Een moeder komt met haar dochter van zestien aan bij haar gynaecoloog. "Wat is uw probleem?" vraagt de arts aan de moeder.
"Ik heb geen probleem dokter, maar er is iets met mijn dochter. Ze is de laatste tijd steeds misselijk, moet overgeven en ze komt plots aan."
De dokter onderzoekt de dochter zorgvuldig. "Mevrouw, ik weet niet hoe ik het u moet zeggen, maar uw dochter is zwanger. En ik denk al ongeveer een kleine drie maanden."
"Wat?" roept de moeder uit,"Dat kan niet. Mijn dochter is zelfs nog nooit in de buurt van een man geweest. Is het niet, schat?"
De dochter knikt bevestigend. "En ik heb zelfs nog nooit een man gekust," vult deze laatste nog aan.
De dokter strijkt bedenkelijk over zijn gezicht en gaat naar het raam. Daar gekomen kijkt hij aandachtig naar buiten. Er valt een langdurige stilte. De moeder weet niet goed wat er gebeurt en wacht af. Na zo'n vijf minuten, vraagt ze uiteindelijk.
"Dokter, is er iets daarbuiten, dat u zo blijft staren?"
"Ja," antwoordt de dokter, "de laatste keer dat dit gebeurde, schoot er een ster langs de hemel en kwamen er drie wijze koningen uit het oosten. Dat schouwspel wil ik absoluut niet missen."
Diep in mijn hart blijft er altijd een kind zitten. Een kind dat enthousiast naar haar kleinkinderen van "kijk een regenboog" doet en "kom buiten kijken" roept als er een luchtballon over vliegt. De pubers doen dan hun best, ze komen kijken en doen enthousiast en denken vermoedelijk: "oh oma krijgt het weer". Maar ik denk dat ze het later ook met hun kinderen zullen doen die op hun beurt hetzelfde zullen denken eens ze tussen de 11 en de 18 zijn. Dat laatste is een gok, ze zitten zo ver nog niet. Ik laat het weten wanneer hun ogen rollen wijzigt naar echt enthousiasme.
Ik vermoed dat veel volwassenen het regenboog- en luchtballonkind in zichzelf nog zitten hebben. Ik ben alleen niet zo zeker dat veel volwassenen het bellen blazend en kleurend kind nog in zich hebben. Dat is allemaal wel leuk en fijn als je eigen kinderen nog klein zijn of als je kleinkinderen hebt. De weg naar even in hun kleurboeken kleuren ("geef nu toch EINDELIJK mijn boek eens terug, oma) en even bellen blazen is begaanbaar. Helaas worden ze groter en dan ben je bijna verplicht om een potje bellenblaas en een kleurboek voor jezelf te gaan kopen. Op kleurboekniveau bestaat het al, er zijn kleurboeken voor volwassenen. Ik vind ze echter nogal saai, dus ik heb het nog niet gedaan.
Op bellenblaasniveau is het andere koek. Je kan er natuurlijk kopen onder het mom dat het voor je kleinkinderen is. Weten die winkeljuffrouwen veel. Maar dan moet je in het geniep gaan blazen tenzij je een grote tuin hebt waar het niet opvalt!
Waarom ik het hier over bellen blazen heb? Omdat ik daar juist op straat twee kinderen uit de buurt daarmee bezig zag. Ik heb hier ook nog zo'n potjes staan... en nu bekruipt me toch wel de drang zeker om ook nog eens stiekem bellen te blazen ergens verweg in de tuin waar niemand mij kan zien. Ik vrees dat zelfs mijn slaapgenoot even fronst mocht hij mij bezig zien!! Als er dus een zeepbel overzweeft .. misschien is het wel één van mij!
We zijn voor een verlengd weekend even naar Calais geweest en wat hadden we geluk, het weer was top, het hotel was comme il faut, het gezelschap kon niet beter enkel mijn slaapgenoot en ik.
Natuurlijk stonden de 2 Caps op ons lijstje en door het heldere weer konden we vanop cap Blanc -Nez de cliffs of Dover heeeeel duidelijk zien!
