|
Awel achter ons zeker, hoewel er ook nog een tijd voor ons ligt waarvan we niet de exacte lengte kennen!!
Waar is die tijd dat mijn ma mijn boterhammen smeerde en dat ze mijn schoenen dicht deed!
Waar is de tijd dat ik al eens een paar lappen op mijn gat kreeg om mij op het rechte pad te houden? Waar is de tijd dat ik voor het eerst naar school ging?
Waar is de tijd dat ik als braaf eerste communicantje bijna heilig verklaard werd, zo devoot liep ik er bij? Op mijn plechtige communie deed ik dat nog eens over maar misschien een ietsie pietsie minder devoot!
Ja waar zijn al die tijden naartoe??? Misschien voorbij omdat we uit de tijd uitgegroeid zijn en ook niet anders kunnen dan hem los te laten? Er zijn momenten die ons verlaten en waar we dan vol nostalgie aan terug denken....
Ik zie en kan het bijna nog ruiken hoe mijn kousen rookten tegen de Leuvense stoof terwijl ik boeken aan het verslinden was.
Ik zie ons ma nog pannenkoeken bakken op diezelfde Leuvense stoof op een koude winteravond.
Ik zie mij op een omgekeerde bierbak waar peter ijzer op geslagen had over het ijs van de overgelopen weide glijden.
Ik zie mij op een brede tak van onze kersenboom zitten met aan mijn oren een duo kersentakje en in mijn kinderhand een overvloed aan kersen terwijl niemand mij stoorde bij het lezen…
Ik zie mij zitten in die ijzeren tobbe die in de zomer een ganse dag in de zon stond zodat het water kon opwarmen en waar we dan ’s avonds in moesten om gewassen te worden.
Ik zie me een grote sneeuwman maken met op zijn hoofd een oude versleten klak van peter , twee ronde steenkolen als doordringende ogen, een wortel als neus een wollen sjaal waar de mot in gezeten had rond de nek en in zijn handen een aftandse bezem…
Ik zie me op donkere winteravonden achter een haag verscholen met aan een touw een uitgeholde biet waarin een kaars brandde, wachtend tot er iemand op de fiets voorbijkwam om dan met die biet te zwaaien . Dat “ spelletje” heeft zolang geduurd tot ik een flink pak slaag kreeg en jankend naar huis trok waar ik dan nog een toemaatje kreeg zodat de volgende dag niet mijn meest comfortabele was om op een harde schoolbank te zitten!
Ik zie mijn grootmoeder nog aan haar naaimachine zitten om weer eens “een winkelhaak” in mijn jurkje te stoppen.
Ik zie mij zitten op de pikdorser van de buurboer samen met zijn dochtertje- mijn speelmaatje-
Ik zie mij de zelfgemaakte draak ( door mijn peter) opsteken op de stoppelvelden als de tarwe met een zeis afgedaan was.
Ik zie mij zitten in de keuken op woensdagavond terwijl wij naar de radio luisterden en genoten van het cabaret van Will Ferdi en genoten van zijn sketches “ Peterke en Pépé”…
Ik zie mij als 10 jarige voor de jury van het Davidsfonds staan terwijl ik het gedicht” Boerke Naas” van Guido Gezelle “ naar voor bracht!
Ik zie mij voor het eerst naar het middelbaar vertrekken met een boekentas vol nieuwe spullen maar ook met een klein hartje… Ik zie mij 6 jaar later de deur van het middelbaar achter mij dichtrekken en vol moed overstappen naar een andere opleiding…
Ik zie mij zitten aan tafel op zondagavond om de laatste toetsen van mijn leerlingen te verbeteren terwijl de voetbaluitslagen afgelezen werden op de radio en daarna volgde het licht klassieke programma “Funiculì, funiculà” volgde .. een wekelijkse routine!
Ik zie mij met de armen vol bloemen en cadeautjes en met tranen in de ogen definitief afscheid nemen van de school waar ik les gaf omdat ik gekozen had om mijn liefste te volgen naar het buitenland…
Ik zie......ik zie........
Ik zie niks meer want ik ben verplicht met een traan achter mij te kijken naar zaken die nooit meer terugkomen!!!!!
|
)
