Ik ben Toujour André
Ik ben een man en woon in Sint-Pieters-Leeuw (Vlaams Brabant) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tennis voetbal en schaken.
In ben de trotse vader van Christophe, Nathalie, Caroline en Pauline.
Ik heb een vaste relatie met de liefste Martine die bestaat.
Ik ben gemeenteraadslid voor Vlaams Belang en zet mij in voor Vlaamse belangen, normen en waarden. Recht door zee !
Deze week werd duidelijk wat iedereen reeds lang met de ellebogen aanvoelde: Vlaanderen is mijlenver verwijderd van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde en van de beloofde grote staatshervorming. Vlak voor de deadline van 15 juli verstreek, ondernam Yves Leterme nog een wanhopige poging om de Franstaligen alsnog over de streep te trekken.
Laat in dat verband toch nog maar eens gezegd zijn dat Leterme zich de voorbije maanden meer dan eens bereid heeft getoond om zeer verregaande toegevingen aan de Franstaligen te doen. Dat hem geen andere optie restte dan zijn ontslag aan te bieden, was vooral te wijten aan zijn gedeeltelijk geradicaliseerde achterban, de vrees voor de Vlaamse verkiezingen in 2009 en de Franstalige hooghartigheid.
Van confederalisme geen sprake
Zoals gezegd, probeerde Yves Leterme de deadline over de zomermaanden te tillen door een nieuwe onderhandelingsformule voor te stellen: het overleg tussen de gemeenschappen. Dat zou N-VA en de Vlaamsgezinde vleugel van CD&V in staat stellen om te doen alsof er een heuse confederale staat in de steigers stond, maar niets was natuurlijk minder waar: in de praktijk zouden de minister-presidenten Peeters en Demotte enkel mogen aanschuiven aan de federale onderhandelingstafel.
Het overleg tussen de gemeenschappen was slechts een schaamlapje dat geen enkele garantie op een staatshervorming bood, zeker nadat duidelijk werd dat MR-voorzitter Didier Reynders die elke vraag naar meer Vlaamse bevoegdheden vakkundig afblokt met zijn hallucinante eis voor de uitbreiding van Brussel opnieuw de eerste viool zou spelen.
Het Franstalige front zou bovendien worden aangevuld met Brusselaars en Duitstaligen, waardoor de Vlamingen opnieuw in de minderheid zouden raken. Dat er van écht confederalisme helemaal geen sprake was, werd gelukkig ook tijdig ingezien door een deel van de CD&V-achterban. Waarop Leterme enkel nog de eer aan zichzelf kon houden.
Belgische recuperatie
Sinds Leterme ten paleize het ontslag van zijn regering aanbood, zien we echter een merkwaardige evolutie: Saksen-Coburg reanimeert op slinkse wijze het plan van het overleg tussen de regios. Dat Albert II de minister-presidenten van de regios ontbood op het paleis, doet sommigen concluderen dat het Hof zich op het confederale pad begeeft. Dat klopt hoegenaamd niet. Het Belgische establishment wil helemaal geen confederatie, wel integendeel.
Het is duidelijk dat de Belgische koning zich (opnieuw) naadloos inschrijft in de francofone strategie het uitstel-scenario van Leterme - om de staatshervorming naar de prullenmand te verwijzen. Door het huidige partijenoverleg met een confederaal sausje te overgieten, geeft men de indruk dat men het ernstig meent met de staatshervorming. Quod non. In de praktijk zullen de Franstaligen elke stap naar meer Vlaanderen blijven blokkeren. Zolang België bestaat, kan en zal Vlaanderen nooit krijgen waar het recht op heeft.
Tweede vaststelling. Wie goed oplette, kon dinsdagavond in Terzake vaststellen dat CD&V opnieuw een communautaire bocht inzet. De Franstaligen moeten nu een initiatief nemen, zo klonk na het ontslag van Yves Leterme nog stoer. Gisteren liet CD&V-Kamerfractieleider Servais Verherstraeten een heel ander geluid horen: het Vlaams Kartel is bereid het beleid voort te zetten dat Leterme I tot nu tot heeft gevoerd, maar dan wel op voorwaarde dat er communautaire vooruitgang wordt geboekt.
