De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
25-05-2022
Oekraïense Kinderen op Vlaamse Schoolbanken
Terwijl het apenpokkenvirus vrij spel krijgt in de homogemeenschap en het nieuwe fenomeen 'needle spiking' een opmars kent bij jongeren die hun drank- en drugsgebruik willen camoufleren, wordt onze aandacht afgeleid van de massa Oekraïense kinderen die onze Vlaamse schoolbanken bestormen.
Onderwijsminister Weyts sprak eerder dit jaar over 'containerklassen' voor Oekraïense kinderen, maar hij vergaloppeerde zich want nu zijn er al bijna 5.000 Oekrainertjes ingeschreven in het Nederlandstalig onderwijs. En het ziet er niet naar uit dat ze gauw zullen vertrekken. Ze leren al Nederlands en hebben recht op kinderbijslag (dit nieuws was er in het Russisch en het Oekraïens), en misschien ook nog andere sociale faciliteiten en privileges.
Het Vlaamse onderwijs heeft al alle mogelijke stormen doorstaan. Gehavend en gedeukt en geblutst is het telkens overeind gekropen, bereid om alle vreemd volk van de hele wereld te herbergen in onze Vlaamse klaslokaaltjes. Het begon lang geleden met de kinderen van gastarbeiders, daarna volgden de kinderen van migrantenprofiteurs, kinderen van Syriëstrijders, van vluchtelingen, fysiek- en mentaalminderwaardigen... Het hele zootje wordt welkom geheten. Vlaamse gastvrijheid kent geen grenzen en is wereldwijd beroemd. Omdat we zo flexibel zijn en de halve wereld wurmen in veel te kleine schoolbankjes in veel te weing schooltjes.
Leerachterstanden kunnen nooit meer weggewerkt worden, eindtermen zullen nooit meer gehaald worden, anderstaligen zullen nooit de Nederlandse taal leren... De hele leerstof en alle lessenroosters zullen herzien moeten worden, met aangepaste examenvagen en milde beoordelingen. Alles moet veel gemakkelijker met een lat die op een recordlaagte hangt te bengelen, opdat alle kinderen van alle landen zich wel bevinden op onze Vlaamse schoolbanken. Ze mogen absoluut geen faalgevoeltrauma oplopen... En zo is het onderwijs een nieuwe generatie van watjes, mietjes en mossels aan het kweken.
Oekrainertjes in containertjes... De containerklassen die minister Weyts aanvankelijk opperde om Oekraïense kinderen op te vangen zijn stilzwijgend de mist ingegaan, geen sprake meer van. Nochtans zou dat de ideale oplossing geweest zijn om hun psychisch evenwicht weer te hervinden, onder begeleiding van 'Vlaamse' Oekrainers die hier al langer wonen en kunnen communiceren in de moedertaal van de Oekrainertjes. Nu stromen ze geruisloos het reguliere onderwijs binnen waar ze verloren zullen lopen en in de war raken, gedesoriënteerd waren ze al.
Achter een geurig kopje koffie hoorde ik vanochtend Wim De Vilder vertellen over 'jongeren' in Willebroek die vandalenstreken uithalen. De burgemeester is de overlast beu en voerde een samenscholingsverbod in om de inwoners te beschermen tegen hangjongeren die de buurt terroriseren. Het Journaal gebruikte uiteraard het cliché 'jongeren', uit respect voor de ontwortelden des samenlevings, migranten, de oogappels van de samenleving, en dat begon vroeger al vanaf de eerste schooldag toen al hun foutjes door de vingers gezien werden. "Jongeren"... Zal ik journalisten eens helpen met het verruimen van hun beperkte woordenschat: exotisch geboefte en bruin uitschot, schorremorrie en addergebroed, tuig van de richel, ongedierte... Opmerking: geen enkele verwijzing in het Journaal naar de verantwoordelijkheid van de ouders van het Willebroekse gespuis.
