Als de moed je in de schoenen zakt, ga dan op je kop staan.Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Ik heb alles wel op een rijtje, maar niet in de goede volgorde.Je kan beter een muisarm hebben dan een apestaartje.
Over mijzelf
Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 01/03/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .

De twee " oudjes"

Foto
Mijn favorieten
  • Ani
  • Jos
  • Marisca
  • Albert en Lenie
  • Michelly
  • Myette
  • Folion
    Mijn favorieten
  • Rud
  • Cecile
  • Chrisje
  • Ingrid
  • Jeske
  • Ria
  • Meeuw
  • Redpoppy
  • Patty enFreddy
    Mijn favorieten
  • Jeannine
  • Dion
  • Rita
  • Myriam
  • Maarten
  • Dirk
  • Rebecca
  • Annie
  • Jansen
    Mijn favorieten
  • Roosje
  • Kinrooiradio
  • Monique
  • Ella
  • Klaproosje
  • Monica
  • Vifke
  • Tiny en Ans
    Categorieën
  • Humor (553)
  • Onze jaren in het buitenland A: Mexico (27)
  • Onze jaren in het buitenland B: Venezuela (19)
  • Onze jaren in het buitenland C: Peru (16)
  • Onze jaren in het buitenland D: Nigeria (67)
  • poëzie (163)
  • Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Een interessant adres?
    Blog als favoriet !
    Een interessant adres?
    Een interessant adres?
    voor-blog-2022

    22-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Als....

    Als de bomen konden
    spreken zouden ze ons
     vaak vertellen wat de
    wind hen kwam zeggen.

     Als de bloemen konden
     spreken zouden ze ons
     overstelpen door over
    hun schoonheid
     te spreken.

    Als het gras kon spreken
     zou het mos het iets
     meer ruimte geven.

     Als de dieren konden
     spreken zouden we
    weten in wat voor een
    paradijs we leven dat
     de natuur ons alle
     dagen geeft.

     Maar de bomen spreken
     niet, ze geven ons enkel
     zuurstof om te
     leven.
     En de wind
     geeft ons alleen maar
     een strelend gevoel.

     Ook de bloemen
     spreken niet maar
     hun schoonheid en
    kleur laat menig
    hart herleven.

    Ook het gras zal
     niets zeggen, het
    zal met het mos
     moeten blijven
     delen.

     De dieren, zij spreken
     maar in een andere
    taal die wij helaas
    niet kunnen verstaan.

     De zon is de enige die
     zonder woorden kan
    spreken door haar
    warme stralen over de
     natuur te laten neerdalen
    en de natuur doet leven.
    ( anoniem)

    22-11-2014 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:poëzie
    >> Reageer (9)
    21-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.November een sombere maand

    Heb ik het al eens over november gehad ? Sorry als ik er nog eens op terug kom maar ik kan het niet verhelpen dat ik november een miserabele maand vind. En neen ik zit niet in de put maar niettegenstaande al de moeite die ik doe , blijft het voor mij tobben met die elfde maand. Het enige lichtpuntje dat ik in de maand november kan ontdekken, is dat ze dertig dagen telt. Voor de rest scoort ze laag op de ranglijst van maanden die het meest bij mij in de smaak vallen. Ze prijkt in feite op de onderste plaats en beslist met recht en reden. Want wat valt er nu echt te genieten in die hele maand?

    We herdenken de doden, Sinterklaas arriveert, er is nog zoiets als Sint Maarten en het carnavalsseizoen wordt ingeluid. Daar moeten we het dus helemaal mee doen en voor de rest schiet er niets over dat de geest zou kunnen verlichten.

    Van herfststormen valt hoegenaamd niets te verwachten al mogen we dit jaar niet klagen, net zo min van het vooruitzicht dat alle gevallen bladeren geveegd en verzameld  moeten worden. Zie daar maar eens vrolijk bij te blijven als de winterblues je tenminste al niet te pakken hebben nadat de wintertijd is ingegaan en de nadering van die verstikkende feestmaand zich steeds meer manifesteert. En dan is de echte kou nog niet eens daadwerkelijk daar, maar wel de wetenschap en de zekerheid dat we nagenoeg drie maanden daarmee voor de boeg hebben.

    Op zijn minst zo drukkend is die eindeloze reeks van dagen waar november zich moordend langzaam mee vult en die ook maar niet voorbij lijken te gaan omdat ze zich steeds meer in het duister hullen. Meer kan ik niet maken van die miserabele maand, waaraan nog niet eens een lied of een gedicht is gewijd. Zo erg is het met haar treurnis gesteld, dat ze dus niets en niemand ooit inspireerde tot een loflied, een ballade of een treurdicht voor mijn part. Voor mij is november  slechts een stoplap  om de seizoenen de kans te geven om in evenwicht met elkaar te passeren en om het jaar met 365 dagen gevuld te krijgen.