N-VA-Kamerlid Jan Jambon sprak Verherstraeten helaas niet tegen. Recente verklaringen van Marianne Thyssen en Mark Eyskens geven aan dat Yves Leterme inderdaad opnieuw in beeld komt. De komende dagen zal duidelijk worden of het CD&V/N-VA menens is met de verregaande staatshervorming, dan wel of het ontslag van Leterme maar om te lachen was
Plan Boedelscheiding
Het Vlaams Belang heeft de voorbije weken meermaals opgeroepen om 15 juli als breekijzer te gebruiken. Ook gisteren herhaalde onze partij haar pleidooi voor een Vlaams spoedberaad over plan B: de ordentelijke voorbereiding van de Belgische boedelscheiding. De kansen op Vlaamse onafhankelijkheid waren immers nog nooit zo groot.
In De Standaard (16 juli) slaat Peter De Roover, politiek secretaris van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), nagels met koppen. Ook wie de Vlaamse onafhankelijkheid niet als beste oplossing ziet, moet nu erkennen dat dit alternatief niet langer afgedaan kan worden als onrealistisch gedaas van dogmatici, zo klinkt het.
Volgens De Roover is het vandaag een zaak van Vlaams-democratisch staatsmanschap dat alle Vlaamse partijen de angst voor de eigen schaduw afwerpen en duidelijk maken aan de Franstaligen dat Plan na-B (na België) een realistische optie is geworden.
In Het Belang van Limburg laat Eric Donckier evenmin onduidelijkheid bestaan: De Vlaamse partijen moet ook durven nadenken over welke hefbomen ze kunnen inzetten om een nieuwe staatshervorming af te dwingen. Zoals een op zichzelf voorbereid onafhankelijk Vlaanderen als alternatief.
Belgische bidsprinkhaan
De koudwatervrees van de Vlaamse traditionele partijen inclusief het kartel CD&V/N-VA om buiten de Belgische structuren te durven denken, blijft verbazen. In plaats van dat ze uit hun correcte vaststelling dat het Belgische overlegmodel zijn limieten heeft bereikt de enige mogelijke conclusie Vlaamse onafhankelijkheid! zouden trekken, blijven zij als konijnen naar de Belgische lichtbak staren.
Het Belgische establishment en de francofonie gedragen zich als een bidsprinkhaan: ze zijn zeer goed gecamoufleerd en zetten hun prooi op het verkeerde been. Maar na de paringsdans wordt het mannetje verorberd door de vrouwelijke partner.
Wij hopen van harte dat de vrijheidslievende krachten in Vlaanderen zich niet opnieuw voor de unitaire kar laten spannen, en de Belgische bidsprinkhaan onverwijld wandelen sturen.
Vlaamse politici moeten conclusies trekken en kiezen voor Vlaanderen
Vele Vlaamse politieke commentaren, vele politici van de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen sloven zich deze dagen uit in verklaringen, dat er een uitweg moet gezocht worden uit de impasse, de blokkage, het moeras... wel er is er geen meer !
Want we zitten in een patstelling ! In schaken betekent dit : ofwel een enkele speler nog géén enkele zet nog kan doen of twee spelers telkens weer in herhaling van zetten vallen en dat verder spelen geen zin heeft of er toch geen winnaar uit de bus kan komen of als overwinnaar de tafel zal verlaten !
De spelers (onderhandelaars) kunnen geen kant meer op, links noch rechts, vooruit noch achteruit ! Stop de klok ! Handjes schudden... het spel is over en uit !
Als er wel iets duidelijk geworden is, dan toch dat het Belgische federale model helemaal niet meer werkt! Dit land is totaal onbestuurbaar geworden, en de Walen leggen gewoon hun arrogante wil op. Chantage is hun enige manier van onderhandelen en als een in de hoek gedreven kat een uitweg te zoeken met een valse list.
Leterme zei het zeer concreet door te stellen dat hij alles heeft geprobeerd en alles heeft gedaan, maar het belgische federaal systeem is kapot geregeerd, versleten tot op de draad. Het is om hopeloos van te worden en gaf zijn ontslag.
