|
De refters in dit internaat waren ook iets aparts.
Er waren twee grote refters op het gelijkvloers en éen in de kelder naast de keuken. In elke refter aten zon 150 à 200 leerlingen wat een hele organisatie met zich mee bracht. We zaten per klas aan tafels van 10.
De plaatsen aan tafel werden bepaald door een doorschuifsysteem. Elke week moesten we éen plaats doorschuiven zodat om de 10 weken iedereen aan de beurt kwam om de tafeldienst te hebben maar vooral om als eerste te worden bediend!!
Het werd steeds in het oog gehouden dat iedereen te eten had als de schotel werd doorgegeven. Normaal was dat geen probleem tenzij als wij frieten kregen dan had de laatste in de rij niet veel meer te " bikkelen"!! Wij hadden er een systeem op gevonden. Meestal kregen we twee kommen met frieten, dus als de tweede eraan kwam dan mocht bij ons de laatste beginnen, eerlijk verdeeld niet?
Omgekeerd was het ook zo dat bij bepaalde maaltijden de laatste nog volop kon scheppen. Dat was de beste barometer om te zien of het eten lekker was of niet!! Als een bepaalde schotel bijna onaangetast bleef, kwam de surveillante de rest verdelen en dat moesten wij opeten :twisted:
Wij kwamen altijd in stilte de refter binnen en mochten pas beginnen te praten als we het teken kregen:
Geloofd zei Jezus Christus.
Waarop wij dan antwoordden :
Amen , dank u wel moeder. en ons snatertjes gingen open!!
Hoewel de refters bomvol zaten ,was het toch altijd een tamelijk rustige bedoening. De surveillante zorgde daarvoor door voortdurend tussen de tafels door te lopen
Meteen had ze ook een controle over de onderwerpen waarover we praatten!!
Wanneer we het te bont maakten , gebeurde het wel eens dat een ganse tafel gestraft werd en we zwijgend moesten verder eten... Niet eenvoudig als je met tien aan tafel zat
.maar er was er altijd wel eentje bij dat heel inventief was!..
Toespijs, daar moesten we zelf voor zorgen.
Elke tafel had een grote kist waarin iedereen de toespijs bewaarde. De tafelverantwoordelijke moest die kist elke morgen gaan halen. Voor het vieruurtje mochten we geen toespijs gebruiken!
We spraken meestal af wie wat zou meebrengen, kwestie van wat variatie te hebben want meestal werd alles gedeeld ( natuurlijk zonder medeweten van de school want je moest eten wat je van thuis meegekregen had).
Bij de school behoorde ook een bakkerij. Daar werd ons brood gebakken. Het loonde met zon populatie want naast de internen waren er nog eens zon kleine 100 religieuzen! De klassen die in de buurt van de bakkerij lagen, genoten van de geur van versgebakken brood wanneer in de zomer de klasramen openstonden.
Naast de schoolgebouwen lag ook een enorme tuin met een vijver , een grot met Mariabeeld, veel struiken en bomen en veel grasperken. We hebben het nooit voor echt geweten maar het gerucht liep dat als er spinazie op het menu stond dat meestal was rond de periode dat het gras gemaaid werd.:lol: De gedachte alleen al was genoeg om spinazie te haten en de moeders grijze haren te bezorgen!!! En hier konden we dat zien want ze droegen sluiers in plaats van die stijve kappen!!
Die tuin maakte ook deel uit van ons leven. We mochten er nooit alleen in rondlopen ( heel gevaarlijke plek!!) tenzij gedurende de retraite om te mediteren of te gaan bidden aan de grot.
Die grot was ook ons eindpunt in de meimaand als we met gans de school in grote drom in de tuin rondliepen om de rozenkrans te bidden. Dat gebeurde elke avond een maand lang!! Telkens als wij voorbij de grot kwamen moesten wij Maria groeten
:roll:
Voor de rest was de tuin verboden domein.
Omdat wij ook maar om de maand naar huis mochten, waren onze zondagen een saaie bedoening. We mochten een half uur langer slapen omdat we naar een latere mis gingen. Na het eten werden we naar de studiezaal gestuurd om nog wat te studeren want in de namiddag waren wij vrij!! Wat dat ook mocht betekenen!!
Werd er naar aanleiding van een speciaal kerkelijk feest een mis uitgezonden op TV, dan mochten we daarnaar gaan kijken. Soms was dat nog beter dan in de studiezaal te zitten.Voor de rest was TV taboe.
Wat ik hiervan heb onthouden, is dat we bij de consecratie altijd geknield voor dat tv scherm moesten gaan zitten!!! Stel dat een buitenstaander was binnengekomen.. dat moet nogal een vertoning geweest zijn. Zelfs wij hadden het toen moeilijk om ernstig te blijven op dat moment!!!
In de namiddag hadden we recreatie. Dat betekende in een grote zaal per leeftijdsgroep kaarten of gezelschapsspelen spelen of buiten spelen en dan bedoel ik wel spelen. Het was verboden om in groepjes te staan praten.
Tot dan toe wist ik niet beter of jongens waren taboe maar nu leek het alsof meisjes dat ook konden zijn. Heel verwarrend was dat!
Had je een boezemvriendin ( en welk tienermeisje heeft niet die " girlfriend of girlfriends" ) dan werd je met argusogen gevolgd en mocht je niet te vaak met zijn tweetjes alleen staan. Je moest spelen.
Ikzelf had een boezemvriendin die externe was. Dat was heel link want die kwam buiten en kon een heel nefaste invloed hebben op mij!!! We werden er vaak op aangesproken dat we niet zo met elkaar mochten optrekken. Toen begrepen we nog niet waarom. Het ging zelfs zover dat we in het laatste jaar toen we op retraite gingen ,het verbod kregen om die dagen met elkaar te praten. Dat was onze versterving om voor een goed verloop van onze retraite te zorgen! Pazke heeft blijkbaar ook dat probleem gekend!
Het is ons pas in de lessen antieke cultuur duidelijk geworden van welk "gevaar we moesten gered worden!!! Wij hadden een fantastische lerares die haar vak zo doceerde dat we aan haar lippen hingen.
Al die teksten van de Grieken en Romeinen, daar leerden we heel veel uit en naar aanleiding ervan kregen we veel open gesprekken en in zekere zin wereldwijsheid mee. Maar die leerkracht heeft jammer genoeg na 2 jaar de school verlaten. Ze wou zich op het theater gooien , zo luidde de uitleg van de moeders, maar via via vernamen we dat haar open contact met haar studenten niet in dank werd afgenomen door de nonnen vandaar
...
( wordt vervolgd)
|
)
