Onlangs had ik een gesprek met een vriendin en waarover ben je dan zo allemaal bezig? Je kinderen , je kleinkinderen en er worden linken gelegd naar het verleden en hoe onze ouders zouden gereageerd hebben op de hedendaagse mentaliteit en opvattingen van hun kinderen en kleinkinderen.Achteraf maakte ik voor mezelf de bedenking dat al zijn onze ouders reeds lang gestorven ze toch een herinneringen blijven in het hart en de geest van hun kinderen.

Heb je er ook al eens bij stilgestaan hoe vaak je verwijst naar je vader of moeder als je in het verleden terugkijkt? Je zou geen verleden gehad hebben en ook geen toekomst waren je ouders en niet geweest omdat je dan eenvoudig weg niet zou bestaan hebben. Dus of je het wil of niet , of je herinneringen mooi of slecht zijn, ouders kan je nooit uit je herinneringen bannen omdat de band over de dood heen blijft bestaan.

En al probeer ik het leven steeds een positieve draai te geven toch ben ik af en toe ook wel eens op een andere manier met het leven bezig al naargelang de omstandigheden of gebeurtenissen en dan komt steeds die essentiële levensvraag “ hoe geef ik het niet meer zijn een plaats?”

Toen ons ma gestorven was, gingen mijn zus en ik haar begroeten en toen werd spontaan de vraag gesteld…. Waar zou ma nu zijn? Ik was getroffen door die vraag van mijn zus omdat we tot dan nog nooit samen over zoiets gepraat hadden en ik dus blijkbaar niet alleen met die vraag zat.

Nu ik ouder ben komt die vraag vaker terug …en heb ik nog steeds geen antwoord. …

Jij trouwe bezoeker zal er ook geen antwoord op hebben, denk ik maar soms , heel soms blijft een mens struikelen over die essentieelste levensvraag.

En neen ik ben niet depri hoor, het is gewoon even kopie van een flard van mijn interne schijf die per toeval hier op mij PC belandt.

Voor straks een aangename en liefst niet te hete dag!

Volgende week weinig of geen tijd om blogbezoekjes te doen, badkamer renovatie

17-06-2023 om 07:57 geschreven door annie

16-06-2023 om 20:00 geschreven door Lenie

16-06-2023 om 18:03 geschreven door Dirk

Met deze warmte zijn ze hier bezig met de curses mond op mond beademing , die eerste heeft het begrepen ! maar waar die tweede mee bezig is weet ik nie ?? Voor morgen geniet van het weekend en vergeet niet om veel te drinken !!

16-06-2023 om 17:31 geschreven door Tiny en Ans

Hier ben ik weer eens om jou een fijn weekendje te
wensen en met veel plezier geniet ik van je mooie blogje.
Doe alles rustig aan en drink veel met dit warme
weertje. Vriendelijke groetjes van Rebecca, je blogmaatje.



Tja, dit is een ware "nadenker", er is nog nooit niemand teruggekeerd om het ons allemaal eens goed uit te leggen lieve Nancy.Ik sluit mij volledig aan bij Ani haar woorden (gouden pen ook)en je moet inderdaad blijven praten over degenen die je kwijt bent.Spijtig genoeg kan ik dit niet, ik heb niemand om tegen te praten.Die klaprozen zie ik persoonlijk ook heel graag en dat is echteen hele goeie lol over "De vergeten pil", hahaha....Nancy, kijk of lees je het Nieuws, dan is het een pak misérie.Toen jij jong was, waren er dan ook zoveel natuur rampen?Langzaam is de mens onze bol hier volledig aan het kapot maken,en ik (denk) dat ie eens zal ontploffen ook, maar véle jaren later.Veel dank voor je gazetje, je weet dat ik alles graag lees,maar moest wel mijn schade inhalen Nancy.En je hoeft je zeker niet schuldig te voelen, het is zekerniet de bedoeling als ik kom bij jou, jij je verplicht moetvoelen om dan naar mij te komen, nee hoor.Nancy, hopelijk ben je al een heel stuk beter, ik (geloof) nunog een goeie week en dan zijn die zes weken al om.Van harte wens ik jou een spoedig herstel en verzorg je goed.Hier blijft de Bibi ook binnen, wordt zo. weer 30°.Amaai, wat een KRANT heb ik hier nou geschreven zeg, sorry Nancy.

16-06-2023 om 12:30 geschreven door Rebecca

Gelukkig zijn beide ouders nog in leven!

15-06-2023 om 10:37 geschreven door Martin

Ik denk dat ieder mens wel wat herinneringen nalaat, eender hoe hij of zij zich gedragen hebben tijdens hun leven, het laat zijn sporen wel ergens na, daar ben ik zeker van.  En net zoals Ani het verwoord heeft : mee zweven op de wind, net zoals de teksten die ze lezen wanneer er afscheid wordt genomen met asuitstrooiïng, zelfs dan neemt de wind een deel van ons mee, een deel beland op de strooiweide maar gaat op in het grotere geheel van de natuur, we gaan daar letterlijk terug naar de natuur . . . en dat was iets wat wij voor mekaar reeds vele jaren geleden, toen dat pas werd toegepast, hebben voor onszelf uitgemaakt dat we dit wilden.  Geen echt graf in de zin van het woord, niks waar later je kinderen of kleinkideren moeten voor zorgen en bloemen zetten, neen geen verdere verspilling, terug naar de natuur en wat ze dan over ons denken, dat laat ik over aan de nabestaanden, ik heb mijn wil kenbaar gemaakt en zij moeten er het hunne bij denken en doen wat ze goedvinden !

Alle herinneringen aan hen, aan ons, aan vrienden en familie, dat zijn de dingen die vooral tellen, de rest, daar weet je toch niets over, ik hoop dat ze op een betere plek zijn aangekomen waar er geen oorlog heerst, waar er alleen vrede is en dat ze kunnen genieten van alles wat hun hartje nodig heeft en ze voelen zich gelukzalig, meer moet dat toch niet zijn, geen pijn meer hebben, geen zorgen, kan je het beter hebben ?!

15-06-2023 om 10:35 geschreven door Chris

ik heb dit gelezen en herlezen ---

de band met je overleden geliefden , ouders , broers  , zussen en geliefde BLIJFT zolang jij er aan denkt !en vooral  : over praat !

 waar je heen gaat ?  hangt af van wat soort geloof je hebt , voor mij is dat heel simpel , : gewoon mee met de wind en hopen dat mijn geliefden , veel over me praten en mooie herinneringen aan me hebben  , zoals ik met mijn geliefden -- !

 dus maak jij je maar geen zorgen , je zal altijd bij hen zijn !

dikke zoen

15-06-2023 om 09:07 geschreven door ani