Verwijten links en rechts, over en weer, welles nietes spelletjes, mekaar de schuld geven en de zwarte piet doorschuiven lost niets op. Probeer als vrienden uit mekaar te gaan en bereidt de boedelscheiding voor, scheiden van tafel en bed nu het nog kan, voor een vechtscheiding losbarst. Daarmee is niemand gediend, zeker de bevolking niet.
Er is helemaal geen goede wil meer, noch van de Vlamingen die geen prijs willen betalen en de Franstaligen, die maar financiële garanties en compensaties eisen, met als kers op de taart de uitbreiding van Brussel in ruil voor BHV !
Zo bijvoorbeeld Di Rupo vandaag nog in De Standaard: Wij blijven bereid tot een redelijk compromis maar we accepteren niets wat Walen en Brusselaars verarmt. Duidelijke taal toch?
Of iets verder in hetzelfde interview: Er is geen enkele partij aan geen van beide kanten die ooit iets zal toegeven voor de verkiezingen van juni 2009.
Splitsing B-H-V? Vergeet het maar
De stekker uittrekken, de laatste doet het licht uit... Amen.
Na een jaar crisis en eindeloos onderhandelen trok Yves Leterme gisteravond zelf de stekker uit de federale regering, nadat hij herhaalde pogingen ondernam om de deadline van 15 juli uit te stellen. Vlaanderen heeft meer dan een jaar tijd verloren.
Toen gisteren duidelijk werd dat de deadline van 15 juli zou verstrijken zonder splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde en zonder de beloofde grote staatshervorming, had het Vlaams Belang de poging om de staatshervorming (opnieuw) uit te stellen al te doorzichtig genoemd.
Bovendien bleek dat Yves Leterme tot zeer verregaande toegevingen bereid was om de Franstaligen alsnog over de streep te trekken. De nieuwe onderhandelingsformule waarmee de premier op het laatste nippertje was komen aandraven het overleg tussen de gemeenschappen was slechts een schaamlapje dat geen enkele garantie op een staatshervorming bood. Dat hier van confederalisme helemaal geen sprake was, werd gelukkig ook tijdig ingezien door een deel van de CD&V-achterban.
Het Vlaams Belang is van mening dat álle Vlaamse partijen zo snel mogelijk spoedberaad moeten houden over de ordentelijke voorbereiding van het einde van België.
De Vlaamse politici moeten helemaal niet wachten op een initiatief van de Franstaligen of nieuwe oekazes van het Paleis ondergaan: zij moeten zélf de moed hebben om finaal de stekker uit de Belgische constructie te trekken.
Laat ons scheiden op een deftige en ordentelijke manier. Het Belgisch systeem werkt niet meer en het functioneert ook niet meer. Iedereen ziet het maar niemand heeft genoeg politieke moed, laat staan 5 minuten politieke moed.
Letermes ontslag is enkel een schijnbeweging, een wanhoopspoging om de franstalige politici onder druk te zetten. Ze moeten er nog maar eens mee lachen met zoveel amateurisme.
Vlaams Parlement moet overgaan tot autonomieverklaring
"Vlaamse regering en Vlaams Parlement moeten eenzijdige autonomieverklaring op basis van de Vlaamse resoluties afkondigen, zoniet moet Vlaanderen opteren voor de onvoorwaardelijke boedelscheiding"
Uitgebreid Bureau komt morgen om 11 uur 30 bijeen om te beslissen over een eventuele extra vergadering van het Vlaams Parlement
15.07.2008 16.55u - Vorige week woensdag weigerde de plenaire vergadering van het Vlaams Parlement op vraag van de Vlaams Belang-fractie een extra zitting te voorzien op woensdag 16 juli ter evaluatie van het eventuele communautaire akkoord dat vandaag op 15 juli diende bereikt te worden. Het voorstel werd meerderheid tegen oppositie weggestemd.
Gezien de nieuwe politieke situatie heeft Vlaams Belang-fractievoorzitter Filip Dewinter zijn vraag voor een extra zitting van het Vlaams Parlement met een officieel schrijven aan parlementsvoorzitter Vanderpoorten hernieuwd.