    Dus samengevat stelt deze hele maand niet veel voor maar dit jaar herken ik november niet want het blijft uitzonderlijk zacht . Als ik kijk op TV dan ziet het er elders op de wereld vaak heel anders uit, sneeuw met hopen in de States ,regen die maar niet ophoudt in het zuiden van Europa....Niet daar ik daar jaloers op ben. Zo zie je maar vaak is niets meer wat het ooit was!

    Maar, misschien moet ik toch wat nuanceren wat november betreft want in deze maand vieren 4 van onze 6 kleinkinderen hun verjaardag.. Misschien moet ik juist daarom maar leren november toch in mijn hart op te nemen!

    21-11-2014 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (9)
    19-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De ziekte van onze tijd.

    Een tijdje terughad ik het al sporadisch over eenzaamheid maar vandaag kom ik er even op terug naar aanleiding van een gebeuren dat me deze week enorm trof en waar de eenzaamheid van afdroop!!

    Er bestaan veel kankers en iedereen heeft schrik van die grote K maar velen vergeten dat een andere vorm van kanker in onze tijd de eenzaamheid is!

    In een cultuur waar individualisme primeert, ontbreekt vaak de reflex om ongevraagd en ongedwongen op de ander toe te stappen en contacten te verdiepen buiten en boven het oppervlakkige van de nieuwe sociale media.

    Zegt men niet dat een mens niet geschapen is – dus fundamenteel niet gemaakt is – om alleen te zijn?

    En toch iedereen voelt zich wel eens eenzaam of verlaten. Geen prettig gevoel, maar het gaat meestal weer over. Je kan 422 vrienden hebben op FB en toch eenzaam zijn want het gaat hier om virtuele vrienden via de sociale media. Mensen die je nooit in het echt ziet of recht in de ogen kijkt, maar waar je wel een groot deel van je tijd aan besteedt.

    Onze hedendaagse maatschappij is er één waarin wij voor een belangrijk deel kijkend naar het scherm van TV, een telefoon of een computer onze tijd doorbrengen met wat niets anders is dan een illusie. Waar vroeger kinderen opgroeiden en buiten speelden, zie je nu vrijwel lege parken en speelplaatsten. Vanaf het moment dat we kunnen communiceren brengen ook deze jonge kinderen het grootste deel van hun leven door achter een scherm. We praten niet meer met elkaar, hebben geen echt contact. En zelfs op díe plekken waar je vroeger altijd gewoon intermenselijk contact had, gebeurt dit niet meer. De wereld is een plek geworden waarin we slaaf zijn van de technologie die we zelf hebben uitgevonden.

    Er is niets mis mee om alleen te zijn wanneer je je creatief bezighoudt met iets zoals het lezen van een boek of het maken van een schilderij of het schrijven van een logje . Je bent echter pas eenzaam als je door de illusie van je honderden virtuele vrienden heen prikt. Dan zie je dat bijna niemand meer in staat is om écht contact te maken. Je ziet het in de drukke trein ’s ochtends, of op de bus of gewoonweg in een park , restaurant .. café…. Iedereen staart naar een scherm en niemand neemt de moeite om maar iets te zeggen, uit angst om voor gek te worden versleten. Ken ik jou?

    De technologie waar wij de beschikking over hebben is een prachtig hulpmiddel, maar wat we absoluut niet mogen vergeten is dat we ook in een niet virtuele wereld leven, onze fysieke 3D wereld, waar dringend behoefte bestaat aan mensen die écht contact met elkaar maken.

    19-11-2014 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (11)
    17-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De rel rond Zwarte Pieten

    Ik weet het wel .. wie ben ik om daarover mijn gal te spuwen maar toch... de heisa die nu rond Zwarte Pieten gevoerd wordt, vind ik gewoonweg belachelijk. Blijkbaar is het "in" om te protesteren tegen alle vaste waarden en heilige huisjes de dag van vandaag. Wat hebben onze ouders, voorouders en wij toch verkeerd geleefd...

    Komaan zeg.. om wat gaat het hier?

    Volgens mijn om een jarenlange traditie om de kinderen te plezieren.. Een mythe waar we allemaal in geloofd hebben en die we doorgaven aan onze kinderen omdat het zo zalig is om die gezichtjes te zien stralen of openbloeien bij het zien van Sint en Piet.... En dat deze laatste zwart is daar maakten we toch geen problemen rond, hij was wel door de schoorsteen naar binnen gekomen he!! Maar ja, de minderheden schijnen de dag van vandaag de meerderheid te overstemmen op alle gebied...sociaal , religieus...ethisch en etnologisch. Zovelen hebben de dag van vandaag zo'n lange tenen en vinden in alles een teken van racisme ook al is dat nooit de bedoeling geweest!

