Vandaag was het weer zover.. mijn 5 wekelijks bezoekje aan de " podologe" (schoon woord he! ) stond op mijn kalender aangeduid. Vroeger en dan spreek ik voor de tijd dat T oogproblemen had, liet ik mijn " ventje" af en toe met mijn voeten "spelen".. maar sinds zijn dieptezicht op het ene oog verdwenen is... liever niet, , mocht hij dat " jobke" missen dan kan hij het nog altijd " figuurlijk" proberen!!!!!!!! Nu heb ik enkel een probleem met de nagelbedden rond mijn grote tenen, maar als ik hem erop los laat dan zou het eens veel erger kunnen zijn!! De dame in kwestie kent niet alleen goed haar vak, ze is ook nog eens " goed van de tongriem gesneden"!!! Moest ze kunnen ze praat je tenen eraf! Ikzelf trek ook wel behoorlijk mijn plan als het er op aan komt (!!) daarom is dat ook meestal een kletsuurtje erbovenop. Mijn " podologe" is een 5tal jaren ouder dan ik maar we hebben wel dezelfde herinneringen aan vroeger. Van het éen kwam het ander en opeens waren we bezig over het naaien en breien in onze lagere school tijd. We hadden beiden nog van die kleine , schattige kindersokjes gebreid en ook echte wollen kousen. We hadden het er nog over hoe kundig we waren met ons breiwerk met 4 naalden en hoe we op de wanten die we maakten ook nog eens figuurtjes of diertjes "maasden". kennen jullie dan ook nog?
We hebben gelachen met de japons die we moesten maken. De nonnekes indertijd zorgden er angstvallig voor dat die niet teveel de " contouren " accentueerden want je kon er een half dorp in kwijt... Een half schooljaar deden we aan 1 japon en .. daarna werd die zo diep mogelijk in de kast gestopt!!!! Naaien en breien waren nooit echt aan mij besteed, maar doekjes met de" kruiskessteek" of " smyrnakussens" maken .. daar kon ik mij wel mee bezig houden! Ik heb in Nigeria zelfs bedspreien gehaakt om de tijd te doden als ik weer eens alleen was en T voor een week in het binnenland zat!! We noemen dat " crocheteren"....of is dat een echt West Vlaams woord??? We vroegen ons ook af of er nu nog geweven werd met zo'n lange platte naald en papieren reepjes.??
Zij vertelde dat er op haar school tijdens de naai/breilessen voorgelezen werd uit een boek. Bij mij was het veel toffer,... wij dreunden dan de 12 artikelen van het geloof af , de akte van Geloof, Hoop , Liefde en Berouw, de 10 geboden van God en de 5 geboden van de H.Kerk en eindigden steevast met het paternoster.....Zou iemand van de jonge mensen dat nog allemaal kennen???? Ze denken steevast dat je van een andere planeet kom als je dat nu nog afdreunt..... Als de " non" een heel goeie dag had mochten we ook religieuze liederen zingen... Herinneringen die mij nu enkel aan het lachen brengen en zeggen dat we het vroeger zo echt meenden!!!!!!!
Als ik bedenk dat er maar éen generatie verlopen is en dit nu allemaal als achterhaald bekeken wordt dan is het bijna niet te geloven . Wij zijn toch wandelende antiquiteiten aan het worden of niet??.. (Dat niemand het waagt om dat tegen mij te zeggen, ik alleen heb de toestemming!!!!)
Het werd een gezellige babbel en intussen vergat ik dat het gewroet aan mijn tenen soms wel pijnlijk was... Nog nakeuvelend en lachend gingen we naar de kassa en toen ik wilde betalen, kreeg ik laconiek te horen : " er is éen euro bijgekomen"... Een euro, niet zo erg misschien maar ik zat met mijn gedachten nog in het jaar " stillekes" en dan was éen euro 40 bfr...40 FR , ik wist direct dat die "goede oude tijd" " vorbei, verweht , nie wieder " was .. en dat we nu anno 2009 zijn waar alles langzaam maar zeker duurder en duurder wordt!!!!
Reacties op bericht (6)
10-01-2009
..
Nog vijf minuten tijd vooraleer we naar het Dion theater vertrekken, dus snel nog even bijlezen.
Ook ik heb vanaf de lagere school alle brei- haak en naailessen gevolgd tot de derde klas van de middelbare school.
Men ging er tenslotte van uit dat wij later 'maar' huisvrouwen zouden worden. Toch vind ik het wel goed dat we het allemaal geleerd hebben. Ik verveel me namelijk nooit want er is altijd iets dat we kunnen doen. Niets doen was het oorkussen van de duiven - of iets in die strekking.
