|
Vandaag is het eindelijk weer zover dat we onze jaarlijkse bijeenkomst met de afgestudeerde klasgenoten van het jaar 1963 terug kunnen verderzetten. Al 56 j gaat dat samenkomen door op dezelfde dag nl Tweede Paasdag tot corona ons 2 jaar afnam.
We zijn gestart met alle 23 klasgenoten maar dat verminderde stilaan tot 17 trouwe “ beren” want zo heetten wij, de berenklas! De tijd nam ons intussen al 4 klasgenoten af, enkelen zitten in een home of verloren hun man… Ik kijk dus uit naar wie er straks nog zal bij zijn.
Dat samenkomen is altijd top, eerst een goeie dag zeggen en mekaar keuren , de rimpeltjes weglachen en zeggen dat we er allemaal nog heel goed uitzien en dat bij een aperitief! De perfecte start dus en naar mate de glaasjes bijgevuld worden , komen de tongen weer losser en losser.. Bij een etentje en een glaasje wijn wordt er verteld over de kinderen en kleinkinderen en bij sommigen al achterkleinkinderen en worden hier en daar foto’s bekeken. Naar mate de namiddag vordert, komen de herinneringen van toen weer boven en waait er af en toe een lachgolf door het restaurant bij het ophalen van grappen met leerkrachten en internaat belevenissen… We moeten daarvoor wel de files vanuit Zoersel naar Kanegem trotseren, meestal is dat ruim een 1,5u heen en meestal meer terug omdat kusttoeristen naar het binnenland terugkeren, maar ik heb het er echt voor over. Je moet die paar belangrijke contacten die er op onze leeftijd nog zijn, koesteren zolang je kan want het leven kan alleen maar eenzamer worden…
Stop Nancy, er wacht jou weer een gezellige namiddag , dus geen doemdenken! Ik zal rap iets fris aantrekken, mijn haren goed leggen, wat lichte camouflage aanbrengen en alles besprenkelen met een vleugje parfum en dan ben ik er klaar voor!
Beren, “hef de klauw en brul” ..dat was onze klasleuze!
|
)
