Hallo. Gisteren druk bezig geweest met de kleinzoon die hier een dagje kwam logeren. Het begon al goed van ' s morgens. Na een gezellig ontbijt waarbij meer gepraat dan gegeten werd, volgde het aankledingsritueel. Ik maak daar graag een spelletje van zoals: wat trekken we over ons hoofdje , waar is je linker handje, wat staat er op jouw broekje tot... wat doen we aan de voetjes..... en daar hield het op!! Ja wat doe je aan de voetjes? Schoentjes natuurlijk!!! Maar waar ik ook keek of zocht, geen schoentjes te vinden!!! Dan maar even het thuisfront telefoneren..... Geen schoentjes? Kan niet, kijk eens in zijn tas of in de badkamer of ...... Neen , geen schoentjes!!. Na een korte pauze, ...ma ze liggen nog in de auto. Hij sliep al toen we hem gisterenavond brachten en zijn schoentjes waren uit dus.... Lap, ik kan die kleine toch geen ganse dag op zijn sokjes laten lopen en opa's schoenen zijn nog een " beetje " te groot!! Gelukkig is er in de buurt een schoenenzaak die ook op zondag open is, dus op naar de winkel op de sokken!!!! De kleine bekeek me wel even vreemd, op straat lopen zonder schoentjes! Ik zag hem zo denken:" die oma doet soms toch raar!!". Maar het was nog vroeg dag , dus had hij veel geduld. Maat 26 dat wist ik nog, daar moest ik zijn. De kleine had al snel schoentjes en pantoffeltjes met leuke figuurtjes ontdekt. Hier oma, Musti en hij had de pantoffeltjes al vast. Schattig waren ze in het beige en het blauw. We probeerden ze en ze zaten als gegoten." We nemen de blauwe ", zei ik want die andere worden te snel vuil.Misschien had hij liever die beige gehad maar oma's denken soms een beetje vooruit....... Geen protest, want de verpakkingsdoos wat even fascinerend als de pantoffeltjes zelf. Daar zit een goeie verkoopspolitiek achter, dacht ik zo. Als kind zou je voor het doosje alleen al die pantoffeltjes kiezen!!!! Na 5 minuten stond ik al aan de kassa met de pantoffeltjes aan de voetjes en met een fiere peuter die een Mustidoosje vasthield. " Mag ik even de pantoffels zien?", vroeg de kassierster? Ik verwachtte protest van de kleine omdat ze weer uit moesten. Ik legde gedulig uit hoe we waren binnen gekomen en waarom ze nu aan waren. " Ook een manier om aan nieuwe schoentjes te geraken" , gekte de dame. Inderdaad.!! Maar ik was toch maar tot de vaststelling gekomen dat die kleine sneller kan kiezen dan oma, want als ik om schoenen ga dan duurt het toch wel even langer!!!! Misschien moeten ze de layout van onze dozen ook aanpassen?? Thuisgekomen moest opa het doosje en de pantoffeltjes bewonderen. Tot ik me herinnerde dat er ergens in de kast nog leesboekjes lagen van Musti. We hebben samen in die boekjes gebladerd en het was een zalig moment. Met zijn tweetjes op de grond in de slaapkamer van "mama" en dat boeide de kleine nog het meest. Het was een topmoment tot de vraag kwam:" oma Musti tekenen"? Je moet weten dat mijn takentalent ergens in de kleuterschool is blijven hangen tot mijn grote frustratie. Ik had daar nooit eerder een probleem mee gehad, ieder zijn talent tot op vandaag nu de kleinkinderen regelmatig een beroep doen op "oma's tekentalent". Je wil toch de beste oma zijn en die kan toch alles, niet? Het zou allemaal niet zo erg zijn als er geen betere tekenconcurenten waren, maar zowel de schoonzoon als de schoondochter kunnen fantastisch tekenen en nu moet ik mijn " gedrochten " daar tegenover stellen!. Maar ik heb mij er al een beetje mee verzoend want er is geen dankbaarder publiek dan een kind. Kijk,dat is Musti zijn huisje en daar staat een grote boom en dat zijn de appeltjes en zie je die poes? Ze heeft wel een leuke staart hé??? En als die kleine dan in jouw povere lijnen die fantasie herkent, dan groeit je tekenvertrouwen en ... word je soms wat te overmoedig en wil je verder gaan in je scheppingen tot de onschuldige waarheid: "mijn mama kan heel mooi tekenen" je weer met een plons op de grond zet. Je hebt het begrepen dus oma houd het eenvoudig!... Al met al werd het een gezellige dag. 's Avonds waren we beiden moe, oma en de kleinzoon, maar we hebben genoten en een dikke afscheidsknuffel en " dag oma, tot een andere keer" en die blinkende oogjes en die schattige lach, dat is het, meer heb je niet nodig om de vermoeidheid niet te voelen. Voilà, morgen vertel ik je wel meer en neem ik je misschien mee naar " oma's zolder", want daar liggen nog heel veel herinneringen.
Mijn afsluiter: "Liever een glimlach in je leven dan een traan in je ogen. "
Reacties op bericht (4)
01-10-2007
dat moet wel een hele fijne dag geweest zijn
Was heel fijn om je blogje weer te bezoeken, heb genoten van het mooie!
Ondanks het kille en regenachtige weer kom ik je toch een fijne avond wensen!
01-10-2007 om 22:23
geschreven door hartendame2
Hallo Natoken
wij zijn even komen bijlezen en hebben er enorm van genoten. Ons Celientje is nog maar 17 maanden maar stilaan kan ze toch ook samen met ons in een boekje kijken. Ik weet niet welke leeftijd je kleinzoontje heeft (aan de schoenmaat te zien, iets ouder dan ons poppemieke, zij heeft namelijk maat 22) maar binnenkort staat ons dit plezier dus ook te wachten
Vandaag is Taiboke alleen op stap om onze lieve vrienden een bezoekje te brengen.
Veel liefs van Freddy en Patty en een dikke knuffel van onze twee kleine rakkertjes.
01-10-2007 om 21:12
geschreven door Freddy en Patty
Hallo Natoken
wij zijn even komen bijlezen en hebben er enorm van genoten. Ons Celientje is nog maar 17 maanden maar stilaan kan ze toch ook samen met ons in een boekje kijken. Ik weet niet welke leeftijd je kleinzoontje heeft (aan de schoenmaat te zien, iets ouder dan ons poppemieke, zij heeft namelijk maat 22) maar binnenkort staat ons dit plezier dus ook te wachten
01-10-2007 om 21:12
geschreven door Freddy en Patty
Héél herkenbaar !!!
Ja, weer een nieuwe werkweek! Maandaggroetje van mitty,ook oma van vijf kleinkindjes
)
