Ik kreeg het volgende in mijn mailbox en van een hoofdbreker gesproken! Ik wist niet dat familie zo complex kan zijn!
"Vertel eens wat er scheelt," vraagt de psychiater aan de overspannen man.
"Het is allemaal gekomen door mijn huwelijk."
"Ik trouwde met een weduwe die een volwassen dochter had. Zij werd mijn stiefdochter. Mijn vader kwam op bezoek, werd verliefd op mijn stiefdochter en trouwde met haar. Zo werd mijn stiefdochter mijn stiefmoeder. Mijn vrouw kreeg een zoon. Die werd automatisch de schoonbroer van mijn vader, want hij is de halfbroer van mijn stiefdochter, die met mijn vader is getrouwd. Aangezien mijn zoon de broer is van mijn stiefmoeder, is hij ook mijn oom. De vrouw van mijn vader kreeg ook een zoon. Dat is dus mijn broer, want hij is de zoon van mijn vader. Maar hij is ook mijn kleinkind, want hij is de zoon van mijn stiefdochter. Mijn vrouw is mijn grootmoeder, omdat ze mijn stiefmoeders moeder is, waardoor ik de kleinzoon van mijn eigen vrouw ben. Aangezien ik getrouwd ben met mijn grootmoeder, ben ik niet alleen de echtgenoot en kleinzoon van mijn vrouw, maar ben ik ook mijn eigen grootvader! Daarom ben ik een beetje overspannen."
Vandaag naar de markt geweest en daar staat maandelijks een man met tweedehands boeken. Omdat hij ook boeken opkoopt en ik op zolder en in de reservekamer rekken vol boeken heb, vroeg ik of hij even wilde langskomen. Ik had gehoopt dat er hier een lading zou meegenomen worden want de meeste boeken zijn nog in goede staat ook oudere kinderboeken, een volledige encyclopdie die door niemand meer gebruikt wordt, Eos tijdschriften van wel 10 jaargangen ver evenals National Geographics van jaren ... teveel om op te noemen.Toen die man op onze zolder kwam zei hij, jullie kunnen een eigen bibliotheek beginnen .. Inderdaad , ik heb al die boeken bijgehouden omdat ik hoopte dat er toch een paar van de 6 kleinkinderen de microbe van oma zou geërfd hebben maar helaas , drie keer helaas, de Ipad , de tablet en de Tv liggen precies beter in de markt dan een goed boek. Twee zakken heeft die brave man meegenomen, amper twee schamele zakken omdat de meeste boeken verouderd waren of niet "in" genoeg! Zelfs boeken van Marc De Bel - zo goed als nieuw - bleven staan, geen interesse meer ervoor zei hij ...
Ik ben nu 12 euro rijker maar zit nog steeds met die lading boeken. Morgen is het hier oud papier en in een opwelling en furie heb ik alle kartonnen dozen die we hier staan hadden, gevuld ...12 stuks aub en die staan nu op straat om eindelijk uit mijn ogen te verdwijnen...Ik zal nog veel dozen mogen vullen voor alles weg is... Waarom ik ze niet laat staan? Omdat de kinderen ze later ook niet moeten hebben en ik hen de moeite van het wegdoen wil besparen! Er zal hier nog genoeg op te ruimen zijn als we eenmaal ons hoofd neergelegd hebben want mijn slaapgenoot houdt van alles en nog wat bij en iedere kast, vrije kamer of het tuinhuis staat vol om nog maar niet over de zolder te spreken. Een mens vergaart toch nog al wat in zijn leven mijn gedacht.
Al dat gesleur en gedoe kruipt wel in de kleren en hier zit ik nu te tokkelen terwijl ik eigenlijk liever in mijn zetel zou zitten maar ik vrees als ik daar neerval dat ik niet meer rechtgeraak....Eigen schuld dikke bult zeggen ze dan!!!
Komkommertijd, zo kan ik het best omschrijven wat er nu op seniorennet leeft.... Veel blogvrienden zijn ofwel op reis of door omstandigheden er even uit of anderen zijn gewoon even inspiratieloos .
Zelf heb ik ook niet veel te vertellen tenzij het jullie interesseert dat ik al een was opgehangen heb en groenten gekuist voor het middagmaal ( een heerlijke mix van salade, tomaten en komkommer uit eigen tuin met verse aardappeltjes ook van eigen kweek!)... dat ik de toer van de tuin gedaan heb om die vervelende slingerbloemen van tussen mijn planten te ontwarren.. een echte pest is dat en het blijft maar komen. Ik heb hier al lang het bewijs gekregen voor het gezegde " onkruid vergaat niet"!!
