Foto
Foto
Foto
Inhoud blog
  • BOEK: Duitse begraafplaats Menen Wald
  • Vreemdelingen in de Westhoek tijdens de grote oorlog
  • SLAG AAN DE EDEMOLEN te NAZARETH
  • Dodengang, de laatste overlevenden van de Grote oorlog
  • Verhalen van Daniel R. Shine
  • Verhalen van Daniel R. Shine 2
  • Verhalen van Daniel R. Shine 3
  • Privé monument voor Gunner Albert Edwin Wheeler
  • Paarden en muildieren uit de Groote Oorlog, Militaire Kapel Brugge
  • Paarden en muildieren uit de Groote Oorlog, Militaire Kapel Brugge 2
  • UITSTAP: 'België bezet 1940-1944' sfeerbeelden
  • ANZAC Day 25 april 2012 ZONNEBEKE
  • Uitstap 'De Slag bij Loos' sfeerbeelden
  • Gedenkplaat voor LT Lee Scott MC Polygon Wood
  • LT Lee Scott
  • The Lady of Loos
  • De Slag bij Loos
  • De Slag bij Loos (25 september - 19 oktober 1915)
  • GOTT MIT UNS Tijdelijke tentoonstelling in het IJzertorenmuseum
  • Restauratiewerken in Bayernwald
  • Wandelen langs the Menin Road
  • Wandelen langs the Menin Road 2
  • Restauratie Calvarieberg Diksmuide
  • Wandeling: 'Polygone Wood'
  • Lichamen van Duitse militairen gevonden, 94 jaar na dat ze werden gedood !
  • Lichamen van Duitse militairen gevonden, 94 jaar na dat ze werden gedood!2
  • Historiek van het Geheim leger GL- AS 40-45
  • Memorial voor de verdwenen US begraafplaats te Foy
  • Het bloedbad van Oradour-sur-Glane
  • Het bloedbad van Oradour-sur-Glane 2
  • TARIEF BORDEEL 1915- Tarif de bordel en 1915‏
  • Bastogne Barracks Hoofdkwartier Gen. McAuliffe
  • Bastogne Barracks -Gulf War- Golf oorlog
  • 34th BASTOGNE DECEMBER HISTORIC WALK 1
  • 34th BASTOGNE DECEMBER HISTORIC WALK 2
  • 34th BASTOGNE DECEMBER HISTORIC WALK 3
  • Allerlei beknopte Info WOI &WOII
  • Sfeerbeelden van de Last Post van 10-11-2011 in Ieper
  • Patrouilleurs aan het IJzerfront. De helden van het niemandsland
  • Informatiebord Private FG Dancox VC te Poelkapelle
  • 't Hooghe 14-18
  • MENIN ROAD MUSEUM ZILLEBEKE
  • DE SOLDATEN VAN DE AMERIKAANSE MILITAIRE BEGRAAFPLAATS FLANDERS FIELD
  • Remember Private Jarvis Fuller (7th Bn Australian Inf) Info van dhr Johan Durnez
  • THE HOME OF THE UNDERGROUND WAR , de rust post voor de fronttoerist, Polygonebos
  • Een late krans voor Guynemer (studie 120 blz)
  • De Britse Mark IV tank, de D29 Damon II , van Poelkapelle
  • Tentoonstelling: Congo aan den Yser , in het Memorial Museum Passchendaele 1917
  • Fietsen van Diksmuide naar Ieper
  • Joe MANN monument aan de Boslaan-zuid in Best (NL)
  • Gevallen voor het Vaderland- Pro Patria
  • Museum Bevrijdende Vleugels
  • Foto's museum Bevrijdende Vleugels
  • Erekoepel Nationaal Bevrijdingsmuseum Groesbeek NL
  • Nationaal Bevrijdingsmuseum 1944-1945
  • Monument Generaal Gavin Groesbeek
  • De gevechten in de regio van Saint Mihiel 14-18
  • Kaarten regio St Michiel
  • Beierse troepen bij de gevechten in en bij de sector van Saint Mihiel
  • Foto's regio St Michiel
  • Foto's van het fort van Troyon
  • Fort de Troyon als sperfort in september 1914
  • FORT TROYON HEDEN
  • De strijd om de saillant van Saint-Mihiel (1915-1918)
  • Snipers WWI
  • Australiërs aan het Westelijk Front 1916–1918 AIF
  • De slagvelden waar Australiërs vochten AIF
  • AIF foto 2
  • AIF foto's
  • TRIBUTE TO Major Richard 'Dick' Winters
  • Blitzkrieg, Mei 1940
  • VERDUN
  • Feldgrau in de Argonne1914-1918 Heel interessant boek!
  • De eerste uren van de bevrijding van Vichte in oktober 1918; door Jef Bogaert
  • Britse oorlogsbegraafplaats Harlebeke New British Cemetry.
  • Remembring Private Rufus Rigney 48BN Australian Infantry
  • Aboriginalvlaggen
  • De replica van het vliegtuig waarmee Guynemer zijn eerste overwinning behaalde
  • The Western Front Association - België
  • Het dragen van de poppy (klaproos).
  • A Tribute to "Piper" Bill Millin
  • Duitsland betaalt laatste oorlogsschuld
  • Filmpjes WO I
  • Britse militaire begraafplaatsen
  • Headstones
  • Kenmerken van een Britse begraafplaats:
  • Kenmerken van een Britse begraafplaats foto
  • Poelcappelle British Cemetery
  • Jongste frontsoldaat (14) JOHN CONDON
  • Poelcappelle British Cemetery foto1
  • Poelcappelle British Cemetery foto2
  • Poelcappelle 1914 -1919
  • In Flanders Fields
  • Opening tentoonstelling NOUS IRONS EN FLANDRE
  • DE IJZERTOREN Diksmuide
  • Foto's IJzertoren Diksmuide 1
  • Foto's IJzertoren Diksmuide 2
  • Foto Tankmonument te Poelkapelle
  • Rantsoenering Tweede Wereldoorlog
  • Rantsoenering WO2 (verolg)
  • Rantsoenering WO2 (verolg)
  • Rantsoenering WO2 (verolg)
  • Rantsoenering WO2 (verolg)
  • Rantsoenering WO2 (verolg)
  • Rantsoenering WO2 (verolg)
  • Duidt je stad of gemeente aan .....
  • Belgisch front 14-18
  • Sfeerbeelden 14-18
  • Standbeeld van de Belgische koning Albert I te Vichy
  • FOR FREEDOM MUSEUM Knokke
  • AIRBORNE MUSEUM OOSTERBEEK(NL)
  • DE AIRBORNE WANDELTOCHT TE OOSTERBEEK
  • INHULDIGING TANK MEMORIAL
  • Belangrijke Duitse stellingen uit 1915 - 1917 ontdekt in Zonnebeke.
  • Herdenkingen voor de Brigade Piron in Frankrijk
  • De modder van de Westhoek
  • Dakota C-47A Merville
  • DE BRIGADE PIRON KREEG HUN VERDIENDE PLAATS !
  • foto's Zillebeke 14-18
  • foto's Dadizele 14-18
  • foto's Woumen 14-18
  • Bastogne Historic Walk
  • Bastogne Historic Walk 2
  • Graf van Prins Murat achterneef van Napoleon I
  • Monument gesneuvelden en oorlogsslachtoffers van Marke
  • Ehrenfriedhof N°179 Marcke-lez-Courtrai Marke
  • De Wellington steengroeve te Arras (Frankrijk)
  • De bevrijding van de regio Beverlo - Leopoldsburg
  • Britse -Canadese en Australische postkaarten en posters WOI
  • Enkele Britse sfeerbeelden uit de Eerste Wereldoorlog
  • BIBLIOGRAFIE HALEN 1914
  • DUITSE VERLIEZEN IN HALEN 1914
  • BELGISCHE VERLIEZEN IN HALEN 1914
  • KAART VAN HET GEVECHT BIJ HALEN 1914
  • CHRONOLOGISCH OVERZICHT VAN HET GEVECHT TE HALEN 1914
  • SLAG VAN HALEN 12 AUGUSTUS 1914
  • Musketier PETER KOLLWITZ
  • Graf van Dr Chastang en enkele Esense burgers 1914
  • Herinneringsmonument voor de franse Marine Fuseliers
  • De laatste Franse Poilu en de laatste Duitse soldaat uit 14 - 18 zijn overleden
  • Niet Polen maar Belgen bevrijdden het Nederlandse Oost-Groningen
  • THE LAST ANZAC
  • Pro Gloria Duitse postkaarten 14-18
  • Doodsbericht van België
  • Oorlogsdagboek S.O.E agent Marcel Becquaert (deel1)
  • Oorlogsdagboek S.O.E agent Marcel Becquaert (deel2)
  • Oorlogsdagboek S.O.E agent Marcel Becquaert (deel3)
  • Oorlogsdagboek S.O.E agent Marcel Becquaert Foto's
  • Oorlogsdagboek S.O.E agent Marcel Becquaert (deel4)
  • Oorlogsdagboek S.O.E agent Marcel Becquaert (deel5)
  • Oorlogsdagboek S.O.E agent Marcel Becquaert (deel6)
  • Oorlogsdagboek S.O.E agent Marcel Becquaert Foto's 2
  • Een vergeten monument 2
  • Een vergeten monument!
  • De Franse begraafplaats St.Charles-de-Potyze
  • Foto's van Franse begraafplaats St.Charles-de-Potyze 2
  • Foto's van de Franse begraafplaats te Zonnebeke
  • Foto uit 1914
  • Enkele Duitse foto's en postkaarten uit de Eerst e Wereldoorlog
  • Ook zij vielen voor hun vaderland (1)
  • Gecamoufleerd Duits Kanon 1914
  • Foto's van de Franse begraafplaats te Koksijde
  • Franse begraafplaats Koksijde
  • Monument 4de Lansiers-Halen
  • Het ontstaan van de Zwarte Duivels
  • Zwarte Duivels
  • Monument Zwarte Duivels - Halen
  • Foto's Halen
  • DE SLAG DER ZILVEREN HELMEN
  • Wandeling over het vroegere slagveld van Halen
  • De FallschirmjÃger
  • Franse almoezenier aan het front
  • Een getuigenis mei 1940
    Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • 't front Verdun
  • 't Front gesneuvelden van Marke
  • 't Front 1940
  • Belgische Militaire Begraafplaats Oeren
  • Duitse bezetting 14-18 flanderland
  • Welkom bij Poelcapelle Area 1914-1918
  • De Groote Oorlog
  • WORLD WAR ONE MUSIC & SONGS
  • Max Deauville
    Foto
    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Foto
    Foto
    Zoeken in blog

    Dropbox

    Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.

