Ik hoorde op de radio zeggen, dat een kaartlezer naast je in de auto hebben, véél rapper gaat dan het ultra-moderne GPS. Onze nieuwe collega rijd met GPS in de wagen, maar wij doen het nog via het oud systeem...de kaart. We vinden allemaal dat je dan beter de weg weet achteraf. En ik ben dat gewend...ik heb al een paar reisjes gemaakt...meestal via de autobanen en ik moet zeggen...het lukte mij elke keer weer om ter bestemming te geraken.
Anno 1989 (ikke 21 jaar en ettelijke kilootjes lichter )reden ik en mijn ex-man (toen nog vriend) met zijn auto naar Ex-Joegoslavië en ik was de kaartlezer. Wij moesten totin Krk geraken, en mijn ex zijne pa dacht niet dat het ons zou lukken. We reden via Duitsland en Oostenrijk; de Würzenpas, Kransjka Gora, Bled met zijn mooi meer, de Postognagrotten. Toen we richting Reyeka reden, zagen we een veld met tanks en Rony wilde er een foto van hebben, dus deed ik dat. Mijn kodacske liet het afweten, maar enkele bewakers hadden ons bezig gezien en kwamen naar ons. Ik moest mijn toestelletje afgeven en ik wilde dat niet...grote discussie in alle mogelijke talen bijeen. Ik kon hen niet duidelijk maken dat er geen foto was. Rony ging enkele blikjes cola halen die over waren en in de koelbox staken. Die mannen staken dat in hun broekzak, ik mocht mijn toestelletje houden en ze zwaaiden dan zelfs nog We konden Rony zijne pa doen verschieten en laten zien dat het ons gelukt was. Dit is op de camping, waar we 9 dagen bleven. Zijn ouders hadden een zodiac, een rubberboot met motor en daar vaarden we mee naar alle eilandjes, om te zonnen op een privé-strandje, om naar een vogeleiland te varen én om te waterskieën. Rony's broer had dat geleerd van andere Belgen en hij leerde het ons. Ik viel eerst wel 30 keren eerdat ik het onder de knie had Ik heb zelfs in een school kwallen gezwommen, zeg! We verkenden ook het Krk zelf, waar hele mooie en oude stadjes te zien waren. Zijn ouders en broer reden terug naar huis, wij doorkruisten het land. We gingen naar het natuurpark Paclenika, waar we een lange bergwandeling maakten. We kwamen daarna in Sibenik terecht en Skradin, waar we een Duits koppel wilden helpen die autopech hadden. Ze vroegen of we hun auto naar een parking wilden slepen en hen naar een dorpje wilden brengen, waar vrienden van hen een buitenverblijf hadden, een Duitse die met een Joegoslaaf getrouwd was. Wij deden dan, Bratiscovsci noemde het dorpje en we leerden Monica en Bosco kennen, en hun familie. Als dank mochten wij daar 3 dagen verblijven. Wij werden daar beter bediend dan in een hotel, we hadden een eigen kamer, eten en drank in overvloed, veel plezier samen, het kon niet op. En ondertussen bekeken wij de omgeving, zoals de Krka-watervallen. Je gelooft het misschien niet, maar ik ben daar afgesprongen. En ik heb hoogtevrees!!!!! Ik duik wel graag en liefst van een plank of de rand van een zwembad. Ik zag mensen van die waterval springen en ik wilde dat ook doen...tot ik daarboven stond...dan kreeg ik schrik. Ik stond daar nog als laatste en een Joegoslaaf die daar werktte deed teken van "wat gaat ge doen, springen of mijnen tijd verprutsen." Ik wilde mij niet laten kennen...en ik sprong! Dat bovenstuk van mijn badpak hing niet meer op de plek waar het zou moeten zitten...en door te plat op het water terecht te komen, zag ik zo rood als een kreeft... NOOIT meer dus, hé...dat verstaat ge wel, zekers! Bij ons vertrek kregen we nog gesmeerde boterhammen mee en enkele flessen water. Toen ik daar een slok van nam...om mijn pil in te nemen...brandde precies gans mijn keel af...'t bleek zelfgemaakte korte drank te zijn straf dat dat was...amai! Via Trebnje en Prelensje, zijn we naar Augsburg afgezakt. Daar bezochten we vrienden van Rony's ouders, een architect en zijn gezin. Zij hadden ons niet verwacht en moesten gaan werken. We sliepen een nachtje in de auto...dat hadden wij voor de rest van de reis toch al gedaan, en bekeken sanderendaags de stad. Michaël liet ons ook enkele toeristische trekpleisters zien. We hebben toens ongeveer 4500 km gereden. Elke keer dat mijn ex de kaart las, ging het mis! Awel mannen...zeg nu NOG eens dat vrouwen géén kaart kunnen lezen, sé! Dan vertel ik jullie over de reis naar Griekenland...per AUTO en met mij als kaartlezer
Wim en Marnick waren vandaag de koks van dienst. En ze hebben héle lekkere pannekoeken gebakken. Wim leerde Marnick hoe hij die moet omkeren door de pannekoek in de lucht te zwieren. Wim (de grote kok) kon die hoog opsmijten en enkele salto's laten maken, alvorens die op te vangen in de koekenpan. Zelfs met de pan onder zijn één been gestoken, liet hij die pannekoek niet de grond op belanden.