Deze week zijn de twee van de dochter even op logement geweest... ons glutenkindje vond zelfs dat ze te weinig kwamen logeren... tsja .. hier heeft ze oma die ze continu voor haar karretje spant om te fietsen of te skeeleren of spelletjes te spelen of gewoon samen te kokerellen...maw.. ons prinsesje heeft alle aandacht die ze wil en 's avonds hangt oma's tong op haar buik!! IK WORD OUD!!!
Maar anderzijds moet ik ervan profiteren want eenmaal groot is het niet meer zo evident dat ze nog bij oma en opa logeren!! Opa heeft daar geen moeite mee, hij ziet hen graag komen maar dat verandert weinig aan zijn dagplanning! Die slaapgenoot van mij heeft echt geen zittend gat en vooral in de zomer is hij elke dag druk bezig buiten.. en er valt hier nog veel te doen.. Daarom zeg ik hem altijd .. "goed blijven ademen dat is het lang leven want dat heb jij nodig met al de plannen die jij nog hebt".
Kleinzoon is een freak in het bouwen van legowagens of futuristische creaties, uuuuuuuren kan hij daar mee bezig zijn en intussen staat zijn koptelefoon op en op zijn tablet volgt/ luistert hij naar afleveringen van FC de Kampioenen!! Niet te geloven hoe zot dat jong volkske hier is van die reeks .. ik ga al lopen als ik het zie of hoor want we kregen al teveel herhalingen. Maar blijkbar kan je al de afleveringen ergens downloaden en bekijken en dat is wat de kleinzoon doet terwijl hij bezig is .En dan zeggen ze dat mannen niet kunnen multitasken!!!!
Oh ja, als afsluiter .. het voetbal seizoen is weer gestart, mijn abonnement om mijn club op TV te volgen is terug aangesloten en ik kan weer vanuit mijn luie zetel sjotten en sakkeren en juichen... GOAAAAAL
Ik was daar juist op de blog van Rozemarijn ( zie mijn favorieten), een hartelijke en lieve dame die haar hart op de juiste plaats droeg en die ik langs deze weg heb leren kennen. Ze was al een tijdje op de sukkel en haar echtgenoot had op haar blog geschreven dat ze even niet zou te lezen zijn. Omdat het wel heel lang duurde voor we haar rijmen en gedachten terug zagen, vermoedde ik al het ergste en haar kleinzoon heeft dat op haar blog bevestigd.
Het raakt me ook al hebben we mekaar nooit gezien en was er enkel een virtuele band ... sommige mensen kloppen aan, blijven hangen en worden je dierbaar...Daarom dat ik hier blijf verder gaan in bloggenland niettegenstaande ik af en toe eraan denk om te stoppen maar soms wil je bepaalde contacten toch behouden omdat die mensen iets betekenen voor jou...Roze was er ook zo eentje.
Onze araucaria araucana of beter bekend als apenverdriet!
Dag boom van mij, dag grote vriend.
Heel erg lang geleden, toen de wereld een pure en nog volledig te ontdekken magische en wonderbaarlijke plek was, bracht ik je mee voor de voortuin . Zelfs met alle fantasie van de wereld die me toen ook al eigen was, had ik nooit kunnen bedenken dat, meer dan 40 jaar later, zulk een teer begin uitgegroeid zou zijn tot een metershoge indrukwekkende reus met een stekelige stam die ik niet eens meer kan omarmen. Ik begrijp waarom je apenverdriet heet!
Elke keer als ik het gras afrijd zeg ik vriendelijk: ” Dag boom, dag grote, mooie, sterke boom van me” in de hoop dat je door die paar lieve woorden bezwijkt en me niet stiekem met jouw lange stekelige armen een extra duwtje in de poep geeft. Ik moet verdorie goed opletten dat ik niet tegen jouw tentakels loopt of ik spring meteen een stuk sneller vooruit met de grasmachine .
Wat ooit zo’n schattig klein “ stekelvarkentje” was, is nu uitgegroeid tot wat ze in de volkstaal apenverdriet noemen en welk één! Hij pronkt nu in volle fierheid in de voortuin en is de blikkentrekker van de straat . Hoe lang hij daar nog zal blijven staan, weet ik niet. Hoe oud kan zo’n boom worden, blijft hij met ons hier huizen tot het uiterste einde? Ik hoop het want hij is ons zo eigen geworden niettegenstaande zijn stekelarmen.
