Even dromen ook als je op trammetje zeven zit .. moet toch kunnen?
Met al die onrust in de wereld momenteel en twee opgefokte egotrippers die de wereldvrede bijna op zijn kop zetten , trek ik me terug in mijn dromen...
Moest ik kunnen, ik opende een winkel , een wereldwinkel , ras , huidskleur, blank, bruin, geel of pikkezwart het zou van geen enkel belang zijn. Iedereen zou iedereen verstaan, welke taal men ook zou spreken, alles zou zo klaar als een klontje klinken, jongen, meisje, man of vrouw van welke cultuur of religie ook, iedereen zou evenveel rechten hebben. Elk woord zou liefdevol uitgesproken worden, pretlichtjes zou ik in de uitverkoop zetten voor wie het leven even niet zo rooskleurig zou zien, regenbogen om door de haren te weven , sterrenregen om een sjaal mee te breien en roze wolken om door het leven te zweven. Alleen maar lachbuien en glimlachen zouden in de rekken mogen liggen om nog maar te zwijgen over de dagvers gebakken nog warme kusjes , helemaal gratis en voor niets zou je er nog een natte klapzoen bij krijgen , alles verpakt in een gelukzak met een enorme rode strik toe gebonden.....
Een dag - en nacht winkel zou het zijn, geen deur om te openen of te sluiten, geen licht om te doven of om aan te steken, een warme zachte gloed zou er hangen om iedereen naar binnen te lokken. Zachte heel melodieuze klanken zouden als uit een voile plafond naar beneden sijpelen, af en toe zou er een vuurwerk van de mooiste kleuren doorheen knallen.
"De wereld is van iedereen" ..... dat zou de naam van mijn winkel zijn!!!
neemt vlees uit de diepvries voor het avondeten morgen,
controleert of er nog cornflakes zijn,
vult de suikerpot,
legt lepels en zet schaaltjes op de tafel
zet de koffie klaar voor morgenvroeg.
Dan stopt ze de was in de droger,
een nieuwe was in de machine,
strijkt een hemd en naait er een knoop aan.
Ze ruimt de kranten en het kaartenspel dat nog op tafel ligt op
en legt het telefoonboek op zijn plaats.
Ze maakt de wasmanden leeg
en legt de handdoeken gespreid om te drogen.
Ze geeuwt, rekt zich uit,
en wanneer ze richting badkamer gaat,
stopt ze bij het bureau,
schrijft een briefje voor de leraar van haar zoon, legt er geld bij
en neemt een boek mee dat op een stoel lag.
Ze tekent een feestkaartje voor een vriend,
schrijft er het adres op en plakt er een postzegel op.
Daarnaast maakt ze ook nog haar boodschappenlijstje.
Ze legt de kaart en Het briefje naast haar tas
en schrijft nog 3 dingen op het briefje die ze morgen nog moet doen.
Ze gaat naar de badkamer,
brengt een nachtcréme op haar gezicht aan,
poetst haar tanden en doet haar nagels.
Haar man zegt: 'Ik dacht dat je ging slapen!'
'Ja ga ik ook.'antwoordt ze.
Ze vult de schaal met water voor de hond en zet de kat buiten,
dan controleert ze of alle deuren dicht zijn.
Ze loopt nog eens langs de kamers van de kinderen,
geeft een hoestpastille aan het kind dat hoest,
vervangt een lamp, legt de sokken in de wasmand
en praat nog even met een van de grotere kinderen dat nog zijn huiswerk maakt.
Eenmaal in de slaapkamer stelt ze de wekker in
en legt haar kleding voor morgen klaar.
Terwijl ze dit doet, zet haar man de televisie af en zegt doodleuk:
'Ik ga ook slapen'.
Hij gaat naar de slaapkamer,
stapt in bed en gaat slapen.
Doet dit alles je denken aan iemand die je kent??? Bovendien moet ze altijd mooi en sexy zijn, altijd lachen en goedgezind zijn en zeker niet chagrijnig! Zo zie je maar wat voor een SUPERRAS wij vrouwen zijn!
Ben ik stilaan van die draaiingen verlost dan loop ik nu rond zoals een oud " metje" half gebogen omdat rechtop lopen niet kan momenteel!
