Duiven eten bijna alles maar dat wil niet zeggen dat het ook goed voor ze is. In principe zijn
duiven graaneters. Ze pikken graag wat rijst, erwten of maïs. Ik zag de duiven op het strand rond
het piepschuim. Ze pikten er niet alleen naar, ze aten het ook op. "Was dat schadelijk?" vroeg
ik me af. Na wat zoeken op het net, kwam ik er achter.....



Piepschuim of polystyreen. Wat is dit voor een rommel, hoe lang gaat het mee in de natuur of
raken we het nooit kwijt door afbraak?













Om te beginnen, is het giftig? Nee totaal niet, in deze vorm althans. Het grond product
wel, dat heeft dan ook een maximale MAC waarde. Dit betekend dat je niet meer
deeltjes per zoveel uur van het spul mag inademen. Maar er staat "polystyreen" poly
staat voor veel verbindingen. En dat is wat er gebeurd is met de oorspronkelijke stof.
Door een chemische reactie ontstaat er polystyreen, laat dit flink schuimen met lucht en
we hebben tempex. Na dit proces is het totaal ongevaarlijk. Je zou het bijna kunnen
eten, niet erg smakelijk (smaakt naar niks) maar stel dat je de behoefte hebt.

Laten we even terug gaan naar het basis product "styreen", want daar begint het al met
de vervuiling. Waar komt het in voor? Om te beginnen in aardolie, zo'n 7% maar het
komt ook voor in aardbeien, amandelen, en in verschillende harsen. Ja dat hadden we
niet gedacht toch? In die heerlijke zomer koninkjes

Het is een zeer vluchtige stof die zeer reactief is met de lucht. Het verbind zich met
zuurstof, stikstof en ozon. De halveringswaarde is 3 a 7 uur. Wil zeggen dat het met de
helft is afgenomen in deze tijd. Als het in het water terecht komt, zal het snel verdampen
aan het oppervlak, wat in het water achter blijft reageert met water met een halvering tijd
van max 17 uur. Voor het waterleven zijn grote concentraties nodig voor een giftig effect.
Het komt alleen in het water terecht met ongelukken, of moedwillig. Als je dus wilt meten
moet je dicht bij de bron meten, want na een paar uur heeft het zich verbonden met de
lucht.



Je ziet, mits goed behandeld behoeven er geen te grote risico's te zijn. Raken we dat spul nog
kwijt? Ja, bodem organismen zijn in staat om dit goedje op te eten en verteren. Het wordt dan
omgezet in kooldioxide en water, naar mate er meer zuurstof aanwezig is gaat dit sneller. Nou
water kennen we allemaal, en kooldioxide wordt door planten en bomen gebruikt voor de
productie van zuurstof. Je zult nu tot de conclusie komen dat het echt een ideaal product is,
en dat is het ook!

Waar het allemaal voor gebruikt wordt is misschien overbodig te noemen, maar toch...  Om te
beginnen natuurlijk isolatie materiaal, in platen gebruikt voor allerlei doeleinden. Vormgeving,
reclame materiaal, verpakking, bestek, en speelgoed. Het wordt ook gebruikt met aanleg van
wegen waar geen heipalen mogelijk zijn. De krachten worden dan verdeeld over een groot
oppervlak, zodat de wegen intact blijven.

Het is zelfs zo dat het milieu minder belast wordt mits weggegooid in de vuilnisbak van bestek
en bekers dan deze af te wassen.

Dan hebben we nog de piepschuimkever, ja het moet toch niet gekker worden hoor ik u al roepen.
Maar inderdaad, hij bestaat! Kijk van origine was dit een vrij onbekende kever die zich bezig
hield met het eten van schimmels en mest. Maar vreet zich graag een weg door het piepschuim,
en legt daar zijn eitjes in. Of hij ook daadwerkelijk het piepschuim verteerd is mij niet bekend.
Maar hij houd van warme vieze omgevingen.