Vlaams Belang wil eerstdaags een debat over de actuele politieke situatie en de houding van de Vlaamse regering terzake. Voor het Vlaams Belang kan het niet dat het Vlaams Parlement na de gebeurtenissen van vandaag en gisteren werkloos toeziet en aan de kant blijft staan . Het was Premier Yves Leterme zelf die gisteren naar aanleiding van zijn ontslag stelde dat het federaal overlegmodel zijn limieten heeft bereikt.
Het Vlaams Belang meent dan ook dat het Vlaams Parlement het lot van Vlaanderen in eigen handen moet nemen. Het Vlaams Parlement is het enige legitieme parlement van Vlaanderen en moet zich zelf desnoods een aantal bevoegdheden toe-eigenen (gezondheidszorg, het volledige mobiliteitbeleid, het volledige energiebeleid, volledige fiscale autonomie, het volledige werkgelegenheidsbeleid, het sociale zekerheidsbeleid, enz ) en dit ter uitvoering van de Vlaamse resoluties van maart 1999 en het communautaire luik van het Vlaams regeerakkoord van 2004. De Vlaamse regering en het Vlaams Parlement moeten dus een eenzijdige autonomieverklaring op basis van de Vlaamse resoluties afkondigen, zoniet moet Vlaanderen opteren voor de onvoorwaardelijke boedelscheiding. Hierover dient met Wallonië niet onderhandeld te worden. De voorstellen van de Vlaamse resoluties van maart 1999 zijn wat dat betreft te nemen of te laten.
Morgen zal het Uitgebreid Bureau van het Vlaams Parlement om 11 uur 30 samenkomen om te beslissen of er al dan niet een extra vergadering van het Vlaams Parlement zal worden bijeengeroepen.
De CD&V moet woord houden. Ze heeft de sleutel in handen. De toekomst van Vlaanderen staat op het spel.
We brengen de woorden van Luc Van den Brande in herinnering: Dit land mag niet terugkeren naar een systeem van federale voogdij over de deelgebieden. Die deelgebieden moeten met versterkte bevoegdheden en verantwoordelijkheden uit de staatshervorming komen.
Voor de CD&V moeten volgende elementaire zaken blijven: een zeer sterke financiële en fiscale verantwoordelijkheid voor de regio's, arbeidsmarktbeleid en economische hefbomen (mobiliteit, energie, wetenschapsbeleid), een verschillend gezondheidsbeleid, een eigen gezinsbeleid. Gewesten moeten beslissingsrecht hebben inzake justitie, NMBS...
Maar vooreerst de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde... mits vijf minuten poltieke moed !
We zijn benieuwd of zij deze keer woord houden of afzakken naar het niveau van de tsjeven.
Midden vorige maand deden hardnekkige geruchten de ronde dat de beruchte corridor, die Wallonië en Brussel fysiek met elkaar moet verbinden, wel degelijk op de onderhandelingstafel lag. Geruchten die de CD&V-leiding destijds niet tegensprak, en gisteren werden bevestigd door Le Soir. Volgens de Franstalige krant zou Leterme vorige week immers geprobeerd hebben de Franstaligen tegemoet te komen aan hun irreële eisen.
In het voorstel van Leterme zouden enkele verbindingswegen tussen Wallonië en Brussel, die over Vlaams grondgebied lopen en dus onder de bevoegdheid van de Vlaamse Gewest vallen, voortaan gemeenschappelijk beheerd worden door het Waalse en het Vlaamse Gewest. Het ideetje van Leterme ging voor de Franstaligen uiteraard niet ver genoeg. Wat zij willen, is de uitbreiding van Brussel met de zes faciliteitengemeenten, of minstens de annexatie van Sint-Genesius-Rode, waardoor automatisch een corridor tussen Brussel en Wallonië wordt gecreëerd.
De tegemoetkoming van Leterme mag door de Franstaligen dan wel van de hand zijn gewezen als te minimalistisch, feit blijft dat het CD&V-boegbeeld met zijn voorstel nu ook bereid is gebleken om af te stappen van het principe dat aan de bestaande grenzen niet kan geraakt worden. Dit ondanks het feit dat (ook) CD&V jarenlang heeft gesteld dat de taalgrens het statuut had van een staatsgrens, waarover niet te marchanderen viel
Aan de Waterloosesteenweg in Sint-Genesius-Rode voerde het Vlaams Belang ondertussen actie om CD&V aan dit principe te herinneren en de druk op de ketel te houden.
