Het bewust beleven van de wisseling van de seizoenen is altijd een deel van mijn leven geweest. Ik vind het steeds fijn om elke omschakeling intens te beleven: het vallen van de bladeren, de lege takken, de grijze luchten en die ondefinieerbare reuk van vochtige herfst in de lucht als voorbode van wat nog later komt, de winter. Het stemt me lichtelijk melancholiek, ik wil me dan bij het vuur terugtrekken, een glaasje rode wijn erbij en mijmeren over vroeger. Het valt mij op dat ik dat de laatste tijd vaker doe, dat mijmeren bedoel ik natuurlijk!!. Is dat omdat ik zelf al in de herfst van mijn leven zit? Mm, ik geef er toch de voorkeur aan te denken dat ik nog in de nazomer van het leven verkeer. Maar de herfst sluipt op kousenvoeten naderbij. Gisteren reed ik voor de schemering echt inviel naar huis. Ondanks het donkere weer was het genieten Die rit door de Kempische bossen in dat herfstige uur tussen dag en avond Een gelegenheid om alles eens los te laten en tegelijk te genieten van de kleuren van de bossen in het herfstlicht. Onlangs zei iemand me nog, dat ze altijd zo melancholisch werd van de herfst Nee, melancholie noem ik het zeker niet. Ik houd van de herfst. Het brengt me wel in een mijmerende stemming maar steeds met een ondertoon van verwachting bijna. Voor mij is de herfst geen seizoen van eindigheid, van verval, maar van een heel boeiend moment in de kringloop van het leven. De herfst draagt in zich al de kiem van nieuw leven. Bladerloze takken dragen al de knoppen waarin groeikracht voor het nieuwe seizoen vervat zit. Eénjarigen sterven af, maar doen dat enkel omdat ze zaad gedragen hebben en dus het nieuwe leven in veelvoud hebben uitgezaaid (let maar eens op: winterharde éénjarigen die nog niet hebben kunnen bloeien, overleven vaak in gehavende toestand de winter en gaan bloeien vanaf de vroege lente ).Vaste planten verdwijnen bovengronds, maar enkel omdat ze zich ondergronds even gaan verschuilen voor de ergste winterkou. Herfst is ook de periode van de laatste oogst en vrijwel alles wat in de herfst geoogst wordt, is vruchtgewas: noten, fruit, pompoenen, het laatste graan Inderdaad, stuk voor stuk de kiemen voor nieuw leven.
Ja, herfst is voor mij dan wel een moment van inkeer, een moment van terugplooien op mezelf, En terwijl ik op een vroege, nevelige ochtend door de tuin kuier, schieten mij opeens, (waarom en waardoor?) flarden van een fragment uit het allereerste bedrijf van Antigone van Anouilh", het stuk waar Antigone heel opgewonden aan haar mopperende Nounou vertelt hoe ze zich voelde toen ze in haar eentje in de vochtige ochtend buitenliep. Ik heb het even terug opgezocht omdat ik mij herinner dat ik het toen zo mooi gezegd vond.
Antigone: Le jardin dormait encore. Je lai surpris, Nourrice. Je lai vu sans quil sen doute. Cest beau, un jardin qui ne pense pas encore aux hommes.
( )
Dans les champs, cétait tout mouillée, et cela attendait. Tout attendait. ( )
La nourrice: La nuit! Cétait la nuit! Et tu veux me faire croire que tu as été te promener, menteuse! Doù viens tu? Antigone, à une étrange sourire: Cest vrai, cétait encore la nuit. Et il ny avait que moi dans toute la campagne à penser que cétait le matin. Cétait merveilleux, Nourrice. Jai cru au jour la première aujourdhui Nu weet ik weer waarom ik het zo mooi vond......
In ieder geval heeft de herfst - op de één of andere manier - voor mij evenveel in zich van hoop op nieuw leven als de lente Nieuw en anders maar toch de moeite waard.
Reacties op bericht (6)
17-10-2009
er wordt ook wel gezegd: Uit de dromen van de lente wordt in de herfst jam gemaakt en dat is wel samengevat waarover je het deels had Natoken
Amor Fati wenst je een aangename Zondag toe!
Je bent niet in het leven om vrienden te maken, je bent in het leven om een vriend te zijn.
Eenvoud is weten wanneer minder te weinig, en meer te veel wordt
17-10-2009 om 23:54
geschreven door Amor Fati
Een lieve groet op zaterdag
17-10-2009 om 17:17
geschreven door Brigitta
..
Het is wel degelijk een van de mooiste delen van het jaar. Spijtig dat het zo snel voorbij gaat. De kleurenpracht van het gebladerte duurt maar even want de herfst winden blazen de takken kaal. Je wordt er prozaïsch van, willen of niet. Kuskes.
17-10-2009 om 16:14
geschreven door ludovikus
Hi Natoken
Ik zou willen dat ik het net zo kon zien als jij, maar helaas. Voor mij is de herfst, en zeker de winter, altijd een beetje sterven. Ondanks de frisse geuren en het mooie kleurenpalet van de natuur tel ik nu al de dagen af tot het weer lente is. Probeer het rustig te houden voor jezelf, dikke knuffelkus
17-10-2009 om 13:29
geschreven door Petra
nog mooier
en in 't frans klinkt het nog eens zo mooi , heb ik even luidop gelezen ! ja , ik begrijp je volkomen ! (van binnen zijn we eigenlijk watjes hé ) hier schijnt de zon , al voorzichtig ! 't zal mooi worden !
)
hier schijnt de zon , al voorzichtig ! 't zal mooi worden !
.
.