Indien ik je lasten kon dragen als je uitgeput onder het gewicht van je taak de kracht niet meer hebt om hulp te vragen. Dan droeg ik ze vol tederheid, mijn kind!
Indien ik een antwoord kende op je vragen over liefde, het leven en gelukkig zijn. Dan zou ik honderduit met je praten tot je de rust teruggevonden hebt, mijn kind!
Indien ik je omarmen kon om te verwarmen . genezen kon wat omgaat in je hart. Dan zou ik uren, dagen naast je lopen tot je beseft dat er altijd iemand naast je staat, mijn kind!
Maar ik ben niet groter, niet sterker dan jij. Ik weet niet alles, ken de geheimen van de toekomst niet. Ik weet alleen dat jij en ik voor altijd blijven verbonden . Mijn tijd is mijn geschenk aan jou , mijn kind! (Natoken 1/02/2008)
Afsluiter: U kunt het lichaam van uw kinderen huisvesten maar niet hun ziel, want hun ziel woont in het huis van de toekomst dat u zelfs in uw dromen niet kunt bezoeken! ( Kahlil Gibran)