Omdat ik dagelijks druppels in mijn oor moest doen, heb ik blijkbaar te lang in een verkeerde houding gezeten om die druppels in mijn oor te houden met als gevolg dat er iets in de rechterkant van de rug geschoten is en ik nu inactief ben door een heel vervelende rugpijn! Mij huisdokter zei direct " oei dat was niet goed" toen hij hoorde hoe ik mijn hoofd schuin gehouden heb zeker niet omdat ik vanaf mijn 18e een rugletsel heb en dat zich daar nu artrose op vormt met alle gevolgen van dien!
Doeme toch, (vergeef me ik weet dat ik niet mag vloeken) maar ik blijf me hier maar opjutten omdat er volgende week weer een BBQ op het programma staat en ik dat momenteel niet aankan!
Klaag, klaag, klaag... en sakkerdepietjes toch, wat ben je met een redelijk jonge geest in een redelijk oud lijf!!!!
De lichamelijke veranderingen in mijn lichaam zijn niet tegen te houden. Je kan niet voorkomen dat je lichaam door veelvuldig gebruik wat slijt, al kan je deze processen wel vertragen door een gezonde leefstijl wat ik dan ook probeer te doen. Ik ben overtuigd van het cliché dat je zo oud bent als je je voelt en dat is afhankelijk van slechts één ding: je mindset. Twee mensen kunnen dezelfde leeftijd hebben maar tegelijkertijd niet even oud zijn. Het verschil zit hem dan vaak niet zozeer in de mate van lichamelijke achteruitgang, maar in hoe je in het leven staat.
Ik probeer positief mijn dagen door te brengen maar momenteel is dat een beetje moeilijk omdat ik beperkt ben in mijn bewegingen en laat DAT een groot probleem zijn voor mijn egootje!!
Eigenlijk niet veel te protokollen vandaag want dat gedraai in mijn hoofd speelt me nog steeds parten. Vrijdag had ik ( gelukkig) een betere dag zodat ik kon genieten van de maandelijkse bijeenkomst met een paar vriendinnen maar gisteren was het weer van af en vandaag is het niets beter. Ik denk morgen nog eens langs de dokter te gaan maar weet nu al het verdict, wandelende kristallen of iets met mijn buis van Eustachius .... ik vrees eerder de ouderdom ... want je kan niet " ongestraft" ouder worden dat waren de woorden van ons ma haar huisdokter...Toen vond ik dat geen gezegde maar nu begin ik het te geloven..
Dus lieve mensen bij leven en welzijn een aangename zondag en tot de volgende!
Ik wist het al van zodra ik mijn ogen open deed deze morgen .. die wordt niet mijn dag! Zo om de x aantal weken heb ik ervan waardoor of waarom , ik weet het ook niet maar dan draait en schommelt het in mijn bovenkamer van zodra ik een beweging maak met mijn hoofd en wel zodanig dat ik er mottig van word...Ik ken betere dagen.
Het wordt dus een off day vandaag en ik kijk maar best gewoon voor mij uit en niet naar boven of beneden of de kermis komt er aan! Eén voordeel ... zo zie ik ook geen spinnenwebben hangen of vuile strepen op de vloer. Het is precies een familiekwaaltje, ons ma had er met ouder worden last van , mijn oudere zus kent er ook wat van om af en toe op de " kermesseboem " te zitten en ik doe niet graag onder... Heerlijk toch oud(er) worden.
Ik zet vandaag alle middelen in om beter te worden want morgen is de maandelijkse bijeenkomst met een paar vriendinnen en ik wil dat niet missen maar dan moet mijn bovenkamer wel terug stabiel zijn .
Zij die terug wat gaat uitschommelen in haar zetel groet u!
Ik kreeg het volgende in mijn mailbox en van een hoofdbreker gesproken! Ik wist niet dat familie zo complex kan zijn!
"Vertel eens wat er scheelt," vraagt de psychiater aan de overspannen man.
"Het is allemaal gekomen door mijn huwelijk."