Omdat ik de grootste honger had na het werk, had ik de eer om de eerste pannekoek te mogen verorberen. De kleine kok Marnick at de laatsten. Nu kan hij al buiten spiegeleieren, ook al zelfstandig pannekoeken maken.
Omdat Wim in een hotelschool heeft gezeten en hij het één en ander kent van de job 'kok', kon hij dat aan Marnick leren, die later kok wil worden. Zoals hier, hoe hij borden moet afdienen, hoe die in het hand te houden. Maar Marnick zijn handjes zijn nog te klein Wim zijn jongste broer Dirk is kok van opleiding, maar oefent de job niet meer uit. Wim werkt bij Vlevico (hoort bij Colruyt) als beenhouwer.
Ik heb Michael Scofield gezien vandaag! Je weet wel, die knappe akteur (Wentworth Miller) uit prison break.
Een jonge gast...dezelfde ogen...dezelfde body...ook vol tattoo's...die ik al gans het weekend een spuitje mocht komen geven in zijn buik. Ik wilde eerst vragen "waar zit ik nu, Michael...in de ziekenboeg of in de psychiatrische afdeling?" Aja, met dat plan op zijn lijf wil Michael uit den jail ontsnappen. Maar 'k dierf het niet vragen moest ik daar al meerdere keren gegaan zijn bij die gast, dan zou ik dat wel durven.
Morgen er weer vroeg uit...om 6 uur begint mijn shift. Ik was moe en lag plat en uitgeteld op de zetel, vandenacht niet zo goed geslapen. Dus kruip ik nu onder de veertjes. Misschien tot morgen! Ciao en sleep tide!
Gisteren moest een patiënt vanop mijn toertje onder de scanner. Hij sukkelt al jaren met zijn longen en krijgt extra zuurstof toegediend, dat hij de ganse dag moet hebben. De dokter waar hij jaarlijks op groot onderzoek moet, zag iets aan zijn RX-foto's en vroeg of hij het zag zitten om eens onder de scanner te gaan. Gérard en zijn vrouw waren natuurlijk érg ongerust, maar ze moesten zich geen zorgen maken, zei de dokter. Hij's 81 jaar en het is voor hem niet zo simpel om zich buitenshuis te verplaatsen, met zijn mobiel zuurstofapparaatje. Zij dus vrijdag naar het AZ-Waasland (de vroegere stadskliniek) en daar kregen ze te horen dat de scanner kapot was. Maar de technieker was onderweg, dus bleven ze wat wachten. Nu bleek dat de technieker vastzat in een file van 50 km lang, er was een accident gebeurd. Nu moet hij op een andere dag nog eens terug, zeg! Is dat geen pech hebben. Ondanks alle misérie, kan deze lieve man toch nog lachen terwijl ik hem onder de douche was. "Ik ben mijne kluts kwijt!", zei hij. Dan keek hij naar omlaag "anee, hij hangt er nog." En ook één van mijn postjes (ik heb er 3) waar ik altijd een tasje koffie drink...dauwe egberts of van een ander merk...maakt me niets uit.
