Neen, ik kan nog vele boeken vullen als ik elke gedachte of herinnering wil neerpennen. De foto's hebben een deel van de herinneringen overgenomen en spraken voor zich. Maar Nigeria was meer dan een paar schone beelden, Nigeria was vooral het land waar je omwille van een gebrekkige infrastructuur voor alles iemand nodig had omdat je niet alleen je problemen kon oplossen. Iedereen keek bij iedereen over de schouder omdat we door omstandigheden van mekaar afhingen.
Leven in Nigeria was leven in een totaal andere cultuur. Dat konden we haast dagelijks. ervaren. Zoals die keer dat we aan het rondlopen waren op een lokale markt en een Nigeriaan op diefstal betrapt werd! Daar werd binnen de kortste tijd mee afgerekend. De dief kreeg een paar autobanden over het lijf geschoven, men goot wat benzine erover en dan stak men de man in brand! Kwestie van een voorbeeld te stellen!! We verschoten er letterlijk van niets meer. Nochtans was stelen er een sport, een soort kat - en muisspel. Wie de kans zag, deed mee! Onze kinderen hadden een driewielertje dat vaak 's avonds bleef buiten staan. Na een tijdje merkte ik dat het fietsje telkens op een andere plaats stond wat verder uit het zicht. Ik besloot het spelletje mee te spelen om te zien hoever onze bewakers zouden gaan. Elke dag stond het fietsje een meter verder tot het uiteindelijk bijna uit het zicht was en zo om het hoekje kon verdwijnen. Toen hield ik het voor gezien en nam het fietsje mee naar binnen omdat het vermoedelijk de volgende dag toch "voetjes" zou gekregen hebben! Nochtans mochten we niet klagen want we hadden een redelijk goede band met onze bewakers. Maar ze konden blijkbaar alles gebruiken dat in hun bereik lag, een aangeboren trekje? Ik bracht elk jaar een kleinigheidje mee voor hun kinderen: snoep, kleurpotloodjes, kleurboekjes, een matchbox autootje.. en de lach op die gezichtjes toen ze die kleinigheid kregen, maakte dat je alles gemakkelijker kon relativeren!
Zo hadden vrienden van ons een hondje "Jerommeke". Toen ze in verlof gingen, bleef het hondje bij hen thuis achter bij de bewakers. Ik ging er elke dag naar toe om eten te geven tot mij opviel dat het eten wel heel snel verdween! Onze vrienden hadden nochtans een grote lading hondeneten in conservenblikjes klaargezet. Ik moet er geen tekeningetje bij maken zeker waar dat eten naar toe ging? Ergens kan je die mensen begrijpen. Wij waren die rijke blanken die zelfs geld uitgaven aan eten voor de hond terwijl zij maar een paar keer per week vlees aten. Die paar blikjes konden in hun ogen het verschil niet maken. Dat het woord " blanke" niet altijd synoniem is voor rijk, dat kreeg je er bij hen niet in.
Maar onze normen verschilden teveel; wij kwamen uit een "verwende" maatschappij, zij leefden in armoede en moesten het met een minimum stellen. Je kan in zwart Afrika niet naast die blanke huid kijken, je valt er op waar je ook gaat. In Zuid - Amerika kon ik gemakkelijk voor een Spaanse doorgaan met mijn donker haar, een bruine huid en een aardig mondje Spaans. Hier kon je je roots niet verbergen!
Wat ik nog steeds als één van de moeilijkste aanpassing vond, blijven die powercuts en wateronderbrekingen. Stel je maar heel even één dag voor zonder beide en alles draait vierkant! Kleef daar dan nog eens zon 30 graden en meer aan en you get the picture! Na één jaar hadden we genoeg bijeen gespaard om zelf een kleine generator te kopen ( 4KVA) die volstond om de frigo draaiende te houden en voor licht te zorgen én om de waterpomp te laten werken zodat we op onze verdieping ook water hadden want dat was een bijkomend probleem. Geen elektriciteit betekende na een tijdje ook geen water want dat kon niet opgepomp worden uit de reservetanks. Uiteindelijk ( na 4j) zorgde de firma voor grote generatoren ( 80 KVA) daar konden alle aircos en alle toestellen en de verlichting op draaien alleen moest je het lawaai erbij nemen . Heb je ooit al eens zon ding horen daveren en stampen, 24u op 24u en dat dagen na elkaar? En toch, raar maar waar, je went er aan want we werden wakker van de stilte als de generator stilviel omdat de brandstof op was of de elektriciteit terug was en de bewakers het toestel hadden afgezet! ( Want ook zij leefden met het gedaver alleen hadden ze het comfort er niet van!) We hebben een paar keer geprobeerd om aan onze wakers uit te leggen hoe zon ding moest gestart worden en hoe men diesel bijvult, maar uiteindelijk deden we het beter zelf. Nochtans hielpen onze wakers altijd bij het pompen als ik er alleen voor stond want ik kan jullie verzekeren dat het zwengelen in een klein , naar diesel stinkend kotje bij die temperaturen geen benijdenswaardige karwei was!
Maar blijkbaar leer je met alles te leven. Als er nu een spin of ander diertje in huis zit, dan is dat voor velen een drama. Wij leerden te leven met kleine hagedisjes die overal over de muren kropen.. Ze aten de muggen op en je kon ze toch niet weren want de kieren rond de ramen waren nooit volledig te dichten. Wie zegde ons ooit toen we in Nigeria aankwamen: Bestel je een bier en er ligt een vlieg in dan geef je dat de eerste keer sito presto terug. De tweede keer haal je het beestje er zelf uit en drink je verder, de derde keer gaat alles gewoon naar binnen. Hoewel ik me aan heel veel aangepast heb tot die derde fase ben ik nooit gekomen ! Waarmee ik maar wil zeggen dat het ongelooflijk is hoeveel aanpassingsvermogen een mens in zich heeft. Natuurlijk moet de motivatie er steeds zijn en we wilden er niettegenstaande alles nog steeds samen voor gaan! Maar ik heb het al honderden keren gezegd je moet jong en zot zijn om zon avontuur te beginnen. Van wat of wie laat ik in het midden ! :wink: Iemand vroeg mij, " zou je dan nooit meer terug willen naar Afrika"? Onder dezelfde omstandigheden? Neen! Maar ik kan begrijpen dat iemand die ervan houdt om verwend te worden met een boy die wast en plast en kookt en boodschappen doet, met een kinderoppas en dan nog dagelijks een bridge- of ander club opzoekt en daarboven nog eens residentieel woont en houdt van feesten en recepties, dat die het daar best naar de zin heeft. Ik weet niet waarmee het te maken heeft, maar ik pas niet in dat rijtje!! Eén conclusie na al die jaren Afrika blijft dat " leven" daar vaak gewoon back to the basics was.
Reacties op bericht (1)
29-03-2011
CHEERY
Wel ik val hier telkens in herhaling, knap wat jullie allemaal gepresteerd hebben, en we weten allemaal dat in een huishouding met kinderen het zwaarste voor moeder is, dus dat verdiend meer dan een bloemmetje om me eens anders uit te drukken Natoken. CHEERY
)