Op een mooie zomerse zondag, heel lang geleden, mocht ik als klein meisje aan de hand van mijn vader mee naar het kiesbureau. We gingen over een aarden weg, erg hobbelig, want asfalt lag er toen nergens op landelijke weggetjes.
We gingen een groot en hoog gebouw binnen waar veel volk was. Er heerste een gezellige drukte. Iedereen droeg zijn zondagse kleren en groette elkaar beleefd.
Ik zag geen andere kindjes om mee te spelen. Meteen voelde ik, dit is een grote-mensen-dag. Een hoogdag voor christenen en socialisten, elkaars aartsvijanden, maakte pa me wijs. En de socialisten waren de slechteriken.
Omdat er toen nog geen vreemdelingenstemrecht uitgevonden was, waren er ook geen exotische exemplaren aanwezig. Dat zou ik direct waargenomen hebben want pa zei me altijd: "Niets zeggen tegen vreemde mannen, en zeker niet meegaan."
Na zijn stem uitgebracht te hebben, duurde het heel lang alvorens we terug thuiskwamen, ik kreeg honger, doch pa klampte iedereen op straat aan om hen te overtuigen om voor CVP te stemmen.
Neen, het was echt geen leuke dag voor mij. Ik heb niet kunnen spelen, me niet kunnen amuseren, het was een drukke dag voor pa en alle anderen, maar niet voor mij.
Pa was gefascineerd door het woord 'christelijk'. Hij trachtte mij diezelfde fascinatie bij te brengen, maar dat is hem nooit gelukt. Hij dweepte met kerk en pastoors, kon goed opschieten met de nonnen op school en hij vroeg hen zelfs advies over mijn opvoeding. Ouderlijke onmacht!
Onze buurman was een socialist, ging nooit naar de kerk, vijand van pa natuurlijk, ze hadden vaak ruzie. Op een keer, ik zie het nog voor me, lagen ze in de tuin in een ligstoel, eerst wat monotoon keuvelen, dan lichte stemverheffingen, om tenslotte roepend en tierend naar binnen te gaan. De hele buurt stond gniffelend mee te luisteren. Ik schaamde me.
Zo wil de moslimmilitie van de taliban in Afghanistan dat vrouwen op het tv-scherm verschijnen. Eerder deze maand werden vrouwen verplicht zich volledig te verhullen, met een boerka die ook het gezicht verbergt. Een hoofddoek alleen was niet meer goed genoeg.
Misschien hebben de taliban gezien hoe vrouwen in westerse landen ravage aanrichten en willen ze de dames aan banden leggen om ze in 't gareel te kunnen houden?
Maar waar blijven nu de MeToo-wijven en linkse kakelkippen met hun feministenzwans om gezamenlijk en internationaal te protesteren tegen het vrijheidsberovende lot van Afghaanse vrouwen?
Er zijn nu al 4 gevallen van besmetting met het apenpokkenvirus vastgesteld in ons land. En alle vier bezochten ze het homofestival in Antwerpen, het festival Darklands.
De link met het homofestivalis niet meer te omzeilen. Hoewel vanuit linkse hoek verontwaardigde protesten rijzen omdat de holebigemeenschap zich gestigmatiseerd voelt bij besmettingen met het apenpokkenvirus. Neem nu professor urologie Piet Hoebeke (UGent) die met een dom argument de link tussen het homofestival en de apenpokken trachtte te wissen: "Virussen discrimineren niet", en zelfs sprak van 'homofobe' beledigingen aan het adres van de holebigemeenschap. De arme man zit nog in de ontkenningsfase. Over een paar weken, na de gaypride, zal blijken dat de apenpokken gerelateerd zijn aan homo's, aan "hoogrisicocontacten" zoals de media eerbiedig de homoseks noemen.
Alles wat afwijkt van normale seksualiteit: homo's, lesbiennes, biseksuelen, transgenders, transseksuelen en nog zoveel andere seksueel geperverteerden en andersgeoriënteerde seksbelijders... alles wordt op tv opgehemeld en verdedigd alsof zedenverwildering de norm is.