Er is geen morzel Vlaamse grond te koop, noch in enige vorm van ruil en noch minder gratis !
11 juli boodschap 10.07.2008 - Terwijl we in België de stuiptrekkingen van het onwerkbare Belgische model meemaken, stevenen andere landen af op ingrijpende veranderingen. Het Baskische parlement organiseert in oktober een referendum over de onafhankelijkheid van Baskenland. De Spaanse autoriteiten hebben zich altijd met hand en tand verzet tegen een dergelijk referendum, maar de Basken lijken zich weinig aan te trekken van de dreigende taal uit Madrid. En ze zijn vastbesloten om door te zetten. Intussen maken ook de Schotten die net als de Basken al over een autonomie beschikken die qua bevoegdheden en fiscale middelen verder reikt dan de Vlaamse zich klaar voor een volksraadpleging over onafhankelijkheid.
Iers verzet
En dan is er nu we het toch over referenda hebben nog het Ierse veto tegen het Verdrag van Lissabon, een opgepoetste versie van de beruchte Europese Grondwet die eerder in Nederland en Frankrijk sneuvelde in een volksraadpleging. Hoed af voor de Ieren. Ze hebben generaties lang gevochten voor hun vrijheid en zijn niet van plan die zomaar op te geven voor een utopisch of denkbeeldig Europees burgerschap. Ze passen voor een blauw keurslijf met gouden sterren. Ze hebben gelijk. Dit is niet het Europa van de burgers. Dit is niet het Europa dat de mensen willen. Het Europa van Verhofstadt en co. is een Europa naar Belgisch model. Geen wonder dat zoveel mensen er hun neus voor ophalen. Het Europa van de Eurocraten, een bureaucratische en centraal bestuurde moloch met nauwelijks democratische legitimiteit, dreigt een creatie van dokter Frankenstein te worden en roept in heel Europa steeds meer afwijzende reacties op.
België is geen democratie
Van het democratische deficit in Europa naar het democratische deficit in België is maar een kleine stap. Vorige week betoogde de (progressieve) Gravensteengroep nog dat de politieke crisis in België in feite een crisis van de democratie is. De (Vlaamse) meerderheid kan haar democratische visie op het toekomstige beleid niet realiseren. Zij wordt voortdurend afgeblokt door de (Franstalige) minderheid, die nochtans in de wetgeving ruime bescherming geniet. ( ) Dit België ter discussie stellen, lijkt ons een daad van democratisch verzet. Nagels met koppen. Wij zeggen het al jaren.
Zelfs bij de blauwe volbloedbelgen begint er stilaan een lampje te branden. De Franstaligen hebben nog altijd niet begrepen dat ze niet overal neen tegen kunnen blijven zeggen. Op termijn zal de wet van het getal altijd doorwegen, waarschuwde Karel De Gucht. Hij voegt er nog aan toe dat het (Belgische) systeem niet kan functioneren als de minderheid vindt dat zij gewoon voor alles een vetorecht heeft. In een democratie heeft ook de meerderheid rechten. Klopt, maar blijkbaar niet in België.
In Het Laatste Nieuws (7 juli) vatte journalist Luc Van der Kelen het mooi samen: In de staat België zijn Franstaligen en Vlamingen met handen en voeten aan elkaar gebonden. Alleen de splitsing van het land kan daar een einde maken. Inderdaad, zo simpel is dat. Er is geen Belgische oplossing meer mogelijk. De enige oplossing om uit de totale impasse te geraken is de boedelscheiding. Dat zullen de meeste Vlamingen intussen wel begrepen hebben
Vlaamse onafhankelijkheid
We beleven wonderlijke tijden. Eeuwenoude grenzen die onaantastbaar leken, verdwenen de voorbije jaren als sneeuw voor de zon. Oude staten brokkelen af of vallen uit elkaar. Grote en kleine volkeren hijsen zelfbewust de vlag van de vrijheid. Overal worden nieuwe staten geboren. En die doen het economisch en internationaal in de meeste gevallen heel goed. Ook en zeker in tijden van globalisatie en Europese integratie grijpen mensen terug naar hun eigen wortels.
