Dit is het seizoen waar ik naast de zomer het meest van hou en om zoveel redenen. Wil je ze weten en wat ze bij mij oproepen? Ik kijk om me heen en dat is wat ik zie; wat ik voel...
De berken in de tuin verliezen alweer hun blad. Iedere dag liggen er weer meer blaadjes dan de dag ervoor. Het groen verdwijnt zo langzaamaan uit de tuin. Langs de haag naast ons huis vang ik bijna iedere ochtend een spinnenweb op met mijn gezicht. De zon staat alweer lager dan een maand geleden en om zeven uur valt de avond. . De herfstkleuren zijn op zijn mooist. Geel oker, rood, roodbruin, bruin en hier en daar toch wat groen. Een beetje ontroerd kijk ik ernaar beseffend dat de cyclus verder gaat, zoals met alles. En elke keer opnieuw. En al is de temperatuur nog goed, voor m’n gevoel gaat dit proces ieder jaar weer veel te snel.
‘Het is wennen aan september de herfstblues als voorloper op de winterblues. Ja, het is ieder jaar weer wennen aan september en daarna… oktober. En opeens is het weer fris buiten, is het gras ‘s avonds nat en lijkt de zomer voorbij .Ik zie in elk geval veel appels en peren om me heen plukrijp worden, dus iets met oogsten kan ik me voorstellen. De koude wind nodigt me uit om naar binnen te gaan en de houtkachel zal stilaan weer actief worden. Ik realiseer me dat het alweer eind september is en dat de herfst begonnen is.
Herfst. Het woord alleen al vind ik heel erg mooi het heeft voor mij zelfs een diepere betekenis dan alleen de naam van een seizoen. Met het begin van de herfst breekt namelijk het verval van seizoenen aan. Het doet mij denken aan sterfelijkheid. Het is iets afschuwelijks, maar van de andere kant ook een unieke en mystieke gebeurtenis. Het doet bezinnen, stilstaan bij het leven en brengt mensen vaak dichter bij elkaar. Voor hen die het bijzondere niet kunnen zien, is herfst vaak een spelbreker en ‘slechts’ het verlengde van de winter. Net als bij de sterfelijkheid kunnen de herfst (en ook de winter) op twee manieren worden bekeken. Het is een tijd om het leven te herinneren òf een tijd voor de herinnering van verlies.
Verlies is nodig voor groei. Zoals een boom zijn bladeren laat vallen om zijn energie te sparen om de winter te overleven om daarna weer opnieuw uit te lopen en op te bloeien, zo bloeien wij mensen met de seizoenen van het leven mee en zelfs als we dood gaan vergaat ons lichaam weer tot stof van de aarde, die de voedingsbodem is voor het primaire leven op aarde: de planten. Zij voeden de herbivoren, omnivoren enz . The circle of life!.
Soms kost het mij ook moeite, maar ik sta hier toch bij stil. En op die manier krijgt de herfst iets magisch in plaats van iets dors en doods. De herfst voelt lieflijk en zacht. Hij is van goud. De herfst die je af en toe nog kan verrassen met een onverwachte zon, de gouden gloed in de lucht door de zon die op de verkleurde bladerden schijnt. Bladeren die rustig naar beneden dwarrelen, het wandelpad bedekkend met een zachte laag, blaadjes die voor je voeten dansen als het waait. De herfst brengt frisse appels, verse noten, prachtige paddenstoelen, een donker paars gekleurde heide, lange wandelingen om te genieten van al het moois, wandelingen waarbij je wordt vergezeld door een fikse wind die je aanzet om een dikke sjaal en laarzen met extra sokken te dragen.
Herfst betekent niet meer naar buiten te moeten voor een tuinfeest of barbecue, maar heerlijk boeken lezen, bij een glaasje wijn .
Herfst betekent ook gezelligheid ! Wollen sokken en lekkere sjaals waarin je je eindeloos kunt wikkelen. Taartjes bakken en veel thee of koffie drinken, met de voeten opgetrokken op de bank. Kaarsjes, warme chocolademelk, een volle heldere maan, zoete honing, geurende bessen. Een cinemaatje pakken, uitslapen op een regenachtige dag. Een extra lange boswandeling, mooie kastanjes uitzoeken en in je zak steken. Thuis worden ze opgepoetst en in schalen gelegd, als versiersels voor de sfeerkaarsen in de lange avonden.
Herfst is de tijd van halloween als huizen en winkels versierd worden met lampionnen, pompoenen in alle soorten en maten, maskers…oranje-bruine-rode-zwarte kleuren nemen de overhand. Kinderen lopen verkleed als heksen, feeën en zelfs in pompoenenpakken over straat.
De herfst vervult, de herfst raakt me zachtjes aan, omarmt me. Mij maakt hij in elk geval aan het mijmeren en glimlachen. Hmmm…Herfst!
|