"Ik trouwde met een weduwe die een volwassen dochter had. Zij werd mijn stiefdochter. Mijn vader kwam op bezoek, werd verliefd op mijn stiefdochter en trouwde met haar. Zo werd mijn stiefdochter mijn stiefmoeder. Mijn vrouw kreeg een zoon. Die werd automatisch de schoonbroer van mijn vader, want hij is de halfbroer van mijn stiefdochter, die met mijn vader is getrouwd. Aangezien mijn zoon de broer is van mijn stiefmoeder, is hij ook mijn oom. De vrouw van mijn vader kreeg ook een zoon. Dat is dus mijn broer, want hij is de zoon van mijn vader. Maar hij is ook mijn kleinkind, want hij is de zoon van mijn stiefdochter. Mijn vrouw is mijn grootmoeder, omdat ze mijn stiefmoeders moeder is, waardoor ik de kleinzoon van mijn eigen vrouw ben. Aangezien ik getrouwd ben met mijn grootmoeder, ben ik niet alleen de echtgenoot en kleinzoon van mijn vrouw, maar ben ik ook mijn eigen grootvader! Daarom ben ik een beetje overspannen."
Vandaag naar de markt geweest en daar staat maandelijks een man met tweedehands boeken. Omdat hij ook boeken opkoopt en ik op zolder en in de reservekamer rekken vol boeken heb, vroeg ik of hij even wilde langskomen. Ik had gehoopt dat er hier een lading zou meegenomen worden want de meeste boeken zijn nog in goede staat ook oudere kinderboeken, een volledige encyclopdie die door niemand meer gebruikt wordt, Eos tijdschriften van wel 10 jaargangen ver evenals National Geographics van jaren ... teveel om op te noemen.Toen die man op onze zolder kwam zei hij, jullie kunnen een eigen bibliotheek beginnen .. Inderdaad , ik heb al die boeken bijgehouden omdat ik hoopte dat er toch een paar van de 6 kleinkinderen de microbe van oma zou geërfd hebben maar helaas , drie keer helaas, de Ipad , de tablet en de Tv liggen precies beter in de markt dan een goed boek. Twee zakken heeft die brave man meegenomen, amper twee schamele zakken omdat de meeste boeken verouderd waren of niet "in" genoeg! Zelfs boeken van Marc De Bel - zo goed als nieuw - bleven staan, geen interesse meer ervoor zei hij ...
Ik ben nu 12 euro rijker maar zit nog steeds met die lading boeken. Morgen is het hier oud papier en in een opwelling en furie heb ik alle kartonnen dozen die we hier staan hadden, gevuld ...12 stuks aub en die staan nu op straat om eindelijk uit mijn ogen te verdwijnen...Ik zal nog veel dozen mogen vullen voor alles weg is... Waarom ik ze niet laat staan? Omdat de kinderen ze later ook niet moeten hebben en ik hen de moeite van het wegdoen wil besparen! Er zal hier nog genoeg op te ruimen zijn als we eenmaal ons hoofd neergelegd hebben want mijn slaapgenoot houdt van alles en nog wat bij en iedere kast, vrije kamer of het tuinhuis staat vol om nog maar niet over de zolder te spreken. Een mens vergaart toch nog al wat in zijn leven mijn gedacht.
Al dat gesleur en gedoe kruipt wel in de kleren en hier zit ik nu te tokkelen terwijl ik eigenlijk liever in mijn zetel zou zitten maar ik vrees als ik daar neerval dat ik niet meer rechtgeraak....Eigen schuld dikke bult zeggen ze dan!!!
Komkommertijd, zo kan ik het best omschrijven wat er nu op seniorennet leeft.... Veel blogvrienden zijn ofwel op reis of door omstandigheden er even uit of anderen zijn gewoon even inspiratieloos .
Zelf heb ik ook niet veel te vertellen tenzij het jullie interesseert dat ik al een was opgehangen heb en groenten gekuist voor het middagmaal ( een heerlijke mix van salade, tomaten en komkommer uit eigen tuin met verse aardappeltjes ook van eigen kweek!)... dat ik de toer van de tuin gedaan heb om die vervelende slingerbloemen van tussen mijn planten te ontwarren.. een echte pest is dat en het blijft maar komen. Ik heb hier al lang het bewijs gekregen voor het gezegde " onkruid vergaat niet"!!
