Gisteren vertelde ik jullie dat we een bezoekje brachten aan Colonia Tovar. We zijn er later nog een paar keer naartoe geweest, alleen en ook met de ouders van T toen ze hier op bezoek waren na de geboorte van de zoon. Daarom maak ik een samenvatting van al die trips naar dat typische dorpje.
Wat is Colonia Tovar?
Het is een heel verrassende en onverwachte plaats in Venezuela. Het is een typisch Duits dorpje dat doet denken aan het Duitse Schwarzwald. Het ligt zon 60 km ten W. van Caracas, verborgen in de bergen van de staat Aragua, op zo'n 2000 m boven zeeniveau. Daardoor kent het een heel typisch klimaat met een gemiddelde temperatuur van 16° C. De hoge ligging zorgt voor spectaculaire landschappen en zichten.
Hoe is colonia Tovar ontstaan?
In 1843 kwamen een groep immigranten, 145 mannen, 96 vrouwen en 117 kinderen van de Duitse steden Wyhl, Edingen en Oberbergen over de Atlantische oceaan naar Venezuela als deel van een kolonisatiepackt dat opgezet was door Agustin Codazzi.
Het was op vraag van de Venezolaanse regering dat die immigratie gebeurde om het tekort aan arbeid, dat ontstaan was door de onafhankelijkheidssoorlog, op te vullen en zo de economie terug een zetje te geven. Tijdens de overtocht stierven 70 mensen aan smallpox. Toen ze aanmeerden in La Guaria hield de Venezolaanse regering hen 40 dagen aan boord in quarantaine. Daarna lieten ze hen aan land komen zonder enige steun. Daarom trokken de eerste immigranten de bergen in naar het stuk land dat Codazzi voor hen gekozen had en zetten ze er een kopie van hun eigen land neer.
Juist omdat het dorp zo'n 100 j lang afgesloten bleef van de buitenwereld, waren de bewoners in staat om hun eigen typische gewoonten en tradities jarenlang in stand te houden. Zo behielden ze bv hun eigen taal ( een dialect uit Baden) hun eet - en drinkgewoontes, hun kledij en hun typische dansen. Dat is niet het enige restant van hun afkomst. Ook hun gebouwen zijn typisch Duits met die steil afhellende daken, een noodzaak in het thuisland om de sneeuw van de daken te houden maar natuurlijk helemaal niet nodig hier in de tropen waar sneeuwval niet bestond. Het houtwerk en de felle kleuren geven ook dat typisch Duitse accent aan het dorp. Men vraagt zich nog steeds af of de eerste Duitsers die typische bouwstijl toepasten uit pure nostalgie of omdat het de enige manier van bouwen was die ze kenden?.
Het duurde tot 1940 vooraleer het Spaans geïntroduceerd werd in Colonia Tovar.
Ik zei reeds dat het dorp van een uitzonderlijk klimaat geniet. Overdag is het fris, zo'n 16° C omwille van zijn hoogteligging. Dat uitzonderlijk klimaat voor Venezuela zorgt ervoor dat hier veel typisch Europese gewassen kunnen geoogst worden.We kochten daarom heerlijke aardbeien... een onverwacht"snoepje" hier in de tropen.... De straten in CT zijn steil maar ze geven een uniek zicht op de omgeving.
Op de Plaza Municipal staat de oude kerk in een replica van een Duitse kerk. Achter de kerk staat nog steeds de eerste molen die in het dorp gebouwd werd. Maar wat zeker het bezoeken waard is , is het museum. Het werd opgericht door Professor Nestor Rojas en daarin wordt voor een groot stuk de geschiedenis van het ontstaan en de evolutie van CT uitgebeeld.
Reacties op bericht (6)
28-01-2009
zo zijn we al goed vertrokken.....
Als je daar dan zo in een vreemd land voor de eerste keer terecht gekomen bent en dan ga je naar zo een plaats als Colonia Tovar kan ik me indenken dat je nog niet ver van huis weg bent Natoken.
De redenen waarom het er zo uitziet zijn overduidelijk volgens je uitleg hoe het komt dat het daar nu zo eruit ziet. Heden ten dage is het wellicht een toeristisch oord geworden.
28-01-2009 om 20:16
geschreven door Amor Fati
hallo
Dank zij jou reis ik ook nog eens... je hebt wel een boeiend leven geleid... die duitsers gaan zich zo ver nestelen maar brengen hun eigen wereldje mee... typisch toch. Mooie muziek hier meisje... Kus van me
28-01-2009 om 20:03
geschreven door Myette
Dag Natoken om je week te halveren kom ik ook graag mijn woensdaggroetjes op jou prachtig blogje deponeren
Het winterkoninkje zenuwachtig in elke tuin, op zoek naar vriendjes, zet zijn kopje schuin, zijn staartje omhoog het voelt zich in zijn sas, het laaft zijn dorst met druppels uit een plas.
<== Klik op mijn neus om te lezen of te schrijven in mijn gedichtenbundel. Ook in boekvorm met de titel EVEN TUSSENDOOR onder het ISBN-nummer 978-90-79033-13-3. Meer informatie hierover kan U lezen in de lichtkrant op mijn blog. Mail me via mijn blog voor nog meer info. ==> Knuffelgroetjes, Herman
28-01-2009 om 19:44
geschreven door Herman Coppens
...
Vooral de plaatjes vind ik heerlijk om te kijken. Ja, ik ben er zeker van dat ik daar van mijn leven niet zal komen, dus via de plaatjes en jouw verhaal breng ik er nu toch een bezoekje.
28-01-2009 om 16:23
geschreven door thea
..
't is weer boeiend geschreven Natoken, net zoals de vorige keer. Ook interessant hoe je beschrijft dat die Duitsers daar hun eigen wereldje hadden gemaakt.
Waarschijnlijk zijn ook de Quakers, Amish en Mormonen zich om dezelfde redenen in Amerika gaan vestigen.
Lieve groetjes,
('t moet weer heel snel gaan want seffens komen de twee grootsten )
28-01-2009 om 11:55
geschreven door bojako
Nooit te oud om bij te leren
Dag Natoken, mooi geschreven,weet nu aardig wat meer over Venezuela, en de slideshouw maakt het zeker boeiend, mijn complementen. Ook het grote deel over Mexico gelezen, was de moeite even in de tijd terug te gaan. Groeten e knuffels van P.B. En nog een toemaatje van Venezuela
28-01-2009 om 08:22
geschreven door peeters robert
)
)
