|
Of ik met mijn vorig logje de bedoeling had om de bezoekers wakker te schudden zoals Chris in een reactie zei? Niet echt, ik ventileerde gewoon mijn verontwaardigheid over wat er gaande is in onze maatschappij ...
Deze morgen bij het wakker worden door de klokradio werd ik weer eens met de realiteit geconfronteerd.. een burgemeester werd door een jonge 18 jarige zomaar vermoord omdat hij de zelfdoding van zijn vader nog niet verwerkt had ... en dan denk ik " komaan gast lost dat nu iets op, je pa komt er niet mee terug!"... En dan hoor ik hoe een tweede slachthuis in zo'n 6maanden tijd betrapt wordt op foltertechnieken bij het slachten van varkens ... Tsja, verschiet iemand daar nog van? Als er al geen respect is voor een mensenleven dan kan je dat ook niet verwachten voor een dierenleven... Waarden, gewoon weg waarden, die kregen we met de paplepel binnen , waar zijn die nu gebleven? Allemaal de schuld van onze losbandige jeugd wordt er dan gezegd! Niet helemaal antwoord ik daar op, misschien moet onze generatie maar eens de hand in eigen boezem steken! Durven we nog waarden doorgeven of vinden we onszelf watjes als we aan bepaalden waarden vasthouden?
Triest, intriest... en toen ik deze morgen ging boodschappen werd ik er ook niet vrolijker van. Ik stond in de krantenwinkel mijn beurt af te wachten . Aan de kassa stond een dame met een boodschappenrollator en aan haar manier van luid praten kon je horen dat ze een bewoonster was van een psychiatrisch instelling in de buurt. Die dame had 2 busjes cola besteld en stond daar met het wisselgeld, de busjes in de hand en haar handtas te sukkelen om die handtas te openen terwijl ze krampachtig haar rollator vasthield. Voor mij stonden drie dames stoicijns hun beurt af te wachten .. de ene keek de andere eens aan maar daar bleef het bij. Uiteindelijk werd het mij te veel, ik schoot uit de rij, liep naar de dame in kwestie toe en stelde voor om haar te helpen. Ik ritste haar handtas open, stak de busjes er in , deed ze terug toe, hing de handtas aan de rollator en hielp de vrouw om te draaien met dat ding... Het wisselgeld had ze nog in haar handen toen ze mij luid bedankte en me dat wilde geven.. Ik heb haar gezegd dat wisselgeld goed weg te steken en keerde terug naar mijn plaats in de rij...De drie dames voor mij verpinkten niet, ze keken me zelfs niet aan en ik voelde me langzaam boos worden en had veel zin om luidop te zeggen... jullie zijn dan misschien mentaal ok maar sociaal/menselijk zit het daar binnen helemaal niet snor. Maar dan dacht ik .. Natoken houd je in het heeft geen zin!
En dan denk ik ( en daar gaat het oudje in mij dan weer  ) in mijn tijd... Ons ma zou gezegd hebben, help dat vrouwtje eens , zoals ze ook wilde dat we onze stoel afstonden aan anderen als we in een volle wachtkamer van de dokter zaten, of dat we merci zegden als we van iemand iets kregen of dat wij grote mensen lieten voorgaan als we bij de deur kwamen... Maar ik heb de indruk dat dit allemaal passé is. Veel jongeren kennen het woord merci niet eens meer, ze vinden " krijgen" de gewoonste zaak van de wereld en van een plaats afstaan aan ouderen of zwangere vrouwen op bus, tram of trein hebben sommigen blijkbaar nog nooit gehoord! Neen ze zitten liever op hun luie kont te SMSen of te chatten en durven je dan ook nog vrank in het gezicht te bekijken zo met de air van .. hewel madammeke staat het u niet aan?
Zoals ik al zei triest, intriest al denk ik dat we de fout niet volledig bij die jongeren moeten leggen.. velen krijgen die waarden gewoon niet meer mee. De fout ligt bij sommigen van onze generatie die blijkbaar denk dat waarden nu niet meer "in" zijn dat het niet meer "cool" is tov je kinderen of jongeren om nog zo'n attenties te verwachten.
Word ik echt oud als ik zo'n dingen nog belangrijk vind? So be it, maar zolang ik leef en mentaal alles nog op een rijtje heb blijven ze voor mij een levenshouding waar ik trots op ben dat ik ze meekreeg!
|
)
.
.
