengen op de kijker.
The Broken Circle Breakdown boeide me vanaf de eerste tot de laatste seconde . Sommige scènes drukken je letterlijk achterover in je zetel en laten je verweesd en leeg achter al is er ook voldoende afwisselingen ook ruimte voor een glimlach of een spitsvondig gevonden grapje.
Voor mij viel er slechts één scène uit de toon valt nl die waarin Didier voor een bomvolle concertzaal plotseling naar de microfoon grijpt en tot afgrijzen van Elise (en van onszelf) losbarst in een compleet overbodige en veel te nadrukkelijke monoloog over stamceltherapie.
Maar samengevat ik heb geen één minuut het gevoel hebt dat iemand met overdreven geweld mijn gevoelens zit te bespelen .
Het had een melige film kunnen zijn, of de zoveelste film over zieke kinderen die om je tranen vragen. Maar dankzij Felix van Groeningen, Johan Heldenbergh en Veerle Baetens is "The broken circle breakdown "niets van dit alles maar wel een hartverscheurende, goede film die je snoeihard treft tot je ontredderd achterblijft!
Daarom hype of geen hype kijken als je kan en hou maar een paar cleanexkes ...
|
)
,