Ik weet het wel: alles heeft z'n tijd, niets is voor eeuwig. Het leven is een aaneenschakeling van afscheid nemen en loslaten. En hoe gek het ook klinkt, deze kolossale, sensationeel prachtige en o zo geliefde boom, waar ik stiekem toch trots op ben, is nu het tastbaar symbool geworden van een levensperiode die we hier op ons eigen plekje al achter ons hebben. Maar in zijn fierheid blijft hij vooruitkijken… en dat doen we ook zolang het ons gegund is.
O dierbaar België, o heilig land der vaad'ren.....
Of de tekst van ons volkslied nog up to date is, laat ik in het midden. Waarom juist op 21 juli onze Nationale feestdag gezongen wordt vraagt even wat meer aandacht.
Van de Vlaamse feestdag op 11 juli weet bijna iedereen dat die verwijst naar de Guldensporenslag in 1302, maar waarom wordt de Belgische nationale feestdag op 21 juli gevierd?
Nadat de Belgische revolutie van 1830 succesvol was afgelopen, moest de jonge Belgische staat op zoek naar een staatshoofd. Wanneer enkele andere potentiële kandidaten het aanbod afwezen, viel uiteindelijk het oog op de jonge Duitse prins Leopold van Saksen-Coburg-Gotha. Die aanvaardde de uitnodiging en werd op 4 juni 1831 uitgeroepen tot koning der Belgen. Op 21 juli legde Leopold de eed af en aanvaardde hij de grondwet.Nu de nieuwe natie ook een koning had, was het Koninkrijk België definitief een feit. Het is dan ook naar deze gebeurtenis dat de huidige nationale feestdag verwijst.
21 juli is wel niet altijd onze nationale feestdag geweest. De datum voor de nationale feestdag is doorheen de jaren verschillende keren aangepast. Kort na de onafhankelijkheid werd in de maand september de strijd tegen de Nederlanders uit de revolutie herdacht, maar toen in de jaren 1880 de relaties met onze noorderburen terug verbeterden, werden de feesten verplaatst naar augustus. Lukraak werd 16 augustus gekozen als nationale feestdag, maar omdat er niet echt een historische gebeurtenis werd herdacht, was deze datum niet erg populair. In 1890 werd uiteindelijk de huidige datum, 21 juli, gekozen.
Met 6 kleinkinderen hebben we hier in een kort verleden vaak oppas gespeeld. Nu gebeurt dat nog sporadisch en dan meestal met de twee van de dochter. De kids van de zoon zijn 15j, 13j en 12j en hebben zo'n drukke vakantieplanning dat logeren bij oma en opa er niet meer tussen kan. En toch zijn we momenteel van corvée maar dan met het hondje van de buren. Hij is een echt oudje 16j zo grijs als een overjarige, hoort bijna niets meer, ziet ook maar half , heeft hartproblemen enz maar voor de rest een schat van een hond. Omdat ik geen plasjes of drollen in de tuin wil, ben ik vandaag dan maar 4 keer op wandel geweest .. amai was me dat een gedoe. Elke boom of struik of berm werd besnuffeld of besproeid! Hoe die dat doen weet ik niet maar als ik eenmaal begin te " sproeien" dan is het tot mijn blaas leeg is. Een hond kan dat blijkbaar wel 10 keer of meer , telkens zijn adres achterlaten heet dat dan .
Ik heb altijd in mijn achterhoofd gedacht om later een hond te houden maar ik ben stilaan van idee aan het veranderen. Voor de beweging moet ik het niet doen, wij maken hier dagelijks wel een wandeling van zo'n 45 min tot een uur. Voor de aanspraak ook al niet want dat beestje zegt niets terug en ik heb hier nog altijd een klankbord in huis . Dat vroeg eruit 's morgens en dat kort stapje in de late avond daar sta ik ook niet om te springen... Neen hoe lief ze soms ook zijn , geen handenbindertjes meer op onze leeftijd zeg ik dan . Trouwens nu aan een hond beginnen is altijd een gok. Stel dat je vroeger sterft dan het beestje,wat moet er dan mee gebeuren? We hebben het meegemaakt met onze hond toen mijn pa stierf. Niemand had er erg in dat het beestje alles van dichtbij meegemaakt had, het sterven van ons pa waar hij getuige van was, het afvoeren van ons pa in een plastiek zak en hoe hij in de lijkwagen gelegd werd.... Twee dagen bleef hij maar janken aan de voordeur en naar buiten lopen en snuffelen.. finaal is het beestje 5 dagen later gestorven door een hartprobleem ...
