een selectieve kijk op de politiek en de actualiteit (en tussendoor ook eens iets anders)
27-12-2012
Koninklijke dotaties
Regelmatig schrijf ik een artikel over de jaarlijkse dotaties aan het koningshuis.
Vorig jaar zei de koning in zijn kerstboodschap (over de Kerstboodschap van dit jaar, waarin hij eens te meer zijn anti-Vlaamse sympathieën wist te uiten wil ik het nu niet hebben) dat iedereen offers zal moeten brengen om uit de crisis te geraken. Iedereen behalve hijzelf en zijn familie blijkt weeral eens te meer.
Ondanks de regering-Di Rupo in het regeerakkoord beloofde dat de dotaties voor de leden van de koninklijke familie twee jaar lang bevroren zouden worden, dit en volgend jaar dus, werd gisteren bekend dat de dotatie aan het koningshuis volgend jaar met 2,5 procent of bijna 300.000 euro stijgt tot ruim 11,5 miljoen euro en dus toch aangepast wordt aan de inflatie.
De koning krijgt elk jaar een som voor de uitoefening van zijn functie, de zogenaamde civiele lijst. Die belofte komt de regering na voor de kinderen van de koning en voor koningin Fabiola, maar niet voor de koning.
Voor dit jaar deed de koning wel een geste. Met zijn opslag' beloofde hij de renovaties aan zijn residenties te betalen, uitgaven waar de regering normaal voor instaat.
(voor mijn vroegere artikels over de dotaties aan het Koningshuis: tik 'dotaties' in 'Zoeken in blog'.)
- een kerstboom opzetten, - nog overige versieringen aanbrengen in huis en eventueel ook in de tuin en/of aan de gevel, - Kerstgeschenken voor de kinderen en kleinkinderen bedenken en gaan kopen, - nog wat andere Kerstinkopen, - nog eens naar het warenhuis of de buurtwinkel om iets speciaals voor een feestmaal, - enz., enz..
Op 23 dec. 2008 schreef ik hetvolgende:
Paniek. Overmorgen is het weeral zover: Kerstmis. Ik raak zo wat in paniek. Mijn kerstboom staat zelfs nog niet en ik (wij) heb(ben) ook nog geen pakjes. Ik heb dit jaar ook geen ideeën. Het is gewoon een ramp.
Voorbije zaterdag hebben we heel de dag rondgereden, in totaal 88,5 km afgelegd en 12 winkels bezocht. Enkel 2 hemdjes gekocht voor onze jongste kleinzoon van een half jaar en iets voor de oudste dochter... Ook hebben we al iets voor de kleindochter van 3 en een half jaar en dat is't. Zondag hadden we kinderopvang, maandag moest ik werken en was mijn vrouw thuis en vandaag ben ik thuis voor de opvang en is mijn vrouw gaan werken. Morgen moet ik dan weer terug gaan werken. Het is gewoon een ramp dit jaar. Daarom: paniek alom."
Dit jaar is het gelukkig niet zo verlopen. Mijn kerstboom staat al 2 weken en de pakjes hebben we ook al een tijdje liggen. Gisteren de laatste nog ingepakt. Het bezoek kan komen. Maar dan begint het weer voor de vrouw om de feestmaaltijd klaar te maken en op tafel te toveren.
Het is en blijft een drukke tijd.
Al bij al heb ik de voorbije weken toch weinig tijd gehad om op blogronde te gaan of een berichtje van mijn bezoekje achter te laten. Dit ook door wat schilder- en behangwerken in huis.
Hierbij voor al mijn blogvrienden en vriendinnen:
Een prettige, zalige en gezellige Kerstdag gewenst.
Maar trouwe bezoekers zullen wel gemerkt hebben dat ik me dit voorbije jaar niet aan deze regel gehouden heb.
De laatste jaren maakte ik, op een enkele uitzondering na, afbeeldingen van schilderijen tot 5.000 stukjes en één zelfs van 9.000 stuks. Maar zo'n grote is eigenlijk makkelijker vermist die verpakt zitten in 2 x 4.500 stuks.
Ditmaal ga ik eens iets anders doen, nl.
een 2000 stukjes tellende puzzel van de jonge Spaanse illustrator Victoria Francés, met als titel 'Feline'.
Het werk van Francés bevat veel vampiers en gothic-achtige verschijningen. Op deze puzzel is een mooie vrouw te zien behangen met sieraden en met dreigende tanden waar bloed vanaf komt. Zoals vaker bij Francés bevindt ze zich op een verwilderd en duister kerkhof. Op een begroeide, scheefstaande zuil aan de rechterkant zit een zwarte kat. Vandaar dat het werk ook 'Cat' wordt genoemd. Het is een donker decor, een plek waar Victoria Francés veel inspiratie uit haalt voor haar werk.