Op 't strand kan ik soms mijn aandacht niet bij mijn boek houden dus daar heb ik altijd een handwerkje bij. Dat kan gaan van een naaiwerk tot een crochetwerkje, liefst iets nuttig zoals haakjes aan mijn gastendoekjes haken of zo ...
Ik herinner me net even de 'schmock'... wat was dat nu weer, 't is iets dat met boelekes te maken heeft en veel prutswerk was ...
oei...Mr. Silver roept ... tijd om te vertrekken en ik moet me nog wat optutten!
De rest lezen zal voor morgen zijn vrees ik.
Lieve knuffel.
10-01-2009 om 20:17
geschreven door bojako
08-01-2009
..
Het is altijd meegenomen als men wat met zijn eigen handen kan maken. Spijtig gaat die kunst verloren. Ik zie niet veel jeugd met breiwerkjes of crocheteren. Op tijd en stond eens met de voeten laten spelen kan wonderen doen. En het is best om nog eens van euro in frankskes om te zetten. Veel mensen vergeten hoeveel 40,34 oude frank wel is. Eén is rapper gezegd dan verdiend. Tot Vrijdag maatje.
08-01-2009 om 00:44
geschreven door Ludovikus
07-01-2009
*
Het is echt geen bluf van mij, maar in 'handwerk', zo noemde de les op school, was ik echt een primus. Ik heb trouwens nog jarenlang gebreid, gehaakt, geborduurd, gepunikt, Smyrna kussens en karpetten en lampenkappen in macramé gemaakt.....enfin, noem het en ik kan het (buiten dat breien op de manier van Amor Fati dan, hahaha). Maar vooral heb ik jarenlang mijn eigen kleding en de kleding van de kinderen gemaakt waarbij ik zelf ook de patronen maakten. Toen ik rijk werd ging ik de patronen kopen in de Veritas. Nu ik er alle de tijd voor heb, hebben mijn ogen mij jammer genoeg in de steek gelaten en staat mijn spiksplinternieuwe naaimachine werkeloos te blinken en steekt mijn kast nog overvol met stoffen. Weet je, nu ik er zo op terug kijk, besef ik dat ik dit allemaal erg mis. Bibberende knuffels
07-01-2009 om 23:46
geschreven door huismusje
voor een eurootje meer ....
... crocheteren heb ik nooit op school moeten doen maar wel breien..... en dat waren telkens sjaals breien , maar niet met breinaalden.
Het was een toestelletje die je zelf ( of tenminste de ouders zelf konden maken) ik weet niet of je dat ooit gezien hebt want wellicht verschilde dat van streek tot streek. een heel simpel ding: twee houten balkjes evenwijdig tegenover elkaar met een middengleuf en bovenaan op de balkjes waren kleine nageltjes in bevestigd.
Over die nageltjes moest je de draad aanbrengen en zo van de éne balk naar de andere brengen en zo het hele rijte afwerken. dan werd dit neergedrukt tot tegen de balkjes en opnieuw een nieuwe rij garen aangebracht. Hierna werd er met een prikker of een naald de onderste rij over de bovenste gebracht en dan telkens zo verder...
het was heel simpel, maar helaas vind ik geen foto van dit fameuze toestelletje.
07-01-2009 om 22:52
geschreven door Amor Fati
Daar gaan we weer!
Bij ons noemde men of noemt men dat crocheren en dat heb ik ook tot in den treure gedaan, met de fijnste haaknaald en het fijnste garen. Talloze doekjes gecrocheerd en heel veel truien van Anny Blatt gebreid met heel dure garens en ingewikkelde patronen. Best mooi en schijnt nu terug te komen. Tafellakens geborduurd en zelfs een kostuumpje gehaakt met een smalle rok en een lang jasje met diepe ronde hals en parelknoopjes. De smalle rok in stokjes en het vestje in een fantasiesteek, in stralend wit! Mooi was dat en héél veel werk. Het stopte abrupt, toen de dokter mij verbood om nog te breien, te haken of te borduren omdat mijn nek totaal in de knoop zat. Zat de hele dag op de bureau met lichtjes opgetrokken schouders te schrijven en 's avonds te breien of te haken met opgetrokken schouders tot een uur of één 's nachts! Kun je nagaan wat dat met me deed. Toen was het over en uit. Maar het was mooi en ik deed het heel graag. Herinneringen!!!
Warme knuf van Michelly
07-01-2009 om 13:25
geschreven door Michelly
...
Heeft ze nu ook voor één euro meer van je teennagels afgehaald? Dan kun je misschien de volgende keer iets langer wegblijven. Zo verdien je dan mooi die euro weer terug. In mazen was ik vroueger trouwens een kei. Hele ellebogen maasden ik op de versleten truien van mijn broers. Niet dat ik het graag deed, maar het resultaat was altijd de moeite waard.
)