    Staat men de dag van vandaag wel stil bij wat het voor de kinderwereld betekent? De Sint en Piet waren toch al altijd van hen en nu wordt het een politieke kwestie .. een ver van hun bedschow want zij willen enkel maar de Sint en zijn roetzwarte Piet zien!

    Ik vraag me af waarom in alles het slechtste dient te worden gezocht. Als ouder worden we er attent op gemaakt je kind positief te benaderen. Niet zeggen je bent stout maar wel dat is niet flink. Dit geeft een heel andere klank aan de negatieve handeling.
    In de media wordt nu volop vermeld hoe negatief de uitstraling is van Zwarte Piet. Ik vraag me af of iemand onder ons vroeger ooit gedacht heeft dat men met Deze Piet verwees naar de tijd van de slavernij? Een domme knecht, zwart van huidskleur die een blanke man helpt… Is dit nu niet helemaal uit zijn context getrokken?

    Het gaat over een oude, goede man die geholpen wordt door speelse mannetjes die over daken lopen en zich vele nachten door schoorstenen laten zakken om al die kinderen te verrassen met wat leuks en lekkers toch?
    Helaas trekt men alles uit z’n context, komen er frustraties tov andere bevolkingsgroepen naar boven omdat enkelen het een hetze waard vinden. Zielig toch?

    Hier zou gewoon nog niet over gediscussieerd mogen worden. Je kan in alles en iedereen iets slecht vinden maar even makkelijk het positieve.. Tjongejonge, en gaat daar ons belastinggeld naartoe, naar ministers die zich bezighouden met hoe zwart en wanneer zwarte Piet zwart mag zien? Je zou beginnen denken dat die ministers “werkzoekende” zijn hè?

    Zwarte piet is er al altijd geweest, waarom moet men overal iets achter zoeken. Ben ik racist omdat ik opgegroeid ben met Zwarte Piet? Leer ik mijn kinderen racisme aan omdat ze opgegroeid zijn met Zwart Piet en de Sint? Laat de Sint en de Piet gewoon hun ding doen zoals dansen, zingen, springen.....Net zij maken het feest van de Sint belangrijk en niet zij zijn de slaafjes dit heb ik nooit zo geleerd dit heb ik nooit zo aangeleerd aan mijn kinderen Het is een warme traditie voor onze kinderen die in ere dient gehouden te worden!

    Alle waarden waarop onze maatschappij al eeuwen draait, worden stilaan met een grote korrel zout genomen en vaak wordt het kind met het badwater weggegooid! 

    Gisteren zag ik een Piet met een geel gezicht op TV. Geel lieve mensen!! Moeten we straks vrezen dat de Aziaten die hier wonen op straat komen...?

    Waarom is het zo moeilijk de dag van vandaag om bij de essentie te blijven? Of worden wij oud? Zeg het mij ik volg soms al lang niet meer!

    17-11-2014 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (20)
    15-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Muizen in de ijskast...

    Nog niet zo lang geleden schreef ik hier dat we muizen in huis hadden die meegekomen waren met het hout voor de kachel. Maar lieve mensen het kan nog erger!

    Twee dagen geleden had ik pannenkoeken gebakken. November vind ik een ideale maand daarvoor! Omdat er wat over waren , had ik die op een bord met alluminiumfolie in de frigo gezet. Toen ik deze middag het bord uit de frigo haalde om samen met een kopje koffie die laatste gouden lekkernijen op te eten, stelde ik tot mijn ontzetting vast dat het bord leeg was...( ik vond al dat de folie niet meer zo goed op het bord lag). En je gelooft het nooit .. niemand weet van iets! Vermits er geen kleinkinderen noch kinderen in de buurt waren, heb ik een sterk vermoeden waar die grote muis rondloopt. Ik keek er eens naar maar met een uitgelezen pokerface beweerde "Grote Muis" van niets te weten.. alleen dat stoute lachje .. na 45 j herken ik dat met de ogen dicht.

    Ja ja, hoe staat dat ook weer in de bijbel?

    "Laat de kinderen tot mij komen.."

    Hewel ik zit met zo'n groot geval!!!

    15-11-2014 om 00:09 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Humor
    >> Reageer (19)
    14-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn zomertuin is moe

    Het is nu wel definitief, de herfst  is volop in aantocht daarom een ode aan de tuin. Klinkt zo vertrouwd.

    Laat mijn tuin een tuin zijn
    waar de herfst weer spreekt,
    als de bloemen droevig lijken
    en mijn zomertuin breekt.

    Laat mijn tuin een tuin zijn
    waar de herfst mijn verlangen voedt
    naar lentebloesems, voorjaarskleur
    en zomergloed.

    Laat mijn tuin een tuin zijn
    met bomen van vruchten verlaten,
    verdeeld als een kleurenpalet op het gras,
    waar voordien mijn krokussen zaten.

