<a href='https://postimages.org/' target='_blank'><img src='https://i.postimg.cc/nVsgwB6F/voor-blog-2022.jpg' border='0' alt='voor-blog-2022'/></a>

Geïnspireerd door een lokaal Nederlands krantje hier even volgende bedenking...

Een groot niet onaanzienlijk deel van de populatie behoort tot wat we eufemistisch de derde generatie noemen of anders gezegd ze bevinden zich in de herfst van het leven. Maar eigenlijk -als we eerlijk zijn - zitten we in de winter van ons leven.

Wat brengt ouder worden met zich mee? Laten we dat eens bekijken.

Mensen bij wie het gezichtsvermogen achteruitgaat, zeggen weleens dat ze een beetje 'kippig' worden. Klopt dat? Wel, eerst komt er een bril voor veraf. Een decennia later volgt de leesbril maar er zijn er die geluk hebben, die krijgen staar, worden geopereerd en hebben daarna geen bril meer nodig.

Een ander zintuig dat in kwaliteit achterruit gaat met de tijd is het gehoor. Dat begint met de periode dat je er gek van wordt omdat je alles minstens 3 keer moet herhalen! Ook een herkenner is dat als je TV kijkt je steevast te horen krijgt :” Kan dat ding niet wat stiller?” waarop de reactie is :” Neen, want dan versta ik er niets van.” Neen, niemand zit te wachten op allerlei apparaten achter het oor en al zeker niet als ze zichtbaar zijn maar voor de lieve vrede en ook wel een beetje voor het gemak komen daar de hoorapparaten aan.

Daarna komen de tanden ( en ik kan er van meespreken).

Al ga je je hele leven lang regelmatig naar de tandarts en poets je braaf elke dag jouw tanden, dat is geen garantie. Ben je jong dan krijg je een beugel, daarna worden gaatjes gevuld en verstandskiezen getrokken en als het alsnog misloopt dan mag je een fortuin neertellen voor een brug of implantaten. Kan of wil je dat niet betalen dan wordt het een kunstgebit wat ook niet altijd een cadeau is!

En wat met jouw stabiliteit of evenwicht?

Als je jong bent sta je er niet bij stil om voorzichtig te zijn in de badkamer tot je op je oude dag uitglijdt over zeepresten of gewoon een natte vloer waarna je maandenlang in de gips loopt.

And last but not least die vergeetachtigheid.

Het begint met namen waar je niet direct op komt , daarna komt de vraag waar heb ik mijn bril of mijn sleutel gelaten of je gaat naar een andere kamer en je vraagt je dan af wat je daar kwam doen? Of je gaat naar de supermarkt en hebt je boodschappenlijstje vergeten je brengt dan van alles mee dat je niet nodig hebt maar het essentiële vergeet je. Of … je vraagt aan je partner om even naar je GSM te bellen omdat je niet maar weet waar je die gelaten hebt… Moet ik nog verder gaan?

Neen , ouder worden is niet voor watjes…