Is het niet zo dat wij altijd maar onder weg zijn en alles wat in ons leven gebeurt uiteindelijk wel een bedoeling heeft? Als je in het trammetje zit waarin ik nu vertoef dan denk je dat je stilaan jezelf wel kent
Zelfkennis is niet alleen een schone deugd maar ook een onmisbare eigenschap van een sterke persoonlijkheid. Het is het begin van alles. Alleen als je jezelf goed kent dan pas kan je beginnen met anderen in te schatten. Mooie theorie waarin ik echt wil geloven.. Alleen is de vraag : Wanneer ken ik mezelf voldoende? Steeds als ik denk, ik ben zover, dan gebeurt er wel iets waardoor ik weer begin te twijfelen of de controle lijk te verliezen.!! Blijft een mens niet altijd een vat vol verrassingen?
Maar juist dat maakt een mens ook boeiend. We veranderen constant, ook met ouder worden, want in deze complexe wereld moeten we ons steeds blijven aanpassen.
Onze relatie met anderen wordt bepaald door de manier waarop we ons gedragen tov die anderen en door onze persoonlijkheid en onze mening. Pas als we ons daarvan bewust zijn en onszelf goed kennen en accepteren zoals wij zijn, dan pas kunnen we de energie opbrengen om die anderen ook in ons leven toe te laten. Na zoveel jaren hier op die blauwe planeet rondgehuppeld te hebben , zou je denken dat het eenvoudig is maar de werkelijkheid is anders. In onze steeds veranderende maatschappij moet je blijven meehollen om te volgen, alles verandert constant, ook de waarden. De verwachtingen liggen steeds hoger en confrontaties leiden soms naar de vraag: Is dit nu waar alles uiteindelijk zal eindigen?
Maar wellicht hangt alles af van het soort bril waarmee je het leven bekijkt. En ik denk dat ik van nu af aan beter alleen nog roze brillen opzet om zo eerder de positieve boodschap van het leven te zien. Pas dan kan je in momenten dat het wat minder gaat, de sterkte om door te gaan in jezelf vinden. Alles komt van binnenuit want de waarheid zit in ieder van ons. Daarom zitten veel antwoorden op veel vragen in ons als we durven kijken in onze ziel of hoe je het ook wil noemen!! Die confrontatie met jezelf is niet altijd gemakkelijk maar wel steeds heel boeiend en waar je vaak wijzer uit komt. Voordeel is dat je op zekere leeftijd weet dat je leven uit ups en downs bestaat maar dat je door je zelfkennis niet zo snel meer de alarmbel inschakelt en die downs je niet meer zo volledig neer krijgen als vroeger. Wat ik nu feitelijk wil meegeven?
Geloof in jezelf en zet op tijd een roze bril op dan komt het wel goed.
Als afsluiter de volgende bedenking: Wat me door de volgende 15/20j (?) zal slepen ( en ik ben minder zeker over die tijd als ik dat wil zijn), dan weet ik dat ik niet wil breken. Zelfs als ik alles waarvan ik dacht dat het blijvend was, weggevaagd zie worden, zelfs als het universum het mij heel duidelijk maakt dat ik het bij het verkeerde einde heb met mijn zekerheden, met mijn stellingen, zelfs na het uiteenspatten van wat ik zeker meende te weten, dat nog wil ik niet dat het mij vernietigt!! Evenwicht komt van binnenuit, niet van buitenaf "!!Ik hoop nu maar dat die roze bril zal helpen en ik hem niet te vaak verlies!!!!
Reacties op bericht (7)
01-10-2008
Ik moet zeggen
dat ik ook niet echt iemand ben die met een roze bril door het leven gaat. En bovendien benijd ik de mensen, die dat wel doen! Ook de aard van het beestje. Ik denk gewoon teveel en die gedachten brengen me al te dikwijls naar oorden, waar het niet fijn vertoeven is. Lijk een natte hond moet ik die dan van me afschudden en de ene dag lukt dat wat beter dan de andere! Groetjes van Michelly
01-10-2008 om 18:28
geschreven door Michelly
..