Deze week zijn de twee van de dochter even op logement geweest... ons glutenkindje vond zelfs dat ze te weinig kwamen logeren... tsja .. hier heeft ze oma die ze continu voor haar karretje spant om te fietsen of te skeeleren of spelletjes te spelen of gewoon samen te kokerellen...maw.. ons prinsesje heeft alle aandacht die ze wil en 's avonds hangt oma's tong op haar buik!! IK WORD OUD!!!
Maar anderzijds moet ik ervan profiteren want eenmaal groot is het niet meer zo evident dat ze nog bij oma en opa logeren!! Opa heeft daar geen moeite mee, hij ziet hen graag komen maar dat verandert weinig aan zijn dagplanning! Die slaapgenoot van mij heeft echt geen zittend gat en vooral in de zomer is hij elke dag druk bezig buiten.. en er valt hier nog veel te doen.. Daarom zeg ik hem altijd .. "goed blijven ademen dat is het lang leven want dat heb jij nodig met al de plannen die jij nog hebt".
Kleinzoon is een freak in het bouwen van legowagens of futuristische creaties, uuuuuuuren kan hij daar mee bezig zijn en intussen staat zijn koptelefoon op en op zijn tablet volgt/ luistert hij naar afleveringen van FC de Kampioenen!! Niet te geloven hoe zot dat jong volkske hier is van die reeks .. ik ga al lopen als ik het zie of hoor want we kregen al teveel herhalingen. Maar blijkbar kan je al de afleveringen ergens downloaden en bekijken en dat is wat de kleinzoon doet terwijl hij bezig is .En dan zeggen ze dat mannen niet kunnen multitasken!!!!
Oh ja, als afsluiter .. het voetbal seizoen is weer gestart, mijn abonnement om mijn club op TV te volgen is terug aangesloten en ik kan weer vanuit mijn luie zetel sjotten en sakkeren en juichen... GOAAAAAL
Ik was daar juist op de blog van Rozemarijn ( zie mijn favorieten), een hartelijke en lieve dame die haar hart op de juiste plaats droeg en die ik langs deze weg heb leren kennen. Ze was al een tijdje op de sukkel en haar echtgenoot had op haar blog geschreven dat ze even niet zou te lezen zijn. Omdat het wel heel lang duurde voor we haar rijmen en gedachten terug zagen, vermoedde ik al het ergste en haar kleinzoon heeft dat op haar blog bevestigd.
Het raakt me ook al hebben we mekaar nooit gezien en was er enkel een virtuele band ... sommige mensen kloppen aan, blijven hangen en worden je dierbaar...Daarom dat ik hier blijf verder gaan in bloggenland niettegenstaande ik af en toe eraan denk om te stoppen maar soms wil je bepaalde contacten toch behouden omdat die mensen iets betekenen voor jou...Roze was er ook zo eentje.
Onze araucaria araucana of beter bekend als apenverdriet!
Dag boom van mij, dag grote vriend.
Heel erg lang geleden, toen de wereld een pure en nog volledig te ontdekken magische en wonderbaarlijke plek was, bracht ik je mee voor de voortuin . Zelfs met alle fantasie van de wereld die me toen ook al eigen was, had ik nooit kunnen bedenken dat, meer dan 40 jaar later, zulk een teer begin uitgegroeid zou zijn tot een metershoge indrukwekkende reus met een stekelige stam die ik niet eens meer kan omarmen. Ik begrijp waarom je apenverdriet heet!
Elke keer als ik het gras afrijd zeg ik vriendelijk: ” Dag boom, dag grote, mooie, sterke boom van me” in de hoop dat je door die paar lieve woorden bezwijkt en me niet stiekem met jouw lange stekelige armen een extra duwtje in de poep geeft. Ik moet verdorie goed opletten dat ik niet tegen jouw tentakels loopt of ik spring meteen een stuk sneller vooruit met de grasmachine .