2 buitenaardse wezens landen op aarde. Ze parkeren hun voertuig vlakbij een naftstation en samen gaan ze op verkenning uit, op zoek naar aardlingen. Bij het naftstation spreekt de voorste een pomp aan. Hij zegt: "Breng me naar jullie leider!" De pomp zwijgt. Hij vraagt het nogmaals en de pomp geeft weer geen krimp. Het wezen pakt vervolgens zijn wapen en richt het op de pomp. Hij roept: "BRENG ME NAAR JULLIE LEIDER OF IK SCHIET JE NEER!" de pomp reageert nog altijd niet. Het achterste wezen tikt de voorste aan en zegt: "Baas, dat lijkt me niet verstandig." "Stil!", onderbreekt de ander hem en roept vervolgens tegen de pomp "NU...OF ANDERS...!" Als de pomp nog niet reageert, haalt hij de trekker over.
Een enorme explosie is het gevolg. Alles binnen een straal van 100 meter rondom het naftstation is compleet van de aardbodem verdwenen. De 2 wezens zijn door de explosie weggeslingerd en krabbelen geradbraakt overeind. Dan zegt de andere: "Zie je wel baas, ik had zo het idee dat je niet moet spotten met iemand die zijne lul eerst 2 keer om zijn middel slingert en dan in zijn linkeroor stopt.
Koffie daarentegen, is dan weer wél goed voor de gezondheid, naar het schijnt.
Man belt naar vrouw: "Schat, ik kruip straks onder de lakens op mijn secretaresse om eens te zweten, ik bel je straks."
Na een lekker tasje Dauwe Egbertskoffie (enkel bij dat merk, natuurlijk, hé!) Man: "Slok...euh...schat, ik ben hevig aan't zweten, ik kruip terug onder de lakens, kun jij mijn secretaresse bellen?"
Gehoord bij een patiënte, die naar een Duitse TV-post aan't kijken was...
Wist je...dat het eten van vitamine-E niet goed is tijdens de zwangerschap? Het zit onder andere in vis, volkoren producten, noten, enz... Het zou volgens een Amerikaanse studie de oorzaak kunnen zijn dat je kind geboren wordt met astma. Wist je...dat tweelingen (de vrouwelijke toch) rapper in de menopauze komen dan andere vrouwen?
Hebben jullie gisterenavond naar koppen gekeken? Nee? Net gemist? Geen nood! Je kan het gaan bekijken op het blog van Franske http://blog.seniorennet.be/foxy1950/
Waarom zou je moeten gaan kijken? Omdat het over weblogs ging. Een blog waar je de dame in kwestie haar bevalling (onder andere) kan gaan bekijken (dat gaat me wel iets te ver, maar da's haar probleem), een winstgevende blog opgericht door enkele zatte vrienden, waar mensen 'erdoor worden gesleurd' en JENTHE van het gelijknamig blog, waar lekkere recepten te vinden zijn. Een echte aanrader! Je ziet Jenthe op de foto, de eerste van links, een sympathieke dame. Naast haar zit Rita, het lieve vrouwtje van Johan en daarnaast Evieke, te Aartrijke. Ik vond het zeker de moeite waard en ze heeft dat héél goed gedaan.
Oef...den PC is weer vrij...met die tieners hier in huis die zelf nog gene PC hebben is dat delen geblazen. Ik heb mij ondertussen een lekker ontspannen badje genomen. Ik heb den dienen met zijn GSM uit dat bad gesmeten en er zelf ingekropen Mijne schat nam een fotootje...'t is in zwart-wit, da's eens iets anders, hé! Hihi
Ik ben gisterenavond op Giovanni's school geweest. Hij had gezegd dat ik daar om 18u30 verwacht werd. Ik kreeg rond 17u40 een sms-je van hem met de melding dat het uur veranderd was...naar 18u. Dus ik rap den auto in en naar Beveren naar 't GTI. Zoals jullie weten, had Giovanni 7 buizen op zijn rapport...het record van de klas, zo bleek. Het gemiddelde was 3.
