Vraag mij niet waarom ik dit logje schrijf... Misschien omdat ik ergens over een sterfgeval gelezen heb, misschien gewoonweg omdat ik even in gedachten bij ma was???
Toen ik nog een kind was ...
was ik onbekommerd en geloofde nog in sprookjes. We woonden in de buurt van een ouder echtpaar en wanneer ik de buurvrouw zag buitenkomen, wist ik dat er weer wat te rapen viel. We riepen altijd een goedendag naar haar ! Ze lachte dan en riep wat terug ! Ze scharrelde dan in haar "schortzak " en stak ons wat " spekken" (snoepbolletjes) in de hand. Dat vonden wij natuurlijk leuk !
Toen ik nog een kind was ... kwam ik op een mooie dag terug van school, uitgelaten en babbelend met mijn vriendinnetje. Plots zag ik ma bij een andere buurvrouw staan. Dàt was ongewoon want mijn ma was altijd bezig... Ze nam me vast en vertelde dat er iets vreselijks was gebeurd. Buurvrouw was er vanaf die dag niet meer ...
Ze was naar hierboven vertrokken, zonder boe of ba ...
Toen ik nog een kind was ...
zag ik ineens een kist. Er lagen bloemen bovenop,
ik vond dat vreemd. Na de dienst mocht ik terug naar huis. Mams ging niet mee. Die liep verder mee met al die zwart geklede mensen.
Toen ik nog een kind was ... liep ik op een zekere dag met ma langs de vele graven. Hier en daar stonden we even stil, Ik vond daar niks aan, snapte maar niet waar àl die mensen nu naartoe waren ... '' Ze hebben het nu goed " zei ma.
Toen ik nog een kind was ... was ik nog onbekommerd en geloofde nog in sprookjes. Nu ik volwassen ben geloof ik niet meer in die sprookjes en is ma er niet meer om mijn hand vast te houden...
Nu ik volwassen ben... hou ik de handjes vast van mijn kleinkinderen om hen via hun sprookjeswereld te vergezellen naar het echte leven.
Reacties op bericht (6)
26-07-2009
een algemeen beeld die bij velen voorkomt naarmate men ouder wordt Natoken.... that's Life... Life is a Journey !
Een aangename avond en voor straks een rustige nachtrust toegewenst vanwege Amor Fati !
De tijd en de ruimte zijn oneindig en toch heeft men er nooit genoeg van....
Het leven is als een regenboog: deze heeft zowel regen als zon nodig voor zijn kleuren
26-07-2009 om 23:37
geschreven door Amor Fati
'k ben blij
dat het niet uit het oog , uit het hart is ! blijkbaar voor anderen wel ....
26-07-2009 om 08:12
geschreven door ani
25-07-2009
Hi Natoken
Ik ben eindelijk weer in blogland aanbeland. En natuurlijk gaan mijn eerste stappen naar mijn blogvrienden. Soms kun je op de raarste momenten de vreemdste gedachten hebben. Er hoeft niet eens een specifieke aanleiding toe te zijn. Wat ik wel uniek vind is dat jij die gedachten zo mooi kunt verwoorden dat ik meteen ook begin te mijmeren en situaties herken die jij hier beschrijft. Doei en een lieve groet vanuit Brunssum.
Raar he Natoken dat je gedachten je zo kunnen meenemen...of toch niet raar..ik kan dikwijls ook van die dagdromen hebben!
weer of geen weer , een heel gezellig weekend! knuffel en kus van Lipske!
25-07-2009 om 13:38
geschreven door lipske
lieverd
dit is de cyclus van het leven , wat jij schrijft , zo moet het gaan !denk eens aan het briefje "lieve god " die we deze week zagen ergens op een blog.lazen ... en al komen we af en toe in opstand , toch is het zo ... op een moment in je leven neem je de fakkel over !
(hoor mij , ...ik lijk wel een ....en ben toch nooit op een nonnenschool geweest zeker ! )
maar die weemoed die jij hebt ....heb ik ook ! VECHTEN hé , dagelijks vechten of van je afschrijven !
)
)
maar die weemoed die jij hebt ....heb ik ook ! VECHTEN hé , dagelijks vechten of van je afschrijven !
.
.