Er breken slechte tijden aan voor heterofielen. Zij wankelen op hun voetstuk. Zijn ze nog wel normaal, vragen ze zich af na een avondje tv-kijken waar extremiteiten en perverse voorkeuren te zien zijn. Met een gezonde normale seksuele voorkeur hoor je er tegenwoordig niet meer bij. Het lijkt wel of de halve wereld op eigen geslacht valt, in bed duikt met seksegenoten, rollebolt met alles wat tot het eigen geslacht hoort.
Misschien raken heterofielen wel in de minderheid, tegen alle natuurwetten in, want natuurlijke homo's - de échte - zijn bijzonder zeldzaam. Selfmade homo's schieten als paddenstoelen uit de grond, zij kiezen bewust voor homoseksualiteit. Geboren als hetero is het mogelijk om je daarna als homo te manifesteren, inclusief lichaamstaal, woordgebruik, kledingstijl, verleidingstrucs... Zij zijn valse homo's die het hetero-gevoel binnen in hen onderdrukken en liever als homo door het leven gaan. Vaak zijn het mietjes die geen echte man kunnen zijn.
Toen de Belgische Islamitische Federatie (BIF) in 2018 de oude Syntragebouwen in Genk (foto) aankocht is het islamitisch gezeik begonnen. Over de komst van een islamschool was er een jaar lang ophef toen Staatsveiligheid ontdekte dat er iets niet pluis was met de plannen van de school. Er hing een waas van geheimzinnigheid rond de rol van de islam in het pedagogisch project. Staatsveiligheid stelde vast dat de nieuwe school niet voldeed aan de erkenningscriteria, nl. mensenrechten en gelijkheid man-vrouw respecteren.
Daarom weigerde onderwijsminister Crevits in 2019 de erkenning van de Genkse islamschool. En een jaar later weigerde haar opvolger, Ben Weyts, eveneens de islamschool te erkennen: "Kinderen zijn ons kostbaarste goed. We moeten vermijden dat zij naar school gaan op een plek waar ze mogelijk totaal verkeerde ideeën ingelepeld krijgen..."
Het schoolbestuur van de islamschool kon de weigeringen niet verteren en er werd beroep aangetekend. Zoals we moslims kennen in hun ontembare drang naar macht en uitbreiding zullen ze hun zin doordrijven en "een of andere rechter of de Raad van State zal wel geneigd zijn om de uitspraak van minister Crevits te vernietigen", zoals ik op 2.9.19 al opmerkte.
En nu, drie jaar later, hakt de Raad van State (Raad van Satan?) de knoop door: De Genkse islamschool moet erkend worden en zal dus Vlaams geld krijgen. Vlaams geld voor een islamschool! Hallo belastingbetalers!...
Minister Weyts laat weten dat hij opnieuw de erkenning zal trachten te weigeren....
... Een aparte islamschool werkt segregatie in de hand. Mislukt multiculturalisme in Genk is een feit. Moslimleerlingen horen zich te gedragen zoals alle andere leerlingen: zonder koran, zonder vreemde thuistaal, zonder islamitische feestdagen, zonder Allah en zonder de profeet Mohammed. Dát is de perfectie integratie.
Nadat het in Groot-Brittannië tot zeven bevestigde gevallen van apenpokken is gekomen (“Stern”), is de uit Afrika afkomstige besmettelijke huidziekte nu ook overgeslagen naar Spanje en Portugal. Volgens Spaanse gezondheidsautoriteiten zouden zich alleen al in Madrid acht mensen met het virus besmet hebben. In Portugal zijn 20 verdachte en 14 bevestigde gevallen in de maand mei, en wel in Lissabon en het Tejo-dal (“Publico”).
Afrikaanse apen... Afrikaanse apenpokken... Apenpokken... Afrikaanse apen brengen het apenpokkenvirus vanuit Afrika naar hier. De apenpokkenpandemie is op komst.
Apenpokken kunnen niet door de lucht overgedragen worden. Het is een verzinseltje om het verband tussen apenpokken en Afrikaanse vluchtelingen te verdoezelen, of zelfs helemaal te verzwijgen. Ze kunnen ons ook wijsmaken dat we apenpokken krijgen van het eten van apennootjes.