Hij zal zich moeten herpakken, of anders wordt hij in januari aangesproken en gaan ze bekijken naar welke richting hij het beste gaat. Ze weten op school niet goed of hij niet KAN volgen of niet WIL volgen. Ik weet dat dat het laatste is...hij heeft nog NOOIT zo'n slecht rapport gehad. Ik sprak hem erover aan toen ik thuis kwam en we hebben zijn agenda nagekeken om een planning op te stellen. Er kleefde een papier in zijn agenda met een schema... da's ongewoon, want die schema's staan op grote bladen in zijn agenda. En ik ken de trucken van de foor... dus moeten ze mij niks wijsmaken. Ik had zijn agenda voor de vakantie nagekeken tot en met de woensdag en hij had ondertussen een nota gekregen. Daar had hij mijn paraf bij gezet en dan dat papier over gekleefd. Ik deed mijne pa zijn handtekening al na sinds het lager, dat staat op 1 van mijn rapporten, die ik trouwens nog heb. En ik heb ook ooit een serieus grote nota gecamoufleerd... ...ik hou dat dus goed in de gaten. Enfin, ik heb mij niet kwaad gemaakt...we hebben afspraken gemaakt...méér controle vanaf nu en we gaan er samen aan werken, zodat hij in de richting kan blijven waar hij nu zit. En met de examen in het vooruitzicht...véél werk voor de boeg...amai!
Ik wil jullie allemaal al een fijne week toewensen. Ja, ik ben er vroeg mee, ik weet het, maar ik moet vanaf morgen weer gaan werken. Ik ben VIJF dagen na mekaar thuis geweest en ik zou dat direct gewoon kunnen worden sé, amai! Maar tja, droom verder Sandra...morgen weer naar the real world...the work! Ik heb me gisterenavond wat laten gaan...een beetje TE lang als nachtvlindertje rond gevlogen en nu is mijn pijpje uit. Ik ga dus al mijn bedje in, zoals een braaf meiske. Want...ik heb een EXTRA LANGE werkweek voor de boeg... niet ene van 7 dagen, maar ene van ACHT...en als ik pech heb, dan kunnen het er zelfs NEGEN worden!
Het is een rustig weekend en ik kom efkes goeiendag zeggen. Wim is gaan werken en sliep wat als hij terug thuis was. We zijn met ons tweetjes naar make geweest, de boys zijn naar hun papa. Ik heb mij wat rokjes en een schoon bloesje gekocht en modeshow gespeeld voor Wim. Daarna deden wij...rustig...hihi...! We hebben onze gebuur zijn duvels gegeven. Deze pint en flesje Duvel, had ik al bij een bakker gekocht. 't Is in chocolat en 't ziet er lekker uit, hé? Het is een cadeau van ons voor het zand en beton dat op zijn kosten op onze grond ligt. Hij had gezegd dat we er eens een Duvel op gingen drinken...
Oesje, deze kan je niet drinken! Ik ben er dan maar enkele gaan bijkopen vandaag.
En die moeten we één der dagen mee helpen leegmaken... zal wel lukken, zeker Ze hebben hun slaapkamer geverfd en hij zei "We hebben nog veel werk, vooral in de tuin, maar we hebben dan toch al een beetje een tuin." Ik antwoordde: "Wij ook!" Dan deed hij de deur dicht en zei hij dat wij 'zotten' zijn. Maar alléé, waar haalt hij dat toch?????? Wij gaan nu een paar filmpjes bekijken, tot morgen en geniet van het weekend...doen wij ook! Ciao!
Mijn tante Ingrid vertelde mij, dat zij naar panorama (geloof ik) had gekeken en een reportage zag van een 7-maand-zwangere journaliste die under cover ging naar Duitsland. Zij ging naar een bepaald ziekenhuis om zogezegt een abortus te laten plegen...en dat kon! Ik zag gisteren een soortgelijke reportage van koppen, en deze keer ging een 7-maand-zwangere journaliste naar een bepaald ziekenhuis in Spanje. De bevalling wordt ingeleidt, nadat de baby een gif krijgt ingespoten. Ik vind dat erg, zoiets. Abortus...daar ben ik helemaal niet tegen...ik zou het gewoon zelf niet kunnen laten doen. Ik heb 2 kinderen en tussen hen had ik een miskraam, ik was 13 weken ver in de zwangerschap...en ik denk daar nog dikwijls aan, dat was een ramp toen in die tijd. Ik weet wel dat veel vrouwen geen andere keuze hebben en in een kleurloze situatie zitten, waar ze geen andere uitweg meer zien. Maar in een zwangerschap van 7 maanden?????? In Nederland kan je tot je 22 weken nog terecht, in België tot je 12 weken zwangerschap, en dan is de baby ook al volgroeid. Maar in Spanje kun je daarna nog terecht, voor 4000 à 4600 euro. Ik vraag mij dan wel af...is dat dan nog om humane redenen, om die vrouwen te helpen? Of gaat het hier al om het grof geld...big money!