Ik schreef al meermaals een artikel over de criminaliteit in ons land. (tik hiervoor 'Criminaliteit' in Zoeken in blog)
In de krant van begin juli vorig jaar lazen we nog: Criminaliteit in ons land daalt voor het eerst in vijf jaar'.
Maar dat was maar even want nu klinkt het: 'De criminaliteit blijft stijgen'.
En hoe is het gesteld in Antwerpen?
Uit cijfers van de Antwerpse politie blijkt dat voor alle misdrijftypes die tot de prioriteit behoren tijdens de eerste acht maanden van 2012 een stijging te noteren viel in vergelijking met dezelfde periode in 2011.
Woninginbraken
+ 7%
Diefstallen met geweld
+ 0,5 %
Diefstallen gewapend
+ 4%
Diefstallen uit auto's
+ 17%
Maar:
Handtasroven
- 6%
Deze cijfers waren bij de de burgemeester Patrick Janssens reeds bekend op 3 oktober, maar werden achtergehouden en verzwegen tot één dag na de gemeenteraadsverkiezingen.
Eind mei vorig jaar schreef ik een reeks van 6 artikels over , Het einde van de wereld, thema waarop ik later nog 3 maal terugkwam.
Voor wie geïnteresseerd is om deze reeks nog eens te herlezen: tik Einde van de wereld in 'Zoeken in blog'. Het eerste artikel staat onderaan.
Van dit boek verscheen ook een bespreking. (09/08/2011)
Maar vandaag is het dan zover: 21-12-2012, de dag dat volgens de Mayas de wereld zou vergaan!
Wat er vandaag precies zou gebeuren is niet echt duidelijk, maar de Maya's hebben aan de hand van hun Maya-kalender het einde van onze wereld die afloop op 21 december 2012 in ieder geval voorspeld en er is geen enkel document dat gewag maakt van een latere datum.
Maar gelukkig: er is niets gebeurd.
Velen vonden deze voorspelling onzin, nonsens, maar er waren toch ook veel mensen die erin geloofden en het zekere voor het onzekere namen door schuilplaatsen te voorzien en proviant op te slaan.
Toch was er ook goed nieuws: er zouden drie plekken zijn op de aardbol, in Frankrijk, Servië en Turkije, waar de mensheid zou kunnen gaan schuilen om deze apocalypse te overleven.
Volgens een aloude profetie is er een Frans dorpje op een berg in de Franse Pyreneeën, Bugarach, een piepkleine gehucht, met amper 176 inwoners en waarvan een paar jaar geleden niemand ooit gehoord had, dat het einde van de wereld zal overleven. Uit voorzorg tegen de drommen van nieuwsgierige bezoekers en journalisten, goeroes, hippies en vluchtelingen voor de apocalypse, werd de berg reeds een een hele tijd afgesloten voor ieder die er niet thuis hoort.Aan deze berg, de Pic de Bugarach, worden er magische krachten toegeschreven. Er zijn zelfs mensen die beweren dat het een buitenaardse basis is en dat het een toegang zou verbergen naar een andere en nieuwe wereld en zien deze plek dan ook als de ideale schuilplaats voor het einde van de wereld. De toestand aldaar vandaag: aan Bugarach waren vooral veel journalisten gezien. Er zijn wat bewoners die het schouwspel komen bekijken. Sommigen hebben zich als buitenaards wezen verkleed om grappig te zijn.
Dan als tweede mogelijkheid om te schuilen is de berg Rtanj in Servië, ongeveer 200 km van de hoofdstad Belgrado. Deze piramidevormige berg zou een achterblijfsel zijn van een buitenaards bezoek aan de aarde enkele duizenden jaren geleden. Op 21 december zou deze berg omringd worden door een krachtveld en iedereen binnen dit krachtveld zou veilig zijn voor de apocalypse.
Naast Bugarach en de berg Rtanj in Servië is er nog een andere plek op aarde waar de mensen zouden gespaard blijven van alle onheil. In Sirince in Turkije zouden mensen die geloven in de voorspellingen een veilige haven vinden. In het bergdorp Sirince, in de provincie Izmir, zouden er ook buitenaardse krachten zijn die de mensen zouden beschermen op de dag des onheils.
In totaal zijn er dus drie plekken op deze aarde waar gelovigen het einde van de wereld konden beleven.
De bevolking van de landelijke dorpjes heeft intussen wel de buik vol van al de onheilsverhalen en toevluchtsoorden en snakken ongetwijfeld naar het moment dat de rust weerkeert.