The White Cliffs of Dover
Cap Blanc- Nez
We hadden alle plaats voor onszelf op een ongerept strand
Enkel op het kanaal was het druk met een komen en gaan van schepen..
Opeens vraagt hij: "Juffrouw, hoe schrijf je 'memmen'?"
De juf kijkt verbaasd op en antwoordt: "M-e-m-m-e-n, Jantje."
Een paar minuten later klinkt het: "Juffrouw, hoe schrijf je 'tetteke'?"De juffrouw fronst haar wenkbrauwen, maar besluit toch te antwoorden:"T-e-t-t-e-k-e."
"Dank u, juf!"
Jantje schrijft geconcentreerd verder, maar twijfelt opnieuw aan de spelling van een woord.
"Juffrouw, hoe wordt 'bollen' geschreven?"
De juf vindt zijn woordkeuze nu toch wel heel bizar en maakt zich zorgen: "Maar Jantje toch, waarom heb jij al die woorden nodig? Lees eens voor wat al op je papiertje staat."
Waarop Jantje begint te lezen: "Memmen ne nieven otto gekocht, maar 't zal nog een tetteke duren eer em kan bollen."
Je had toch niets anders in je hoofd hé? Die juf blijkbaar wel ...
Mei is voorbij, de eitjes zijn gelegd en straks zijn alle vogels weer blij...
Voilà als dat geen onzinnige opener is van een logje dan ken ik er niets van
Hebben jullie het ook gezien , hier staat al 5 juni .. de tijd rent ons voorbij en we moeten ons aan het gras vasthouden om mee te zijn de dag van vandaag..
Maar nu wil ik het even over de braderij van vrijdagavond in ons dorp hebben!
Het is jaarlijks een drukke bedoening met veel volk vooral de jongeren uit het dorp die de massa aanvullen, veel kraampjes , enkele animaties en attracties voor dat jong volkske en vooral een doordringende stank.
Ik weet niet hoe jullie daar tegenover staan maar al die frietkramen en oliebollen kramen en hamburgertenten .. en andere olie omstanigheden .. ze doe je walgen in plaats van goesting krijgen. Normaal laat mijn slaapgenoot zo'n momenten nooit voorbij gaan want dan is het oliebollendag maar na de minder leuke ervaring van vorig jaar toen de bollen helemaal niet uitgebakken waren en urenlang op de maag bleven liggen, was het nu de geur van verbrand vet die elke zin in oliebollen wegnam.. Ik hoop dat iedereen zich aan de normen houdt qua verversen van vet maar zo rook het vrijdag niet .. dus hebben we het maar bij een wafel gehouden en hebben het lawaai en de drukte snel achter ons gelaten.. Tiens zouden we oud worden misschien?
En om niet uit de begintoon te vallen ...
Ergens gezien en vond dit een geslaagde woordspeling daarom .. even onzinnig afsluiten als ik begonnen ben
Ani zei in een reactie .. je hebt nog chance gehad met het weer en of we geluk hadden.. niet te warm maar een aangename warmte , geen regen of dreigingen dus wat wil je nog meer op een lentefeest?
Ik weet het : gezelligheid, sfeer, aangenaam gezelschap en toffe feestvierdertjes .. en natuurlijk mag iets lekkers voor tussen de kiezen ook altijd . Hewel we hadden het allemaal en iedereen genoot volop van het feest ... Het doet zo'n deugd aan ons oma en opa hart om onze kleinkinderen te zien opgroeien en weer een stap verder te zetten in hun jong leven..maar vooral dat we er nog kunnen bij zijn. Dit zijn zo van die momenten met stip voor ons.
Deel drie wordt opgebouwd rond alles wat te maken heeft met de Kip en het ei en vormt de apotheose van de stoet Vendeliers, parakorpsen uit binnen – en buitenland en spectaculaire folkloregroepen zoals de Steltlopers van Merchtem trakteren het publiek op een wervelende parade .
De Prins en de Prinses zorgen op hun met bloemen versierde praalwagen voor een waardig slot.