Opvallend aan de huidige virusuitbraak is dat de meeste besmettingen zijn onder mannen die seks hebben met mannen. Onlangs op het homofestival in Antwerpen zijn er 3 besmettingen getraceerd. Homofestivals als broeihaard van apenpokkenvirussen? Mogelijk.
Apenpokken bij mannen die seks hebben met mannen... zeg niet 'homo's' maar zeg 'mannen die seks hebben met andere mannen'. We moeten beleefd blijven tegenover homo's als ziekteverspreiders en ziekteverwekkers.
Een nieuwe virusuitbraak. Apenpokken nog wel. Marc Van Ranst komt opnieuw op tv. Hij glundert. Maant aan tot voorzichtigheid. De hele wereld moet nog altijd niet op slot, of zoiets zegt hij. Maar nog even geduld. Een nieuwe pandemie komt er aan, de apenpokkenpandemie.
Verwacht wordt dat er lockdowns gaan volgen, en vaccinaties, en quarantaines terwijl de avondklokken zich te pletter luiden. En 27 meter sociale afstand van elkaar. Scholen, winkels en horeca gaan op slot. Een mondmasker, zelfs algehele lichaamsbedekking zal verplicht worden. Corona was maar klein bier...
Griekse componist en muzikant Vangelis (79) is overleden
Vangelis is vooral bekend voor zijn elektronische muziek en schreef ook filmmuziek voor "Chariots of Fire", "Blade Runner" en "1492: Conquest of Paradise". In de jaren 60 was hij met zanger Demis Roussos oprichter van Aphrodite's Child. In de jaren 70 ging Vangelis solo en legde hij zich meer toe op filmmuziek. In 1982 won hij een Oscar voor zijn filmmuziek bij "Chariots of Fire", een jaar later kreeg hij een Golden Globe voor zijn muziek bij "Blade Runner" en in de jaren 90 scoorde hij een hit met "Conquest of Paradise", een nummer dat gebruikt is in de film "1492: Conquest of Paradise", over de ontdekking van Amerika. Hij schreef ook filmmuziek voor "Bitter Moon" van Roman Polanski, "Alexander" van Oliver Stone en "El Greco". Bekend ook is zijn samenwerking met Yes-zanger Jon Anderson. Als Jon and Vangelis scoorden ze een hit met "I'll find my way home" (video).
Ik vind Heidi De Pauw niet de geschikte persoon om Child Focus te leiden. Zij is te emotioneel betrokken bij moeders en kinderen in Syrië en kan daarom geen objectieve beslissingen nemen. Geobsedeerd pleit ze al jaren voor repatriëring van kinderen van terroristen, van potentiële terroristjes dus. Zij ijvert zich suf om hen hier in veiligheid te brengen. Te laat! In de geradicaliseerde kampen Al-Hol en Roj werden ze geïndoctrineerd en vormen nu zelfs een gevaar voor hun moeders.
Heidi trekt zich het lot aan van 'Belgische' vrouwen van IS-strijders en hun kinderen. Deze 'tikkende tijdbommetjes' zijn dragers van kiemen van radicale ideeën. Hun gedachtegoed mag niet tot bij onze Vlaamse kinderen komen. Iemand zou haar dat eens moeten uitleggen hoe fel ze met vuur aan het spelen is.
Het verblijf van terroristenkinderen in Syrische kampen heeft hen gebrandmerkt voor hun hele leven en verknoeid voor onze samenleving. Ongeschonden komen deze kinderen niet terug. Ze zijn bodemloos en onpeilbaar. Extremistisch gedachtegoed, in potentie aanwezig, zal tot volle bloei komen naarmate de volwassenheid nadert. Gruwelervaringen zwellen aan en een vonkje volstaat om tot een explosie te komen.
Maandag raakte bekend dat er een 'consulaire missie' plaatsvond om naar Belgische kinderen te zoeken in Syrische kampen, met het oog op een nieuwe repatriëring van moeders en kinderen uit Syrië.
