Het is even wennen aan de stilte hier op mijn blog.. Ik wacht nog even af of er een oplossing komt.
Het was hier de laatste weken behoorlijk druk met de bloemen - en groententuin. De bloemen bloeien weelderig en lenen zich tot prachtige ruikers in huis en de diepvries geraakt stilaan vol met allerlei eigen gekweekte groenten. Terwijl ik druk bezig was om de groenten klaar te maken om in te vriezen, kwam spontaan een beeld in mij op uit lang vervlogen jaren. Ik herinnerde mij hoe ze in de film " Het geslacht Björndal" ook bezig waren met het inleggen van groenten , fruit enz. Vraag mij niet hoe ik bij die link kom, ( mijn bovenkamer maakt soms rare sprongen!!) tenzij misschien dat ik altijd een passie gehad heb voor die trilogie. Die verbondenheid met de natuur, de levens die geleid werden door de opeenvolging van de seizoenen, de strijd met de natuur, de onderlinge strijd, die eeuwig zingende bossen, de vrijheid in die open natuur, het avontuurlijke, God wat heb ik daar ooit gefascineerd naar zitten kijken!! Nog steeds kan ik mij er iets bij voorstellen als ik die beelden in gedachten terug oproep hoewel nu niets meer is zoals toen! Het avontuurlijke dat van die film uitging daar dweepte ik mee, die enorme gebondenheid met de natuur en de vrijheid die ermee samenging, dat boeide mij enorm. Misschien omdat ik ook altijd een buitenkind geweest ben en - niettegenstaande mijn stilaan krakende botten- nog altijd ben. Misschien omdat mijn pa ook altijd met strenge hand mijn leven probeerde te leiden.. Om welke redenen ook, die trilogie had mij in de greep. Steek mij niet in een stad, hoe groot of boeiend of metropolisch die ook mag zijn, ik zou er niet gelukkig zijn maar mij voelen als een gekortwiekte vogel die de natuur en de bossen en de open ruimte mist! Het is dan ook mijn grootste bekommernis dat ik misschien in de verre toekomst noodgedwongen mijn vrijheid hier zou moeten opgeven. Ik mag/ wil er niet aan denken dat ik ooit ergens in een home mijn laatste rit moet uitzitten.... Ons ma haar wens was te mogen sterven van thuis uit waar er ruimte was ,bij haar bloemen en dicht bij de vrije natuur. In zekere zin heeft ze haar wens gehad. Ik denk, neen weet zeker dat ik op dat punt het kind van ons ma ben en - nu ik er even bij stilsta - blijkbaar de enige van ons 4, tenzij misschien mijn broer. Hij heeft ook dat tikkeltje avontuur door zijn aders vloeien. Misschien daardoor dat het -niettegenstaande de 16 jaar die tussen ons ligt - klikt tussen ons.
Hoe zei ik ook weer dat die bedenkingen gekomen zijn? Juist ja, bij een ijskoude, bijna volle diepvries!! Zeg nu nog eens dat huishoudelijke werkjes saai zijn!!
Reacties op bericht (6)
23-08-2009
Lieve groetjes van Erwin
Bij mijn grootmoeder was het steriliseren en snijbonen werden met veel zout in een grote stijnen pot gedaan. De boontjes moesten wel eerst door een machientje gedraaid worden en dat deed ik als kind graag. Eigenlijk is er op sommige punten niet veel veranderd. Nu gaat het natuurlijk allemaal veel moderner.
ik ben ook zo'n kind uit het geslacht goudveld, euh...bjorndal. geef mij maar lucht en licht en ruimte! en vooral : meer groen dan stenen. jij gaat deze winter nogal eens genieten van je zomerse noeste arbeid, wanneer al die delicatessen uit eigen tuin nog steeds te genieten zijn! ps : woensdag zal niet lukken, het wordt een bijzonder drukke week voor ons, zelfs zonder strijd tegen de natuur of verwerken van haar vruchten ;) liefs
22-08-2009 om 23:31
geschreven door paz
*
Je diepvries zolang open houden is niet goed zene Grapje! Ik begrijp je volkomen, zo zal ik altijd een stadsmens blijven, al hou ik ook wel van stilte op zijn tijd, maar ik kan het rumoer van de stad niet lang missen. Lieve knuffel van
Ik heb de boeken ooit verslonden en fantaseerde dat ik er midden in zat. Voor mij zullen de bossen ook nooit stoppen met zingen. Ik kan je gedachtengang perfect volgen. Kuskes.
............. en niet suf door de hitte..... maar hoe je ineens bij de trilogie komt ..... het zal wel aan de natuur van de Noorse bossen gelegen hebben misschien? smile..... kan heel goed volgen met dat wonen in een omgeving waar je je goed voelt. Ik ben thuis opgegroeid ook in een vrije omgeving met veel natuur en toen ik trouwde een goed jaar op een appartement..... waar ik echt maar ging om te slapen meestal en de nodige werkjes te doen....ben dan maar verhuisd en dan gebouwd. Mag er ook niet echt aan denken om ergens opgesloten te zitten of als je de deur open doet dat je elders staat in een gang of weet ik veel. En toch zijn er mensen die heel graag op een appartement wonen..... Elk zijn goesting hé Natoken.... That's Life ! voor straks slaapwel !
Een aangenaam weekend toegewenst vanwege Amor Fati !
Je moet de vriendschap een weinig tegemoet komen door de vriend af en toe een eindje uit de weg te gaan
Als je bemind wordt, twijfel je nergens aan; als je bemint, twijfel je aan alles.
)
.
.
.
.