    Archief
  • Alle berichten
    Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • WFA België
  • Belgian Fronts
  • BELGIAN COMMANDO MUSEUM FLAWINNE
  • WO1 in de Westhoek
  • De Duitse Enigma Codeermachine
  • First World War
  • Somme
    Mijn favorieten
  • 't Front Pro Patria
  • FILMS
  • Wesp333
  • Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Blog als favoriet !
    Foto
    PRO PATRIA
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    http://www.pegasusarchive.org/
    Foto
    AUSCHWITZ
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Archief
  • Alle berichten
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Zoeken in blog

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Hoofdpunten blog tfrontverdun
  • Tekeningen en foto ivm Verdun
  • Op bezoek in het spookhuis van de Eerste Wereldoorlog
  • Cahier de guerre 1914-1918 de Constant Vincent
  • 700.000 doden
  • Bronvermelding: Literatuur over de Slag bij Verdun
    Foto
    Hoofdpunten blog tfront1940
  • Cabour 1940
  • korporaal Emile Cady
  • Monument 1940 -Bastogne-Cpl Cady
  • Bronvermelding, links
  • De Duitse Pantserdivisies te Vroenhoven
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • Sint Juliaan
  • Blindganger
  • Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Blog als favoriet !
    Foto
    Foto

    Verzamelen van
    militaire insignes

    http://blog.seniorennet.be/military/
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Dropbox

    Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Dropbox

    Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Blog als favoriet !
    Zoeken in blog

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Blog als favoriet !
    Een interessant adres?
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Blog als favoriet !
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    forum

    Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum

    Dropbox

    Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    oompie_rob
    blog.seniorennet.be/oompie_
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    biekevanghent
    blog.seniorennet.be/biekeva
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    stiffpersonsyndroom
    blog.seniorennet.be/stiffpe
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    fernanda1951
    blog.seniorennet.be/fernand
    Blog als favoriet !
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Een interessant adres?
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    mam
    blog.seniorennet.be/mam
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    lovenich
    blog.seniorennet.be/lovenic
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    anders_bekeken
    blog.seniorennet.be/anders_
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    galliano1995
    blog.seniorennet.be/gallian
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    clogie
    blog.seniorennet.be/clogie
    Hoofdpunten blog Tfront1940
  • Cabour 1940
  • korporaal Emile Cady
  • Monument 1940 -Bastogne-Cpl Cady
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Blog als favoriet !
    Zoeken in blog

    Blog als favoriet !
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Blog als favoriet !
    Een interessant adres?
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Hoofdpunten blog tfrontgeheimleger
  • Secteur IV : Ours (setor IV)
  • Bauduin Julien VANASSCHE uit Menen . 1ste Compagnie Zone III – Groep Macareux (Lauwe)
  • MENEN ZONE III Historiek
  • Maquis Frankrijk
  • La resistance - het verzet in Frankrijk
    Foto
    Blog als favoriet !
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Categorieën
    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Blog als favoriet !
    Zoeken in blog

    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    't FRONT
    1914-1918 & 1939-1945
    EERSTE & TWEEDE WERELDOORLOG
    13-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lichamen van Duitse militairen gevonden, 94 jaar na dat ze werden gedood !

    Lichamen van Duitse militairen gevonden, 94 jaar na dat ze werden gedood in een tunnel. De Duitsers waren mannen van de 6e  Compagnie van het 94e  Reserve Infanterie Regiment. De tunnel was +- 100m lang en zat zo’n 5meter diep en werd ontdekt nabij het  Franse stadje Carspach in Elzas. In de tunnel konden 500 man schuilen. De schuilplaats op 18 maart 1918 door de Fransen vernietigt.

    Mail Online Last updated at 6:37 PM on 10th February 2012
    The 'Pompeii' of the Western Front: Archaeologists find the bodies of 21 tragic World War One German soldiers in perfectly preserved trenches where they were buried alive by an Allied shell

    • Men were killed when a huge Allied shell exploded above the tunnel in eastern France in 1918, causing it to cave in
    • Engineers find trench network 18ft beneath the surface near town of Carspach while excavating for a new road
    • Scene likened to Pompeii after skeletal remains found in same positions the men had been in at the time of the collapse         
      By Graham Smith

    The bodies of 21 German soldiers entombed in a perfectly preserved World War One shelter have been discovered 94 years after they were killed. The men were part of a larger group of 34 who were buried alive when a huge Allied shell exploded above the tunnel in 1918, causing it to cave in. Thirteen bodies were recovered from the underground shelter, but the remaining men had to be left under a mountain of mud as it was too dangerous to retrieve them. Nearly a century later, French archaeologists stumbled upon the mass grave on the former Western Front in eastern France during excavation work for a road building project. Many of the skeletal remains were found in the same positions the men had been in at the time of the collapse, prompting experts to liken the scene to Pompeii. A number of the soldiers were discovered sitting upright on a bench, one was lying in his bed and another was in the foetal position having been thrown down a flight of stairs. As well as the bodies, poignant personal effects such as boots, helmets, weapons, wine bottles, spectacles, wallets, pipes, cigarette cases and pocket books were also found. Even the skeleton of a goat was found, assumed to be a source of fresh milk for the soldiers. Archaeologists believe the items have been so well-preserved because hardly any air, water or lights had penetrated the trench. The 300ft-long tunnel was located 18ft beneath the surface near the small town of Carspach in the Alsace region of France. Michael Landolt, the archaeologist leading the dig, said: 'It's a bit like Pompeii. Everything collapsed in seconds and is just the way it was at the time. 'Here, as in Pompeii, we found the bodies as they were at the moment of their death. Some of the men were found in sitting positions on a bench, others lying down. One was projected down a flight of wooden stairs and was found in a foetal position. 'The collapsed shelter was filled with soil. The items were very well-preserved because of the absence of air and light and water.'Metal objects were rusty, wood was in good condition and we found some pages of newspapers that were still readable. Leather was in good condition as well, still supple. 'The items will be taken to a laboratory, cleaned and examined. Archaeologists also uncovered the wooden sides, floors and stairways of the shelter. The dead soldiers were part of the 6th Company, 94th Reserve Infantry Regiment. Their names are all known - they include Musketeer Martin Heidrich, 20, Private Harry Bierkamp, 22, and Lieutenant August Hutten, 37, whose names are inscribed on a memorial in the nearby German war cemetery of Illfurth. The bodies have been handed over to the German War Graves Commission but unless relatives can be found and they request the remains to be repatriated, it is planned that the men will be buried at Illfurth. The underground tunnel was big enough to shelter 500 men and had 16 exits. It would have been equipped with heating, telephone connections, electricity, beds and a pipe to pump out water. The French attacked the shelter on March 18, 1918 with aerial mines that penetrated the ground and blasted in the side wall of the shelter in two points.

    Read more: http://www.dailymail.co.uk/news/article-2099187/Bodies-21-German-soldiers-buried-alive-WW1-trench-perfectly-preserved-94-years-later.html#ixzz1mFd6Ynu5

     

     















    13-02-2012 om 11:33 geschreven door DP


    12-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lichamen van Duitse militairen gevonden, 94 jaar na dat ze werden gedood!2

    Lichamen van Duitse militairen gevonden, 94 jaar na dat ze werden gedood!









    12-02-2012 om 00:00 geschreven door DP


    30-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Historiek van het Geheim leger GL- AS 40-45

    Bekijk de historiek van het Geheim leger  GL- AS  40-45 op mijn blog:   http://blog.seniorennet.be/tfrontgeheimleger/





    30-01-2012 om 15:07 geschreven door DP


    29-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Memorial voor de verdwenen US begraafplaats te Foy

    Memorial voor de verdwenen US begraafplaats te Foy.

    Het monument bevind zich recht voor de Duitse befraafplaats van Recogne.

    Het herinnert er ons aan dat hier een grote Amerikaanse begraafplaats was met graven van slachtoffers van de Ardennen slag. De 2701 graven werden overgebracht naar andere begraafplaatsen of overgebracht naar de U.S.A.

     

     

    Memorial Former American Cemetery Foy

    The monument is right across the German cemetery from Recogne.
    It commemorates the fact that there was a large American Cemetery over here, with graves of casualties of the Battle of the Bulge. The 2701 graves on this cemetery were replaced to other cemeteries or to the U.S.A.

    Opschrift van het monument:
    The memorial contains the following appealing inscription:


    We have only died in vain if you believe so;
    You have to decide the wisdom of our choice,
    By the World which you shall build upon headstones,
    And the everlasting truth, which have your voice.

    Though dead, we are no heroes yet, nor can be,
    ‘til the living by their lives which are the tools.
    Carve us the epitaph of wise men,
    And give us not the epitaph of fools.







    29-01-2012 om 19:59 geschreven door DP


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het bloedbad van Oradour-sur-Glane

    Oradour-sur-Glane is een gemeente en plaats in Frankrijk. Het dorp werd in 1944 verwoest in het bloedbad van Oradour-sur-Glane. Na de oorlog werd het dorp nabij de ruïnes herbouwd.

    Oradour-sur-Glane was een dorpje zoals zovele in Frankrijk. Onbezorgd en idyllisch trok de oorlog aan het dorp voorbij. Af en toe kwam er wel eens een verdwaalde Duitser uit Limoges, zo'n 15 kilometer ten noordoosten van Oradour in het dorpje langs. Ondanks dat het een klein dorp was, had het drie schooltjes, een kleuterschool en een jongens- en meisjesschool. Tegen het einde van 1940 was het nodig een extra schooltje op te richten voor de vluchtelingen uit Moselle (Moezelstreek) die uit hun huizen waren gejaagd door de Duitsers. Een paar keer per dag liep er een tram naar Limoges en haalde en bracht het werkvolk en dagjesmensen. De laatste zondag van augustus was de jaarlijkse feestdag in Oradour waarbij de jeugd in draaimolens zat en de ouderen hun wijn dronken.

    Het bloedbad van Oradour-sur-Glane vond plaats op de 10e  juni van 1944. Dat inferno vond plaats in de Franse gemeente Oradour-sur-Glane. Het dorp werd die dag door het eerste regiment 'Der Führer' van de 2e  SS-Panzer-Division Das Reich bezet en werd dan finaal vernietigd. Bij deze verschrikking werden 642 mensen vermoord. Slechts zes personen overleefden de moordpartij.

    De legereenheid stond onder commando van A, majoor Diekmann, kapitein Kahn en luitenant Heinz Barth.  Er zouden  ook  militairen uit Elzas deel hebben uitgemaakt van deze divisie. Deze Frans sprekende militairen zouden gedwongen geweest zijn om deel uit te maken van Lammerdings elitetroepen. (Fransen uit de Elzas die tijdens de Duitse bezetting na de annexatie in het Duitse Rijk vanaf 1942 onder dwang ingelijfd waren bij de Wehrmacht of de SS)

    Hypothesen over de aanleiding; over de reden van de overval op Oradour bestaan slechts vermoedens!

    -Er kan een relatie gelegd worden naar D-day.