Ze willen een huis waarin ze zich geborgen voelen, waar ze hun eigenheid en hun identiteit kunnen uiten en koesteren. Waar ze in goed nabuurschap met de anderen kunnen leven. Dát is het fameuze zelfbeschikkingsrecht der volkeren. Dát is de verklaring voor het Ierse neen tegen Lissabon. Dát is de verklaring voor het autonomiereferendum in Schotland en Baskenland. Dát is de verklaring voor de groeiende onafhankelijkheidsgedachte in Vlaanderen.
Kantelmoment op 15 juli
Slechts enkele dagen scheiden ons van 15 juli, de dag waarop Yves Leterme zijn groot communautair akkoord zal aankondigen. Tenminste, dat was toch datgene wat hij beloofde toen hij zonder staatshervorming in een regering stapte en daarmee zijn belangrijkste verkiezingsbelofte brak. Het ziet er dan ook naar uit dat op 15 juli vooral zal blijken dat de Vlamingen nog steeds met lege handen staan.
De Franstalige eisen over de uitbreiding van Brussel en de faciliteiten in acht genomen, is geen akkoord natuurlijk nog altijd beter dan een slecht akkoord. Want laat het nog maar eens gezegd zijn: Vlaanderen heeft geen nood aan een zoveelste mini-staatshervorming, en al helemaal niet aan Vlaamse toegevingen die de Belgische federatie de facto versterken.
Het Vlaams Belang roept alle Vlaamse partijen in het bijzonder het kartel van CD&V/N-VA op om, in plaats van straks te berusten in het Waalse non en over te gaan tot de orde van de dag, de deadline van 15 juli als breekijzer te gebruiken. De traditionele politici moeten eindelijk buiten de Belgische structuren durven te denken en de Belgische raison détat ondergeschikt maken aan de Vlaamse belangen. Er is dringend nood aan een plan B: de voorbereiding van de Belgische boedelscheiding.
Onafhankelijkheidsreferendum
Bij het begin van deze 11 juli-boodschap verwezen we reeds naar het referendum over de onafhankelijkheid van Baskenland. Dat de Baskische volksvertegenwoordigers de dreigementen van het centrale gezag in Madrid naast zich neerleggen, is een toonbeeld van politieke moed en zelfbewustzijn waaraan de Vlaamse parlementsleden maar eens een voorbeeld moeten nemen.
Aan de vooravond van de Vlaamse nationale feestdag herhaalt het Vlaams Belang daarom zijn pleidooi voor een referendum over Vlaamse onafhankelijkheid. Immers: niet een kleine groep van politici die belang heeft bij het voortbestaan van België, maar het Vlaamse volk zelf moet het laatste woord hebben over de toekomst van dit land.
De Belgische staat is onbestuurbaar en de kansen op Vlaamse onafhankelijkheid waren nog nooit zo groot. Het Vlaams Belang - de Vlaamse vrijheidspartij bij uitstek - zal dan ook alle zeilen bijzetten om de laatste tegenstanders te overtuigen.
BRUSSEL - N-VA-voorzitter Bart De Wever vreest dat er voor 15 juli geen akkoord zal zijn over de staatshervorming. Hij vindt dat het daarom tijd is om na te denken over een plan B.
De Wever deed de uitspraken op een 11 juli-viering van zijn partij in Dendermonde. De onderhandelingen van de voorbije weken en maanden hebben de N-VA-voorzitter doen twijfelen aan de goede wil bij de Franstalige politici. 'Als ze het land echt niet willen hervormen, dan moeten de Vlamingen zich bezinnen over een plan B, en invullen wat ze nog samen willen doen', klonk het.
Een uitgewerkt plan is er nog niet, maar De Wever denkt in de richting van het confederalisme. 'Het gaat gewoon niet meer. Waarom moeten Vlamingen en Walen elkaar dan nog blijven kwellen?'. Dat er iets moet veranderen, staat voor De Wever vast. 'Het slechtste wat we kunnen doen, is het status-quo aanvaarden', vindt hij. Al voegde hij er wel aan toe dat het niet aan een kleine partij is om de onderhandelingen te sturen.
