Toen ik deze morgen opstond en die 2 zevens op mijn levenskalender zag staan, heb ik ze eens stevig vastgepakt, ze gedraaid en gekeerd, omhoog gegooid , van links naar rechts gesleurd maar nougabollen ze bleven hardnekkig naast elkaar staan. Bon, dan zal ik ze maar verwelkomen en omarmen zeker?
Twee keer zeven dus twee keer een geluksgetal .. waarom sakkeren? Ik ben dan wel 77 jaar geworden maar ik zit nog niet achter de geraniums!
Is het niet zo dat ik inderdaad de handjes mag samenhouden dat ik op dit nieuwe trammetje nog redelijk gezond ben?
Ik heb nog steeds mijn half bedde naast mij als trouwe gezel. Dat is niet aan iedereen gegeven!
We wonen nog steeds samen in ons huis en vinden nog steeds onze bezigheid en plezier in onze tuin ( als de storm niet langs geweest is!) want rust roest zeggen ze maar daar is nog geen gevaar voor!
En vergeet ik al eens iets… ik trek het me niet aan, het is mijn geheugen dat met mij een spelletje speelt en de plezante wil uithangen!
Het is misschien wat te optimistisch als ik zeg dat ik mijn grijze lokken en zo omarm, maar ik begroet mezelf wel elke morgen met een beetje zelfspot!
Daarom grijp ik ook op mijn 77ste terug naar wat ik hier al eens neerzette op een zotte morgen…
Dag wangzakjes als ik ’s morgens wakker word
Hang hang.
Dag rimpeltjes in mijn nek en naast mijn ogen.
Dag lieve walletjes als ik niet uitgeslapen ben.
Geeuw ,geeuw.
Dag haar met je zilverdraden.
Dag zilverdraden.
Zilverdraden en wangzakjes
Van mij .
Goeiendag
Dag , dag
|