Jean Gabin zong het in zijn taal, Je sais... en eindigt met On ne sait jamais.. Ik ben een heel pakje ouder dan jij en ik moet bekennen dat er momenten waren dat ik dacht, "Je sais" , maar nu weet ik ook dat het een heel leven zoeken is naar "het" weten, om te eindigen met "On ne sait jamais". Gelukkig zijn zij die het leven door een roze bril bekijken, maar ook een roze bril kan aandampen en dan heb je poetsdoekjes nodig om weer klaar te kijken en te relativeren. Je leert met vallen en opstaan, en dat opstaan is het voornaamste, telkens weer, en weer, en weer. Tot vrijdag, als je kan.
01-10-2008 om 14:34
geschreven door Ludovikus
..
Positief blijven is de boodschap Natoken,je hebt dat hier prachtig verwoord,en ja...what's in a man's(womans)mind,Ik sta ook nog dikwijls versteld van mezelf! Maar ik ben wel altijd positief gebleven en ik geloof rotsvast dat dit helpt in je leven! We zullen doorgaan....Deze maand erbij?
Prettige midweek, een dikke knuffel van Lipske!
01-10-2008 om 11:02
geschreven door hotlips
30-09-2008
..
Vanmorgen keek ik toevallig naar het laatste stukje van de show van Oprah Winfrey. Ik heb het essentiële waarschijnlijk gemist, maar wat ik begreep was : positief denken zet aan tot het verkrijgen van positieve reakties. Luisteren naar je lichaam, maar dat zal ik eens wat duidelijker moeten uitleggen wanneer ik je eens persoonlijk spreek. Een 'vision kaart' maken : zaken die je innerlijk wenst, zaken die je rust kunnen geven, je zoekt een prent en kleeft het op dat bord ... enfin, laat me zeggen dat ik spijt had dat ik het hele programma niet heb gezien. Ik heb daarnet wel de link gevonden naar de gast op het programma, indien ik meer te weten komen zal ik je de link doorzenden. Het liet een diepe indruk op me na.
Misschien lijkt dit wartaal, maar ik zal het je hopelijk vrijdag as wat beter kunnen uitleggen.
Dikke knuffel,
30-09-2008 om 18:17
geschreven door bojako
Roze bril .....
<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Hubert Lampo schreef ooit eens: De zelfkennis hoort ver te reiken om er rekening mee te houden, dat men zichzelf nooitvolledigdoorgronden kan. Ook wanneer men eerlijk het eigenwezen in kaarttracht te brengen, zal een dergelijkekaartwittevlekkenvertonen.
Je maakte ook de bedenking dat de verwachtingen steeds hoger liggen.
Wel, ouder zijn of worden is niet triestomdat onze pleziertjes dan ophouden maar onze verwachtingen van het leven..
30-09-2008 om 17:55
geschreven door Amor Fati
Die roze bril Natoken,
daar kan geen mens eigenlijk zonder. Ze moesten een ieder gegeven worden bij de start van zijn leven en dan zo bevestigd dat ze nooit verloren kunnen gaan. Het leven lijkt mooier, beter en leuker met een roze bril. En de juiste weg is duidelijker zichtbaar.
30-09-2008 om 09:39
geschreven door thea
Rat race
Dag Natoken, je lijkt me toch een sterke persoonlijkheid, wou dat ik zo ingesteld was. Ondanks al je tegenslag de laatste tijd zie ik toch iets van optismisme in u. Een pessimist wordt ook al eens en realist genoemd, behoor tot deze groep, tot mijn spijt en niemand kan daar iets aan veranderen, de aard van het beestje weet je wel. Alleen humor houd me op de been om toch door te zetten. Verleden maand zat ik in een diepe depressie, kon zelfs niets fatsoendelijkop mijn blog zetten, wilde er mee stoppen zelfs. Nog een geluk dat ik het niet gedaan heb, door de reacties van mijn blogvrienden (kan ze niet meer missen de reacties, trek me daar geweldig aan op) heb ik toch doorgezet. En als bij wonder zijn er dingen gebeurd, twee toffe mensen ontmoet in het echt dan wel, geen virtueele. Gelijkgestelde zielen zeg maar, eindelijk eens goed kunnen babbelen over onze problemen wederzijds. Heeft me geweldig geholpen en zo ben ik weer uit mijn putje gekropen. Zo zie j maar hoe wispelturig het leven is. Dikke knuffels van mij Natoken, roby
30-09-2008 om 07:59
geschreven door peeters robert
)