    -Als andere aanleiding wordt de actie genoemd van het Franse verzet op 8 juni 1944. Toen werd in Saint-Junien, een plaatsje nabij Oradour, een spoorbrug opgeblazen.  Hierbij werden twee Duitse militairen gedood, waaronder een zekere Kämpfe, die een persoonlijk vriend was van majoor Diekmann, onder wiens bevel het regiment stond dat de massamoord in Oradour pleegde. MAAR dat verhaal klopt niet met het werkelijke verhaal van SS-Sturmbahnführer Helmut Kämpfe! Het was juni 1944, de dag na D-Day. SS-Sturmbahnführer (Majoor) Helmut Kämpfe was onderweg naar zijn divisie in de Franse regio Limousin. Hij had het bevel gekregen om de divisie te mobiliseren en naar Normandië te gaan om daar de geallieerden terug te slaan. Plotseling dook er een groep Franse verzetsstrijders op, en na een kort vuurgevecht werd de majoor gevangen genomen. De volgende dag werd Kämpfe in Oradour-sur-Vayres door het verzet geëxecuteerd. Kämpfe had de hoogste rang van alle Duitsers die het verzet tot dan in handen had gekregen. Zijn terechtstelling moest een voorbeeld stellen tot wat zij in staat waren. De wraak van de Duitsers bleef echter niet lang uit…  Zodra het duidelijk werd dat Kämpfe gekidnapt was door het verzet, zonden de Duitse bezetters troepen uit om hem te vinden. Hieronder was ook het 1ste  bataljon van de 4de  regiment SS Panzergrenadiers onder het commando van Adolf Diekmann, een persoonlijke vriend van Kämpfe. Op 10 juni vernam Diekmann, van twee leden van de Franse geheime politie het nieuws over Kämpfe’s executie. Hij plande een wraakactie. Zijn troepen werden verzameld, en de colonne trok naar Oradour-sur-Glane (door een misverstand verwisseld met Oradour-sur-Vayres, waar de executie plaats vond).

    -Een andere hypothese: Het zou een represaillemaatregel geweest zijn, waarbij de keuze op Oradour viel omdat dit dorp tevens een opvangplaats was geworden voor vluchtelingen uit de Moezelstreek sinds eind 1940. Deze vreemdelingen hadden in Oradour een thuis gevonden en maakten inmiddels deel uit van het dorp: voor hen en met hen werden scholen gesticht en er werd een speciale leraar (ene Gougeon) aangetrokken uit de Moezelstreek.

    De reden voor de massamoord in Oradour kan dus een combinatie zijn van een aantal drijfveren! Een revanche voor D-day, een represaille voor de gebeurtenissen in St. Junien, de moord op SS-Sturmbahnführer Helmut Kämpfe  en het vereffenen van een oude rekening met het lastige volk uit de Moezelstreek die werden geacht verdreven en verspreid te zijn en hadden desondanks een nieuw thuis gevonden.

    Welke reden ook, geen enkele kan gerechtvaardigd worden!!!!!

    Het bloedbad

    De wraakdaad vond plaats op zaterdag na 12.00 uur. De Duitse majoor Dickman bracht alles in paraatheid naar Oradour te gaan. Zijn colonne kwam om 13.30 uur aan in Oradour. Binnen de 30 minuten was het gehele dorp omsingeld en alle toegangswegen en in- en uitgangen werden afgesloten. Diekmann richtte zijn commandopost op in een boerderij die tussen Oradour en het dorpje Bordes lag. Het in der haast uitgedachte plan bleek koel en efficiënt. Als reden van de overrompeling werd verwezen naar een routineuze identiteitscontrole, waarvoor alle inwoners op het marktplein moesten bijeenkomen. Daarna werden mannen en vrouwen gescheiden. Rond 16.00 begon de moord!

    1953  het proces!!

    Drie jaar na het beëindigen van het onderzoek, op 12 januari 1953, startte voor de militaire rechtbank te Bordeaux het proces tegen 21 beklaagden. Onder hen de reeds in 1951, voor het Bloedbad van Tulle, ter dood veroordeelde Lammerding. Deze verbleef in Düsseldorf en werd ondanks herhaalde aanvragen  niet uitgeleverd. Ook Heinz Barth stond terecht samen met veertien zogeheten Malgré-Nous (Fransen uit de Elzas). Slechts een van hen was als vrijwilliger in  dienst getreden. In eerste instantie voorzag de Franse wet op oorlogsmisdaden echter niet in de eventuele vervolging van landgenoten. Slechts na een bezoek van de Franse president Vincent Auriol aan Oradour in 1947 werd op 15 september 1948 door de Assemblée Nationale een wet goedgekeurd die voorzag in een groepsverantwoordelijkheid voor oorlogsmisdaden, in zoverre deze groep tijdens de Processen van Neurenberg als criminele organisatie erkend was. Dit was het geval voor de SS.

    In eerste instantie vochten de advocaten van de Elzassers, onder wie de stafhouder van de balie van Straatsburg en oud-gedeporteerde Mr.Schrechenberg de rechtsgeldigheid van de vervolging op basis van de wet van 1948 aan maar zonder resultaat. Tijdens de daaropvolgende verhoren ontkenden op een na alle beklaagden hun betrokkenheid bij de moordpartij. Maar nog tijdens het proces op 27 januari wordt de wet van 1948 na hevige debatten in het parlement afgeschaft. Nochtans besloot de voorzitter van de rechtbank dat het proces tegen de beschuldigden verdergezet zou worden op basis van de individuele responsabiliteit van de beklaagden.

    De uitspraak viel in de nacht van 12 op 13 februari 1953. Van de Duitse beklaagden werd sergeant Lenz ter dood veroordeeld. Eén die zijn afwezigheid tijdens het bloedbad kon bewijzen werd vrijgesproken. De overige beklaagden kregen straffen van tien tot twaalf jaar dwangarbeid. De Malgré-Nous kregen straffen van vijf tot twaalf jaar dwangarbeid of vijf tot acht jaar gevangenis. Alleen de Waffen-SS vrijwilliger werd ter dood veroordeeld voor landverraad.

    Het vonnis zorgde meteen voor weerwerk in de hele Elzas, en parlementslid Pierre Pflimlin, verkozene uit de streek, stuurt een spoedtelegram naar René Pleven, de minister van Defensie, met de vraag tot directe opschorting van de straffen tegen de dertien Elzassers. De minister wees de vraag af, maar liet weten dat een wetsvoorstel tot amnestie bij hoogdringendheid kan behandeld worden. Al op 17 februari 1953 wordt een voorstel ingediend, door leden van alle politieke partijen behalve de communistische, en op 19 februari 1953 werd de wet met 319 stemmen tegen 211 goedgekeurd. In de ochtend van de 21e  werden de dertien Elzassers al vrijgelaten en keerden terug bij hun familie in de Elzas. De vijf Duitsers zagen hun straffen verminderd worden en kwamen enkele maanden later reeds vrij. De twee doodstraffen werden in september 1954 omgezet in levenslang. De bij verstek veroordeelden bleven geheel buiten schot.

    Toen dit in Oradour bekend werd, stuurde de burgemeester de onderscheiding het Légion d'honneur terug! Het dorp had na 1945 van de regering deze medaille als huldeblijk  ontvangen. Gedurende de zeventien jaren die volgden verbrak Oradour alle betrekkingen met de overheid en ook weigerde men om de resten van de slachtoffers bij te laten zetten in het monument dat door de Staat zou worden opgericht. In 1983 werd door de rechtbank in Berlijn de doodstraf van luitenant Barth omgezet in levenslange gevangenisstraf. Zijn kompanen waren inmiddels al overleden.

    In de hallelujastemming van de geallieerde invasie en de daarop volgende vrede in mei 1945, is het drama van Oradour ongemerkt aan de wereld voorbijgegaan. Na het bloedbad van het Tsjechische dorp Lidice (10 juni 1942) in Tsjecho-Slowakije volgde een golf van sympathiebetuigingen, maar de slachtoffers van Oradour raakten voor lange tijd in de vergetelheid. Kort na de oorlog kwam Charles de Gaulle naar Oradour. Hij besliste dat de overblijfsels en de puinhopen van het oude dorp de functie moesten verkrijgen van monument. Hij besloot ook dat het nieuwe Oradour op steenworpafstand weer opgebouwd moest worden. De overblijvende inwoners van Oradour huisden er enige jaren in primitieve omstandigheden, dit totdat het nieuwe Oradour in 1953 werd ingewijd. De regering besloot dat de bevolking van Oradour rouwkleding moest dragen en dat het nieuwe Oradour ook deze sfeer moest uitademen.  Oradour mocht alleen de grijze kleur hebben.

     

    Centre de la Mémoire;

    Bij de ingang van het dorp is in 1999 een museum ingericht, het Centre de la Memoire. Het is een ondergronds museum. Wie de ingang van het museum passeert komt midden in het dorp weer bovengronds. Daar zijn alle ruïnes nog in de staat van na de verwoesting. Kleine plaquettes op de huizen geven aan of er een winkel, kapperszaak, garage of kledingatelier gevestigd was. Alles is zo gelaten zoals het de fatale dag is achtergelaten, ook de auto van de huisarts, die nog op het dorpsplein staat. Men kan zelfs horloges bezichtigen die zijn gestopt om 16.00 door de schok en de hitte van de explosie in de kerk.

    De tiende juni’44 getuigenis van Robert Hébras

    Robert Hébras (29 juni 1925) is één van de zes overlevenden van het bloedbad van Oradour-sur-Glane op 10 juni 1944. Hij was toen 19 jaar oud en ondergedoken in een boerenschuur. Over de tragedie heeft hij een boek geschreven Oradour: the tragedy hour by hour.

    Een zaterdag zoals alle zaterdagen. Oradour maakte zich op voor de zondag. De huisvrouwen deden hun inkopen en de mannen waren gewoon aan het werk en veel mannen waren al gewoon thuis omdat de zondag voor de deur stond (hierin kan ook de reden liggen voor het tijdstip van de operatie: zaterdag na 12.00 uur).

    Voor de bewoners van Oradour was alles rustig, maar 10 kilometer verderop bracht de Duitse majoor Diekmann alles in paraatheid om richting Oradour te gaan. Zijn colonne arriveerde om 13.30 uur in Oradour en tegen zijn mensen vertelde de Tweede-Luitenant Barth in het gehucht Bellevue, dat "zij vandaag konden zien hoe er bloed ging vloeien". Binnen een half uur was het gehele dorp omsingeld en alle in- en uitgangen en toegangswegen werden afgesneden. De majoor Diekmann richtte een boerderij in als commandopost, die tussen Oradour lag en het dorpje Bordes.

    Het in haast bedachte plan bleek koel en efficiënt. Als reden voor de overval werd een routinematige identiteitscontrole opgegeven, waartoe alle inwoners zich op het marktplein moesten verzamelen.

    Naarmate de tijd verstreek werd het aantal mensen steeds groter. Eén van de overlevenden, Robert Hébras, schrijft hierover dat hij in Oradour nog nooit zoveel mensen bij elkaar had gezien. Over de stemming zegt hij voorts dat deze gemoedelijk was. De mensen praatten normaal met elkaar en her en der was er een schampere opmerking te horen. Ook werden hier en daar door de Duitsers geruststellende opmerkingen gemaakt. Bekend is de opmerking tegen de pasteibakker, toen deze zich zorgen ging maken over de cakes die hij net in de oven had gedaan, dat hij zich geen zorgen hoefde te maken en dat "wij" er wel even op zouden letten. Gerustgesteld zou de man zich omgedraaid hebben en een gesprek met anderen hebben aangeknoopt.

    Om 15.00 begonnen de soldaten de mannen en de vrouwen van elkaar te scheiden. De mannen aan de ene kant van het terrein en de vrouwen en kinderen aan de andere kant. Een bevel in het Duits werd gegeven en de groep met vrouwen en kinderen werden naar een uitgang van het dorp gedreven, waar ook de kerk lag.