Neen, ik denk dat ik het houd bij oppas spelen voor onze buurviervoeter ... of het hondje van de dochter.
Ik geef het toe, ik ben niet altijd de meest verdraagzame mens. U fietst traag voor mijn neus en ik kan niet voorbij daar word ik redelijk nerveus van. U rijdt als een gek met uw auto voorbij en ik denk aan de kinderen die hiervan het slachtoffer kunnen worden: ik wens u een boete toe. U legt een cd van Will Tura op: daar heb ik zelfs geen woorden voor. Maar anderzijds moeten we toegeven dat dit allemaal maar kleine ergernissen zijn die zich niet uiten in agressief gedrag ten opzichte van anderen. In mijn auto of in mijn hoofd vloeken, daar heeft amper iemand last van, denk ik zo .Het is niet zo dat ik een boom op een hardrijder ga gooien (als ik dat al zou kunnen) of dat ik de trage fietser ga omver duwen. Over de cd van Will Tura zwijg ik even wijselijk, die tart de grenzen van mijn verdraagzaamheid.
Het is dan ook geweldig shockerend om op FB of andere sociale media berichten te zien van mensen die je normaal vredelievend en intelligent beschouwde. De praat die daar soms uitgekraamd wordt, is werkelijk hemeltergend.
Het is ronduit beangstigend dat de grenzen van de verdraagzaamheid steeds enger worden. Iedereen valt elkaar maar aan, op elke mogelijke manier en op zowat elk medium. Zelfs een president ( Trump) kan het niet laten om daar dreigend en agressief uit de hoek te komen. Het is allemaal nog te begrijpen als er humor mee gepaard gaat, maar in vele gevallen is de humor weg en wordt het griezelig.
Ook de verklikmaatschappij is niet ver weg meer en een mens zou bang worden om zijn mening te geven (al lijken velen daar niet echt last van te hebben). Wie nu een vriend is, kan snel een vijand worden. Men kan niks meer verdragen van elkaar, de ander moet kapot, het maakt soms niet uit op welke wijze. Iedereen vindt het maar nodig om het te zeggen, in geuren en kleuren.
Ligt dat nu aan het feit dat we op deze aardbol met zovelen bijna letterlijk op elkaar zitten of aan het feit dat we in een maatschappij leven waarin geld en bezit het belangrijkste goed is en iedereen die dat belemmert er maar aan moet? Of speelt het feit dat zovelen niet meer content en blij zijn een rol ? Moeten we de oorzaak zoeken bij het feit dat we met zijn allen alles moeten en amper nog wat mogen, zelfs van onszelf? Misschien ligt het aan het feit dat er steeds een schuldige moet aangewezen worden! Het zoeken naar een schuldige lijkt trouwens de hoofdbekommernis geworden van mensen die zich willen laten horen. Of het nu de crisis is, de vergrijzing, de politiek of god weet wat, ik vind dat een kwalijke zaak. Het zoeken van een schuldige voor dergelijke allesomvattende problemen is tijdrovend en leidt zelden tot oplossingen. Ze hebben dat ook al eens geprobeerd in de jaren '30 en vele keren daarvoor. Het smaakt alleen maar wrang achteraf voor iedereen.
Gelukkig zijn er op die sociale media ook nog filmpjes met baby's die huilen als hun moeder zingt of vertederende puppy's die ons met hondenoogjes aankijken . Dat maakt veel weer goed. Tjah.
Elk jaar zijn er zo een goeie 4 maanden dat mijn ventje mij plagend zijn " oudje" noemt tot zijn dag 15 juli er aankomt dan verwelkom ik hem in de club van de " wijzen" en is hij weer snotneus af!
Vandaag is de dag dat we terug tot maart van volgend jaar in hetzelfde trammetje zitten en dan begint de plagerij opnieuw!