Zo zie je maar dat niet alle kunststoffen als troep kunnen worden beschouwd. Met de juiste
productie methoden en gebruik is het meeste spul positief te beoordelen. Er bestaan natuurlijk
legio producten die niet zo best zijn voor het milieu. Maar door de technische en
wetenschappelijke onderzoeken van vooral de laatste jaren worden veel dingen al weer
teruggedraaid ten goede van de mens. Asbest zagen we eerst ook als wonder product, het is zelfs
een delfstof die zo in de natuur voorkomt. Maar achteraf was dit toch niet zo goed voor ons.
http://www.natuurwetenschappen.nl/

Bijlagen:
http://www.natuurwetenschappen.nl/   

Kunstenaar - Knutselaar

***

Een assemblagist of assemblagekunstenaar is eigenlijk een knutselaar. Maar de titel 'knutselaar'
gebruiken voor mensen die zichzelf kunstenaar noemen is iets waarmee men bij hen niet veel
succes zal oogsten.

Conceptuele kunstenaars zijn dan weer mislukte ingenieurs die uitgebreide handleidingen
schrijven bij hun knutselwerk. Je hebt ook nog een kruising van beiden, de knutselaar-ingenieur
die vliegtoestellen bouwt die niet kunnen vliegen (Panamarenko).

De knutselaar is ook een verzamelaar die dingen verzamelt waarvan hij denkt dat die altijd wel
ergens voor te gebruiken zijn. Uit zijn verzameling van onsamenhangende stukken, rekening
houdend met de aard of de vorm van het verzameld recuperatiemateriaal, kiest hij voorwerpen
die een antwoord geven op het assemblage probleem dat hij zich stelt, om zo tot een geheel te
komen. Voor een goed "knutselaar" zijn de mogelijkheden onbeperkt, ook al gebruikt hij
materialen waarvan het bijzonder verleden van ieder stuk van tevoren al bepaald was voor het
gebruik waarvoor het oorspronkelijk ontworpen was, maar nu een heel ander leven gaat Leiden.

Bij het kijken naar een assemblage zijn kinderen bijzonder goed in het herkennen van de
overblijfselen van menselijke producten waarmee het kunstwerk opgebouwd is.

  


Stokken en zeildoek uit een overdekte bananenplantage deden mij denken aan een gecrashte
oude tweedekker.

Het verschil in temperatuur tussen het bewonderen van de wolkenwaterval op zeeniveau en van
dichtbij kan meer dan 10º Celsius zijn. +/- 1º kouder per 100 meter stijgen. Zwemmen in de
oceaan en een half uurtje later met pullover en Jack een wandeling maken om het fenomeen van
dichtbij te bekijken. De wonderlijke wolkenwaterval die zich regelmatig vanaf de kam van de
Cumbre Nueva naar beneden laat vallen is inspiratie voor menig kunstenaar. Cineasten gaan ze
filmen, tekenaars maken schetsen, fotogragen gaan ze fotograferen en bloggers maken er een log over.

          























Het lijkt alsof het dorpje El Paso wordt bedolven onder de watten ;-)



Onder ons noemen wij het "De Crème Fraiche"













Een vriendelijke Engelse toerist. Nee, zou kunnen maar ik ben het niet ;-)



Slangenkruid



Ik vertelde hem dat ik erg veel hield van ruw opgezette schetsen en zo werd het praatje
een interessant gesprek



Als slagroom op een toetje









Merkwaardig hoe zij abrupt stopt, soms valt zij veel dieper het dal in. Het is telkens anders.

Dageraad 

In september 1492 vertrok Alonso Fernández de Lugo vanuit Gran Canaria met een expeditie
van twee schepen en een fregat naar La Palma om het te veroveren. De ruwe en stijle kusten
van het eiland verplichtte hem om rond het eiland te varen en de landing in te zetten op het
strand van Tazacorte. de Lugo dacht dat het aan te raden was om La Palma binnen te vallen
langsheen de Vallei van Aridane waar het terrein minder moeilijk begaanbaar was voor zijn
soldaten. Als men het eiland rondvaart (en dat heb ik meerdere malen gedaan), valt het op dat
Tazacorte de ideale landingsplaats is. 

