<a href='https://postimages.org/' target='_blank'><img src='https://i.postimg.cc/nVsgwB6F/voor-blog-2022.jpg' border='0' alt='voor-blog-2022'/></a>

Als de moed je in de schoenen zakt, ga dan op je kop staan.Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Ik heb alles wel op een rijtje, maar niet in de goede volgorde.Je kan beter een muisarm hebben dan een apestaartje.

Over mijzelf

Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 01/03/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .

De twee " oudjes"

Mijn favorieten

	Ani
	Jos
	Marisca
	Albert en Lenie
	Myette
	Folion

Mijn favorieten

	Rud
	Cecile
	Chrisje
	Ingrid
	Jeske
	Ria
	Meeuw
	Redpoppy
	Patty enFreddy

Mijn favorieten

	Jeannine
	Dion
	Rita
	Myriam
	Maarten
	Dirk
	Rebecca
	Annie
	Jansen

Mijn favorieten

	Roosje
	Monique
	Klaproosje
	Eddy Meuris
	Monica
	Vifke

Categorieën

Humor (567)

Onze jaren in het buitenland A: Mexico (27)

Onze jaren in het buitenland B: Venezuela (19)

Onze jaren in het buitenland C: Peru (16)

Onze jaren in het buitenland D: Nigeria (69)

poëzie (166)

Beoordeel dit blog

Een interessant adres?

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Een interessant adres?

22-01-2008

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Het leven van de schoolgaande jeugd in de jaren ' 50 (13)

Welke rariteiten wij ook meemaakten, sommige zijn totaal uit mijn geheugen gewist terwijl andere erin gebrand staan.
Zoals die keer toen ik met een rood kruis op mijn voorhoofd naar huis moest!
Wat de aanleiding daarvoor was ,weet ik niet meer. Maar ik had wel gelogen in de klas!!!!
Minstens vagevuur!!!
Dat was regelrecht solliciteren naar straf!!
Dus kreeg ik met rood krijt een groot kruis op mijn voorhoofd getekend.
Toen we s middags naar huis gingen eten, op de warme dagen bleven we niet op school, moest dat kruis blijven staan en er ook nog opstaan als ik terug in de klas kwam.
Ik heb dus een ganse dag rondgelopen met een rood kruis op mijn voorhoofd en iedereen wist wat dat betekende!
Niemand die het toen waagde om het gezag van de non in twijfel te trekken ook mijn ouders niet! Het leek alsof ze een pact hadden afgesloten met de school. Nooit kregen wij gelijk, de zuster had het altijd juist voor!!
Het was zelfs zo dat als we strafwerk meekregen naar huis we van ons pa nog evenveel regels bijkregen en die moesten dan door de zuster ondertekend worden. Zo wist die meteen dat er thuis niet gelachen werd met straf.
Ooit heb ik eens meer dan vijftig regels extra straf geschreven zonder iets fout te doen!
Mijn vriendinnetje moest 25 regels straf schrijven. Om haar te helpen schreef ik er twaalf en zij de rest. Wij waren toen nog zo naïef te denken dat dit nooit zou uitkomen.
Toen de zuster ontdekte dat ik had meegeschreven , zei ze:
Jij schrijft graag straf zeker? Doe er nog maar eens 25 regels bij!
Die moesten thuis ondertekend worden zoals bij elke gewone straf . Ons pa deed er naar gewoonte ook nog eens 25 regels bij
62 regels straf en ik had niets misdaan!!!!
Van toen af aan heb ik nooit meer iemand geholpen bij het strafschrijven..
En toch, geloof het of niet, ging ik graag naar school!
( wordt vervolgd)

Geef hier uw reactie door