Wat ooit zo’n schattig klein “ stekelvarkentje” was, is nu uitgegroeid tot wat ze in de volkstaal apenverdriet noemen en welk één! Hij pronkt nu in volle fierheid in de voortuin en is de blikkentrekker van de straat . Hoe lang hij daar nog zal blijven staan, weet ik niet. Hoe oud kan zo’n boom worden, blijft hij met ons hier huizen tot het uiterste einde? Ik hoop het want hij is ons zo eigen geworden niettegenstaande zijn stekelarmen.
Ik weet het wel: alles heeft z'n tijd, niets is voor eeuwig. Het leven is een aaneenschakeling van afscheid nemen en loslaten. En hoe gek het ook klinkt, deze kolossale, sensationeel prachtige en o zo geliefde boom, waar ik stiekem toch trots op ben, is nu het tastbaar symbool geworden van een levensperiode die we hier op ons eigen plekje al achter ons hebben. Maar in zijn fierheid blijft hij vooruitkijken… en dat doen we ook zolang het ons gegund is.
O dierbaar België, o heilig land der vaad'ren.....
Of de tekst van ons volkslied nog up to date is, laat ik in het midden. Waarom juist op 21 juli onze Nationale feestdag gezongen wordt vraagt even wat meer aandacht.
Van de Vlaamse feestdag op 11 juli weet bijna iedereen dat die verwijst naar de Guldensporenslag in 1302, maar waarom wordt de Belgische nationale feestdag op 21 juli gevierd?
Nadat de Belgische revolutie van 1830 succesvol was afgelopen, moest de jonge Belgische staat op zoek naar een staatshoofd. Wanneer enkele andere potentiële kandidaten het aanbod afwezen, viel uiteindelijk het oog op de jonge Duitse prins Leopold van Saksen-Coburg-Gotha. Die aanvaardde de uitnodiging en werd op 4 juni 1831 uitgeroepen tot koning der Belgen. Op 21 juli legde Leopold de eed af en aanvaardde hij de grondwet.Nu de nieuwe natie ook een koning had, was het Koninkrijk België definitief een feit. Het is dan ook naar deze gebeurtenis dat de huidige nationale feestdag verwijst.
21 juli is wel niet altijd onze nationale feestdag geweest. De datum voor de nationale feestdag is doorheen de jaren verschillende keren aangepast. Kort na de onafhankelijkheid werd in de maand september de strijd tegen de Nederlanders uit de revolutie herdacht, maar toen in de jaren 1880 de relaties met onze noorderburen terug verbeterden, werden de feesten verplaatst naar augustus. Lukraak werd 16 augustus gekozen als nationale feestdag, maar omdat er niet echt een historische gebeurtenis werd herdacht, was deze datum niet erg populair. In 1890 werd uiteindelijk de huidige datum, 21 juli, gekozen.
Met 6 kleinkinderen hebben we hier in een kort verleden vaak oppas gespeeld. Nu gebeurt dat nog sporadisch en dan meestal met de twee van de dochter. De kids van de zoon zijn 15j, 13j en 12j en hebben zo'n drukke vakantieplanning dat logeren bij oma en opa er niet meer tussen kan. En toch zijn we momenteel van corvée maar dan met het hondje van de buren. Hij is een echt oudje 16j zo grijs als een overjarige, hoort bijna niets meer, ziet ook maar half , heeft hartproblemen enz maar voor de rest een schat van een hond. Omdat ik geen plasjes of drollen in de tuin wil, ben ik vandaag dan maar 4 keer op wandel geweest .. amai was me dat een gedoe. Elke boom of struik of berm werd besnuffeld of besproeid! Hoe die dat doen weet ik niet maar als ik eenmaal begin te " sproeien" dan is het tot mijn blaas leeg is. Een hond kan dat blijkbaar wel 10 keer of meer , telkens zijn adres achterlaten heet dat dan .