Ik heb nu 2 dagen verlof gehad. Op 1 november waren we thuis, maar dan heb ik niet veel uitgespookt...een luie rustdag! Donderdag ben ik met make, Marnick en mijn tante Ingrid eerst naar de markt gegaan. Giovanni was make's vriend Roger weer gaan helpen en Wim ging na zijn werk gaan helpen bij zijn collega Luc. Dat begon te regenen dat het goot toen we op de markt liepen, niet te doen. We zijn dan naar het Waaslands shoppingcentrum geweest en daar was het heerlijk warm en droog. Er was nergens plek, dus eerst wat rondgelopen. Dan hebben we een afslankslaatje gegeten en daarna, na weer te hebben geshopt, een dessertje. Een ex-collega van ons make heeft er een zaak waar je iets kunt drinken en eten, Caro noemt het, naar haar jongste dochter Caroline. Het eten is er zalig! Een duur dagje gisteren, 't is wel véle goedkoper als ik ga werken ...amai!
In de auto op een parking aan de markt
In het shoppingcentrum van St-Niklaas
Vandaag ben ik make terug gaan halen, ze wilde mij helpen kuisen, mijn ruiten doen. En we zijn om een vriendin van haar gegaan Joke, die naast mij woonde, naast ons vorig huis. Zij was hier nog niet geweest, dat werd dus hoogtijd. Joke is erg ziek, zij heeft kanker en heeft het erg moeilijk. Joke was ook een ex-collega van mijn make. En ik ben een foto vergeten nemen, verdoeme toch! Wim is pas een uurtje geleden thuisgekomen, hij's terug bij Luc gaan helpen, die buiten zijn werk ook een boerderij heeft. We hebben het dus al serieus druk gehad, hé! Ik heb vrij weekend, maar Wim moet een halve dag gaan werken morgen. Hij ligt nu op de zetel te slapen...hij's doodop!
Vandaag ben ik gestopt om enkele dieren de straat over te laten steken. Nee, geen hond...maar een kip en haar kuiken. Nee, da's geen grap! Ze stonden al temidden van de baan. Ik ben verantwoord gestopt, goed kijkend naar een eventuele achterligger. Ik zag de kip naar de andere kant kijken. Ik dacht "Tiens, die steekt niet zomaar over als een kieken zonder kop. Ze wil haar jong beschermen, zoals een goede moeder hoort te doen en is zeer voorzichtig." Het was alsof de kip dacht "Alléé, waar is die zebra als je hem nodig hebt, hij ligt nergens, we zullen onze plan moeten trekken vandaag." Eens goed naar mijn auto gekeken. "Dat machien stopt, helemaal voor ons, amai zeg!" En dan trippelden ze op hun gemak de straat over. Raar zicht, zenne! Maar ik rem ALTIJD voor dieren...in de mate van het mogelijke toch, binnen de perken van ieders veiligheid.
En een geluk voor die kip dat ze niet zo'n rooster op haar weg vondt, zoals deze arme eend.
Mijn schoonzus is met haar 2 boys komen spoken. Dit zijn Tibo en Robbe, de zoontjes van mijn broer... zien ze er niet spooky uit?
"Uw snoep of uw leven of uw broek afgeven!" zeiden ze in koor.
Giovanni en Marnick wilden hun snoep eerst niet afgeven. Met hun broeken waren Robbe en Tibo niet blij. Zij werden boos en grepen hun neven bij de keel.
Wij konden nog op tijd ingrijpen! Haha, plezante foto's, hé?
Boe...boe...boe wij komen naar jullie toe om jullie snoep te komen halen zonder ervoor te betalen Wij zijn niet tevreden met onozelheden. Geef ons het beste snoepgoed of jullie slapen vannacht niet goed dan komen wij elke nacht naar jullie toe! boe...boe...boe!!!!!! (Mijn gedicht)
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje
)reden ik en mijn ex-man (toen nog vriend) met zijn auto naar Ex-Joegoslavië en ik was de kaartlezer.
...ik hou dat dus goed in de gaten.
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