Maar alle blikken zijn gericht op de fiere haan Canteclaer.
Deel twee toonde “Deinze in beweging” met de economische bedrijvigheid en beroemde ereburgers. De uitbeelding van de leurders, de houten vaten met alcohol van de jeneverstokerij Filliers, de productie van kinderwagens en speelgoed en de Molens van Deinze gaven aan dat het economisch leven nooit heeft stilgestaan.
Ik kan niet alle groepen tonen dus hier een kleine selectie..
Op zondag 23 mei trok de stoet van Canteclaer door Deinze en vermits we juist op die locatie waren een paar fotookes en wat achtergrond info. De hoofdreden van de stoet is om een volksspektakel te houden als ode aan de kip en het pluimvee waarvan Deinze het belangrijkste van het land blijft.
Lag de installatie van de Nationale prijzencommissie voor het levend pluimvee in 1961 aan de basis van het ontstaan van de Canteclaerstoet in 1962 , dan liggen de accenten na 55 j nog altijd op de kip in al haar gedaanten, van levenslustige vogel op het erf tot een lekker hapje op iedere Vlaamse dis en feest! De tragiek van deze lotsbestemming komt tot uiting in het ons bekende dierenepos “ Van de Vos Reynaert”.
De stoet bestond uit 3 delen waar zo’n 200 wagens en groepen deelnamen. Eerst werd de geschiedenis van Deinze getoond met een reis door de tijd vanaf de Gallo Romeinen, de Noormannen en de heilige Poppo ( in Deinze geboren in 978 en gestorven in 1048.) Hij wordt aanroepen als steun tegen oververmoeidheid, angst , prikkelbaarheid , zenuwpijnen en reuma.
Daarna kwam de bouw van het stadhuis en het heksenproces van Tanneken Coninx aan bod met de naar de USA uitgeweken Deinzenaars.
Ik zong het mee uit volle borst. Het overbekende liedje van Gérard Lenormand dat op de radio speelde: "La ballade des gens heureux." Met dat meezingen bezorgde ik niemands oren overlast, want ik was even alleen in huis.
Waar dat plotse geluksgevoel nu toch vandaan kwam, vroeg ik mezelf af. Was het misschien omdat de zon toch nog een beetje van de partij was al hadden ze regen voorspeld, of van de mooie kleur van de eerste aardbeien die ik gekocht had? Eigenlijk had Meeuw me ertoe aangezet toen ik haar blog las !
Een poos later liep ik nog te denken over die blijde stemming. Mijmerde ik over wat "geluk" eigenlijk is.
Misschien gewoon je niet laten ringeloren door die kommer en zorg. Weigeren jezelf zielig te vinden en openstaan voor elk heerlijk geniet-momentje.
Daarom , zing met me mee.. je viens te chanter la ballade, la ballade des gens heureux...
Ik weet niet hoe het met jullie zit maar zodra de zon er echt voor gaat, begint het bij mij ook te kriebelen..
De voorbije weken stonden in het teken van de tuin zowel bloementuin als moestuin! Eindelijk liggen beide er goed bij en is het nu wachten op zon en af en toe een kleine bui om alles aan het groeien en bloeien te krijgen...
Het terras, de paden rond het huis en de oprit zaten behoorlijk onder het mos en de frisse kleur was ook weg dus hadden ze dringend een opfrisbeurt nodig. Gelukkig is mijn slaapgenoot er ook nog en heeft hij het grootste deel van die karwei voor zijn rekening genomen want met een drukspuit uren aan een stuk bezig zijn is geen lachertje.. Ik ben dan gevolgd om de ramen en muren die door de drukspuit vuil gemaakt waren terug proper te maken en zie ... langs buiten is alles ok!
Misschien is het bij jullie ook zo maar elk jaar rond deze periode komt de " goesting" om aan de lentekuis te beginnen er ook aan en daar ben ik vandaag ingevlogen.. Het slaapgedeelte en de badkamer zijn weer spic en span , alles glanst en ruikt heerlijk , voldaan maar wel met een lege pijp viel ik deze avond in de zetel...