"We moeten ons gaan bezinnen over een plan B". Dat heeft N-VA-voorzitter Bart De Wever gisterenavond gezegd in een toelichting over de moeilijke staatshervorming op de 11 juliviering van de N-VA afdeling Dender. De Wever gaf eerst een uiteenzetting over waarom het volgens hem maar niet lukt met de staatshervorming. Daarbij had hij het onder meer over de voltooide ontdubbeling van België, de botsing tussen culturen en mentaliteit en de positie van Brussel. Vervolgens stond hij stil bij hoe het nu verder moet.
"We zijn op een 'kantelmoment' aanbeland", aldus De Wever. "Ik begin ervoor te vrezen. Werkt de constructie nog? We moeten ons bezinnen over een plan B. We mogen dit momentum niet voorbij laten gaan, het slechtste wat we kunnen doen is de status-quo aanvaarden."
"We moeten de sprong maken naar het confederalisme", lichtte De Wever toe. "We krijgen het niet meer gedaan, het gaat gewoon niet. Waarom moeten Vlamingen en Franstaligen elkaar dan nog blijven kwellen? Het is als kleine partij niet aan ons om de onderhandelingen te sturen, maar we moeten op een andere manier beginnen onderhandelen. Ik wacht 15 juli af, maar ik vrees ervoor", besluit De Wever. (belga/odbs)
De Wever: "Zonder akkoord in reces gaan is geen optie"
"In de regeerverklaring moet absoluut een communautair akkoord zitten. Het is geen optie om zonder communautair akkoord in reces te gaan en in september gewoon voort te praten", dat zegt Bart De Wever. Hij verwijst naar de uitspraken van CD&V-jongerenvoorzitter Bert De Brabandere maandag voor aanvang van het CD&V-partijbureau. Voor De Brabandere is het uitgesloten dat men nu in reces zou gaan en dan in de draad op te pikken. "Ik ben het helemaal met de CD&V-jongerenvoorzitter eens", aldus De Wever.
Het bereikte communautaire akkoord moet voor De Wever ook meer zijn dan "een vage tekst". Het moet "een eindpunt" zijn, geen tekst met vage afspraken en verwijzingen naar latere deadlines, klinkt het.
De Wever wil plan B Vlaams Belang verheugd en bereid tot praten
09.07.2008 09.53u - Nu duidelijk is dat er op 15 juli geen grote staatshervorming of zelfs geen begin van akkoord zal zijn, vindt N-VA-voorzitter Bart De Wever het tijd om na te denken over een plan B. Dat stelde hij op een 11 juli-viering van zijn partij.
Het Vlaams Belang is verheugd dat N-VA na meer dan een jaar Belgische chaos beter laat dan nooit eindelijk inziet dat er met de Franstaligen binnen België geen akkoorden meer kúnnen worden gemaakt. Voor het eerst geeft een voorzitter van een van de onderhandelende partijen aan dat Vlaanderen buiten de Belgische structuren moeten durven denken.
Wij roepen ook de overige Vlaamse partijen op om niet te berusten in het Waalse non en de Vlaamse belangen te laten primeren op de Belgische raison détat. Het is juist dat de Vlamingen het status quo nooit kunnen aanvaarden. Tegenover het Franstalige front de réfus moeten de Vlamingen over de partijgrenzen heen eindelijk eensgezindheid tonen en hun conclusies trekken uit een jaar van Belgische onbestuurbaarheid.
Het Vlaams Belang stelt vast dat het confederale alternatief van De Wever onduidelijk is en niet goed uit de verf komt, maar is alleszins bereid om mee te werken aan een plan B als alternatief voor verdere Belgische onderhandelingen. Wat ons betreft, staat de B daarbij uiteraard ondubbelzinnig voor boedelscheiding.
Bruno Valkeniers Voorzitter Vlaams Belang Gerolf AnnemansVolksvertegenwoordiger
Vlaams Belang verheugd over plan B van De Wever
Het Vlaams Belang is verheugd dat N-VA na meer dan een jaar Belgische chaos eindelijk inziet dat er met de Franstaligen binnen België geen akkoorden meer kúnnen worden gemaakt. Voor het eerst geeft een voorzitter van een van de onderhandelende partijen aan dat Vlaanderen buiten de Belgische structuren moeten durven denken, stelt voorzitter Bruno Valkeniers.