    Op dat moment zou, volgens Hébras, er nog een weinig dreigende houding van de Duitsers zijn uitgegaan. De gesprekken waren nog steeds levendig. Een Duits officier, die goed Frans sprak, verzocht burgemeester Desourteaux zich te melden. Deze deed een stap vooruit. De officier beval hem gijzelaars aan te wijzen, wat hij weigerde en zichzelf als gijzelaar aanbood. Intussen moesten de wapens van de bewoners ingeleverd worden.

    Inmiddels brachten de Duitsers hun wapens in stelling tegen de mannen. De gesprekken verstomden. De mannen werden opgesplitst en opgesloten in diverse schuren.

    Om 16.00 uur hoorde Hébras een grote knal, waarvan hij dacht dat het een granaat was. Direct hierna begonnen de machinegeweren te ratelen. Overal hoorde hij kreunende mannen. De geur van bloed vermengde zich met de geur van hooi, stof en kruitdamp. Hébras was onder de lichamen van anderen terechtgekomen en schrijft zich nog niet gerealiseerd te hebben, wat er op dat moment aan de hand was. Hij noemt hierbij in zijn verslag, dat de schuur veranderd was in "een hel op aarde".

    Later hoorde hij Franse stemmen, die hij herkende aan het accent van zijn geboortestreek. Dit waren vier andere vrienden, die de slachting overleefd hadden en met hen wist hij zichzelf in veiligheid te brengen. Zij verscholen zich in drie grote konijnenhokken achter de schuur en hervonden hun vrijheid.

    Wat het lot van de vrouwen en de kinderen betreft, laat hij mevrouw Rouffanche aan het woord. Zij vertelt dat zij om 14.00 opeens Duitse soldaten in haar huis vond, die haar dwongen naar het marktplein te gaan, waar de mannen en de vrouwen van elkaar gescheiden werden. Alle vrouwen, veel moeders hadden hun kinderen op de arm of tegen zich aangedrukt, werden in de kerk bijeengedreven. Met grote angst wachtten zij de gebeurtenissen in de kerk af.

    Omstreeks 16 uur kwamen twee jonge soldaten de kerk binnen en plaatsten een soort kist in het koor van de kerk. Uit deze kist hingen lange draden tot aan de grond. De mensen moeten door een hel gegaan zijn. Plotseling een grote knal, waardoor de hele kerk in brand vloog en alle vrouwen en kinderen levend verbrandden. Mevrouw Rouffanche wist met behulp van een knielbankje naar een kerkraam toe te klimmen en werd daarbij gevolgd door een jonge vrouw en haar baby, die door de Duitsers naar beneden geschoten werden en stierven. Mevrouw Rouffanche raakte zelf gewond en liet zich naar beneden vallen. Gedurende twaalf lange uren hield zij zich verborgen tussen erwtenplanten.

    De moordenaars slachtten honderden vrouwen en kinderen af. De jongste van hen was nog geen week oud. Later op de dag werd de rest van het dorp in brand gestoken. In de loop van de middag kwam een tram, die een proefrit maakte, met een paar bewoners in Oradour aan. Deze passagiers werkten bij de trammaatschappij. Eén van hen stapte uit en werd doodgeschoten. De nazi's stuurden de tram met de andere passagiers terug naar Limoges. Toen de volgende tram in Oradour arriveerde om 19.30 uur, mochten de 20 bewoners van Oradour uitstappen. Zij kregen van de Duitse soldaten te horen, dat zij hun gelukkig gesternte mochten danken, omdat de rest van Oradour was afgeslacht.

    De Duitsers hadden inmiddels Oradour geplunderd en gingen weg. Twee dagen later kwamen ze terug om twee grote massagraven te delven. Een paar dagen later zonden de Duitsers een paar officieren naar Oradour. Hun taak was de effectiviteit van de operatie te inventariseren. Een paar inwoners van Oradour, met wat pluimvee, bleven ontredderd en verslagen achter. Zij hadden de droeve taak om de doden te identificeren en te begraven of hun as veilig te stellen.

    Background to Oradour

    Prof. H.W. Koch

    France had been defeated and its head of state, Marshal Pétain, had been appointed by the French National Assembly and given virtually dictatorial powers. The armistice agreement contained an entire section under which the French were to refrain from taking up arms again and any opposition to the occupying power carried draconian penalties. In this respect Churchill's policy to 'set Europe ablaze' was bound to have repercussions which would in the main be borne by the innocent. Two incidents shortly after D-Day to this day remain symbols of remorseless Waffen-SS brutality: those at Tulle and Oradour-sur-Glane.

    On 8 June 1944 Field Marshal von Rundstedt forwarded an OKW [i.e. High Command of the Armed Forces] directive according to which active members of the French Resistance were to be treated as guerrillas. At the same time all army and SS units were ordered to apply relentless rigour 'to remove the danger to the rear of our fighting troops'. The 2nd Waffen-SS Division Das Reich was ordered to come by road from southern France to Normandy. The vanguard of the division had already been under fire en route in the town of Tulle, which for a short time was in the hands of the French Resistance, where they found 62 mutilated bodies of German soldiers who had surrendered to the Resistance. In accordance with their orders no hostages were taken, but with the aid of the local prefect and the mayor all male strangers in the town were identified and segregated, of whom 21 were released because of their youth and the remaining 99 were hanged. The dead bodies were not, as has often been maintained, thrown into the river but were handed over to the bishop of Tulle for burial. For this act of retribution the divisional commander Lammerding and the officer carrying out the execution were in 1951 sentenced to death in absentia.

    On the same day, 9 June 1944, Lammerding was informed from the SD-office in Limoges that the Maquisards [i.e. the French Resistance] had a strong point in Oradour, further to the north. This was confirmed a few hours later by First Lieutenant Gerlach, who arrived tattered and torn at the divisional headquarters. He had been a member of the vanguard, was captured by armed civilians and taken through Oradour, which was full of Maquisards. He and his driver were going to be shot but the driver's resistance caused a temporary commotion in which he was killed but which allowed Gerlach to escape and make his way back. A few hours later news was received that the highly decorated and popular Lt Colonel Kämpfe had also fallen into the hands of the Resistance. His car was found, and his military identification card. During the course of the morning of 10 June Major Diekmann, a close friend of Kämpfe's, reported that two French civilians had announced that a high German officer had been taken prisoner and was to be publicly burned in Oradour. It could only have been Kämpfe since no other officer was missing.

    Two decisions were taken by the divisional headquarters. Firstly a captured Maquisard was released on condition that he got in touch with the headquarters of the Maquisards, offering 30 French Resistance fighters held captive in Limoges plus 40,000 francs in exchange for Kämpfe. However, the freed Resistance fighter reported back only once by telephone saying that as yet he had not established contact with the Maquisards. The second decision was to accede to the request made by Diekmann, that he might take a company to Oradour to free Kämpfe. He was given strict orders that if he could not find Kämpfe he was to take as many Maquisards as possible prisoner in order that an exchange could be arranged. Diekmann took one company of the regiment Der Führer to Oradour, a company consisting largely of Alsatian conscripts.

    On entering Oradour the company found by the roadside a smouldering German army ambulance in which the driver and co-driver had been chained to the steering wheel and burnt alive together with their wounded passengers. Due to the geographic configuration Diekmann was out of radio contact with the division and made his own decisions. All male inhabitants were rounded up, and all women and children arrested and held in the church. Thereupon Diekmann ordered a house-to-house search for Kämpfe and for any weapons or ammunition. Houses in which arms were found were to be burnt down. As this was going on Diekmann was told to come to a local bakery, where the remnants of a corpse were still smouldering; upon closer examination of the remnants, a Knight's Cross was found which Diekmann identified as belonging to his friend Kämpfe.

    What happened then is still shrouded in mystery but Diekmann appears to have lost his nerve. All male prisoners were shot, except for a few who managed to escape. Houses in which weapons were found were burnt and explosions occurred. According to one version the SS set fire to the church and the women and children were burned to death, except for two women and one child who managed to escape the inferno, assisted by two SS men. However, according to the testimony of these survivors the church burned down because fires raging in its immediate vicinity caused an explosion in the belfry, which had served as an arms and ammunition dump for the Maquisards. In any event, Diekmann had exceeded his orders; he submitted his report and court martial proceedings were initiated against him, but before it came to a hearing Diekmann was killed in Normandy.

    The Oradour trial took place in Bordeaux in the early months of 1953. Lammerding, in spite of the death sentence pronounced against him in 1951, offered to go to France to give evidence. Both the German authorities in Bonn and the French authorities turned down the offer. The sentences given at the Oradour trial were extremely light, because most of the accused were Alsatians and there was considerable unrest in Alsace over the case. Furthermore many of the accused had in the meantime served with distinction in Indo-China. By the end of 1958 all those convicted over Tulle and Oradour had been freed. General de Gaulle put a 100-year embargo on all files relating to these cases, an embargo which is still in force. When in 1960 Lammerding tried to have the case reviewed, he was again turned down by Germans and French alike. In the days of the Franco-German rapprochement between de Gaulle and Adenauer it was apparently an embarrassing topic to both sides. (From Aspects of the Third Reich, ed. H.W. Koch (New York: St Martin's Press, 1985), pp. 386-89. The title above is editorial. )

     

    Adolf Diekmann (* 18. Dezember 1914; † 29. Juni 1944 in der Normandie) war als deutscher Offizier der Waffen-SS ein Kriegsverbrecher. Zuletzt hatte er den Range eines SS-Sturmbannführers inne. Vor dem Kriegseinsatz war Diekmann an den SS-Junkerschulen Dozent. Im Sommer 1944 kommandierte er das 1. Bataillon des zur 2. SS-Panzerdivision Das Reich gehörenden Panzergrenadier-Regiments „Der Führer“. In dieser Eigenschaft befahl er am 10. Juni 1944 die Ermordung der Bewohner des Dorfes Oradour-sur-Glane bei Limoges (Frankreich); 642 Menschen, darunter 207 Kinder und 254 Frauen, kamen dabei ums Leben. Adolf Diekmann fiel am 29. Juni bei der Operation Overlord in der Normandie im Gefecht. Sein Grab befindet sich in La Cambe. In den späteren Berichten und Gerichtsprozessen über Oradour-sur-Glane wurde er häufig als "Otto Diekmann" bezeichnet, was aber auf eine Verwechslung mit dem Vornamen eines weiteren Beschuldigten, Otto Kahn, zurückzuführen ist

    Bronnen:

    wikipedia

    http://www.oradour.info/ruined/ruined.htm

    http://www.strijdbewijs.nl/oradour/glane.htm

    http://www.scrapbookpages.com/oradour-sur-glane/OldPhotos/SSofficers.html

    http://www.oradour.org/fr/content/histoire-du-centre

    http://fr.wikipedia.org/wiki/Massacre_d'Oradour-sur-Glane

    http://www.geschichtsthemen.de/oradour.htm

     

    29-01-2012 om 00:00 geschreven door DP


    28-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het bloedbad van Oradour-sur-Glane 2
    Het bloedbad van Oradour-sur-Glane













    28-01-2012 om 00:00 geschreven door DP


    05-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.TARIEF BORDEEL 1915- Tarif de bordel en 1915‏
     TARIEF BORDEEL 1915  ----- Tarif de bordel en 1915‏







    05-01-2012 om 15:40 geschreven door DP


    24-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bastogne Barracks Hoofdkwartier Gen. McAuliffe

    Bastogne Barracks - Hoofdkwartier Gen. McAuliffe

    Rue de La Roche 26
    6600 Bastogne

    E-mailadres:  bb.mra@skynet.be

    Website:  www.klm-mra.be

    Op 9 december 2011 bezocht ik  voor de tweede keer de Bastogne Barracks, het was me al vlug duidelijk dat er veel verandert was sedert mijn vorige bezoek in 2009. Ik was enthousiast, maar ik was helemaal verast toen ik het geluk had om in het vroegere hoofdkwartier van Generaal McAuliffe er zijn achterneef te ontmoeten.  In het putje van een ijskoude winter, op 16 december 1944, , lanceerden de Duitsers een laatste tegenoffensief in de Ardennen. Eén man, generaal Mac Auliffe, zou de loop van de historie beïnvloeden. Als tweede hoogste in rang van de 101ste   Airborne Divisie bracht hij zijn hoofdkwartier  onder in de kazerne Onderluitenant Heintz. In de kelder van deze kazerne sprak hij zijn beroemde “Nuts” uit, dit als antwoord op het ultimatum van de Duitse troepen die Bastogne omsingelden. Deze korte maar krachtige uitspraak zou de Slag om de Ardennen grondig beïnvloeden.