De komende dagen volgt de rest van het huis maar alles met mate .. wat vandaag niet gedaan is doe ik morgen wel zeg ik dan... Ik sta verbaasd over mezelf want normaal was dat vroeger doorzwoegen tot alles klaar was. Maar het lukt me helemaal niet meer om alles op een paar dagen rond te krijgen... de wil is wel nog sterk maar het vlees protesteert en dan meer bepaald de rug...
En toch ... het voelt zo goed aan 's avonds in de zetel neer te ploffen en de geur van zeep en boenwas op te snuiven... en als de zon dan ook nog van de partij is dan gaat alles zoveel beter.
Of ik dan gans de tijd binnen bezig was? Neen hoor, in de namiddag hield ik het voor gezien en met een lekker kopje koffie en languit in een relax op het terras heb ik genoten van de rust hier in de buurt en het gezang van de vogels... Het mag voor mij zomers blijven hoor...daar krijgt een mens niet alleen mentaal maar fysisch een opkikker van.
Tot daar mijn agenda van de voorbije en de komende dagen...
Sinds mensenheugenis worden op de tweede zondag van mei alle moeders in de bloemen gezet een mooie traditie die we in eer moeten houden en wat horen we deze week op radio en TV?
'Singelijn', een kleuter- en lagere school uit Sint-Lambrechts-Woluwe bericht dat er dit jaar geen cadeaus voor Moederdag zouden worden gemaakt. De kleuter- en lagere school uit Sint-Lambrechts-Woluwe doet dit "omwille van diversiteit in families en culturen".
Vaders moeten ook niet hopen op een cadeautje, luidt het in de mail van de school uit de Brusselse deelgemeente. "Omdat er verschillende culturen in onze school vertegenwoordigd zijn. En die vieren dat niet allemaal", zegt directeur Dominique Paquot. "We speelden al langer met dat idee. Ook al omdat steeds meer kinderen gescheiden ouders hebben. Sommigen hebben twee moeders of twee vaders, anderen hebben dan weer geen papa of mama meer", zegt de directeur nog. "Dat zadelt veel kinderen met nogal wat stress op".
De redenering van de directie kan niet bij alle ouders op begrip rekenen. "Dit is een traditie die niets met godsdienst te maken heeft", klinkt het bij een moeder.
Of nog: "Wat is er mooier dan op Moederdag verwend te worden met een geschenkje dat je kind op school in elkaar heeft geknutseld? Dat is toch van alle culturen?", zegt een boze vader op Facebook.
Naast de afkeurende reacties van vele ouders, roert ook de politiek zich. Zuhal Demir (N-VA), staatssecretaris voor Gelijke Kansen, was de eerste om op Twitter de trom te roeren. "Hebben we integratie dan echt helemaal opgegeven? Dit is geen uiting van respect. Wel van lafheid", luidde het.
Onderwijsminister . Hilde Crevits (CD&V) liet zich intussen ook niet onbetuigd. "Moeders & vaders. Laat ze ons koesteren, meer dan ooit. En ja, ook hun dag", klinkt het vandaag op Twitter.
Ik kan me toch niet voorstellen dat iemand of een gemeenschap problemen heeft met vieren van mama of papa. Wat een totaal ongelukkig signaal.
In wat voor een land leven wij? Alle tradities gaan verloren door de beslissing van enkelingen! Kerststal, Zwarte Piet, Moederdag enz...Is er nu geen enkel respect meer voor onze eeuwenoude gebruiken? Triestige mentaliteit.
Ik vraag me soms af: Leven wij nog wel in België? Dit gaat er echt over!!! Dat kan niet meer. Ik dacht dat ze in elke cultuur hun moeder eren... Waar gaat dit naar toe? Wat is het volgende dat ze ons gaan afnemen na de zwarte pieten en nu moeder/ vaderdag?
En voor één keer vind ik het een verkeerd verwijzen naar Moslims toe want die hebben meer over voor hun moeder dan sommige vlamingen, dus ze hebben hier niets mee te maken. Het is de directie die aan het flippen is!!!