Annemie Turtelboom, Open VLD, bij de voorstelling van het Antwerpse bestuursakkoord:
Een schildpad komt pas vooruit als ze haar nek uitsteekt.
Staatssecretaris voor Asiel Maggie De Block (Open VLD) vindt dat sociale partners de handen uit de mouwen moeten steken voor het optrekken van het leefloon:
Een paringsdans kan mooi zijn, maar er moet ook iets van komen, hé!
De vorige burgemeester van Aalst, Anny de Maght, keurt als ervaringsdeskundige, de wagens die zich inschreven voor deelname aan volgende carnavalstoet:
Walter Pauli, redakteur bij Knack, over de afstraffing van Patrick Janssens bij de voorbije gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen:
Janssens ziet Antwerpen als een A-merk.Zijn communicatie focust op cultuur en gastronomie, op stoeten, musea en autoluwe winkelstraten: op het goede leven, dat zich vooral in het centrum afspeelt.Dat heeft in se niets te maken met progressiviteit of stedelijkheid. Hij was een sociaaldemocratische manager met te weinig empathie voor de gewone man uit de doorsneebuurt.Patrick Janssens had een mooi verhaal voor Antwerpen, maar misschien een schrale boodschap voor veel Antwerpenaren.
Waarschijnlijk had ons Patje het wel voelen aankomen. Waarom anders dat huwelijk met de CD&V om met een gezamelijke Stadslijst naar de kiezers te gaan? Een huwelijk dat trouwens al terug ontbonden is.
*
We hebben het heel de dag gehoord in het nieuws:
Gisteren heeft de Patrick Janssens (SP.A), burgemeester van Antwerpen sinds 10 juli 2003 toen hij Leona Detiège opvolgde, op het Schoon Verdiep in het Antwerpse stadhuis zijn laatste gemeenteraad als burgemeester voorgezeten.
Voor deze laatste zitting was de perstribune volzet: cameraploegen van ATV (de lokale Antwerpse televisiezender), van VTM en VRT, alsook radiojournalisten.
Net zoals de voorbije twee gemeenteraden van na de verkiezingen van 14 oktober, stond er maar weinig van belang meer op de agenda.
Aan de manier waarop hij de agendapunten afratelde, was duidelijk te merken dat het hem niet afging en zich aldus eens te meer liet kennen als een slecht verliezer.
Op een interpellatie van het Vlaams Belang over de evolutie van het aantal woninginbraken, zei Janssens kort dat hij het eigenaardig vond dat een dergelijk onderwerp de laatste interpellatie zou worden die aan hem als burgemeester gericht werd.
De verschillende fractievoorzitters hadden een speech klaar ter ere van de aftredende burgemeester,dat hij bedankt was voor de goede samenwerking van de voorbije jaren, dat hij hopelijk nog een rol zou spelen in Antwerpen en veel succes met zijn verdere loopbaan, etc., etc..
Maar het ging niet door: het mocht niet van de Patrick. Bloemen noch kransen. Op het einde van de zitting beperkte Janssens zich er toe om alle aanwezigen een prettig eindejaar te wensen. Daarna verdween hij zonder verder commentaar.
Het werd een afscheid in mineur.
Met Janssens komt een eind aan 70 jaar socialistisch bestuur in Antwerpen.
Patrick Janssens wil ook niet meer in de Antwerpse gemeenteraad zetelen, maar zijn functie in het Vlaams Parlement blijft hij wel behouden.
De rode draad doorheen de roman is de arrestatie van een jonge aanrander, verkrachter en moordenaar met later het verloop van zijn assisenproces en welke emoties dit allemaal teweegbrengt onder de buurtbewoners.
Speciaal aan het boek is dat elk hoofdstuk afwisselend verteld wordt door een ander persoon uit de straat of de naaste omgeving, wat ik in het begin niet direkt door had, tot de huisdokter aan het woord kwam.Tussendoor verschijnen ook krantenverslagen over het gebeurde en van het proces tegen de jongeman. Niettegenstaande blijft het verhaal een vlot verlopend geheel. Het geheel werd meesterlijk in elkaar gevlochten.
Dit alles geschreven in een platvloerse omgangstaal waarbij de intieme omgang en verlangens van de koppels constant aanwezig zijn.Recht uit het leven gegrepen , zou ik het kunnen omschrijven.