    Sinds 01 oktober 2010 is de kazerne nu een Interpretatiecentrum voor de Tweede Wereldoorlog.
    Breng zeker een bezoek aan de “Nuts”-kelder die de belangrijkste fasen uit het sleutelmoment van de Slag om de Ardennen illustreert, evenals aan de veelvuldige tentoonstellingszalen. U kan er ook het “Vehicle Restoration Centre” ontdekken, waar de pantservoertuigen van het Koninklijk Legermuseum een tweede leven krijgen. In de kazerne bevindt zich ook het museum -traditie zalen -van het 1ste en 3de Artillerie van het Belgische leger.

     

    McAuliffe's Kerstboodschap aan de 101st Division (24-12-1944)

    http://www.go2war2.nl/artikel/1545/McAuliffes-Kerstboodschap-aan-de-101st-Division-24-12-1944.htm



















    24-12-2011 om 00:00 geschreven door DP


    23-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bastogne Barracks -Gulf War- Golf oorlog
    Bastogne Barracks -Gulf War
    Tijdelijke tentooenstelling over de Golf oorlog












    23-12-2011 om 11:41 geschreven door DP


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.34th BASTOGNE DECEMBER HISTORIC WALK 1

    34th BASTOGNE  DECEMBER HISTORIC WALK

    34e  Marche du perimeter à Bastogne, samedi 10 DECEMBRE 2011.

    (Foire aux noix et Marche du perimeter 10 et 11 decembre.)


    Op zaterdag 10 december namen we met enkele vrienden deel aan de herdenkingsmars in en rond Bastogne. De koude wind en de gladdige en modderige wegen maakten deel uit van de sfeer 1944, enkel de sneeuw ontbrak!

    De Slag om Bastenaken (Bastogne) was een  belangrijk gebeuren in de strijd tijdens de Tweede Wereldoorlog in en rondom het Belgische stadje Bastogne als onderdeel van de Slag om de Ardennen. Deze slag begon in 20 december 1944 en kwam ten einde in 27 december 1944. De slag eindigde in een geallieerde overwinning.

    De sleutel voor de doorbraak van het 5de Duitse pantserleger was het wegenknooppunt Bastogne. De inname ervan was essentieel voor het succes van operatie Herbstnebel. Bastogne was het centrum van het kleine netwerk van verharde wegen van de Eifel via de Ardennen naar het westen van België. Het was toen een marktstadje met zo'n vierduizend inwoners.

    Bastogne ligt op een plateau in een landschap van weiden en glooiende heuvels die een opmerkelijk contrast vormen met het beboste, sterk geaccidenteerde terrein waaruit het grootste deel van de Ardennen bestaat. De omringende heuvels vormden de enige natuurlijke verdediging van het stadje, maar de degelijk gebouwde boerderijen die in concentrische cirkels rond het stadje lagen, boden goede uitgangspunten voor defensieve stellingen. Het hoofdplein van Bastogne lag aan de zuidrand van de stad en was het knooppunt van vijf grote en drie secundaire wegen, waarmee het in militair opzicht voor de Duitsers en Amerikanen van even groot belang was.



    1944. La ville de Bastogne est encerclée par les Allemands. Ces derniers envoient un messager demandant la reddition. Il reviendra avec un mot qui deviendra culte « Nuts », que l’on traduit poliment par « des noix », mais qui voulait surtout dire « Allez vous faire voir » Ce mot est inscrit à jamais dans les livres d’histoire.



















    23-12-2011 om 09:13 geschreven door DP


    22-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.34th BASTOGNE DECEMBER HISTORIC WALK 2

    34th BASTOGNE  DECEMBER HISTORIC WALK 2011



















    22-12-2011 om 00:00 geschreven door DP


    21-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.34th BASTOGNE DECEMBER HISTORIC WALK 3

    34th BASTOGNE  DECEMBER HISTORIC WALK 2011











    21-12-2011 om 00:00 geschreven door DP


    19-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Allerlei beknopte Info WOI &WOII

    Allerlei beknopte Info WOI &WOII

    Vichte Military Cemetery‏

    http://www.youtube.com/watch?v=IMuTDFVdja8

    Bijna 100 jaar geleden
    De ruïnes van Zee Brugge; 
     http://bl165w.blu165.mail.live.com/#!/mail/ViewOfficePreview.aspx?messageid=c468a973-c9fc-11df-9f9b-00215ad6eee6&folderid=00000000-0000-0000-0000-000000000001&attindex=0&cp=-1&attdepth=0&n=555310528

    FOTO’S ARDENNEN 44-45
         photos de l'offensive 44-45 en Ardenne ;
     http://www.dailymail.co.uk/news/article-2075565/Vivid-new-Battle-Bulge-photos-offer-seen-look-war-weary-soldiers-braving-frigid-weather-fight-Nazi-Germanys-major-offensive-World-War-II.html?ITO=1490

    Normandië
    http://bl165w.blu165.mail.live.com/#!/mail/ViewOfficePreview.aspx?messageid=688d8a9b-090f-11e1-9f4a-00237de4a2d6&folderid=00000000-0000-0000-0000-000000000001&attindex=0&cp=-1&attdepth=0&n=422539813

    Amerikaanse begraafplaats te Colleville-sur-Mer
    in Normandië
    ‏;
    http://bl165w.blu165.mail.live.com/#!/mail/ViewOfficePreview.aspx?messageid=b27d0aef-df78-11e0-82bd-00237de3f4e6&folderid=00000000-0000-0000-0000-000000000001&attindex=0&cp=-1&attdepth=0&n=248287093
    Le

    11 novembre est pour nous un symbole mémoriel important.;
    http://bl165w.blu165.mail.live.com/#!/mail/ViewOfficePreview.aspx?messageid=4399476d-090f-11e1-8ff5-00237de4a69c&folderid=00000000-0000-0000-0000-000000000001&attindex=0&cp=-1&attdepth=0&n=820573085

    Duitse foto’s 14-18

    http://bl165w.blu165.mail.live.com/#!/mail/ViewOfficePreview.aspx?messageid=1cf69375-f970-11e0-b9d4-00237de3346e&folderid=00000000-0000-0000-0000-000000000001&attindex=0&cp=-1&attdepth=0&n=994477007

    Slag om Ieper     14-18   La bataille d’ypres 14-18; http://bl165w.blu165.mail.live.com/#!/mail/ViewOfficePreview.aspx?messageid=1cf69375-f970-11e0-b9d4-00237de3346e&folderid=00000000-0000-0000-0000-000000000001&attindex=0&cp=-1&attdepth=0&n=994477007

    1915 - Ypres, Belgium; http://ineuropa.nl/programmas/36788896/afleveringen/42972115/

     De geschiedenis van Ieper; http://bl165w.blu165.mail.live.com/#!/mail/ViewOfficePreview.aspx?messageid=63fe1257-8d97-11e0-b6c4-00215ad85708&folderid=00000000-0000-0000-0000-000000000001&attindex=0&cp=-1&attdepth=0&n=1040239315

    Gent - Gand 1914-18‏

    http://bl165w.blu165.mail.live.com/#!/mail/ViewOfficePreview.aspx?messageid=75e6bd84-e446-11e0-bae5-00237de4144c&folderid=00000000-0000-0000-0000-000000000001&attindex=0&cp=-1&attdepth=0&n=1912939519

    Bataille de Vimy‏

    http://bl165w.blu165.mail.live.com/#!/mail/ViewOfficePreview.aspx?messageid=35156e44-8acb-11e0-9d3a-002264c1cd16&folderid=00000000-0000-0000-0000-000000000001&attindex=0&cp=-1&attdepth=0&n=1247717941

    La grande guerre

    http://bl165w.blu165.mail.live.com/#!/mail/ViewOfficePreview.aspx?messageid=1b3995dd-b790-11df-8611-00215ad9df80&folderid=00000000-0000-0000-0000-000000000001&attindex=0&cp=-1&attdepth=0&n=1803451978

    Recontre d’aviateurs   -  Een ontmoeting van piloten

    http://bl165w.blu165.mail.live.com/#!/mail/ViewOfficePreview.aspx?messageid=3e2e6419-df7b-11e0-a2e6-002264c197e8&folderid=00000000-0000-0000-0000-000000000001&attindex=0&cp=-1&attdepth=0&n=1347893928  

    WO II  Affiches

    http://bl165w.blu165.mail.live.com/#!/mail/ViewOfficePreview.aspx?messageid=eae34f50-dee7-11e0-8513-00237de39d2a&folderid=00000000-0000-0000-0000-000000000001&attindex=0&cp=-1&attdepth=0&n=2005118658

    Stelling van Amsterdam & Atlantic Wall IJmuiden‏

    http://bl165w.blu165.mail.live.com/#!/mail/ViewOfficePreview.aspx?messageid=a79a085e-d9f6-11e0-82b2-002264c20888&folderid=00000000-0000-0000-0000-000000000001&attindex=0&cp=-1&attdepth=0&n=488496945

    Duits onzichtbaar vliegtuig 1944

    http://bl165w.blu165.mail.live.com/#!/mail/ViewOfficePreview.aspx?messageid=dfc0ac47-b4fe-11e0-bf64-00237de49cd0&folderid=00000000-0000-0000-0000-000000000001&attindex=0&cp=-1&attdepth=0&n=858442083

    BELGIË 1940-1945

    http://bl165w.blu165.mail.live.com/#!/mail/ViewOfficePreview.aspx?messageid=629146a2-a921-11e0-a707-00215ad6e7d4&folderid=00000000-0000-0000-0000-000000000001&attindex=0&cp=-1&attdepth=0&n=1715377198

    BELGIË 1950-1951 (Koningskwestie)

     

    http://bl165w.blu165.mail.live.com/#!/mail/ViewOfficePreview.aspx?messageid=629146a2-a921-11e0-a707-00215ad6e7d4&folderid=00000000-0000-0000-0000-000000000001&attindex=1&cp=-1&attdepth=1&n=1496281257

     Vlaamse ss                  The Flandern Legion ( Waffen SS)

    http://www.youtube.com/verify_controversy?next_url=/watch%3Fv%3DSQHO8r5APLM%26feature%3Dyoutu.be