"Wij roepen ook de overige Vlaamse partijen op om niet te berusten in het Waalse 'non' en de Vlaamse belangen te laten primeren op de Belgische raison d'état", luidt het in een mededeling. Het Vlaams Belang stelt vast dat het confederale alternatief van De Wever onduidelijk is en niet goed uit de verf komt, maar is alleszins bereid om mee te werken aan een "plan B" als alternatief voor verdere Belgische onderhandelingen.
"Wat ons betreft, staat de 'B' daarbij uiteraard ondubbelzinnig voor boedelscheiding", aldus nog Valkeniers in een reactie op de uitspraken van zijn N-VA-collega dat het tijd is om na te denken over een plan B.
B van boedelscheiding
09.07.2008 12.17u - Tijdens een 11 juli-viering toonde N-VA-voorzitter Bart De Wever zich gisteren weinig hoopvol over de afloop van de communautaire onderhandelingen iets wat natuurlijk in de sterren stond geschreven. Door te stellen dat het hoog tijd is om na te denken over een plan B, ging De Wever ook een stap verder. Concreet dacht hij aan confederalisme als alternatief voor de huidige Belgische chaos. Ook voor de N-VA is nu blijkbaar duidelijk dat de stap voor stap-strategie binnen België helemaal niet werkt.
In een reactie toonden Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers en Kamerfractieleider Gerolf Annemans zich verheugd over de recente verklaringen van de N-VA: Voor het eerst geeft een voorzitter van een van de onderhandelende partijen aan dat Vlaanderen buiten de Belgische structuren moet durven denken.
Voor alle duidelijkheid: dat plan B kan voor ons geen confederalisme of variant daarop zijn. Voor het Vlaams Belang staat de B ondubbelzinnig voor boedelscheiding.
N-VA-voorzitter Bart De Wever vreest dat er tegen 15 juli geen akkoord zal zijn over de bewuste staatshervorming. Hij vindt dat het daarom tijd is om na te denken over een plan B, wie weet door de ingeving van voorzitter Bruno Valkeniers van Vlaams Belang .
De Wever deed de uitspraken op een vroege 11 juli-viering van zijn partij in Dendermonde. De N-VA-voorzitter twijfelt aan de resultaten van de onderhandelingen van de voorbije weken en maanden. De Franstalige politici hebben het al lang verkorven : 'Als ze het land echt niet willen hervormen, dan moeten de Vlamingen zich bezinnen over een plan B, en invullen wat ze nog samen willen doen', klonk het. Hij stijgerde als het Ros Beiaard.
Een uitgewerkt of concreet plan is er nog niet, maar De Wever denkt in de richting van het confederalisme. 'Het gaat gewoon niet meer. Het heef geen zin meer of het ooit wel zin had ? Dat er iets moet veranderen, staat voor De Wever vast. "Het slechtste wat we kunnen doen, is het status-quo aanvaarden", vindt hij. "Waarom moeten Vlamingen en Walen elkaar dan nog blijven kwellen?".
"We moeten ons gaan bezinnen over een plan B".
De Wever gaf eerst een uiteenzetting over waarom het volgens hem maar niet lukt met de staatshervorming. Daarbij had hij het onder meer over de voltooide ontdubbeling van België, de botsing tussen culturen en mentaliteit en de positie van Brussel. Vervolgens stond hij stil bij hoe het nu verder moet...
"We zijn op een 'kantelmoment' aanbeland", aldus De Wever.
"Ik begin ervoor te vrezen. Werkt de constructie nog? We moeten ons bezinnen over een plan B. We mogen dit momentum niet voorbij laten gaan, het slechtste wat we kunnen doen is de status-quo aanvaarden."
Ik wacht 15 juli af, maar ik vrees ervoor", besluit De Wever.
En daar is hij niet alleen in ! Leterme vreest voor zijn troon in de Wetstraat onder druk en chantage van de franstalige partijen... comme d'habitude ! De VLD en SPa en ook GROEN! lopen als schoothondjes achter hun grote broertjes van over de taalgrens.
Intussen lopen Vlaams Belang en LDD lustig rond en staan klaar voor de komende val van de regering om de scherven te ruimen. De kans om te lijmen zit er niet in.