Tussen de 50 en de 69 j word je om de 2 jaar uitgenodigd voor een gratis borstonderzoek daarna moet je het zelf maar bezien of je nog onder die pletrol wil of niet. Ik heb me altijd trouw aan dit onderzoek gehouden en nu ik 72 ben staat het onderzoek weer op mijn to do lijst weliswaar zelf te betalen!
Het borstonderzoek waartoe vrouwen van boven 50 jaar gratis worden uitgenodigd dient om eventuele borstkanker vroegtijdig op te sporen. Even sta je er dan weer bij stil dat het je zou kunnen overkomen. Dat het vrouwen overkomt met alle gevolgen van dien. Na die scan is het toch altijd wel even afwachten of je verder kan of niet. Het onderzoek zelf, zonder kleinzerig te zijn, echt als een pretje ervaren doe ik niet. Maar mijn tijd is er dus zal ik maar een afspraak vastleggen zeker?
De laatste keer grapte nog ik tegen de mevrouw die het vakkundig uitvoerde: "Al een geluk dat we niet voorzien zijn zoals de varkens!" Ik weet niet meer of ze dat al dan niet grappig vond!
Ik prijs me dan ook gelukkig dat we maar met twee exemplaren zijn voorzien. Acht of tien borsten en die dan tegelijk laten pletwalsen dat zou ik ook niet bepaald zien zitten...
Vanmorgen werd ik wakker en startte mijn dag zoals altijd met een wc bezoekje en daar is het allemaal begonnen.. Terwijl ik met halfopen ogen dat ochtendritueel afwerkte , flitste opeens de gedachte door mijn hoofd wat een wonderbare machine ons lichaam is .Terwijl we slapen gaat het verder met zijn taak zoals het verwerken van alles wat we de dag ervoor ingevoerd hebben zowel fysiek als mentaal en dat al vanaf de geboorte… Ingenieus toch en we staan er zo weinig bij stil , we eten, drinken, werken, rusten, ontspannen ..en ga zo verder alles zonder stil te staan bij het feit dat ons lichaam een wonderlijke machine is van vlees, bloed en botten. Een machine die kan bewegen, zien, horen en denken en die met een beetje geluk zo’n tachtig/ negentig jaar mee gaat zonder garantie, dat wel…een gedachte die ik al gans de dag met me meedraag….
Neen, het is geen wereldnieuws maar toch kijken we er altijd naar uit naar die eerste nieuwe patatjes uit onze moestuin! Dat is het heerlijke ervan, verser kan een oogst niet zijn
Ik ben van plan om ze eerst te koken en daarna te bakken . Lekker.
Ik schat de hoeveelheid aardappelen die ik nodig heb en bedenk ondertussen hoe ik ze van hun schil ga ontdoen. De schil van die patatjes is nog heel dun. Ik herinner me hoe we dat vroeger deden toen ik nog thuis woonde. De aardappelen werden in een emmer halfvol water gedaan om er dan met een bezem met volle kracht in te stompen net zo lang tot alle velletjes eraf geschampt waren. Die aardappelen had ons ma of peter dikwijls nog eerst in de moestuin moeten uitsteken met een riek.
Een bezem heb ik niet bij de hand om mijn nieuwe patatten van hun schil te ontdoen. Ik besluit dan maar om het met een stalen pannensponsje te proberen en .. het lukt prima, onder stromend water wrijvend met het sponsje krijg ik de schil er helemaal en heel dunnetjes af.
De patatjes zien er goed uit maar dat sponsje dat is een ander paar mouwen!! De velletjes van de aardappelschil zijn niet weg te spoelen tussen het kroezige staal.
De volgende keer moet ik dringend iets anders bedenken! Maar vandaag is het lekker smullen van onze eigen oogst!
Niettegenstaande de hitte deden mijn rozen het tot vandaag heel goed. Ze stonden er mooi bij en in overvloed maar de aanhoudende hitte eist ook hier zijn tol en omdat ze snel verslensen heb ik even een foto gemaakt van een paar om daarna nog te kunnen genieten!
Een buikje of een Michelinbandje.. anti schoonheidsidealen?
Straks vallen ze weer "en masse" in onze brievenbussen , de magazines en reclamefolders met zomer outfits en solden.
Wanneer ik alle reclameaffiches met slanke modellen zie die pronken met maatje 34/36 dan besef ik hoe groot de nood is aan echte lijven met een rimpeltje, een bultje en bobbeltje. En daarom ben ik opgelucht wanneer ik in de media eindelijk een lijf zie zoals het mijne. Met een Michelin bandeke bv..