Een 'consulaire missie' is een Belgisch onderzoeksteam dat speurt naar moeders en kinderen in Syrië om hen naar hier te halen. Ik noem dat team een stelletje missiepaters en missiezusters, blind voor het gevaar dat ze hier binnensmokkelen, op kosten van de belastingbetaler.
Ons land repatrieerde vorig jaar 6 moeders en 10 kinderen uit Syrië. Van die 6 ISIS-vrouwen zitten er nog maar 2 achter de tralies. En waar zitten die andere terroristenvrouwen? Ja, die vrouwen zijn eveneens terroristen want ze namen deel aan het criminele leven van hun Syriëstrijders. En Heidi wil al dat geboefte naar hier halen.
Dat onze regering opnieuw gaat repatriëren is onbegrijpelijk. Inderdaad Koen Metsu, onbegrijpelijk. Koen Metsu (N-VA) wijst op de loslopende IS-vrouwen die nog steeds niet berecht zijn en ónze veiligheid bedreigen. Ook kost zo'n repatriëring de belastingbetaler miljoenen euro's. Zo kostte de vorige repatriëring 1,7 miljoen euro!
Vandaag, 17 mei, is het exact één jaar geleden dat de zaak-Jürgen Conings losbarstte. Op 17 mei 2021 verdween beroepsmilitair Jürgen Conings spoorloos. Hij zou in het bezit zijn van wapens die hij gestolen had uit de Leopoldsburgkazerne.
Het land stond in rep in roer. Een waanzinnige klopjacht werd gehouden op 1 voortvluchtige militair. Een enorme troepenmacht van politie en leger én internationale hulp doorkamde wekenlang het uitgestrekte bos om te zoeken naar 1 man (één!) die aan de haal ging met wapens en zich goed kon verstoppen.
Nu zijn er nog altijd meerdere groepen actief op sociale media die zijn naam dragen. En de boom in het Dilserbos waar Jurgen sneuvelde is een bedevaartsoord geworden. Sofie Vandeweerd, burgemeester van Dilsen-Stokkem, wilde absoluut vermijden dat er een bedevaartsoord zou komen, "anders nemen we maatregelen". Die dreigende taal is afgeschampt op het warme hart van het volk. Dat Jürgen als martelaar gezien werd, zat Sofie ook dwars.
Toen de steunbetuigingen bleven toenemen greep Annelies De Verschrikkelijke in en klom op de preekstoel: "Wij mogen van Conings geen held maken. Mensen vergissen zich als ze van hem een Rambo-figuur of een filmheld maken"... Mag een minister die nooit door het volk verkozen is, de mensen zo aanmatigend toespreken?
Eerst Sofie, dan Annelies... die vrouwen toch!
Ook Donald Duck supporterde voor Jürgen
Na de dood van Jürgen dook de complottheorie op: hij zou geliquideerd zijn omdat hij te veel wist. Die theorie blijkt nu nog niet helemaal verdwenen te zijn. Platformen op sociale media blijven Jurgen Conings nog altijd huldigen als verzetsstrijder tegen een dictatoriaal regime.
Iemand heeft aan mijn toerenteller zitten prutsen. De teller hier rechts in de marge van m'n blog is op hol geslagen. Het aantal paginaweergaves schoot pijlsnel de hoogte in. De dader maakt zich niet kenbaar. Geheimzinnig. Laat ons hopen dat dit geen onheilspellend voorteken is van een nare gebeurtenis, zoals vroeger toen het Spionnencentrum m'n blog doorbladerde...
Antwerpse scholen hebben problemen om voldoende bussen te vinden voor schooluitstappen. Er zijn te weinig bussen om leerlingen te vervoeren naar allerlei leuke bestemmingen buiten de schoolmuren, behalve naar de saaie klas waar vervlogen leerstof, voorgoed weggewaaide leerstof, verloren in de wind, nooit zal weerkeren.