Ik ga hier de tekst overnemen welke op de achterkant van de omslag van het boek vermeld staat, want ik zou het zelf niet beter kunnen schetsen:
Begin jaren 70 maakte Staf Van Eyken, alias de Vampier van Muizen, de streek van Mechelen onveilig als moordenaar en verkrachter. Dit gruwelijk fait divers neemt Louis van Dievel als uitgangspunt voor een veelstemmige, aangrijpende roman. De arrestatie van de gevreesde seriemoordenaar zet de buurt op zijn kop: relaties beginnen te schuiven, maskers vallen af en goedbewaarde geheimen komen aan het licht en brengen sommige buurtbewoners in het nauw. Eentje gaat er finaal door het lint, een andere probeert zelfmoord te plegen, nog een andere rijdt zich te pletter of drinkt zich dood en waarom is Simone chantabel en wil de kwezel Francine per se naar het Assisenproces? Met veel inlevingsvermogen en liefde ontrafelt de auteur het menselijke kluwen van de wijk. Iedere bewoner krijgt een eigen gezicht, een eigen geschiedenis. Of het nu de kapelaan is, de lokale duivenmelker, de plattelandsdokter, de kruidenier, de slagersvrouw, de kroegbazin van de Mexicana, de Vlaams-nationalist of de stiefvader van de moordenaar, elke bewoner heeft zijn eigen, vaak grimmige visie op de gebeurtenissen. Zo vormt de roman een mozaïek van korte, soms hilarische, soms intrieste tableaux vivants. De Pruimelaarstraat schetst in geuren en kleuren een levendig portret van la Flandre profonde uit een tijd toen het leven nog eenvoudiger leek dan nu.
Het Nieuwsblad: Een levendig, opmerkelijk lichtvoetig, soms zelfs erg grappig maar vooral geloofwaardig portret van een werkmansstraat.
Gisteren hoorde ik in het nieuws iets vermelden waarvan ik dadelijk dacht dat het iets goed was om voor vandaag een berichtje rond te schrijven. Maar een half uurtje later wist ik al niet meer wat het was. Uren heb ik er op gedacht, maar niets. Weg. Kwijt. Ik heb dan de laatavonduitzending van het nieuws opnieuw helemaal gevolgd, maar heb het niet meer gehoord of het is niet meer opgevallen. Heb dan nog tot half twaalf mijn cartoon-bestand nagekeken, omdat ik dadelijk gedacht had aan een oud cartoon dat erbij zou passen, maar niets gevonden dat opviel. En ik kan u verzekeren dat dat bestand intussen al enorm groot is.
Het gebeurt de laatste tijd meer en meer dat ik iets vergeet of me niet kan herinneren. Het wordt zelfs onrustwekkend.
Dan vanmorgen maar met de rest van het dagprogramma gestart:
- de voormiddag al naar de speelgoedwinkel geweest om nog enkele kerstcadeautjes voor de kleinkinderen te kopen.
- naar het warenhuis voor de inkopen.
- wou deze namiddag in de tuin de vlinderstruik nog snoeien nu het niet meer vriest, maar intussen is het weeral beginnen regenen. Dat zal dan voor een andere keer worden.
Vorige week (of was het al iets langer) zag ik op TV een reportage over de langste loopgracht van de eerste oorlog in ons land en dat die niet in de Westhoek gelegen is, maar ten noorden van Antwerpen.
Vorig jaar half november heb ik nog een wandeling gemaakt daar in de omgeving, nl. in het Mastenbos (Kapellen) en een stuk langs het Antitankkanaal dat loopt van Stabroek tot Oelegem.
Er werd ook vermeld dat er in die omgeving heel veel bunkers staan. Kijk zelf maar:
Vandaag is het een bijzondere dag. Of zelfs nog beter gezegd: een uitzonderlijke dag.
Het is immers de laatste dag van de eeuw met drie gelijke getallen.
Op een dag als vandaag met zulke aparte cijfercombinatie hebben burgemeesters en schepenen het extra druk doordat er dan veel trouwlustigen zijn.
Uit een rondvraag bij de stadhuizen van de grote steden blijkt dat minstens dubbel zoveel mensen elkaar vandaag hun jawoord geven.
In Brugge en Gent zijn er op woensdag normaal geen huwelijken, maar voor zo'n uitzonderlijke datum wordt er een uitzondering gemaakt. In Brugge touwen er vandaag 11 koppels en in Gent 13.
In Antwerpen zijn huwelijken gratis op dinsdag, vrijdag en zaterdag. Maar voor zo'n speciale datum zijn de mensen wel bereid om 124 extra te betalen. Hier 10 trouwers vandaag.
10/11/12 was ook zo'n 'speciale' trouwdag. In Gent was er die dag een koppel dat zelfs vroeg om om 9 uur te kunnen trouwen, zodat de trouwdatum 9/10/11/12 werd.