Wanneer kwam een vrouw met een niet zo platte buik prominent in beeld bij een reclamespot?
Wanneer erkenden we voor het laatst dat vrijwel iedere vrouw een vetrol, een bobbeltje of een vleugje cellulitis heeft?
Oeps, er is daar eentje dat wat ongemakkelijk wordt .. mijn lijf!
Begrijp me niet verkeerd, liefste lijf: ik ben niet ontevreden over jou. Ik zie je als iets unieks. Iets wat helemaal van mezelf is. Dankzij jou kan ik mijn persoonlijkheid delen met de buitenwereld. Je bent een leeg canvas waarop ik mezelf kan uitdrukken met hier en daar wat extra kleur in mijn haren of op mijn lippen, een paar leuke outfits dan lukt dat wel .
Er was een tijd dat onzekerheid soms wat bleef nazinderen. En is dat niet normaal? Het kan als vrouw zo moeilijk te zijn om vrede te vinden met je lichaam wanneer de ene zegt dat je je rondingen mag tonen, terwijl de ander je op het hart drukt dat iedere zichzelf respecterende vrouw zichzelf bedekt.
Liefste lijf, de wereld maakt het ons vrouwen niet altijd even gemakkelijk om onszelf te appreciëren zoals we zijn. De weg naar zelfliefde legde ik, zoals zo veel vrouwen van mijn leeftijd, niet altijd even snel af. Het besef dat ik de macht heb om zelf te bepalen hoe ik er mag uitzien, geeft me de kracht om trots te zijn op jou .
Liefste lijf, je bent helemaal goed zoals je bent. Natuurlijk wens ik wel eens dat mijn buikje wat platter was. Natuurlijk zou ik soms willen dat ik enkele kilo’s als sneeuw voor de zon kon laten verdwijnen.. Natuurlijk zou ik die rimpeltjes rond mijn ogen en mond willen wegwerken.. Ach hoe gespierd, slank of rond we ook zijn, iedere vrouw heeft haar complexen. Maar misschien doen we het onszelf wel aan, die onzekerheden. Want hoewel ik niet in het gedoodverfde maatje S pas, voel ik me toch dankbaar dat ik vooral nog redelijk gezond ben voor mij “ lentes” .
Ja, liefste lijf. We kennen elkaar heel goed na al die jaren samen. Ik ben goed zo en jij ook. Zo hoort het.
Ik heb het tot nu toe volgehouden om niet te zagen en te klagen over het weer want als het hier eens omslaat dan weet het ook van geen ophouden. Maar momenteel is het echt van het goede teveel. We zitten hier met alles dicht, de luifel is uitgeschoven, de overgordijnen zijn toe en dat allemaal om de zon weg te houden, maar toch is het momenteel 25,2 gr binnen! Mijn slaapgenoot oppert dat hij eraan denkt om in de toekomst airco te laten installeren als het zo blijft duren ! Maar hier in ons Belgiekske is er nooit zekerheid op termijn!
Jaren hebben we in de tropen gewoond en dan zouden dergelijke temperaturen niet zo exeptioneel mogen aanvoelen maar we zaten wel altijd met airco binnen en geloof me dat scheelde een slok op de borrel . En zeggen dat er mensen zijn op onze knikker die maanden na elkaar zo'n hitte of nog warmer moeten verdragen zonder de luxe van overgordijnen, dubbel of driedubbel glas en een serieuze isolatie en zeker geen airco! Mag ik dan wel klagen voor die paar weken dat het hier tropisch warm is?
Waar mijn hart wel pijn van doet is dat mijn bloementuin die zo mooi in de groei stond nu te vroeg in de bloei gaat met als gevolg dat de bloemen verslensen terwijl je er naar kijktl Ze zijn bijlange ook niet zo groot uitgevallen als ander jaren en een boeket ervan maken is niet simpel! Ook de natuur snakt naar regen en de boeren vrezen dat na de natte, tegenvallende oogst van vorig jaar de hitte hen nu wel eens een flink gat in hun inkomsten zou kunnen kosten. En dan zijn er nog " hoge Pieten" die beweren dat er niets aan de hand is met ons klimaat...