    Mijn tuin mag er nu een zijn
    van roestbruine en kalende bomen,
    rottend blad bedekt met een nevelkleed
    en de winter die moet komen.

    Eén enkele boom
    houdt zijn kleur nog vast.
    Andere, met spinrag behangen,
    bevangen mij met vreemde weemoed
    en een heel diep lenteverlangen.

    Maar zie, de herfst heeft reeds
    met tomeloze drift
    zaad en kiemen gestrooid.
    Kwistig wordt straks mijn kwijnende oase
    weer tot leven gewekt,
    Want mijn tuin sterft nooit!

    Tom Mestdach.

    14-11-2014 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:poëzie
    >> Reageer (7)
    12-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Terug met de beentjes op de grond

    Gisteren stond ik het teken van de herdenking daarom dat ik een dagje later ben met een korte nabeschouwing ivm onze trip.

    Na een driedaags verblijf in Euro Disney Parijs samen met de kinderen en kleinkinderen zijn we nu aan het bekomen van een top belevenis.

    Het begon allemaal 45 j geleden met twee en zoveel jaren later zijn we met 12! Om onze huwelijksverjaardag te vieren hadden we geopteerd voor een bezoek aan Disneyland.

    Waarom nu en niet over 5 j om die gouden bruiloft te vieren?

    Oma en opa zijn nu nog in redelijke goede conditie, de kleinkinderen hebben nu de beste leeftijd om volop te genieten samen met hun oudjes en oma en opa en die extra dag verlof voor de schoolgangertjes en de papa’s was meegenomen. Ik zie het jong volkske over 5 jaar als we samen 50 jaar mogen/kunnen vieren niet meer staan springen om met oma en opa en hun oudjes naar Euro Disney te gaan ..

    We hadden er al maanden naar uitgekeken en het overtrof onze verwachtingen. Het weer zat goed mee, de bezetting in het park ook nog ( op maandag was het echter niet meer te doen) en de sfeer en ambiance was toppie. Een paar springkonijntjes hebben de dag van het jaar beleefd en hun duracelleke leek maar niet op te geraken terwijn wij allang op reserve draaiden. De rest genoot ook met volle teugen en oma en opa zagen dat het goed was! Wat deed het deugd om met gans ons bendeke dit samen te beleven .. een herinnering die we nog lang zullen meedragen en koesteren!

    De oudsten
    Image and video hosting by TinyPic
    De jongsten.
    Image and video hosting by TinyPic

    12-11-2014 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (17)
    11-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een dankbetoon aan al die gesneuvelden van WOI en WOII

    Sinds decennia is de Westhoek een uitgelezen plek om meer te weten te komen over oorlog en geweld. De littekens in het landschap getuigen samen met de duizenden graven van een vreselijke oorlog. Getuigenissen die niemand onberoerd laten, resten die bij de ouderen wellicht meer dan de jongeren verontwaardiging blijven oproepen blijven de harten raken.

    Jongeren van 18 jaar en ouder werden opgeroepen om zich te registreren als vrijwilliger om naar 'de Groote Oorlog' te trekken... Soldaten van 18 jaar en ouder stapten op de trein of scheepten in op boten die hen naar Europa en het front brachten om dan te sterven bij bosjes en netjes – in rijen- begraven te worden op één of andere militaire begraafplaats. Ze meldden zich aan in rij, ze trokken naar het front in rij, ze liepen ten aanval in rij…. Ze liggen begraven in rij….

    Hoe komt het toch dat de herdenking van WO I nog steeds zoveel emoties oproept, dat een serie als “In Vlaamse velden” niet alleen een kijkcijferkanon was, dat de boekenmarkt overstroomd wordt door memoires, fotoboeken en historische analyses?De directe betrokkenen zijn al jaren dood, de strijdende landen zijn bevriende naties geworden, de verwoeste gebieden al lang terug groen en rood in hun landelijke rust .

    Antwoord...Wellicht omdat die oorlogsverhalen een stuk van ons collectief geheugen geworden zijn. Elke familie in Vlaanderen had zijn eigen kleine “Groote Oorlog”.

    Nochtans heeft De Eerste Wereldoorlog een kloof in de tijd geslagen. Op de eerste plaats tekende de oorlog het leven van miljoenen en miljoenen individuen. “Altijd iemands vader, altijd iemands kind,” is een regel uit het prachtig lied " Duizend en duizend soldaten" van de West-Vlaamse zanger Willem Vermandere. Het handelt over het onbeschrijflijke leed in al die familiekringen. Maar de samenleving als geheel was ook uit haar lood geslagen. De miljoenen mannen die niet terugkeerden, anderen wel soms zwaar verminkt of zwaar getraumatiseerd . Prikkeldraad en modder, dat is het beeld dat de Eerste Wereldoorlog bij ons oproept. Als een loutering hadden ze de oorlog in het begin gezien. Aan het einde wist iedereen hoe de oorlog er in werkelijkheid uitzag: als de hel van Dante. Wie over de Eerste Wereldoorlog leest en leest en leest, die blijft zich afvragen: waarom moest dit allemaal gebeuren?