Vele scholen willen uitstappen organiseren nu het weer mag van corona. Busmaatschappijen kunnen de aanvragen van de scholen niet meer bijbenen. Sterker nog: scholen willen alle gemiste corona-uitstappen inhalen.
Scholieren gaan daarom heerlijke tijden beleven in het derde trimester, van de ene bus naar de andere, van het ene pretpark naar het andere. Goed voor hun mentale welzijn dat in postcorona belangrijker lijkt dan schools presteren.
Niemand hoor je nog klagen over leerachterstanden of over krakende onderwijskwaliteit. De lat zakt steeds lager, maar niemand maalt erom. Eindtermen en examens? Geen probleem, er zal mild beoordeeld worden. Geen wispelturige scholensluitingen meer, geen wazige online-leerstof, gewoon lesgeven alsof er nooit corona geweest is. Als we maar schooluitstapjes kunnen maken.
De strijd tegen leerachterstanden is verloren. En wat is er gebeurd met de 10 miljoen euro die de Vlaamse regering vrijmaakte om leerachterstanden weg te werken? Het was de tijd dat leerachterstanden wegwerken nog een prioriteit was. Nu staat het welbevinden van de scholier voorop. Plezier en vertier, lachen en amuseren, vrolijke schooluitstapjes en snoepreisjes, flierefluiten en pret beleven, veel jolijt met de uitbundigheid van wilde verjaardagfeestjes, om de geestelijke gezondheid van scholieren wat op te krikken... Hoezo leerachterstand?
Tranen sprongen in m'n ogen toen ik gisteravond op tv de ontroerende afscheidsrede van Wouter Beke hoorde. Ik kon niet stoppen met snotteren. Hij betokkelde alle gevoelige snaren bij heel wat Vlamingen. Met een onzekere stem en de krop in de keel rammelde hij alle goede dingen af die hij in zijn loopbaan presteerde. En met een spiekbriefje kon hij de nodige emoties in zijn stem leggen.
De oudjes die eenzaam stierven in de rusthuizen vergat hij te vermelden. Ook de kindermishandelingen in de crèches kwamen niet aan de beurt.
Nauwelijks bekomen van zijn aangrijpende ontboezemingen volgde er nog een smartlap, een soort mislukte apotheose om zijn verzuchtingen meer te belichten. We zagen een vertederend prentje van Wout samen met vrouwtje en dochtertje. Echt aandoenlijk. Je hart krimpt ervan.
... Lege straten en verlaten pleinen. Het was muisstil buiten, toen Wouter Beke op tv kwam. Iedereen zat gekluisterd aan het scherm om niets te missen van de pathetische zelfverheerlijking van Wout, van zijn eigenwaan en zelfgenoegzaamheid.
De zeer besmettelijke huidziekte 'schurft' duikt steeds vaker op in Antwerpen. Apothekers komen zalf tekort, zoveel vraag is ernaar.
Wetenschappers hebben geen verklaring voor de recente opmars van schurft in Vlaanderen. Zal ik ze eens helpen met het zoeken naar een verklaring...
Sinds de invasie van hele horden bruine gelukzoekers is er een ongebreidelde massa-immigratie op gang gekomen in heel Europa. Een opengrenzen- en welkomstpolitiek geven allerhande infectieziekten vrije toegang in een samenleving waarvan wij dachten dat die ziektes allemaal uitgeroeid waren.
De voorbije jaren werden er ook al gevallen van schurft gesignaleerd, in parken en gevangenissen, in stations en asielcentra, en op alle plaatsen waar asielzoekers zich verzamelen.
"Vluchtelingen brengen gevaarlijke ziektes mee", we mogen het niet luidop zeggen, maar toch doe ik het. Epidemieën liggen te sudderen, verspreid over heel Europa, om binnenkort volop uit te breken: tuberculose, polio, dysenterie, cholera, kinkhoest, luizen, hersenvliesontsteking, waterpokken, syfilis, HIV, cholera, tyfus... en ebola! Dankzij de 'verrijkers' die hier hartelijk welkom zijn geheten en niet allemaal medisch gescreend werden.