De eilanden Lanzarote, Fuerteventura, La Gomera en El Hierro werden veroverd in het begin
van de 15e eeuw. Het heeft 90 jaar geduurd alvorens La Palma aan de beurt was. Gedurende die
tijd waren er al meerdere contacten geweest tussen de bewoners van het reeds veroverde El
Hiero en de Benahoarites (oorspronkelijke Palmeros). Zo waren er reeds collaborateurs die voor
de Lugo het pad van de invasie effenden. Er werd geen noemenswaardige strijd geleverd...

Gisterochtend  was het CAVOK (= Ceiling and Visibility OK ). Ik dacht, dit is een goede dag om
naar boven te rijden, maar na een uur bochtenwerk zag ik wolken komen aanzetten uit het noord-
westen. Geen nood, dacht ik, eenmaal boven ben ik "on top" of de wolken en kan ik genieten
van een wattendeken met de uitstekende bergtoppen van het eiland. Niets was minder waar. Het
zat potdicht daarboven op de kleine parking. Maar mijn vriend "Raaf" was er. Raaf is allemans
vriend zolang je maar je lunch deelt met hem. Je denkt dat je uitverkoren bent om hem zo dicht
te kunnen benaderen maar het is allemaal show voor voedsel. Zijn 'kostuum' was bedruipt en nat
van de mistdruppels. Het was een komisch zicht, hij speelde een beetje de 'Miserable'. Volgens
de man van de informatiekiosk is het steeds dezelfde vogel. Als dat waar is ken ik hem al jaren.  
   







Hier moet ik zeker nog eens terug komen met blauwe lucht en voor het einde van mei.





Enkele toeristen hadden vanuit Los Llanos twee uur lang gereden en dat voor zo'n kleine afstand
(veel bochten), zegden ze. "Dit is nu de tweede maal dat wij op het eiland zijn en de 2deX dat we
niet kunnen genieten van het fantastisch uitzicht over de Caldera krater" vertelden de man  mij
teleurgesteld. Je moet maar pech hebben, dacht ik.








Kinderen op schooluitstap hadden ook pech. Aan hun uitbundig lawaai was daar niet veel van te
merken. Ze vermaakten zich prima!







Hij zat daar als een verzopen kat























Hier maakte hij een raar geluidje. Hij zette zijn keel op en ik hoorde klok klok.








Op de terugweg kwam ik voorbij de sterrewacht. Er was niet veel van te zien. Zouden de
sterrekijkers technisch werkloos zijn? Vraag ik me af.

Op la Palma zijn er verschillende soorten slangenkruid. Er is een metershoge variëteit (Tajinaste
Echium Pininana) die men in het wild maar zelden tegenkomt en gewoonlijk in een beschut
hoekje.  Er is de Echium Wildprettii - SSP.Trichosiphon, een soort die wonderwel gedijt boven
de 2.000 meter (Roque de Los Muchachos). Dan is er nog een variant met witte bloempjes die
veel voorkomt in het zuiden (Feuncaliente), in de winter bloeit en ook endemisch is. Buiten het
gewone slangen(on)kruid dat langs de bermen staat (Tajinaste - Echium Gentianoides) heb je nog
(zie foto) Tajinaste Azul - Echium Webbii dat veel voorkomt in de Caldera de Taburiente.
Al deze varianten hebben zich op een speciale manier ontwikkeld op het eiland en zijn allemaal
endemisch.













Dit is een gewone distel. Er bestaat op La Palma wel een endemische soort zonder stekels
(Ceentaurea - Cheirolophus Junonianus) die alleen maar voorkomt op de Roque Teneguia.

De 'vooruitgang' is niet te stoppen, we zijn een Little (lees LiDL) rijker geworden op La Palma.
Nog steeds geen McDonald's op ons klein eilandje maar nu wel een grote LiDL.




Lidl (Duitse uitspraak: Liedel) is een van origine Duits levensmiddelenbedrijf in het hard-
discountsegment. Het bedrijf is actief in vrijwel heel Europa, met zo'n 8000 winkels in meer dan
23 landen. Er zijn plannen voor verdere uitbreiding naar andere (Oost-)Europese landen en
Canada. In de herfst van 2008 wil Lidl de eerste 30 filialen openen in Zwitserland, in maart 2009
komen er hier nog eens 26 filialen bij in Zwitserland. In totaal wil de discounter in Zwitserland
een winkelbestand opbouwen van 200 filialen. Daarmee is het ook gelijk de entree van de
discounter in dit land. Uiterlijk in 2012 wil de keten ook de eerste filialen openen in de VS.