Ik heb altijd in mijn achterhoofd gedacht om later een hond te houden maar ik ben stilaan van idee aan het veranderen. Voor de beweging moet ik het niet doen, wij maken hier dagelijks wel een wandeling van zo'n 45 min tot een uur. Voor de aanspraak ook al niet want dat beestje zegt niets terug en ik heb hier nog altijd een klankbord in huis . Dat vroeg eruit 's morgens en dat kort stapje in de late avond daar sta ik ook niet om te springen... Neen hoe lief ze soms ook zijn , geen handenbindertjes meer op onze leeftijd zeg ik dan . Trouwens nu aan een hond beginnen is altijd een gok. Stel dat je vroeger sterft dan het beestje,wat moet er dan mee gebeuren? We hebben het meegemaakt met onze hond toen mijn pa stierf. Niemand had er erg in dat het beestje alles van dichtbij meegemaakt had, het sterven van ons pa waar hij getuige van was, het afvoeren van ons pa in een plastiek zak en hoe hij in de lijkwagen gelegd werd.... Twee dagen bleef hij maar janken aan de voordeur en naar buiten lopen en snuffelen.. finaal is het beestje 5 dagen later gestorven door een hartprobleem ...
Neen, ik denk dat ik het houd bij oppas spelen voor onze buurviervoeter ... of het hondje van de dochter.
Ik geef het toe, ik ben niet altijd de meest verdraagzame mens. U fietst traag voor mijn neus en ik kan niet voorbij daar word ik redelijk nerveus van. U rijdt als een gek met uw auto voorbij en ik denk aan de kinderen die hiervan het slachtoffer kunnen worden: ik wens u een boete toe. U legt een cd van Will Tura op: daar heb ik zelfs geen woorden voor. Maar anderzijds moeten we toegeven dat dit allemaal maar kleine ergernissen zijn die zich niet uiten in agressief gedrag ten opzichte van anderen. In mijn auto of in mijn hoofd vloeken, daar heeft amper iemand last van, denk ik zo .Het is niet zo dat ik een boom op een hardrijder ga gooien (als ik dat al zou kunnen) of dat ik de trage fietser ga omver duwen. Over de cd van Will Tura zwijg ik even wijselijk, die tart de grenzen van mijn verdraagzaamheid.
Het is dan ook geweldig shockerend om op FB of andere sociale media berichten te zien van mensen die je normaal vredelievend en intelligent beschouwde. De praat die daar soms uitgekraamd wordt, is werkelijk hemeltergend.
Het is ronduit beangstigend dat de grenzen van de verdraagzaamheid steeds enger worden. Iedereen valt elkaar maar aan, op elke mogelijke manier en op zowat elk medium. Zelfs een president ( Trump) kan het niet laten om daar dreigend en agressief uit de hoek te komen. Het is allemaal nog te begrijpen als er humor mee gepaard gaat, maar in vele gevallen is de humor weg en wordt het griezelig.
Ook de verklikmaatschappij is niet ver weg meer en een mens zou bang worden om zijn mening te geven (al lijken velen daar niet echt last van te hebben). Wie nu een vriend is, kan snel een vijand worden. Men kan niks meer verdragen van elkaar, de ander moet kapot, het maakt soms niet uit op welke wijze. Iedereen vindt het maar nodig om het te zeggen, in geuren en kleuren.
Ligt dat nu aan het feit dat we op deze aardbol met zovelen bijna letterlijk op elkaar zitten of aan het feit dat we in een maatschappij leven waarin geld en bezit het belangrijkste goed is en iedereen die dat belemmert er maar aan moet? Of speelt het feit dat zovelen niet meer content en blij zijn een rol ? Moeten we de oorzaak zoeken bij het feit dat we met zijn allen alles moeten en amper nog wat mogen, zelfs van onszelf? Misschien ligt het aan het feit dat er steeds een schuldige moet aangewezen worden! Het zoeken naar een schuldige lijkt trouwens de hoofdbekommernis geworden van mensen die zich willen laten horen. Of het nu de crisis is, de vergrijzing, de politiek of god weet wat, ik vind dat een kwalijke zaak. Het zoeken van een schuldige voor dergelijke allesomvattende problemen is tijdrovend en leidt zelden tot oplossingen. Ze hebben dat ook al eens geprobeerd in de jaren '30 en vele keren daarvoor. Het smaakt alleen maar wrang achteraf voor iedereen.
Gelukkig zijn er op die sociale media ook nog filmpjes met baby's die huilen als hun moeder zingt of vertederende puppy's die ons met hondenoogjes aankijken . Dat maakt veel weer goed. Tjah.