Om dit verhaaltje smeuïg te beëindigen plak ik er een stukje bij over 'zwerfvuil' dat we vinden langs wegen en in wateren. 'Zwerfvuil' krijgt een heel andere dimensie in deze turbulente tijden van grenzeloze immigratie en islamitische overrompeling. Transmigranten, vluchtelingen... zijn zwervers die zich als rondzwervend zwerfvuil over Europese wegen verspreiden en uitzaaien. Heel Afrika en het Midden-oosten zijn aan het sluikstorten in Europa. Vreemd zwerfafval maakt een knoeiboel van onze beschaving. Europa zal ooit een stinkende vuilnisbelt worden!
Op zijn doortocht naar het Verenigd Koninkrijk heeft een Afrikaanse illegaal in ons land ergens een kraslotje gekocht. En hij won er warempel 250.000 euro mee.
Wat is er met die geluksvogel gebeurd? Niets meer over vernomen. We weten enkel dat hij te rade ging bij een advocaat om zijn fortuin te kunnen binnenrijven. Het probleem was echter dat de man zonder papieren geen bankrekening kon openen.
Tot hier de feiten. En nu zal ik het einde van het kraslotjesverhaal erbij fantaseren. Beste lezer, het wordt een happy end!
De advocaat van de fortuinlijke illegaal adviseerde zijn cliënt om het integrale bedrag van 250.000 euro aan een goed doel te schenken. De man volgde de goede raad op en gaf zijn hele rijkdom weg aan... het Vlaams Belang!
Als beloning voor zijn nobele daad werd hij onmiddellijk gearresteerd en op een vliegtuig gezet richting Algerije, zijn thuisland. Illegaliteit is strafbaar. Illegalen zijn spoken, zij bestaan niet, zij moeten strafrechterlijk vervolgd worden.
De media overspoelen ons dagelijks met gevallen van 'grensoverschrijdend gedrag'. Dat is hun stokpaardje tegenwoordig. Alsof ze er zelf van oververhit raken.'Grensoverschrijdend gedrag' is een hol begrip. Zo hol als een holle ton. En wie bepaalt die grenzen die niet overschreden mogen worden? Misschien komen er wel grensrechters in de regering?
En zo kom ik bij migrantenleerlingen die vroegervrouwelijke leerkrachten seksistisch beledigden. Als er iets niet naar hun zin was, riepen Turkse leerlingen seksistische scheldwoorden, in het Turks. Het groepsgevoel manifesteerde zich toen al: "Wij Turken, wij zijn hier de baas", zo leek het. Samen voelden ze zich sterk.
Met die seksistische beledigingen overschreden Turkse leerlingen grenzen. Maar hun grensoverschrijdend gedrag werd bedekt met de mantel des verdraagzaamheids, zoals dat vroeger altijd gebeurde bij alle misstapjes van migranten.
Als Turken vieze woorden gebruikten, moesten WIJ daar begrip voor opbrengen, het mocht hen niet kwalijk genomen worden omdat ze zogezegd nog volop bezig waren met te integreren, omdat ze zich hier nog niet thuisvoelden, omdat... ja er werd vanalles verzonnen om hen te pardonneren. En hun gevoel van straffeloosheid werd er flink door gesterkt.
De miljarden-solidariteit met Oekraïne is wel abnormaal en verdacht groot. Het is géén EU- of NAVO-lid. Het klopt gewoon niet. En vooral: u beslist NIET mee.
Sporza-journalist Eddy Demarez werd vorige zomer door de VRT-directie op non-actief gezet na 'ongepaste' uitspraken over de seksuele geaardheid en uiterlijk van de vrouwelijke basketbalploeg Belgian Cats... Terwijl hij alleen maar zei wat iedereen dacht over manwijven in de sport.
Zijn microfoon stond nog aan. Eddy wist het niet. Als mannen ondereen werd er gegrapt over de uit de kluiten gewassen vrouwelijke basketballers. Zonder scrupules. Kleedkamerpraat... Oei! Meteen ontbrandde er een hevige heisa, buiten alle proporties, alsof hij ze allemaal één voor één verkracht had.
