Het is weeral september en daaraan link ik meteen de kermissen. Toen ik nog thuis woonde, was de attractie van het jaar voor het jonge volkske de kermis in Izegem de eerste week van september. Intussen is het weeral jaren geleden dat ik nog eens uitgebreid de kermis afschuimde. Sinds mijn ervaring met de Sinksenfoor jaren terug hoeft het niet meer zo persé voor mij. Het begon met de kinderen die absoluut eens de foor van dichtbij wilden zien.
Het gezegde, van je familie moet je het maar hebben, was hier heel toepasselijk. Ik kon niet direct een smoes verzinnen en zat er dus aan vast.
Heel eerlijk gezegd vind ik dat hele kermis gedoe maar niets en zeggen dat ik in mijn " jonge jaren" daar wel van hield. De Sinksenfoor dus! Aangekomen was de eerste attractie gelijk aan de beurt nl de achtbaan.
Er werden kaartjes gekocht, maar intussen begonnen mijn benen al een beetje raar te doen toen ik dat ding in actie zag, net alsof ze van watten waren.
Voordat ik het in de gaten kreeg, zat ik al in zon eng stoeltje.
Tergend langzaam omhoog, even bijna stilstaan en dan met zon leeg gevoel in je maagstreek met de wind door je haren bijna loodrecht naar beneden suizen.
Volgens insiders moet je tegen de tijd dat het donker wordt naar een kermis gaan.
Ik weet er alles van wat betreft de verlichting op al die attracties.
Terwijl ik boven in dat gevaarte zat, zag ik allerlei lichtflitsen voorbij gaan.
In dat gammele stoeltje waar ik half onderuit in zat, werd ik flink door elkaar geschud.
Maar de pret was nog niet voorbij.
Plotseling werd ik als een wervelwind door een bocht geslingerd.
Door dat steeds maar ronddraaien in dat ding wist ik niet meer waar mijn hoofd en benen zaten.
Ik was zo duizelig als de pest en ik hoopte maar dat het kreng maar gauw zou stoppen.
De rest van de familie kon er niet genoeg van krijgen en gingen nog een keer.
Ik stond te trillen als een juffershondje en zei dat ik naar de WC moest.
Gelukkig ging de bel voor de volgende ronde en ik smeerde hem gauw. Maar ik was nog niet van de ellende af.
Het reuzenrad, de draaimolen of in welk twintigste eeuw martelwerktuig je ook stapt, je weet wat je te wachten staat.
Natuurlijk had ik het kunnen weten, het spookhuis was ook nog aan de beurt.
Ik heb wel geen aanleg voor claustrofobie, maar in dat donkere hol voelde ik mij nu niet bepaald prettig.
Ik werd in een soort mechanische karretje gestopt met naast mij een giechelende puber, de papa zat voor ons met de andere puber. Het licht ging uit en ik kon geen hand voor mijn ogen zien.
Op een gegeven moment voelde ik iets langs mijn gezicht gaan en ik schrok mij te pletter.
In een scherpe bocht stond een doodshoofd mij aan te staren met groene lichtende ogen.
De twee voor ons gilden als bezetenen en af en toe kwamen er ook van die oerkreten uit hun mond en na een tijdje deden wij lekker mee. Dat hoorde erbij zeker?
Eindelijk was het afgelopen en mocht ik naar buiten. Op elke gerespecteerde kermis heb je natuurlijk de "botsautootjes".
Ik hoopte dat we er zonder gekneusde ribben zouden vanaf komen want als tiener had ik het ooit de nare ervaring dat één of andere malloot het leuk vond om elke keer tegen mijn karretje te botsen en de herinnering eraan is nog steeds pijnlijk Maar wat bleek?? Mijn " vechtgenoot"- de altijd rustige persoon - ontpopte zich tot een botsende demon en niet nodig te vragen wie er " geviseerd "werd zeker? Gelukkig vloog de tijd en tja, wat is een kermis zonder oliebollen? Dit was het sein om er een einde aan te maken.
Met een zak oliebollen gingen we naar huis, einde kermisbezoek
Toen men mij vroeg of ik het naar mijn zin had gehad, antwoordde ik zonder blikken of blozen dat ik mij reuze had geamuseerd.
Als kind wist je niet beter dat als je gelogen had, er een groot zwart kruis op je voorhoofd zat.
Onbewust heb ik met mijn hand mijn voorhoofd afgeveegd.
Natuurlijk wist mijn half bedde dat ik stond te liegen.Hij weet duvels goed dat een avondje kermis nu niet bepaald een feest voor mij is.
Ik gaf hem een zak oliebollen en in plaats dat hij mij bedankte kreeg ik te horen dat er een zwart kruis op mijn voorhoofd zat.
Er zat niets anders op dan de waarheid te vertellen toen we alleen waren.En toch was er een tijd dat ik " kermissen" reuze vond nu word ik al duizelig bij het zicht van al die draaiende kramen. Ach ja, een mens zijn evenwichtstelsel beter er niet op met de jaren zeker?
Waarom ik hierover begon... omdat er vorig weekend ook zoiets als kermis was in ons dorp alleen ... het bleef bij oliebollen deze keer!
Reacties op bericht (4)
05-09-2010
..
Ach lieve schat, ik ga ook maar voor de smoutebollen en de karakollen. De rest kan me gestolen worden. Kost ook een fortuin, die attracties. ook als kind zegden de molens me niet veel, behalve de rups, voor het zeil er over ging, nog snel in een bakske bij een meisje springen voor een kuske. Daarom zaten ze daar ook alleen in.
Van Ludovikus.
05-09-2010 om 00:53
geschreven door ludovikus
04-09-2010
allé , dat is niet normaal , ligt dat aan mij of heb je iets veranderd ?
die brontekst staat heel raar !
04-09-2010 om 18:52
geschreven door ani
Weekendgroetjes uit Bredene, veel liefs Gita ...
Kom je een fijne zonnige zaterdag wensen, veel liefs en een dikke knuf Gita.
04-09-2010 om 07:43
geschreven door Gita
Weekendgroetjes uit Retie
Tof om je belevenis te lezen Nanneke ik zal je eens een recept door sturen om smoutbollen te bakken en lekker hoor! Een hele fijne zaterdag en weekend En nog steeds heel mooi weer Nog even genieten van de nazomer
)