    Maar de volgende vraag is nog veel grotesker: waarom moest het opnieuw gebeuren ( WOII), maar dan nog erger?

    De oorlog die in augustus 1914 overal bejubeld werd – in Berlijn, Londen, Parijs, Wenen en St. Petersburg zou een eind aan alle oorlogen maken. The war to end all wars. Maar de vrede na 14-18 was niet meer dan een beroerd voorspel van de volgende oorlog.

    Stom begonnen, stom gevoerd en stom beeindigd: zo mag je de Eerste Wereldoorlog gerust samenvatten.

    Het is goed dat we dat allemaal terug herdenken maar of we er veel uit geleerd hebben? Als ik kijk naar de vele oorlogen wereldwijds die nu nog uitgevochten worden …. Nog niet zoveel!

    11-11-2014 om 08:25 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (9)
    09-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voor herhaling vatbaar...

    Ik hoop dat we dat nog lang mogen vieren.

    Image and video hosting by TinyPic

    09-11-2014 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (16)
    08-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dankbaar voor die 45 j

    Al zo lang en toch ....

    Image and video hosting by TinyPic

    08-11-2014 om 01:19 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (10)
    06-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Na 6 jaar....
    Gisteren stond ik terug op die stooiweide zoals 6 jaar geleden en dat is wat ik dacht...

    Ik weet het ma,
     je bent daar niet,
    tussen het gras van de weide.
    Toch sta ik hier met een pot chrysanten
    omdat ik je even groeten wou.

    Ik weet nog, ma, hoe het was,
    de wind speelde met je as
    en voerde je tot hoog in de bomen.
    Ik keek je na,
    mijn ogen droog,
    mijn hart gebed in tranen.
    In mij zoveel verdriet
    omdat we moesten scheiden.
    Soms denk ik, in een stil moment,
    dat ik je voel
    dat je dicht bij me bent,
    soms kom je in mijn dromen.
    Weet jij het nu, ma,
    is er een leven na dit leven?
    Is er een hemel?
     Is er een God?
    Wat is het doel?
    Wat is het lot?
    Gaan wij elkaar weer tegenkomen?
    Kun je mij antwoord geven?
    Ik zit zo vol met vragen…..

    Ach, lieve ma,
    we zijn niet meer alleen,
    er zijn mensen om ons heen.
    Kijk hoe ze met gevoel
    hun vele bloemen dragen.
    De weide wordt een bloemtapijt.

    Ik kijk toe ,
     mijn ogen droog,
    Mijn hart gebed in tranen.
    Straks, thuis, zal ik in stille,
    stille weemoed…
    jou missen.
    Nu, lieve ma,
    reik ik jou die pot chrysanten.
    Omdat ik nog altijd van je hou!

    06-11-2014 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:poëzie
    >> Reageer (20)
    05-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voor mijn trouwe blogvrienden

    Ik kijk al lang niet meer naar mijn teller want als het klopt dan komen hier dagelijks zo'n honderd mensen lezen...Het is voor die paar die op elk logje trouw een woordje schrijven dat ik vandaag een extra woordje van dank heb!

    Elke dag kom ik even op mijn blog zoals ik ook even op FB ga...want die paar minuten of half uur .. wat betekent dat op 24u? En toch .. het doet goed te weten dat anderen op dezelfde golflengte zitten ,dezelfde stap zetten om mekaar te ontmoeten al is het virtueel...Ik ben geen einzelganger, niet iemand die zonder contacten kan leven. Oh ja, ik ben nog bij de gelukkigen want heb hier naast mij nog mijn trouwste vriend en schat, heb 6 kleinkinderen die mijn leven vullen, hartelijke buren , een redelijke kennissenkring en verre familie waarmee ik de band ook aanhoud en toch... Sommigen van jullie zijn er dagelijks, de trouwe makkers, diegenen die ook tussen de lijnen lezen. En dan denk ik .... mocht iedereen elke dag één luttel minuutje vrijmaken om even contact te leggen met een bekende/onbekende hoe op of welke manier dan ook.. zou de wereld dan niet een beetje warmer zijn?

    November en de sombere dagen die eraan komen, zetten me altijd wat aan het denken aan hoe onverschillig we soms zijn tegenover elkaar of hoe we het niet kunnen opbrengen om even tijd te maken voor elkaar omdat we gewoon zijn aan het excuus... geen tijd!