     Doornik WOII            TOURNAI après les bombardements‏

    http://bl165w.blu165.mail.live.com/#!/mail/ViewOfficePreview.aspx?messageid=41f32bd7-5c73-11e0-a6c9-00215ad7ea3c&folderid=00000000-0000-0000-0000-000000000001&attindex=0&cp=-1&attdepth=0&n=2005857548

    Dresden in brand

    http://bl165w.blu165.mail.live.com/#!/mail/ViewOfficePreview.aspx?messageid=a1fc1974-e404-11df-b747-00215ad9a7a6&folderid=00000000-0000-0000-0000-000000000001&attindex=1&cp=-1&attdepth=1&n=101925406

    US piloten tijdens de 2de  Wereld Oorlog‏

    http://www.youtube.com/watch?v=ff2FN_u9LWY

    DE JAREN 1940

    http://bl165w.blu165.mail.live.com/#!/mail/ViewOfficePreview.aspx?messageid=a9e6507f-d512-11df-9a82-00237de4a312&folderid=00000000-0000-0000-0000-000000000001&attindex=0&cp=-1&attdepth=0&n=1840378281

     

    19-12-2011 om 00:00 geschreven door DP


    21-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sfeerbeelden van de Last Post van 10-11-2011 in Ieper

    Sfeerbeelden van de Last Post van 10-11-2011 in Ieper

    Iedere dag even voor acht uur legt de politie van Ieper het verkeer stil aan de Menenpoort. Het dagelijks leven valt even stil om via de Last Postplechtigheid terug te keren naar '14 -18 en om de gevallen soldaten te eren en gedenken. Als plaats voor de Last Postplechtigheid  werd de Menenpoort gekozen, de plaats waarlangs vele militairen  naar het front trokken, velen van hen keerden nooit meer terug.

    De Last Post is oorspronkelijk het klaroengeschal dat in het Britse en andere legers het einde van de werkdag aankondigde. In de context van de Last Postplechtigheid staat het voor een definitief vaarwel aan de gesneuvelden.

    Gelijkaardig is het met de Reveille, die traditioneel gespeeld werd bij het aanvang van de dag, om de troepen wakker te maken en hen tot de plicht op te roepen. In de context van de Last Postplechtigheid symboliseert de Reveille niet enkel het terug keren naar het dagelijkse leven na de plechtigheid, maar eveneens de verrijzenis of het ‘eeuwig leven' van de gesneuvelden.

    De Last Post Association stelt zich tot doel om deze plechtigheid eeuwig in stand te houden.

    De betekenis van de plechtigheid is in de loop de jaren wat uitgebreid: wanneer de Last Post tegenwoordig geblazen wordt, herdenken men niet enkel en alleen de gesneuvelden van het Britse Gemenebest, maar evenzeer de Belgische, Franse en andere geallieerden, die ten koste van alles meevochten. Aan de andere kant lieten ook velen het leven. Vijanden toen, maar partners in het verenigde Europa van nu. Aldus vertegenwoordigt de Last Post niet alleen een kijk op ons verleden, maar ook een signaal van hoop naar de toekomst toe.

      www.lastpost.be/nl/index/index/slug/home















    21-11-2011 om 14:58 geschreven door DP


    14-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Patrouilleurs aan het IJzerfront. De helden van het niemandsland

    PAS VERSCHENEN!  

    Patrouilleurs aan het IJzerfront.  De helden van het niemandsland.

    Dit heel interessant  en leerrijkboek is geschreven door Robert Lambrecht en is een aanrader voor iedereen die interesse heeft in de historiek van het Belgisch leger!

    Robert Lambrecht behaalde in 2010 het diploma van Master in de Sociale en Militaire Wetenschap aan de Koninklijke Militaire School van Brussel. Hij is reeds sedert een tiental jaren gepassioneerd in de geschiedenis van het Belgische leger tijdens de grote oorlog. Dit boek is een herwerking van zijn Masterproef “De Belgische Patrouilleurs (1917-1918)”

    Soldaten die vier jaar lang wacht liepen aan een front beschermd door de IJzer en de overstroomde poldervlakte, is het wijdverbreide beeld van het Belgisch leger tijdens de Eerste Wereldoorlog. Dit boek doorprikt deze mythe.
    Het leger telde ook een duizendtal patrouilleurs. Dat waren  mannen die als de avond viel over de loopgraven het niemandsland inslopen. Ze wonnen informatie in over de sterkte van de vijand, vielen stellingen aan en probeerden krijgsgevangenen te nemen.  Deze mannen die vrijwillig het gevaar opzochten konden zowel van hun oversten als van gewone soldaten op respect en erkenning rekenen. Door hun vrijgevochten leven en de aard van hun opdrachten werden de patrouilleurs wel eens als “een ras apart” beschouwd.

    Dit boek brengt het verhaal van deze vergeten helden. Het gaat over moed en koelbloedigheid, over raids en hinderlagen, over geslepen dolken en bajonetten.


    Uitgeverij De Klaproos, Ezelstraat 79, 8000 Brugge, tel. 050-349 759
    URL:  http://www.klaproos.be
    e-mail adres: info@klaproos.be zend een e-mail naar De Klaproos




    14-11-2011 om 13:34 geschreven door DP


    12-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Informatiebord Private FG Dancox VC te Poelkapelle
    Informatiebord Private FG Dancox VC te Poelkapelle
    4th bataljon of The Worcesterhire Regiment





    12-10-2011 om 11:38 geschreven door DP


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'t Hooghe 14-18

     

    “Hotel Kasteelhof 't Hooghe”, met in de tuin mijnkraters uit 1916, 2 Duitse betonconstructies en een opgegraven loopgraaf

     

    Gedurende gans de oorlog werd er heel zwaar gevochten in de omgeving van Hooge. Het gehucht Hooge  was door zijn hoogteligging een strategisch heel interessante positie en dit voor beide partijen. Hier stond in 1914 het kasteel van de familie de Vinck.  Op Britse militaire kaarten werd het aangeduid als'Hooge Château'. Op 31 oktober 1914, toen de staf van de 1ste  en 2de  Britse divisie hier vergaderde, was het kasteel het doelwit van een Duitse artillerieaanval, waarbij bijna alle aanwezige officieren gedood werden. Na deze Duitse aanval zou 'White Chateau' nabij 'Hellfire Corner' (Kruiskalsijde) als geallieerd hoofdkwartier tijdens de Eerste Slag om Ieper gebruikt worden. In 1915 werd  er hard gevochten om Hooge, waarbij de ruïnes van het kasteel, met zijn omgeving meermaals van bezetter wisselden. Op 2 juni konden de Duitsers de ruïnes van het kasteel toch veroveren. Na deze gevechten lagen de Britten en de Duitsers ter hoogte van Hooge op nauwelijks 50m van mekaar. Er werd een Britse tegenaanval gepland, die uiteindelijk plaatsvond op 19 juli 1915 en voorafgegaan werd door de ontploffing van een  ondergrondse mijnlading van 2200kg, wat tot dan toe de grootste mijnlading van de oorlog was. De mijnlading was geplaatst door de '175th Tunnelling Company'. Bij de explosie werden een tiental mannen van de '4th Middlesex' levend onder het neerkomende puin begraven. De geallieerden slaagden er tijdens de daaropvolgende aanval, ondanks alles, niet in om veel verder te geraken dan de krater zelf. Tijdens een Duitse tegenaanval eind juli 1915 gebruikten de Duitsers een nieuw wapen, namelijk de vlammenwerper. Toen was de '8th Rifle Brigade' bij de 'Hooge-krater' gelegerd, met aan de linkerflank de '9th King's Royal Rifle Corps' en aan de rechterflank de '7th King's Royal Rifle Corps'. De Britten werden teruggeslagen. Tijdens een Britse tegenaanval op 9 augustus 1915 konden ze het terrein, dat ze een tiental dagen eerder verloren hadden, de 'Hooge-krater' incluis, opnieuw heroveren. Op 25 september 1915 voerden de Britten bij 'Bellewaerde Ridge' en Hooge een aanval uit op de Duitse stellingen (in het kader van een grootscheepse aanval bij het Franse Loos). De aanval was voorafgegaan door de ontploffing van twee ondergrondse mijnladingen. Tegen het einde van de dag bevonden de Britten zich echter opnieuw in de loopgraven, van waaruit ze 's morgens vertrokken waren, ca. 4000 'verliezen' rijker… Tijdens de Slag om Mount Sorrel lieten de Duitsers op 6 juni 1916 in de omgeving van het Hooge 4 krachtige ondergrondse mijnladingen  ontploffen, waarna ze 500 tot 800m konden oprukken. De Canadezen waren er op 13 juni in geslaagd om Hill 62 te heroveren, maar Hooge moesten ze een jaar lang in Duitse handen laten. Aan het begin van de Derde Slag om Ieper slaagde de '24th Brigade' (8th Division) erin om Hooge te heroveren. De omgeving van Hooge werd evenwel een tankkerkhof. Tijdens het Duitse Lente-Offensief (april 1918) werden de Britten teruggedrongen tot het Hooge. Door de Duitse druk besloten ze om een nieuwe positie in te nemen nabij 'Hell Fire Corner' (Kruiskalsijde). Op 28 september 1918 (  tijdens het Eindoffensief) tenslotte slaagden de Britten er in om tot Geluveld op te trekken. De 'Hooge-krater' van 19 juli 1915 had een doorsnede van 40m en een diepte van 6m. De kraterwand bestond uit 5m hoog opgeworpen aarde en was door beide kampen een gegeerde schuilplaats, die veel mogelijkheden bood. De krater werd in de jaren '20 opgevuld. De cirkelvormige diepte rondom de 'Stone of Remembrance' op 'Hooge Crater Cemetery' wil refereren naar deze en andere mijnkraters die in de omgeving werden geslagen. Het kasteel 'Hooge' werd na de oorlog heropgebouwd op de plaats van de vooroorlogse stallingen. Het kasteelpark is bijna volledig in handen gekomen van het pretpark 'Bellewaerde'. De kraters in de tuin van het in Engelse cottage-stijl heropgebouwde landhuis dateren van 6 juni 1916, toen de Duitsers ondergrondse mijnladingen tot ontploffing lieten brengen.

     
















    12-10-2011 om 11:25 geschreven door DP


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.MENIN ROAD MUSEUM ZILLEBEKE

    Menin Road Museum

    Meenseweg 470 - 8902 Zillebeke

    T 0032(0)57 201 136













    12-10-2011 om 00:00 geschreven door DP


    11-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DE SOLDATEN VAN DE AMERIKAANSE MILITAIRE BEGRAAFPLAATS FLANDERS FIELD

    DE SOLDATEN VAN DE AMERIKAANSE MILITAIRE BEGRAAFPLAATS FLANDERS FIELD

    Mijn laatste boek  dat ik aankocht luistert naar de titel DE SOLDATEN VAN DE AMERIKAANSE MILITAIRE BEGRAAFPLAATS FLANDERS FIELD.  Het is geschreven door Chris Sims en Patrick Lernout. Het is een, om het met de woorden van mijn kameraad Jef Bogaert uit te drukken, Ne kloefer van een boek, een kleine 2 kg met een verhaal ( en  met veel fotomateriaal !!!!) van elke gesneuvelde op de begraafplaats; een prachtwerk als je het mij vraagt.