Ga zo maar door, over 10/15 j zwaaien anderen de plak en hebben we alle mooie tradities en gebruiken weggegooid in naam van wie of wat?
Maar zolang ik hier op deze knikker rondloop staat voor mijn deze zondag steeds in teken van alle mama’s!
Tja, wie kent het madeliefje niet? Wie heeft als kind geen madeliefjes geplukt om, geklemd in een smoezelig kinderknuistje, vol trots aan mama aan te bieden, of om er prachtige halskettingen en haarkransjes mee te maken en je helemaal een bloemenfee te wanen?
Hoewel het schijnt dat er mensen zijn die madeliefjes ten allen prijze uit hun gazonnetje willen weren (ik niet dus, ik heb ze eigenhandig in mijn grasveld geplant), toch kan ik me nauwelijks voorstellen dat iemand het ‘echt’ als een onkruid beschouwt.
Meizoentjes of madeliefjes zie je overal in het gras en in bermen weer verschijnen. Een mooi plaatje maar er zit meer achter dit bloemetje.
Je kunt zowel de bloemetjes als het blad eten; ze bevatten veel goede stoffen. Wel opletten waar je ze plukt!
Het blad is onder andere te gebruiken om bloed te stelpen (je kneust het blad en legt het op de wonde). De Romeinse soldaten wisten dat al en gebruikten de plant daarvoor.
Je kunt een schaafwond, kneuzing of blauwe plek ook met een aftreksel (= een sterke thee) van deze planten behandelen.
Madeliefjesbloemen die nog in de knop zitten of slechts gedeeltelijk zijn geopend, smaken nootachtig. Een geopende bloem smaakt wat bitter. Er zitten dan ook veel bitterstoffen in de plant die de spijsvertering ondersteunen.
Van de bloemknoppen kun je een soort kappertjes maken als je ze in het zuur inlegt. De bloemen sluiten zich zodra je ze plukt, maar als je ze daarna in een hete soep gebruikt, gaan ze weer open door de warmte. De inhoudsstoffen van het madeliefje worden ook gebruikt om problemen met de huid te behandelen, zoals huidontstekingen met jeuk en eczeem.
Maar of wij met onze moderne geneesmiddelen nog naar die tips luisteren.. ik denk weinig al wisten onze voorouders beter!
De meimaand (bloeimaand of Mariamaand) heeft in veel tradities te maken met vruchtbaarheid, liefde en groei. Niet voor niets luidt het spreekwoord: 'In mei leggen alle vogels een ei', met het ei als symbool van nieuw leven.
Historisch gezien was bij de Kelten 1 mei het begin van de zomer, dat werd gevierd met het Beltanefeest, waarin de God Belenos, god van de zon, lucht en genezing, werd geëerd.
De meimaand is door de Romeinen vernoemd naar de Griekse moedergodin Maia, die werd vereerd om ervoor te zorgen dat zij de natuur weer zou laten groeien.
Het Griekse woord 'maia' betekent 'moeder'.
De Katholieke kerk heeft vanaf de Middeleeuwen de maand mei gewijd aan Maria, Moeder van God.
In mijn kindertijd hingen tegen veel huizen kapelletjes met een Mariabeeld in of soms was het een eenvoudig kastje aan een boom. Soms was het een echt gebouwtje ergens op de hoek van twee straten mey daarin een beeld van Maria met een klein kindje op de arm: Jezus. In de meimaand stonden daar altijd bloemen bij. Ik vraag me af of "ten lande "deze tradities nog bestaan?
Meispreuken
Een bijenzwerm in mei, goed teken voor de wei.
Een bijenzwerm in mei, maakt de hooiboer blij.
In de maand mei leggen alle vogels een ei; behalve de kwartel en de griet, die leggen in de meimaand niet.
In mei leggen alle vogels een ei; behalve de koekoek en de spriet, want die kennen hun nest nog niet.
Mei-kever jaar. Goed jaar.
Zingt de vink vroeg in de meimorgen, dan zal die dag voor regen zorgen.
)
Als er dus een zeepbel overzweeft .. misschien is het wel één van mij!