Demarez werd verbannen. Na zijn afscheid van de VRT ging hij op een soort retraite, om zich te bezinnen over zijn 'misdaden'. Hij volgde een traject 'Vrouwensport en diversiteit'. Misschien wel aanbevolen door het Spionnencentrum. En nu mag hij van de VRT-directie zijn vroegere taak als sportcommentator weer opnemen.
Zijn comeback op het scherm zal niet van een leien dakje lopen. Hij zal voortaan over gebarsten eieren moeten lopen, zijn woorden wikken en wegen en overal gefrustreerd vrouwvolk omzeilen. Unia en alle overgevoelige vrouwen zullen op het puntje van hun stoel zitten met een vergrootglas in de hand om 'ongepaste' opmerkingen op te sporen en om de journalist als vrouwenhater te ontmaskeren.
Het project dat Demarez volgde na zijn uitsluiting heeft van hem een heel andere man gemaakt. Geïndoctrineerd en op politiek correcte rails gezet, zal hij nu de sport becommentariëren, met glazige ogen, zonder persoonlijke touch, zonder luchtige cafépraat, geen gezellige onderonsjes meer met andere mannen om al het leuks van vrouwen pikant in te kleden.
Demarez bood zijn excuses aan bij de Belgian Cats: "Ik heb er geen excuus voor. Je kunt duizend keer sorry zeggen, maar dat maakt het niet oké. Noem het normvervaging in humor of hersenloze cafépraat: er is geen excuus voor... Iemand in de ogen kijken, sorry zeggen, toegeven dat je een fout hebt gemaakt, dat verrijkt je leven." .
De psycholoog die Demarez consulteerde heeft zijn huiswerk niet goed gemaakt. Hij had van Demarez een vechter moeten maken, iemand met een ruggengraat die het vertikt om zich te excuseren voor eerdere uitspraken. Johan Derksen excuseerde zich toch ook niet na zijn 'kaarsverhaal'. Excuseren? Neen! "Lik m'n reet"!... Demarez is te slap bevonden om "Lik m'n reet" te durven spreken.
Uit een nieuw rapport van de Wereldgezondheidsorganisatie blijkt dat één op de vier kinderen in ons land kampt met overgewicht. Er komen steeds meer zwaarlijvige kinderen bij, ook extreem zwaarlijvigen, de cijfers blijven escaleren naar alarmerende hoogten.
Kinderen spelen minder, sporten minder, kijken meer televisie, tokkelen langdurig op hun smartphone, slapen langer, drinken meer frisdrank en eten meer zoet. Al die factoren samen leveren ons een generatie dikkerdjes op die een ongezonde toekomst tegemoet gaan.
Ik zag ze vroeger naar het medisch onderzoek komen, een lange rij kinderen, de ene al wat dikker dan de andere, onder begeleiding van de leerkracht. Sommigen gedroegen zich erg nerveus, het was dan ook een niet-alledaagse belevenis, dat medisch onderzoek waarbij je bijna in je blootje bij een 'boze' dokter moest komen. Ja, PMS-dokters waren nooit vriendelijk en altijd gehaast om hun onderzoekjes af te haspelen, nietwaar dokter Kelchtermans?... De verpleegsters stelden de kinderen gerust, ze susten hier en daar een traantje weg bij de kleinsten.
Op een mooie dag zag ik de verpleegsters Eulalie en Eufrasie zich letterlijk uitsloven om in de gunst te komen van dokter Zhivago, een schoolarts die zo nu en dan inviel voor een collega-arts. Hij was de beninnelijkste van het hele nurkse zootje schoolartsen. Niet Eulalie, niet Eufrasie, maar wel verpleegster Zulma werd betrapt in het kabinet van dokter Zhivago, waar de tortelduifjes in innige verstrengeling op de onderzoekstafel lagen te flikflooien... Stilletjes het tafereeltje in me opnemen en het stel verder laten genieten...