De winkels vallen allemaal onder Lidl Stiftung & Co. KG, een Duitse commanditaire
vennootschap. Het hoofdkantoor staat in Neckarsulm (in de bondsstaat Baden-Württemberg).
Het hoofdkantoor van de Nederlandse afdeling staat in Huizen, de Belgische afdeling (incl.
Luxemburg) wordt vanuit Merelbeke gecoördineerd.

Meer lezen, zie bijlage.


Het regende gisteren...




Maar niet lang.




De wapperende vlag van LiDL.




Alles is nieuw. Ge kunt nog niet over de koppen lopen.
Op La Palma is dat tot hiertoe nog niet direct zo'n groot gevaar ;-)




Zoals steeds, tig... kassa's en maar één caissière ;-)




Even wennen aan het nieuwe landschap.




Alles voor de klant, zelfs slangenkruid!




Een nieuw "landmark" in het landschap van La Palma.

Bijlagen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Lidl   

Op een vroege ochtend tijdens de wandeling in het bos.

***




























Baardmos of oudemansbaard.

De haven van Tazacorte aan de westkant van La Palma heeft de beste ligging, het mooiste weer
en de meest ideale accomodatie van het eiland om (als je vriend een bootje bezit) even snel een
tochtje te maken, het liefst in de late namiddag wanneer de zon niet meer zo heet aan de hemel staat.

Zon-dag

De laatste dagen zijn de wolkenluchten "Fabuloso" aan de westkant van La Palma. 

Escolar (La Palma) 
Miramelindo (Ecuador) 
Petrólio (Cuba) 
Pez Aceite (Uruguay) 
Olievis (Nederlandstalige gebieden)

***

Eergisteren vóór zonsondergang gingen we nog snel een rondje varen, en kwamen we Juan-Louis
en Domingo tegen in hun typische Canarische boot, de 'Mareli'. En fier dat ze waren! Juan-Louis
liet zijn vangst zien van tig... meter lang en tig... kilo zwaar.
Zo'n vis vangen gebeurt niet alle dagen.



















"Hola amigos tengo aquí un pez atrapado formidable."
(Hallo vrienden ik heb hier een formidabele vis gevangen)



"Voy a dejar que lo vea."
(Ik zal even laten zien)







 

De naam van de vis is Escolar (Spaans voor scholier). De wetenschappelijke naam van de soort
is Ruvettus pretiosus. Het is een straalvinnige vissensoort uit de familie van slangmakrelen.Deze
vis kan 300 cm lang worden en 63 kg wegen. De gemiddelde lengte is 150 cm. Het is een vis die
leeft op of bij de bodem van de oceanen in de subtropische klimaatzone boven en onder de
evenaar op een diepte tussen de 100 en 800 m. De vis wordt ook wel olievis genoemd. De olievis
bevat een sterk laxerende olie, gempylo-toxine een niet-verteerbare wasester. Na het eten van
deze vis kan men een oranje olie in de ontlasting vinden van een mens. Vandaar de naam
olievis. Daarom is de vis voor de beroepsvisserij van weinig belang, maar (vanwege zijn formaat)
voor de sportvisserij van enig belang.
(Zie bijlage)





Terug in de haven net voor sunset.

Bijlagen:
http://es.wikipedia.org/wiki/Lepidocybium_flavobrunneum   

In Los Llanos de Aridane, mijn stad, en de op een na grootste stad van het eiland, staat de hoogste
palmboom van het eiland. De gemeente is qua inwoners wel de grootste van het eiland.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Los_Llanos_de_Aridane

Veel van deze Washingtonias Filibusta (een kruising tussen Robusta en Filiferia) zijn geplant in
Los Angeles CA ter verfraaing van de stad tijdens de Olympische Spelen van 1932. Deze bomen
zijn meer dan 8o jaar oud, volgroeid en aan het einde van hun natuurlijke leven.

