    Tijd. Dat maak je zelf!  Iedereen krijgt tijd maar niet iedereen gaat er op dezelfde manier mee om. Prioriteiten stellen dat is wat ik altijd aan de kinderen meegaf en nog meegeef! Dat valt niet altijd in goede aarde want dan moet je soms je eigen "ikje" op de tweede plaats zetten..

    Wij hebben zoveel meer dan onze ouders en voorouders en dan bedoel ik qua communicatie, Email, GSM, twitter, FB , een blog om er enkele te noemen . Egenlijk zou niemand zich meer eenzaam mogen voelen en toch .. ik vrees dat die eenzaamheid de dag van vandaag nog dieper schuilt en schrijnender is dan vroeger.. want echte innige contacten werden vervangen door vluchtige berichtjes waarbij de meesten het gevoel hebben van .. ik heb toch even aangeklopt! Maar wat als dat kloppen niet volstaat? Ik hoop dat die eenzaamheid nooit mijn deel wordt al wordt de wereld met ouder worden steeds beperkter en kleiner ...

    Maar eigenlijk wilde ik gewoon dank u zeggen aan mijn trouwe blogvrienden/ vriendinnen...

    05-11-2014 om 00:33 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (12)
    04-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Allerheiligen en bloemen

    Mag ik even op een alternatieve manier reageren op Allerheiligen?



     Bloemen Bloemen,
    bloemen en nog eens bloemen.
    Ze liggen er in alle soorten
     ontwaakt uit een bloemenbed
    uit bloembollen gegroeid.
    Zelfs de straat krijgt een bloemendek
     gekleurd op grijs beton.
    Bloembakken, vazen of manden
     nog groter is het bloementapijt.
     
    En ik?
    Ik kom naar het schijnt uit een bloemkool
     ver van een bloem te zijn
    want onkruid vergaat niet
    tot op de dag dat ook ik een bloemenkrans krijg.

    04-11-2014 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:poëzie
    >> Reageer (9)
    02-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jij blijft in mijn gedachten...

    Is het echt al 6 jaar geleden dat je van ons wegging ma?

    Ooit was jij er,
    ik (nog) niet.
    Ooit zal ik er zijn,
    zal jij er zijn
    daar waar alles is,
     waar niets is
    waar ik jou zal terugvinden.
     Zal jij mij herkennen ?
    Zal ik weten dat jij het bent
     nooit bij mij,
     altijd in mij
    tijdloos aanwezig ?
    Ik mis je soms
     denk ik soms.

    02-11-2014 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:poëzie
    >> Reageer (15)
    01-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Even stilstaan bij het kerkhofbezoek

    In massa trekken ze weer naar de kerkhoven de komende dagen, al die mensen die een geliefde even wilden herdenken met een bloem ..

    Mijn grootmoeder langs moeders was erg gesteld op een netjes verzorgd graf. Vooral met Allerheiligen en Allerzielen moest alles piekfijn in orde zijn. Zo ver ik me als kind kan herinneren, gingen we op Allerheiligen met haar naar het kerkhof. Eerst werden de dichtste familiegraven bezocht. Nauwkeurig onderzocht ze of elk familielid wel een pot chrysanten op het graf gezet had en vooral, hoeveel koppen die chrysant wel had. Ach, die chrysanten met koppen ... je ziet ze haast nooit meer, althans niet in mijn streek. Op een dag waren ze verdwenen, vervangen door die massieve toestanden met kleine bloempjes. En nog wat later vond je zo ook nog in allerlei kleuren.

    Kleur op een kerkhof ... In mijn kinderherinneringen is een kerkhof een oase van wit en rust, met het zacht ritselen van bladeren, het stille voortkabbelen van gesprekken, soms met een onderdrukte snik voor een onlangs overleden geliefde, met ontmoetingen van oude bekenden ... Na het kerkhofbezoek gingen we bij mijn grootouders koffie drinken, met een bruine boterham en boerenhesp en smout. Het grote brood werd met het broodmes voorzien van een kruis en dan driftig op de boezem gesneden. De hesp, dat was de taak van mijn grootvader. Plechtig werd de hesp van de haak getild, van zijn witte hoes ontdaan en dan sneed peter met een vlijmscherp mes heerlijke sneetjes boerenhesp af. In die tijd zaten de mensen nog in het schemerdonker, bij de Leuvense stoof, peter in zijn zetel, met zijn voeten op de kachel, meter aan de andere kant en wij, mijn ouders en ik, op stoelen errond. Eigenlijk, nee, ik zat op een voetbankje, zodat ik de kooltjes hoorde snorren in de kachelpot. Toen ze er niet meer was nam ma over zoals ze gevraagd had.

    "Ga je voor mijn graf zorgen?" vroeg ze met aandrang, toen ze wist dat het einde naderde. We beloofden het haar plechtig.

    Toen ik klein was en ik voor het eerst mee ging naar het kerkhof vroeg ik verwonderd:

    "Wat is dat hier?".

