Als de moed je in de schoenen zakt, ga dan op je kop staan.Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Ik heb alles wel op een rijtje, maar niet in de goede volgorde.Je kan beter een muisarm hebben dan een apestaartje.

Over mijzelf

Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 01/03/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .

De twee " oudjes"

Mijn favorieten

	Ani
	Jos
	Marisca
	Albert en Lenie
	Gé
	Michelly
	Myette
	Folion

Mijn favorieten

	Rud
	Cecile
	Chrisje
	Ingrid
	Jeske
	Ria
	Meeuw
	Redpoppy
	Patty enFreddy

Mijn favorieten

	Jeannine
	Dion
	Rita
	Myriam
	Maarten
	Dirk
	Rebecca
	Annie
	Jansen

Mijn favorieten

	Roosje
	Kinrooiradio
	Monique
	Ella
	Klaproosje
	Monica
	Vifke
	Tiny en Ans

Categorieën

Humor (554)

Onze jaren in het buitenland A: Mexico (27)

Onze jaren in het buitenland B: Venezuela (19)

Onze jaren in het buitenland C: Peru (16)

Onze jaren in het buitenland D: Nigeria (67)

poëzie (163)

Beoordeel dit blog

Een interessant adres?

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Een interessant adres?

26-01-2009

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Venezuela 2

Woensdag 27-10-1971

Eindelijk, na veel geloop, was de vertrekdag voor ons tweede avontuur daar.
We hadden de laatste nacht bij de ouders van T geslapen want die zouden ons naar Zaventem brengen.
We stonden om 4:45u op want om 7:30u hadden we onze vlucht naar Frankfurt. Daar werden we per busje in transito gebracht. Om 10:15u vertrokken we dan met Lufthansa over de Canarisch eilanden naar Caracas, hoofdstad van Venezuela. Een tussenlanding op Las Palmas gaf ons reeds een eerste indruk van de Zuiderse warmte.We waren het al wat vergeten na drie maanden België!!
Vanaf Las Palmas ging het dan in een ruk naar Caracas.

Go to ImageShack® to Create your own Slideshow

We konden weeral dromen over wat ons te wachten stond en met ons hoofd in de wolken was dat niet moeilijk!!
Het was een lange, zware vlucht ( 7u). Gelukkig hadden we een goede bediening want Lufthansa viel 100% mee.
Emotioneel was dit vertrek veel minder geladen dan toen we voor het eerst op avontuur vertrokken. Ok, er waren wel eventjes traantjes bij het afscheid, maar dat hoort er bij zeker als je weet dat je voor minstens éen jaar weggaat?
Intussen hadden we na Mexico ook de meeste sceptici van de familie op de hand gekregen want we hadden ons daar toch behoorlijk gered! Vandaar dat het deze keer veel minder zwaar was dan ons eerste afreizen. We hadden al zoveel meegemaakt dat we geen schrik meer hadden van obstakels ter plaatse én we waren nu de taal machtig en dat maakte een groot verschil uit.
Misschien daardoor ook dat onze ouders veel rustiger reageerden dan de eerste keer en dat scheelde " een slik in de keel" !!
Vanuit het vliegtuig zagen we stilaan onze nieuwe heimat naderen en de spanning steeg.

Landen en opstijgen in Venezuela vergt altijd een staaltje vliegkunst want de landingsbanen liggen aan zee en veel plaats is er niet en aan de andere kant rijzen de bergen direct voor je uit. Het is dus altijd even de adem inhouden.

We landden in Maiquetía waar de firma verantwoordelijke en zijn vrouw ons opwachtten. We passeerden de douane zonder problemen.

Maiquetia ligt aan zee en daarom was het er vochtig heet maar hoe meer we Caracas naderden, hoe frisser het werd. We waren moe want bijna 24 u in de running, maar de eerste indruk was positief. Caracas was een propere, mooie stad en de mensen die we tot nu ontmoet hadden , vielen reuze mee.
We hadden er beiden weer zin in, T. omdat de job een nieuwe uitdaging was en ik met veel meer moed omdat ik nu ook de taal meester was.

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (6)

27-01-2009

Het is dan ook een fantastisch land. Wij zijn verschillende keren in het binnenland geweest. Canaima en Angel falls. Ook de Orinoco hebben we afgevaren. Onvergetelijk. Maar er wonen is nog wat anders denk ik. Groetjes.

27-01-2009 om 14:16 geschreven door Ludovikus

26-01-2009

Aaaah, ik kan niet reageren hier, je schrijfvlak is transparant. Geen nood, deze fout ligt niet aan jouw pc, maar is een wederkerende fout van Sennet. Ik kom straks wel terug, dan is het misschien ondertussen in orde

26-01-2009 om 23:35 geschreven door huismusje

we komen stilaan bij het echte leven daar....

Reizen kan soms heel vermoeiend zijn Natoken, van de éne luchthaven naar de andere en telkens wachttijden. Het langst onderweg was eens een trip naar India waar het al misliep hier op Zaventem door stroomuitval.

De boeiendste belevenissen van jou in Venezuela zullen eerstdaags wel ten tonele verschijnen vermoed ik zo.

26-01-2009 om 22:54 geschreven door Amor Fati

tiens... het lukte weer niet van de eerste keer!

26-01-2009 om 12:25 geschreven door bojako

Heerlijk dat we weer samen met u een stap terug in de tijd mogen zetten Natoken.

Oktober 1971.... in november beviel ik van mijn oudste zoon, daarom herinner ik me dat jaar nog heel goed.

Ik kijk al reikhalzend uit naar je verhaal en ik zal me ook even terugzetten in 1971.

Voor mijn lieve blogmaatjes vandaag een speciale smak, zo maar ....

26-01-2009 om 12:24 geschreven door bojako

Nu we geland zijn eerst wat rusten en dan kunnen we op stap

Dag Natoken, dat is prachtig die slide-show,
ben ik nog niet aan toe.
Die landingsbaan is toch maar kort hoor,
lijkt me meer een parkeerplaats voor taxi's.
Maar op water landen is tegenwoordig een fluitje van een cent.
Dat je ook de taal spreekt is een enorm voordeel, waar heb je dat weer geleerd ?
Wacht met spanning op het vervolg,
groetjes van P.B