Vrij vertaald: Deze slanke en alleenstaande palm (Washingtonia Robusta) van 23,50 meter hoog
werd geplant door de apotheker Conrado Hernández de Las Casas, vooafgaand aan het jaar 1932.
"Wuivend met de haren in de wind" Manuel Rodríguez Quimntero.
Deze palmboom is dus ook geplant op dezelfde tijd dan die van Los Angeles en zou ook aan het
einde van zijn natuurlijk bestaan zijn.














Op de achtergrond de berg 'Bejenado' een vrijstaande berg die behoort bij de Caldera krater
en die de Vallei van Aridane met zijn aanwezigheid domineert.

Gelukkige Verjaardag Bart!

Het is al een tijdje geleden dat je de "Tour de La Palma" hebt gedaan. Zie:

http://blog.seniorennet.be/schetsblog/archief.php?startdatum=1334745888&stopdatum=1334832288

Inmiddels heb ik een nieuwe trofee gemaakt voor de volgende "Tour van het Eiland".
De trofee staat hier op de kast mooi te wachten op jou

Sculptuur van zeeijzer

***

Het enige stukje strandwandelen op de westkust van La Palma kun je langs de kust van
Tazacorte, tussen de antieke en de nieuwe havendam. Er liggen geen zichtbare wrakken in
de oceaan maar ze moeten er wel zijn. Af en toe vindt men restanten verwrongen verroest ijzer
van wat waarschijnlijk eens toebehoorde aan een schip.

Zeezouten hebben de neiging om zich te verbinden met ijzeratomen uit staal. Daarom laat ik
eerst de ijzerresten in een bak met zoet water een weekje rusten, daarna overvloedig spoelen
met zoet water. Dan de bovenste roestlaag en de aaneengekoekte geoxideerde kalkaangroei
verwijderen met een pikhamer. Opschuren en polijsten met een koperen borstel.

Het eindresultaat heeft dan een aanblik van een bronzen sculptuur. Om verder roesten enigszins
zo veel mogelijk te voorkomen bedekken met paraffinewax of een speciale acryl vernis. In huis
blijft de sculptuur lang haar glans behouden. Ik heb er hier enkele meer dan 15 jaar staan en ze
zijn nog steeds zonder roest. Zet men de sculptuur buiten dan roest ze in 'no time' rustig verder.














In bovenstaand geval met zeer veel aantasting en corrosie, kan men meten hoeveel metaal er nog
rest door te testen met een magneet. Als er geen magnetische aantrekkingskracht meer is, dan is
het voorwerp geoxideerd (in staat van ontbinding). Lassen is dan helemaal niet meer mogelijk.



Overvloedig spoelen met zoet water.














Om een lasnaad te leggen heeft men nog wel wat ijzer nodig. IJzer in ver gevorderde staat van
ontbinding is niet meer te lassen.




Zeeijzer heeft een door het zoute water en de natuur een spannend oppervlak ontwikkeld.










Niet noodzakelijk om te weten of te lezen

In zijn "A Letter on Art in Reply to André Daspré" beschrijft Louis Althusser de taak van wat
kunst volgens hem zou moeten zijn. http://nl.wikipedia.org/wiki/Louis_Althusser

...... "Kunst (en hiermee bedoel ik authentieke kunst en niet het middelmatig werk) verschaft
ons geen kennis in de strikte zin (ze vervangt geen kennis in de zin van wetenschappelijke
kennis), maar wat zij ons biedt, handhaaft niettemin een zekere specifieke relatie met kennis.
Deze relatie houdt niet een identiteit in maar een verschil. Laat me dat uitleggen. Ik geloof dat
het bijzondere van kunst is dat ze "ons iets te zien geeft ", "ons iets laat waarnemen", Ons iets
doet voelen" dat zinspeelt op de werkelijkheid ....

Eigenlijk situeert Althusser de kunst als een "allusie" op de werkelijkheid tussen de wetenschap
als systematische kennis en de ideologie als onvermijdelijke illusie. Wat kunst ons geeft in de
vorm van 'zien, 'waarnemen' en 'voelen' (wat niet de vorm van kennen is), is de ideologie waaruit
ze ontstaat, waarvan ze zichzelf losmaakt en waarop ze zinspeelt.