    "Dat zijn de tuintjes van de dode mensen", zei ons ma.

    "Sommige mensen willen een tuintje, als ze dood zijn".  Ik vond het niet zo gek. Pepe had ook een tuin, een grote dan, waar hij graag in werkte. En dood, ja dat kende ik ook wel. Had ik al niet een poes in een doosje in de tuin begraven ?... Dus waarom zouden sommige dode mensen geen tuintje willen. En ijverig hielp ik mee bloemetjes planten en harken.

    Veel later zaten T en ik op een ijskoude oktoberdag de zwarte letters op de witte arduinsteen van mijn pa te schilderen, want de tijd had ze doen verbleken. Onze vingers waren verkleumd, maar het was zo'n intiem moment, zoveel harmonie, dat ik er nog altijd een warm gevoel aan overhoud. Nu, zoveel jaren later ga ik nog zelden naar het kerkhof. Pa ligt op het deel van de oudstrijders en ma is uitgestrooid op de stooiweide. Voor haar moest al dat gedoe rond de verzorging van een zerk niet! Mijn grootouders zijn al zolang gestorven dat hun graven verwijderd zijn .

    In gedachten zet ik een chrysant op het graf van pa en ook een bloemetje op de stooiweide. Later op de week doe ik het in het echt. Voor mij hoeft het niet op die specifieke dag, ik hou niet van die drukte op kerkhoven of strooiweiden! 

    November en Chrysanten .. Ik glimlach weemoedig…

    01-11-2014 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (6)
    31-10-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ik ben er klaar voor!

    Roze had het gezien.. ze las...op los s in g == oplossing! Proficiat.

    Myette daagde ons op Fb uit om na te gaan welke heks we waren... hewel Myette ik ben er klaar voor en houd je deuren en ramen maar dicht vandaag, ik kom er aan!

    Image and video hosting by TinyPic

    31-10-2014 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Humor
    >> Reageer (7)
    30-10-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.rebus

    Dinsdag de spieren losgegooid zoals jullie lazen, vandaag de bovenkamer eens forceren.. dat is het lang leven!

    Voor diegenen die het nog niet helemaal beet hebben, goed kijken en volhouden het komt wel!

    Image and video hosting by TinyPic

    30-10-2014 om 10:42 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (5)
    29-10-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De citadel van Dinant...

    Gisteren met de dochter en co in de Ardennen de citadel van Dinant bezocht....

    De dochter: “Wat wordt het de kabellift of de trappen?”

    Zij overmoedig : “De trappen natuurlijk ."

    Dochter: “Dat zijn er wel 408 ma.”

    Zij: “ Een beetje bewegen kan geen kwaad het houdt een mens fit!”

    En in het spoor van een deel van het jong geweld met een verrassende opa op kop volgt Zij in een hip hop tempo!!

    Na +-100 trappen

    Zij kijkt naar beneden en daarna naar boven… “ Sh..t”…

    Maar ze zet door al is van die hip hop niet veel meer te zien!

    Na +- 200 trappen zweeft de kabellift met het zwaaiende gedeelte van het bendeke voorbij.

    Zij: “ Pfffft

    Met stapjes licht maar met de beurze zwaar of is het omgekeerd trekt ze zich omhoog!

    Na +-300 trappen…hoort ze daar ergens boven haar Thanis zeggen

    Even wachten de oma is er nog niet”…

    Haar stilaan gefrustreerd egootje (!) krijgt een pleistertje op de wonde als ze opa hoort zeggen

    Niet te geloven hoe snel die spieren verzuren”… en denkt .. waren het maar die spieren want daar heeft Zij niet direct last van.

    En oma , gaat het nog”, vraagt Thanis.

    Blijkbaar is hij de enige die in " de mot" heeft dat oma precies een toontje lager zingt

    Zij: “Ja hoor, maar het zijn niet de benen maar die tikker die bijna in overdrive gaat.. gaan jullie maar , ik volg wel op mijn tempo!”

    Na 408 trappen:

    Bravo, goed gedaan oma en dat voor iemand die bijna 70 is “ zeggen zij die de lift namen en de voorlopers!!

    Zij met piepend stemmetje : “ ’t Was toch zwaarder dan ik dacht, BUT I DID IT..”

    Ze vertelde er niet bij wat ze nog dacht:

    Primo.. dat die boost van die bravo meteen  een mokerslag kreeg toen dat verdomde cijfer 7 en nog iets volgde..

    Secundo: Dat het verstand niet voor de jaren komt en vermits ze inderdaad straks op trammetje 7 stapt het in haar geval hopeloos is… Die jaren van verstand zijn al lang voorbij.

    Tertio: Dat haar wil nog altijd even sterk is als vroeger maar het vlees stilaan zwak wordt!!

    Zij die bijna stierf, groet u nu om 3u10 in de nacht...