    Het is inderdaad een prachtwerk van 632 bladzijden, zeker een aanrader! Hierbij wil ik de beide auteurs feliciteren met hun eersterangs en leerrijk boek!

    Er is nog geen officiële persvoorstelling  geweest, daardoor  zijn er tot nu toe maar twee verkooppunten: Chris en Patrick zelf. Het boek zal ook (in de toekomst) te koop aangeboden worden in het Flanders Field museum in Ieper en mogelijk (maar niet zeker) in Talbot House. Info kan altijd bekomen worden op het e-mail adres op flandersfieldbook@gmail.com. Prijs boek 35€. Hier alvast de verzendingskosten nationaal (boek is € 35) (afhalen of bezorgen kan natuurlijk ook), gewoon: € 8 geregistreerd: € 9, aangetekend; € 12

    DE AMERIKAANSE MILITAIRE BEGRAAFPLAATS FLANDERS FIELD

    Deze Amerikaanse militaire begraafplaats, gelegen op de hoek van de Wortegemseweg en de Bosstraat, is de kleinste in Europa en meteen ook de enige Amerikaanse begraafplaats in ons land uit de eerste wereldoorlog.
    Het stijlvolle 'Flanders Field American Cemetery and Memorial' telt 368 zerken in wit marmer uit Carrara en ligt in een mooi verzorgd park van twee hectare.
    Begraafplaats: De architekt van de begraafplaats is Dr. Paul P. Cret uit Philadelphia, Pennsylvania. Vanaf de mooie ijzeren poort aan de ingang leidt een kleine, met linden afgeboorde laan naar de 'Memorial Chapel' in het midden van het domein. Links kom je langs de Visitor's Room en rechts langs de vlaggemast, waar dagelijks de Amerikaanse vlag wordt gehesen, op een 15 meter hoge mast.
    Op het einde van de kleine laan leiden treden naar de hoek van een verzonken grasplein, met in het midden een indrukwekkende kapel. Bij het betreden van de kapel vindt men de namen van 43 Amerikaanse soldaten, die in een naamloos graf rusten, gebeiteld in rozig getinte marmeren panelen. Parallel, langs iedere zijde van het lager gelegen groen, hebben we vier identieke verdelingen van de begraafplaats.
    Vanuit het midden leiden stapstenen naar de drie andere hoeken, naar een kleine met bomen omzoomde ruimte, waar een versierde urne op een voetstuk rust, met daarin gesculpteerd de kentekens van de vier Amerikaanse divisies welke in België gestreden hebben.
    De vier identieke verdelingen tellen elk 92 graven in witte marmer. 21 van deze 368 graven bergen de lichamen van onbekende soldaten.
    Herdenkingsdag: Ieder jaar, op de zondag dichtst bij 30 mei, wordt op de begraafplaats de herdenkingsdag Memorial Day gehouden voor de Amerikaanse oorlogsslachtoffers



    11-06-2011 om 08:46 geschreven door DP


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Remember Private Jarvis Fuller (7th Bn Australian Inf) Info van dhr Johan Durnez

    Remember Private Jarvis Fuller (7th Bn Australian Inf)

    Info van dhr Johan Durnez

    Op dinsdag 7 juni 2011 maakten de jongens van het 2de jaar beroepsonderwijs (VTI Waregem) een uitstap naar de voormalige slagvelden van de Eerste Wereldoorlog.

    Tijdens de uitstap maken de jongens kennis met de sporen van het oorlogsverleden in het landschap en kwamen ze ook in contact met streekbewoners voor wie die oorlog 14-18 deel uitmaakt van hun dagelijkse leven.

    De dag werd om16 uur afgesloten met een korte herdenkingsplechtigheid aan het graf van de  Australische militair,  over wie de jongens gedurende het schooljaar het een en ander leerden en die een heel belangrijke link is geweest naar één van de Australiërs die tijdens het voorbije schooljaar (twee keer) op bezoek kwam naar de klassen. Private Jarvis Fuller ligt begraven op het Buttes New British Cemetery, beter bekend als de Britse begraafplaats in het Polygonebos van Zonnebeke.

    Dorothy Seers vertelt over haar oom Jarvis Fuller

    In deze tekst laat dhr Johan Durnez  Dorothy Seers aan het woord. Zij is één van zijn Australische kennissen en de dochter van Jarvis’ broer. Wat zij in de tekst vertelt, is deels gebaseerd op wat hij van haar vernam, deels op de militaire dossiers van Jarvis en zijn broer (National Archives of Australia), deels op het vermistendossier (WWI Red Cross Wounded and Missing), deels op wat hij via Mike Goodwin, Todd Fraser en Johan Vandewalle weet, deels op zijn eigen ervaringen.  Vanzelfsprekend kan de tekst veel langer en meer gedetailleerd zijn, maar dit is in de eerste plaats geschreven voor 14-jarigen van het beroepsonderwijs.

    Hallo, ik ben Dorothy Seers uit Port Macquarie, een kuststad in het Australische New South Wales, ongeveer 485 kilometer boven Sydney (Ik geniet hier van een rustige oude dag want ik ben niet meer van de jongste : ik werd immers geboren op 31 januari 1921 !

     

    Mijn hele beroepsleven lang was ik lerares en af en toe kriebelt het weer om dingen uit te leggen aan jonge mensen zoals jullie… Vandaag wil ik jullie iets vertellen over mijn oom Jarvis Fuller, een man die ik alleen maar kende van een foto aan de muur.

    De soldaat die je op deze oude familiefoto ziet, is mijn vader Mark Ruben Fuller. Maar niemand noemde hem Mark Ruben, iedereen sprak hem aan met Roy. De foto werd gemaakt toen hij in 1915 bij het leger ging. Hij was toen 23 jaar oud. De vier meisjes zijn zijn zussen : Mary (links vooraan), Galena (links achteraan), Pearl (rechts achteraan) en Emily (rechts vooraan.) Er was nog een vijfde zus, Ruby, maar die ontbreekt jammer genoeg op deze foto. Ze woonden met hun ouders in Moonambel in Victoria (dat is de verticale pijl op het kaartje van Australië.)

    In augustus 1914 brak de oorlog en uit een jaar later (augustus 1915) zijn mijn vader en Jarvis zich in Ballarat (90 kilometer verderop) gaan melden voor dienst bij het leger. Mijn vader werd meteen aangenomen, maar Jarvis… werd afgekeurd. Dat had te maken met zijn ogen. Hij droeg een bril en uit zijn rechteroog zag hij bijna niets. Jarvis was verschrikkelijk ontgoocheld over het feit dat hij niet naar het leger kon.

    Maar ook voor mijn vader leek het avontuur in het leger iets van korte duur te worden : tijdens zijn opleiding werd hij in het ziekenhuis opgenomen voor een blindedarmontsteking. Omdat hij na de operatie (eind februari 1916) niet snel genoeg weer fit geraakte, stuurden ze hem op 1 juni weer naar huis. “Medically unfit for service” stond er op zijn papieren… “niet geschikt voor dienst omwille van medische redenen” !

    Maar de broers gaven niet op. Ze wilden kost wat kost hun deel doen in de oorlog en waarschijnlijk hadden ze ook al wel eens een witte pluim (a white feather) gekregen van de één of andere vrouw… Misschien wel vaker dan hun lief was ! Er waren namelijk vrouwen die een witte pluim gaven aan mannen (of in de brievenbus staken) als zij vonden dat die mannen eigenlijk in het leger hadden moeten zijn. Die pluim wilde noch min noch meer zeggen dat je een lafaard was, een mietje dat te bang was om naar de oorlog te trekken. Maar die vrouwen vroegen wel nooit eerst waarom je niet bij het leger was. Want Jarvis en Roy waren allesbehalve lafaards die aan de legerdienst hadden willen ontsnappen !

    Toen de toelatingsvoorwaarden om bij het leger te mogen minder streng werden, probeerde Jarvis het halfweg oktober 1916 opnieuw. Hij ging zich weer aanmelden in Ballarat en… deze keer werd hij wél aangenomen !!!

    Nog geen twee weken later ging ook mijn vader terug naar Ballarat om opnieuw dienst te nemen bij het leger en… ook hij bleek nu plots wél fit genoeg om soldaat te worden !

    De broers kregen allebei de meest noodzakelijke militaire opleiding en nog geen maand later zaten ze al op de boot naar Europa ! Het schip verliet de haven in Melbourne op 23 november 1916 en meerde aan in Plymouth (Engeland) op 29 januari 1917. Een zeereis van bijna tien weken, maar de beide broers genoten van de kameraadschap aan boord en mijn vader had de andere soldaten vermaakt door allerlei liedjes te spelen op zijn blikken fluitje.

     

    Maar toen ze aankwamen in Engeland heerste er daar een heel strenge en koude winter… Kwam het door de uitputtende zeereis of was het omdat Australiërs dat soort winters niet kennen ? In elk geval : halfweg februari werd Jarvis zo ziek door bronchitis dat de legerdokter hem voor alle zekerheid naar het ziekenhuis stuurde voor twee weken. En ook mijn vader kreeg het flink te pakken : in de

    tweede helft van maart belandde hij ook in het ziekenhuis met een heel ernstige longontsteking ! Het was al begin juni toen ze hem daar weer lieten vertrekken.

    Ondertussen was Jarvis begin mei 1917 met zijn eenheid, het 7de  bataljon Australische infanterie, aangekomen in Frankrijk. Die eenheid kwam net terug uit de loopgraven en ging voor lange tijd ‘in rust’ (dat betekende dat ze niet werden ingezet bij gevechten) en daardoor viel het voor Jarvis allemaal nogal mee. Hij schreef regelmatig naar zijn ouders en naar zijn zussen en hij liet weten dat hij zich nog nooit zo fit had gevoeld. Hij schreef ook dat zijn ogen hier zoveel beter geworden waren en dat hij zijn bril niet eens meer nodig had. Dat verraste de familie want hij had die bril sinds zijn twaalfde onafgebroken gedragen en in 1915 hadden de legerdokters zelfs beweerd dat hij helemaal blind was op zijn rechteroog !

     

    Mijn vader kwam pas op 1 september 1917 in Frankrijk en werd ingedeeld bij het 23ste  bataljon Australische infanterie. Dat vond hij helemaal niet prettig want hij had gehoopt om bij zijn jongere broer te kunnen blijven. Hij is twee keer op zoek geweest naar Jarvis, maar hij kon niet achterhalen waar ergens in Frankrijk zijn eenheid verbleef.

    Op het einde van september 1917 moest het 7de  bataljon weer naar de loopgraven. Deze keer werden ze naar Ieper gestuurd. En zo onderging Jarvis op 20 september zijn vuurdoop in the Battle of the Menin Road. In één dag tijd verloor het bataljon 201 manschappen en officieren (doden, gewonden en vermisten) maar Jarvis kwam zonder een schrammetje uit de strijd en hij kon met de rest van de manschappen op rust naar Dikkebus en daarna naar Steenvoorde in Noord-Frankrijk.

