Ik voel me nog steeds in een dankbare bui na al de wensen die ik op mijn verjaardag kreeg op mijn digitale verjaardagsschotel. Het is al bijna middernacht en ik ben blijkbaar nog niet moe . De TV stelt nu niet veel meer voor dus zette ik mij achter dit klavier en liet mij gedachten dwalen.
Al 12 jaar zit ik op seniorennet en al 6 jaar of meer zwem ik als een vis door de facebookzee. Ik heb op beide mijn eigen vriendenkring opgebouwd en voel me er gelukkig bij. Zelden dat ik grote kuis moet houden onder mijn vrienden, heb het zelfs nog niet moeten doen , zelfs nog niet eens aan gedacht. Ze zijn me dierbaar en ik hou van ze, al ken ik sommigen niet in het echte leven, maar degenen die ik reeds heb mogen leren kennen zijn echte schatten .
Facebook of seniorennet dat is maar weinig verschil volgens mij omdat ik enkel die vrienden toelaat die iets betekenen en al heb ik geen lange sliert bezoekers achter mijn naam, dat is ok. Zo wil ik het ook die onpersoonlijke bezoeken daar heb ik geen nood aan!
Men hoeft elkaar niet elke dag te lezen of te horen, gewoon als je weet dat ze er zijn zelfs onzichtbaar voor je, dat geeft soms een kick in minder goede dagen. Het helpt je een mindere periode door te komen door de steun van mensen die je niet eens echt kent. Een paar zijn echte parels in mijn digitale kroon , mijn liefste blogvrienden bv , die zou ik voor geen geld meer kunnen missen , over the moon and back ..... en nog veel verder .
Bedankt lieve blogvrienden voor de mooie momenten met jullie.
|