    29-10-2014 om 03:24 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (15)
    28-10-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Erger jij je er ook aan?

    Laat jij je nog verleiden door klassieke vormen van reclame? Door een "gewone" radio- of tv-spot?

    Je kan nergens nog een TV programma bekijken of je wordt vooraf of tussenin overladen met reclameblokken. Soms kan daar al eens een goeie of grappige reclame tussen zitten maar de meeste zorgen enkel nog voor verwarring. Was ik nu witter met dreft of dixan of stap ik toch maar over naar dat andere merk? Als je hen gelooft zijn ze allemaal uniek met hun product . Hou ik het nu bij cola light of verkies ik fanta light? ......

    Zelfs na de 100er keer de reclameblokken gezien te hebben, ben ik nog niet overtuigd!

    Films kijk ik niet meer op TV, die neem ik op en knip later de reclame ertussenuit, zodat ik niet vijf keer per uur naar het toilet hoef te rennen om de reclameblokken te ontduiken. Zo erger ik mij minder.. Als je dat doet hou je zo ontzettend veel vrije tijd over!

    Vroeger was echt niet alles beter en ik geloof in verandering en progressie in deze tijd. Ik juich het ook toe. Maar alsjeblieft…een klant is misschien geen Keizer, maar toch op zijn minst nog altijd Koning dus pleit ik ervoor om te stoppen met die reclames, we betalen toch voor goede programma’s dacht ik altijd?

    En niet enkel op Tv worden we met reclame lastig gevallen. Ook op de radio worden we niet gerust gelaten nochtans blijkt dat Vlamingen minder snel geneigd zijn om tijdens reclameblokken van radiozender te veranderen in vergelijking met televisie.

    Deze morgen ergerde ik me voor de zoveelste keer aan de reclame over Pelckmans. ” Mijnheer Pelckmans hou jij er zelf nog iets aan over?” ..

    Alsof iemand zich al ooit eens die vraag gesteld heeft bij één of ander reclame… Daar gaat het hem nu toch niet over of wel?

    Ach, ik heb mijn ergernis even gezegd, niets zal erdoor veranderen, reclame op de radio of TV . je kan er niet omheen tenzij je de radio of Tv uitzet .

    28-10-2014 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (6)
    25-10-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het leven is mooi of op zijn Italiaans la vita è bella!!

    Ik heb het warm, heel erg warm. De aquagym na het uurtje turnen hebben mijn bloed op topsnelheid door mijn corpus gestuurd! Ik stap uit het zwembad en loop naar mijn stapeltje kleren dat ik al heb klaargelegd. Ik droog me af en smeer me in met één of ander lekker ruikend smeersel. Ik kleed me aan en föhn een beetje mijn haren. Ik stap in de auto en zet de muziek aan. Ik kan niet meezingen, maar lalala heel hard mee. De muziek is opzwepend en ik wil de wind voelen. Ik draai mijn raam open en steek mijn hand naar buiten. Het regent zachtjes. Ik draai mijn raam helemaal open en lalala naar de auto naast me. De man blijft recht voor zich uit staren en doet alsof hij mij niet ziet. Ik zet de muziek wat harder. Stoplicht. Nog harder. Mijn keel doet pijn, maar ik blijf doorgaan. Ik voel dat verdwaalde regendruppels op mijn dijbeen terecht komt. Het kan me niks schelen. Het is de natuur en de herfst voelt fijn aan. Ik hou mijn hoofd een stukje uit het raam en besef dat ik leef. Ik weet niet of het door de herfst komt die me parten speelt.... Misschien de muziek. Het kan me niet schelen maar ik leef.

    25-10-2014 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (27)







    Laatste commentaren
  • mooi zo -- terug naar huis -- in de startblokken --smile (ani)
        op Voor iedere passant
  • Goedemiddag (Dirk)
        op Voor iedere passant
  • Niet meer op de blog komen? (Martin)
        op Voor iedere passant
  • WITTE DONDERDAG !!! (Jos Vande Ghinste)
        op Voor iedere passant
  • Dag Natoken,, ik kom u zeker volgen en geniet die laatste dagen he , (Ingrid.)
        op Voor iedere passant
  • . . . (Chris)
        op Voor iedere passant
  • hey Nancy (Klaproosje1)
        op Voor iedere passant
  • Dag Nancy kom je alvast een fijn Paasweekend toewensen (Roosje)
        op Voor iedere passant
  • de zegen en geniet van deze prachtige dag (pattyhoopt)
        op Voor iedere passant
  • Wij komen helpen de week door te zagen. (Jan en Elena )
        op Voor iedere passant
  • E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Archief per jaar
  • 2024
  • 2023
  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • 2019
  • 2018
  • 2017
  • 2016
  • 2015
  • 2014
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007

    Archief
  • Alle berichten

    Zoeken in blog



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!