Elk jaar zijn er zo een goeie 4 maanden dat mijn ventje mij plagend zijn " oudje" noemt tot zijn dag 15 juli er aankomt dan verwelkom ik hem in de club van de " wijzen" en is hij weer snotneus af!
Vandaag is de dag dat we terug tot maart van volgend jaar in hetzelfde trammetje zitten en dan begint de plagerij opnieuw!
Tussen de 50 en de 69 j word je om de 2 jaar uitgenodigd voor een gratis borstonderzoek daarna moet je het zelf maar bezien of je nog onder die pletrol wil of niet. Ik heb me altijd trouw aan dit onderzoek gehouden en nu ik 72 ben staat het onderzoek weer op mijn to do lijst weliswaar zelf te betalen!
Het borstonderzoek waartoe vrouwen van boven 50 jaar gratis worden uitgenodigd dient om eventuele borstkanker vroegtijdig op te sporen. Even sta je er dan weer bij stil dat het je zou kunnen overkomen. Dat het vrouwen overkomt met alle gevolgen van dien. Na die scan is het toch altijd wel even afwachten of je verder kan of niet. Het onderzoek zelf, zonder kleinzerig te zijn, echt als een pretje ervaren doe ik niet. Maar mijn tijd is er dus zal ik maar een afspraak vastleggen zeker?
De laatste keer grapte nog ik tegen de mevrouw die het vakkundig uitvoerde: "Al een geluk dat we niet voorzien zijn zoals de varkens!" Ik weet niet meer of ze dat al dan niet grappig vond!
Ik prijs me dan ook gelukkig dat we maar met twee exemplaren zijn voorzien. Acht of tien borsten en die dan tegelijk laten pletwalsen dat zou ik ook niet bepaald zien zitten...
Vanmorgen werd ik wakker en startte mijn dag zoals altijd met een wc bezoekje en daar is het allemaal begonnen.. Terwijl ik met halfopen ogen dat ochtendritueel afwerkte , flitste opeens de gedachte door mijn hoofd wat een wonderbare machine ons lichaam is .Terwijl we slapen gaat het verder met zijn taak zoals het verwerken van alles wat we de dag ervoor ingevoerd hebben zowel fysiek als mentaal en dat al vanaf de geboorte… Ingenieus toch en we staan er zo weinig bij stil , we eten, drinken, werken, rusten, ontspannen ..en ga zo verder alles zonder stil te staan bij het feit dat ons lichaam een wonderlijke machine is van vlees, bloed en botten. Een machine die kan bewegen, zien, horen en denken en die met een beetje geluk zo’n tachtig/ negentig jaar mee gaat zonder garantie, dat wel…een gedachte die ik al gans de dag met me meedraag….
Neen, het is geen wereldnieuws maar toch kijken we er altijd naar uit naar die eerste nieuwe patatjes uit onze moestuin! Dat is het heerlijke ervan, verser kan een oogst niet zijn
Ik ben van plan om ze eerst te koken en daarna te bakken . Lekker.
Ik schat de hoeveelheid aardappelen die ik nodig heb en bedenk ondertussen hoe ik ze van hun schil ga ontdoen. De schil van die patatjes is nog heel dun. Ik herinner me hoe we dat vroeger deden toen ik nog thuis woonde. De aardappelen werden in een emmer halfvol water gedaan om er dan met een bezem met volle kracht in te stompen net zo lang tot alle velletjes eraf geschampt waren. Die aardappelen had ons ma of peter dikwijls nog eerst in de moestuin moeten uitsteken met een riek.
Een bezem heb ik niet bij de hand om mijn nieuwe patatten van hun schil te ontdoen. Ik besluit dan maar om het met een stalen pannensponsje te proberen en .. het lukt prima, onder stromend water wrijvend met het sponsje krijg ik de schil er helemaal en heel dunnetjes af.
De patatjes zien er goed uit maar dat sponsje dat is een ander paar mouwen!! De velletjes van de aardappelschil zijn niet weg te spoelen tussen het kroezige staal.
De volgende keer moet ik dringend iets anders bedenken! Maar vandaag is het lekker smullen van onze eigen oogst!
)
