We hadden het mekaar beloofd toen we in 1963 de humanioradeuren achter ons dicht trokken:" We komen elk jaar samen!"... Vandaag en 45j jaar verder en zoveel haartjes grijzer, blijven we die belofte nog altijd trouw!!! Van de 24 " beren" van toen zijn we met zo'n 15 die jaarlijks trouw samenkomen op 2e Paasdag!!!! Weliswaar altijd dezelfden maar het is een gezellig samenzijn dat ik niet wil missen. We vormden vroeger al een heel hechte klas en stonden bekend onder de naam " de berenklas". Op een schoolbevolking van zo'n 1200 leerlingen werden we niet zoals de andere klassen benoemd naar het jaar waarin we zaten... Neen, wij waren de enige en echte berenklas! Niemand die toen twijfelde welke klas dat was... Wanneer ik vertel over mijn jaren internaat middelbaar horen jullie daar wel meer over. We kozen 2e Paasdag omdat iedereen dan zeker vrij was en ....als er ooit kindjes waren dan konden onze mannen wel éen dag babysitten.... Inderdaad het is een reünie " for women only"!!!! De eerste drie jaren na ons afstuderen was ik er altijd bij. Daarna heb ik 13 jaar " mijn kat" gestuurd omdat ik mijn half bedde gevolgd was naar het buitenland. In het begin schreef ik een brief (eerder een epistel!!!) die op die dag afgelezen werd. Zo hoorde ik er toch even bij. Maar Zuid Amerika en Afrika liggen niet bij de deur en het was niet altijd eenvoudig om via de post ( email of sms bestond toen nog niet ) op tijd contact te houden. Toen we in 1983 terug in den Belgique waren , was ik weer trouw op post en vandaag was het weer zover. Dit jaar was Roeselare de lokatie. Elk jaar organiseert iemand van de groep die dag. Omdat mijn school in West Vlaanderen lag, is het ook meestal daar dat we samenkomen. We zitten met een 5tal uitzwervers maar de rest bleef honkvast in het Wilde Westen plakken! We beginnen meestal met een drankje zo komen de tatertjes los (( niet dat dit ooit een probleem geweest is voor ons :lol:), daarna een etentje en dan zijn we al volop in actie en daarna wordt er bij een koffie volop verteld over kinderen en kleinkinderen en .... eindigen we steeds met herinneringen op te halen naar aanleiding van éen of ander gebeuren. We zorgen steeds dat we wat afgezonderd zitten want de decibels vliegen de hoogte in na elke anekdote die dan op een lachsalvo onthaald wordt!!!! Soms wou ik dat ik als neutrale gast ergens in een hoekje die dag kon meemaken. Het moet nogal een zicht zijn... 15 " jonge" dames die daar proberen aan het woord te komen en af en toe als bakvissen zitten te gieren!!!! Je wil dat niet missen!! Als Tony me komt ophalen dan gaat hij meestal op het geluid af en zo vindt hij ons altijd!!! De laatste tijd komt er wel telkens een stil moment want er wordt niet alleen vreugde gedeeld. We hebben al klasgenoten verloren of een partner van iemand of er zijn problemen met kinderen, kleinkinderen, familie of de gezondheid. Alles wordt gedeeld! De " stoefboeken" van de oma's horen er natuurlijk ook altijd bij. ( Voor diegenen die zich afvragen wat dat is.... de foto's van de kleinkinderen natuurlijk!!:lol:) De rimpeltjes of de kilootjes of de zilverdraadjes spelen die dag geen rol. We zijn die ene dag weer " de berenklas", een hechte, levendige meisjesklas die in de 6 jaar internaat een band smeedde die blijkbaar voor het leven ( en far beyond?) is. Dus lieve mensen, ik werd vandaag weer eventjes die tiener van toen.....We maken nu al plannen om er over 5 jaar (bij leven en welzijn) een groots feest van te maken want dan is het 50j dat we jaarlijks bijeenkomen! Dus "gras vasthouden" zoals we dat in mijn streek zeggen en hopen van erbij te mogen zijn!
Afsluiter: Ook al verschijnen er rimpels op ons voorhoofd, laten ze niet verschijnen op ons hart. De geest mag niet oud worden. (JamesA. Garfield)
Reacties op bericht (6)
26-03-2008
*
Fijn hoor zo'n reunie elk jaar. Ik vraag mij ook vaak af hoe het nu met die of gene gaat waar ik m'n verleden voor een stuk mee gedeeld heb. Helaas, in ons geval was de situatie niet zo dat we adressen uitwisselden of plannen maakten om elkaar later te treffen. We wisten gewoonweg niet hoe of waar we terecht zouden komen. Maar via mijn blogje ben ik er toch al met vier terug in contact gekomen.
26-03-2008 om 21:15
geschreven door huismusje/troubadoerke
De groetn van Juliën en Adriën
Nje, wiedre kom joen ne leuke woensdagovent wenschen.da zo wel leuk gewist zien, 'kzoen dadde ook nog ne ki wiln meemoaken. De groetn van Juliën en Adriën.
26-03-2008 om 18:28
geschreven door de 2 zotte piefies
Groetjes uit Koekelare.
Nneke, wij wensen u een fijne woensdagavond. Ik kan me het goed voorstellen dat zo een samenkomst gezellig moet zijn. Al die herrinneringen van vroeger weer eens boven halen. Ik ken me voorstellen dat je, je weer veel jonger voelt. Ik hoop voor u dat u dit nog veel mag meemaken. Lieve groetjes.
26-03-2008 om 18:27
geschreven door Raf en Ginette
..
Dat vind ik werkelijk reuze tof, dat jullie dat zolang volhouden. Ik herinner me nauwelijks nog een levende schoolkameraad. Het was dan ook geen internaat, ik denk dat je daar wel dichter naar elkaar toe leeft. Volhouden he. Groetjes. .
26-03-2008 om 16:49
geschreven door Ludovikus
..
Contact houden met vrienden en vriendinnen van vroeger die je dierbaar zijn vind ik ook heel belangrijk, al is het maar een verjaardagskaartje of een mail of een brief, zelfs één keer per jaar. Die mensen kennen je verleden, ze hebben je ouders gekend en zijn op de hoogte van alle goede en minder goede zaken die zich in je leven hebben afgespeeld. Nieuwe vrienden maken vind ik ook belangrijk. Via deze virtuele blogwereld heb ik nu een hele nieuwe vriendenkring, wat ik nooit zou vermoed hebben toen ik met mijn blogje begon. Groetjes!
26-03-2008 om 11:09
geschreven door Bojako
25-03-2008
Gek eigenlijk
zelfs als je elkaar na jaren terug ziet,vallen die jaren gewoon weg en binnen de kortste keren zitten daar inderdaad die bakvissen te gieren en te tateren tot horen en zien vergaan. Maar mooi is het zeker! Ken het gevoel.
Groetjes van
)