Het gebeurt niet gauw, maar eigenlijk weet ik vandaag niet wat schrijven. Dan maar iets wat ik nog achter de hand had voor 'noodgevallen' zoals nu: een grapje.
Begrijpen jullie dat nu?
Als een neger in de zon ligt, is hij zwart. Als hij ziek is, is hij zwart. Als hij kwaad is, is hij zwart. Als hij het koud heeft, is hij zwart. Als hij het warm heeft, is hij zwart.
Als een blanke in de zon ligt, wordt hij bruin. Als hij kwaad is, wordt hij rood. Als hij misselijk is, is hij groen. Als hij het koud heeft, is hij blauw. Als hij het benauwd heeft, is hij paars. Als hij dood is, is hij wit en Als zijn lever niet in orde is, dan is hij geel.
We herinneren ons nog zijn uitval in de Kamer aan het adres van de N-VA op de kritiek die deze partij had op het begrotingsakkoord, welk door de premier als een "eerlijk en evenwichtig" werkstuk verdedigd werd:
Wat heeft de N-VA al gerealiseerd? Niks, rien! N-VA heeft de kans gekregen toe te treden tot de federale regering maar heeft die verantwoordelijkheid niet opgenomen., aldus de opgewonden premier.
De partij stelt zich destructief op. Ze ziet overal problemen, maar lost niets op.
waarop N-VA-fractieleider Jan Jambon repliceerde:
Op het vlak van verantwoordelijkheid hebben we van u geen lessen te nemen.
"Wij nemen onze verantwoordelijkheid op gemeentelijk vlak, vanaf januari op provinciaal vlak en al jaren op Vlaams niveau. Wij zullen nooit verantwoordelijkheid nemen om het PS-programma uit te voeren. en er nog aan toevoegde: "Maar dat was in het Frans. Ik daag u uit om hetzelfde in het Nederlands te doen."
De regering deed wat "noodzakelijk en haalbaar" was, aldus de premier. "Noodzakelijk", vanwege de "bedrukte economische situatie". "Haalbaar", gezien de samenstelling van de regering met zes erg verschillende partijen en erg verschillende gevoeligheden in het noorden en het zuiden van het land. "De taak van de regering was meer dan ooit om het evenwicht in onze samenleving te behouden, de belangen van de burgers te verdedigen en de dynamiek van onze economie te stimuleren".
Maar de premier blijft gevoelig voor kritiek op zijn beleid.
Eind voorbije week deed Elio Di Rupo in een interview opnieuw een aanval op de N-VA:
De N-VA, dat is plat populisme. Hun ware bedoeling is het separatisme, al zeggen ze dat nooit met zoveel woorden tegen de kiezer.
Ik was het beu. Ik had er genoeg van om onterecht bekritiseerd te worden door de N-VA. Die zeggen zomaar wat, om het publiek te plezieren.
Woensdag 5 december was het precies een jaar dat de regering Di Rupo in het zadel zit.Door de crisis en alle besparingen was het voor de regering zeker geen gemakkelijk jaar.
Volgens een tussentijds rapport van het burgerinitiatief Rapporteurs.be blijkt dat van de meer dan 300 beloftes die de federale regering bij zijn aantreden maakte, er tot nog toe - 63 werden gerealiseerd - en 9 bijgestuurd, - verkeren er 16 in gevaar - en zijn er 5 gebroken. 134 beloftes zijn nog in behandeling en van 101 beloftes is er tot op heden geen informatie beschikbaar.
Aanvankelijk was ik van plan mijn Weblog gewoon onder mijn echte naam te starten. Maar als ik zo eens naar de andere reeds bestaande keek, viel het mij op dat de meeste ervan met een schuilnaam werken. Vandaar dat ik uiteindelijk beslist heb dat ook maar te doen.
.../raa. is het geworden. R.A.A. is in feite niet zo geheimzinnig als het op het eerste zicht lijkt. Het zijn namelijk de eerste letters van mijn voornamen.
waarin hij eens te meer zijn anti-Vlaamse sympathieën wist te uiten wil ik het nu niet hebben)
Uitspraken 
Geert van Istendael
Elio Di Rupo, Premier: 
, Het einde van de wereld, 
Annemie Turtelboom, Open VLD, bij de voorstelling van het Antwerpse bestuursakkoord:
Staatssecretaris voor Asiel 
Antwerpen zijn huwelijken gratis op dinsdag, vrijdag en zaterdag. Maar voor zo'n speciale datum zijn de mensen wel bereid om 124 extra te betalen. Hier 10 trouwers vandaag.
Premier Elio Di Rupo 