    Op 1 oktober moesten ze opnieuw naar de eerste linies. Met autobussen ging het weer van Steenvoorde naar Dikkebus. De volgende nacht moesten ze te voet tot de loopgraven van ‘Westhoek Ridge’ in Zonnebeke. Het was een ongelooflijk zware mars in aanhoudende regen en ploeterend door de modder. De rest van 3 oktober brachten de 530 mannen en 28 officieren door in de loopgraven waar ze wachtten en zich klaarmaakten voor de aanval van de volgende morgen.

    Op 4 oktober 1917, om kwart voor twee ’s nachts vertrokken ze naar de startpositie van de aanval. Het bleef maar regenen, de modder was een echte verschrikking en men geraakte amper vooruit. Toch bereikten ze hun verzamelplaatsen. Doorweekt en rillend van de kou lagen de mannen daar te wachten op het fluitsignaal voor de aanval. Dat fluitsignaal zou om 6 uur ’s morgens weerklinken.

    Maar om 5 uur 20 begon er plots een hevig Duits bombardement. Onverwacht regende het bommen op de Australische troepen die klaar lagen om aan te vallen. Puur toeval maar de Duitsers hadden óók een aanval voorzien op dezelfde plaats en (ongeveer) op hetzelfde uur !!!

    Het duurde eindeloos lang tot het 6 uur werd . Eindelijk konden de manschappen oprukken, weg uit het vijandelijke bombardement. Er volgde weer een dag van felle en vreselijke gevechten, maar de Australiërs slaagden erin om de hoogte van Broodseinde in handen te krijgen ! Eindelijk !!! Eindelijk stonden ze op de hoger gelegen weg en konden ze goed uitkijken over de Duitse posities !!!

    De gevechten hadden een zware tol geëist… Toen het bataljon van Jarvis zich in de nacht van 5 op 6 oktober van het slagveld terugtrok, had 259 manschappen en officieren verloren aan doden, gewonden en vermisten. Dat was zo goed als de helft !!! (En dat was nog maar van één bataljon. Op 4 oktober verloren de Australiërs liefst 6.500 man.) Eén van de vermisten van die dag was… Jarvis Fuller. Een maand later werd op zijn fiche “killed in action” genoteerd : hij was nu officieel gesneuveld.

    Jaren later hoorden wij dat Jarvis gedood werd door een bom die vlakbij hem insloeg. Een soldaat die een zestal meter achter Jarvis kwam, had hem zien vallen en zag dat hij niet meer bewoog. Hij moet op slag dood geweest zijn. Jarvis werd samen met een sergeant Charles Morris Greengrass (ook van het 7de  bataljon) begraven op het slagveld. Na de oorlog werden hun stoffelijke resten overgebracht naar het Buttes New British Cemetery in Polygon Wood. Het graf van Greengrass (XXIX D 2) ligt nu twee rijen achter dat van Jarvis (XXIX B 11.)

    De soldaten die hem begraven hadden op het slagveld, hadden zijn persoonlijke bezittingen uit zijn zakken gehaald en die aan de officieren overhandigd (zoals dat hoorde.) Wat niet van het leger was, werd immers aan de familie terugbezorgd. En zo ontvingen mijn grootouders in mei 1918 een pakketje met daarin zijn portemonnee met vier munten, zijn portefeuille met wat kaarten en brieven en twee godsdienstige boekjes die hij bij zich had. Een bril ? Neen, die zat er niet bij ! Was die verloren geraakt ? Of… waren zijn ogen echt zoveel verbeterd dat hij geen bril meer droeg op die fatale dag ???

    Hoe was het ondertussen met mijn vader Roy ?In september 1917 moest zijn eenheid ook naar de frontstreek van Ieper en hij hoopte dat hij deze keer zijn broer eindelijk zou terug zien want zowel het 7de  bataljon van Jarvis als het 23ste  bataljon van vader zouden op 4 oktober naast elkaar in actie komen ! Vader was bij die aanval ‘stretcher bearer ‘(= brancardier – een soldaat die de gewonden wegbrengt) en toen hij de mannen van het 7de  bataljon zag terugkeren van de loopgraven klampte hij ongeveer iedereen aan met de vraag of ze iets wisten over zijn broer Jarvis. Een sergeant vertelde hem dat hij gewond was en waarschijnlijk al naar een veldhospitaal was overgebracht. Maar vader vond in geen enkel hospitaal een teken van zijn broer… en hij werd helemaal ongerust toen hij zijn naam zag staan op de lijst van vermiste soldaten.

    Het werd Kerstmis 1917 en vader schreef aan zijn ouders dat hij helemaal geen plezier had in het kerstfeest omdat hij nog steeds niets had vernomen over zijn jongere broer. Ook na Nieuwjaar schreef hij dat er nog altijd geen nieuws was maar dat hij verder zou blijven zoeken.Enkele maanden later kregen mijn grootouders eindelijk een brief van een officier die liet weten dat hij Jarvis zijn lichaam had gezien kort nadat hij gesneuveld was en dat hij zijn manschappen had opgedragen om hem te begraven. Hij schreef ook nog dat ze fier moesten zijn dat hun zoon gestorven was als een dappere soldaat.

    Mijn vader overleefde de rest van de oorlog en op 1 juli 1919 mocht hij eindelijk terugkeren naar Australië. Op 20 augustus kwam het schip aan in Melbourne en een goede maand later werd vader eervol ontslagen uit het leger maar op zijn fiche stond er weer “medically unfit”. Dat betekende dat zijn gezondheid zwaar getekend was door de oorlog. In 1920 huwde mijn vader en hij vestigde zich in Maryborough (niet ver van Moonambel) als bakker. Geen timmerman meer ! Zijn leven lang heeft vader verdriet gehad over het feit dat hij zijn broer sinds hun aankomst in Engeland in het voorjaar van 1917 niet meer had gezien .De herinnering aan ‘uncle Jarvis’ bleef wel voortleven in de namen van mijn broer, één van mijn neven en één van mijn nichten : Gerald Jarvis Fuller (1922), William Jarvis Fuller (1922) en Jarvis McBean (geboren Fuller 1927.)

    En toen bleef het stil rond Jarvis Fuller tot in mei 2002 ! Todd Fraser, de kleinzoon van mijn nicht Jarvis McBean (de dochter van mijn vaders zus Pearl) was student in de Mackay North State High School en hij ging dat jaar met 23 medeleerlingen en leerkrachten op reis naar de slagvelden van de Eerste en Tweede Wereldoorlog. De leraar die dat organiseerde was Mike Goodwin. Je weet dat die studenten niet zomaar een reisje maken. Ze studeren een heel schooljaar lang over de Eerste Wereldoorlog en doen opzoekingen over gesneuvelde soldaten die in België, Frankrijk of Turkije begraven liggen. En tijdens die reis gaan ze dan naar die graven en elke student leidt een korte plechtigheid bij dat graf. Todd was op die manier het eerste familielid dat het graf van Jarvis bezocht en hij leidde er ook de herdenking.

    Van zijn grootmoeder had hij twee oude foto’s meegekregen : de foto van Jarvis in zijn uniform (zie foto’s) en een foto van het houten kruis dat op het graf stond voor de zerk er kwam. Wat er Todd bezielde, weten we nog altijd niet maar… hij plaatste die twee foto’s bij het graf en dacht er niet aan dat hij daarmee twee unieke documenten zomaar achterliet ! Leraar Mike Goodwin vroeg hem nog of hij wel zeker was dat hij die twee foto’s daar echt wou achterlaten, maar Todd hield voet bij stuk en de foto’s bleven op het Buttes New British Cemetery in Zonnebeke, België. Het was pas toen Todd weer thuis was in Australië en zijn oma hem vroeg waar de foto’s waren dat het tot hem doordrong wat hij eigenlijk had gedaan. Maar jammeren of boos worden zou toch niets helpen, de foto’s waren er niet meer!  Dat dachten Todd en zijn familieleden tenminste, want het verhaal was bijlange nog niet ten einde ! Enkele dagen na het bezoek van Todd en de groep van de Mackay North State High School, zag een man tijdens zijn dagelijkse wandeling met zijn hond door het Polygonebos en op de begraafplaats een oude foto op het gras liggen. Een foto van een soldatengraf en op de achterkant stond geschreven “Jarvis Fuller - killed in France”.

    De man dacht : “Het kan niet anders of iemand heeft die foto hier verloren. Ik breng hem naar Johan Vandewalle in De Dreve. Johan zal er wel raad mee weten want hij is nogal veel bezig met oorlogsgeschiedenis en er komen ook geregeld oorlogstoeristen binnen in zijn café.”

    En zo belandde de foto van Jarvis bij Johan Vandewalle. Johan was natuurlijk meteen heel erg geïnteresseerd, maar hij had er geen flauw idee van wie er die foto zou kunnen verloren hebben.Omdat hij nieuwsgierig was, contacteerde hij een vriend in Waregem die nogal wat kennissen heeft in Australië. Misschien was er langs die weg wel een oplossing te vinden voor het raadsel ?!

    De vriend uit Waregem (ook een Johan !) kwam en die ging eens een kijkje nemen op de begraafplaats. Zou daar misschien het graf zijn van die Jarvis Fuller van de foto ?

    Waarachtig ! En tot de grote verbazing van Johan en zijn vrouw… bleek er nog een tweede foto (die met het portret) bij het zerkje te staan ! Het raadsel werd nu nog groter : wie had er hier in godsnaam twee originele foto’s van tijdens en kort na de oorlog achtergelaten ? Als ze zomaar in weer en wind bleven staan, zou het niet lang meer duren vooraleer ze helemaal kapot waren.

    De foto’s werden meegenomen, zorgvuldig gekopieerd en de kopies werden bij het graf geplaatst. De originelen werden voortaan bij Johan Vandewalle bewaard. Je wist maar nooit dat er op een dag iemand zou binnenkomen om te vragen of er toevallig geen oude foto’s waren gevonden…

    Zoals je kon verwachten, konden de Australische vrienden van de Waregemse Johan niet helpen bij het vinden van de eigenaar maar de oplossing kwam in oktober 2002. Een Australiër die iets ging drinken in De Dreve kreeg van Johan ook het verhaal te horen over de foto’s en toen die hoorde dat de soldaat van Moonambel afkomstig was, zei de Aussie dat hij daar nogal wat familie had en eens zou informeren of er iemand van hen nog Fullers kende. En om een lang verhaal kort te houden : zo kwamen ze tenslotte bij mij, de dochter van Roy Fuller, terecht !!!

    Ik herinnerde mij natuurlijk nog wel onze Uncle Jarvis, maar ik had er geen flauw idee van hoe die foto’s bij dat graf verzeild waren. Daarom belde ik maar naar mijn nicht Jarvis McBean en toen was het mysterie vlug opgelost : zij vertelde me over haar kleinzoon Todd en hoe hij de foto’s had achtergelaten. Eigenlijk was ze wel blij dat de foto’s niet verloren waren geraakt, maar in de familie hadden ze al vrede genomen met het feit dat ze ze nooit meer zouden terugzien. En daarom mochten de beide foto’s voortaan bij Johan Vandewalle blijven.

    De Waregemse Johan contacteerde Todd Fraser en die meldde het hele voorval aan zijn leraar Mike Goodwin. Mike nam contact op met Johan en… die twee werden héél goede vrienden.









    11-06-2011 om 07:25 geschreven door DP




    >

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!