Terwijl de strijkstapel hier elke dag aangroeit, zoek ik naar een geschikt moment om die een kopje kleiner te maken maar enkel de late avonduren komen in aanmerking en daar heb ik nu ook geen zin in! Mijn slaapgenoot stelde voor om buiten onder de bomen aan de slag te gaan .. hij is zelfs bereid om alles naar buiten te brengen en te installeren om te kunnen strijken...maar vandaag is dat geen optie! Als het blijft bakken en braden , zal ik toch eens in gang moeten schieten daar in de lommerte van de bomen.
Ik ga daar eens serieus over nadenken zie maar ik vrees dat ook die inspanning teveel energie zal kosten!
Wat er zich nu in Portugal voordoet is een echt inferno en dat wil je nooit meemaken. Wat een ellende. Ik sta er toch we even bij stil want ook wij wonen in een bosrijke omgeving en je ziet het is zo gebeurd.
Men schrijft wel dat bosbranden nuttig kunnen zijn voor het voortbestaan van het bos. Door een bosbrand komt een volgegroeid deel van het bos weer vrij. De voedingsstoffen, die opgeslagen waren in dood hout, komen via de as weer terug in de bodem. Op de open plek zullen al snel nieuwe planten en bomen opschieten.
Branden die op een natuurlijke manier ontstaan, zoals door droogte, blikseminslag, de wrijving van de takken tegen elkaar een achteloos weggegooide sigaret of een fles die de zonnestralen reflecteert daar valt meestal weinig tegen te doen.
Wat mij vooral ergert zijn de bewust aangestoken branden van één of andere gestoorde geest of van de maffia. Wanneer ze onvoldoende terreinen vinden om te bouwen, steken ze bewust een stuk bos in brand om dan later na een paar jaar die grond toch als bouwgrond te kunnen kopen. Geldgewin, pure business ten koste van de natuur en de habitat van dieren en mensen. Deze branden veroorzaken grote schade in menselijk opzicht (verlies van mensenlevens) en voor het milieu (aantasting van de flora en fauna). Ook de economisch gevolgen zijn niet gering: vernietiging van woningen, schade aan de bosbouw, kosten van de brandbestrijding enz.
Wat nu in Portugal gebeurt is een spijtige speling van het lot maar meestal zijn mensen de daders van zo'n gebeuren!
Het wordt warm onder onze voeten soms letterlijk maar ook figuurlijk; maar alle alarmsignalen van Al Gore en soortgenoten, alle Kyoto plannen ten spijt, men blijft roofmoord plegen op de rug van onze kleinkinderen en achtekkleinkinderen. De cijfers over de ontwikkelingen van fauna, flora en habitats zijn regionaal en vaak ook mondiaal zorgwekkend. Dat soorten uitsterven is op zich een doodnormaal fenomeen, maar de snelheid waarmee boeiende componenten van onze biodiversiteit er de brui aan geven is dat niet.
Bij zo'n rampen denk ik dan weer eens aan diegenen die na ons komen en waar de jonge mensen de moed en de hoop nog blijven halen om verder kinderen op de wereld zetten….. Ik moest dit even kwijt, een spatje op een hete plaat ... en we leven verder....
Een moeder komt met haar dochter van zestien aan bij haar gynaecoloog. "Wat is uw probleem?" vraagt de arts aan de moeder.
"Ik heb geen probleem dokter, maar er is iets met mijn dochter. Ze is de laatste tijd steeds misselijk, moet overgeven en ze komt plots aan."
De dokter onderzoekt de dochter zorgvuldig. "Mevrouw, ik weet niet hoe ik het u moet zeggen, maar uw dochter is zwanger. En ik denk al ongeveer een kleine drie maanden."
"Wat?" roept de moeder uit,"Dat kan niet. Mijn dochter is zelfs nog nooit in de buurt van een man geweest. Is het niet, schat?"
De dochter knikt bevestigend. "En ik heb zelfs nog nooit een man gekust," vult deze laatste nog aan.
De dokter strijkt bedenkelijk over zijn gezicht en gaat naar het raam. Daar gekomen kijkt hij aandachtig naar buiten. Er valt een langdurige stilte. De moeder weet niet goed wat er gebeurt en wacht af. Na zo'n vijf minuten, vraagt ze uiteindelijk.
"Dokter, is er iets daarbuiten, dat u zo blijft staren?"
"Ja," antwoordt de dokter, "de laatste keer dat dit gebeurde, schoot er een ster langs de hemel en kwamen er drie wijze koningen uit het oosten. Dat schouwspel wil ik absoluut niet missen."
)
