|
Pasen is achter de rug, de klokken of Paashaas hebben hun taak volbracht en nu kunnen we weer uitkijken naar het volgende want de communies komen eraan en dan komen die herinneringen weer boven.
Ja, mijn communie heb ik gedaan zoals de meesten in die tijd want lentefeesten waren toen zeker taboe geweest!. De meesten van mijn leeftijd stonden te springen om hun communie te doen al voelde ik door al die regeltjes thuis van dit mag niet en dat moet stilaan al heilig genoeg. Het is niet zo dat ze thuis zo katholiek waren dat ik zou gedacht hebben dat we familie waren van Jezus of dat die twaalf apostels allemaal nonkels waren van mij neen dat niet maar toch .....maar ja dat was toen de traditie.
‘t Was nog niet genoeg dat ik in mijn kinderjaren mijn slaap of speeltijd moest onderbreken om naar de mis of het lof te gaan , ze staken mij dan ook nog eens 6 jaar in een heel streng en katholiek internaat . Al hebben ze al die jaren geprobeerd om mij als voorlezer of zangeres in het kerkkoor klaar te stomen om een “ nonneke” te worden, dan is daar meteen een punt achter gezet op de dag dat ik terug de kapel ingestuurd werd om aan “ Petit Jézus” ( ja eerste jaren internaat waren in het Frans) te vragen wat hij ervan dacht dat ik gelachen en gebabbeld had tijdens de mis . Toen ik na een minuut en een monologue intérieur ipv een gesprek met Petit Jézus terug buitenkwam, vroeg de non mij:
Hé bien, qu' est -ce qu'il a dit?
kke, rien ma soeur.
Zij: Eh bien c’est que vous n’avez pas ecouté. Daar stopte mijn roeping…
Maar ik zou het over communies hebben! Mijn eerste communie was om te trainen en daarna mijn plechtige communie om alles plechtig te laten verlopen hé. Dat moest allemaal tot in de puntjes geregeld zijn en er mocht zeker niets fout lopen op de weg naar het heiligdom en dus moesten we op school klaargestoomd worden. Een paar weken voor we onze communie was het echt blokken om de catechismus van voor naar achteren en omgekeerd te kennen want we krijgen een examen daarover en ook over andere godsdienstige gebeden zoals het kennen van de zeven sacramenten , de 10 geboden van God, de vijf geboden van de Heilige kerk , de akte van Geloof, Hoop, Liefde en berouw… enz enz..
En dan kwam de dag van de communie. Van mijn eerste communie herinner ik mij niet veel meer , mijn plechtige communie herinner ik mij nog wel. Die bestond uit 2 dagen viering in de kerk.
De eerste dag droegen we een lang wit kleed ( we waren precies jonge bruidjes) met witte handschoentje en witte schoenen . Wij , de meisjes hadden meestal lange haarbellen of een kop krullen die door een sluier bijeengehouden werden. Op dag twee droegen de meesten hun eerste “ pakje” of nieuwe zondagse kledij. We moesten per twee ( jongen- meisje) onze intrede doen. De jongen rechts en de meisjes links. Iedereen had een vaste plaats vooraan in de kerk. Het strafste was dat de meisjes -en jongens scholen nog gescheiden waren en we mekaar noch van haar of pluimen kenden. In onze rechter hand droegen we een doopkaars en links onze gloednieuwe “ missaal “die vooral opviel door zijn mooie gouden zijkant en we waren goed duidelijk gemaakt dat we schoon recht voor ons moesten kijken dus geen oogje pink naar je gebuur!!! 
De kerk zat stampvol en wel vier pastoors waren aanwezig ! Er was ook een hogere in graad die zeker al kolonel of generaal van de pastoors was want die droeg een andere kleur van rok. En daar zaten we dan op onze knieën zoals ik vaak als straf al op mijn knieën had gezeten . Op zeker moment moesten we dan allemaal vooraan voor het altaar gaan staan en daar zouden we gezalfd worden. Jawadde dat had je moeten zien! Daar kwam zo’n Heilige aan- precies Sinterklaas want hij had ook een mijter op zijn hoofd - met een kommeken zalf in zijn hand en iedereen kreeg op zijn voorhoofd een kruis getekend met die zalf. Voilà nu waren we ingeënt tegen de mazelen en tegen de pokken en ook tegen al het kwaad dat ons heilig lijf ook maar zou proberen te betreden.
Na de zalving mochten we rechtstaan en op het ritme van psalmen keerden we terug naar onze stoel. Nadat iedereen aandachtig naar de preek had geluisterd over goed en kwaad en nadat we met ons tong wanhopige pogingen deden om het lichaam van Christus van ons gehemelte te los te maken want je mocht niet op dat lichaam bijten, mochten we eindelijk naar buiten waar de familie je rond de nek vloog met felicitaties en waar je verplicht was om te lachen tegen elke tante die met jou op de foto wou. Meneer pastoor werd nog eens hartelijk bedankt voor zijn goede zorgen en voor de twee strepen vicks die hij op je voorhoofd had gezet en dan moesten we ons haasten om rap in de auto te zitten want de rondgang naar familie en kennissen begon!
Wij moesten ons gaan “ tonen”, gaven dan een plechtige communie prentje af en kregen als beloning voor ons mooi optreden een cadeautje of een cent. De moeders kregen koffie en de papa’s een “ dreupel’…. Hoe wij heelhuids thuisgekomen zijn na al die borreltjes die op de gezondheid van de communicant gedronken werden, weet ik nog niet. Gelukkig bestond in het zakje blazen nog niet in die tijd!
Ja, ik kan nog uren tetteren over mijn communie en binnen een paar weken moeten velen naar een communiefeest waar het er waarschijnlijk anders zal aan toegaan. De kinderen hebben nu veel meer in de pap te brokkelen maar of ze zich later nog even veel van die dag zullen herinneren is nog maar de vraag. Ja, de communie was in mijn kindertijd een hele belevenis en had ik mijn communie niet gedaan dan had ik het nu ook niet kunnen navertellen .En dit is nog maar de korte versie van het hele verhaal!!
|
)
