Steenmanneke op het strand van Tazacorte



















Keep Walking Johnnie Walker

ZON-dag

*** 

Als men La palma rondrijdt komt men overal barretjes tegen tot in de verste uithoeken,
en overal kan men een 'cortadootje' drinken = klein kopje sterke koffie met gesuikerde
gecondenseerde melk.

Palmbomen project (2)

***

Palmbomen als landmark

Voor de meeste "La Palma vacantiegangers" begon hun verblijf op het eiland op de moment dat
zij in de openlucht uit het vliegtuig stapten en de aangename temperatuur voelden met links de
bergen, de stad Santa Cruz in de verte en rechts de oceaan met zicht op de Teide en daarnaast
het eiland La Gomera. Dan te voet over de tarmac naar het oude luchthavengebouw met het
grootste Canarische dak van de eilanden. 








Achteraf bezien was de sfeer en zeker in vergelijking met het nieuwe luchthavengebouw een
beetje oubollig en daterend uit grootmoeders tijd maar wel gezellig, en bovenal, het trok volk
en er waren steeds consumenten.








Het nieuwe restaurant-cafetaria is bij gebrek aan klanten gesloten. Reden hiervoor was de ligging
in de uitgestrektheid van het gebouw (102.000 m2), ver weg van het gebeuren en helemaal aan het
einde van een leegstaande winkelgalerij met afgeplakte ramen.





















































Tijdens de wandeling door dit 'niemandsland' kwam ik een maquette tegen van de nieuwe
terminal met vijf vliegtuigen. Een staaltje van grootheidswaan en omgedraaide wereld. Een
terminal om 3 miljoen pasagiers per jaar te verwerken voor een vliegveld zonder internationale
lijnvluchten, zonder taxiways, zonder instrument landing system, alleen een tiental inter-island
commuter vluchten per dag en een achttal Europese chartervluchten per week.
Again wishful thinking

De wandelaar komt deze hond overal tegen op het eiland. In de oudheid was de Podenco de hond
van de Farao's. Vóór de Spaanse verovering van de eilanden waren deze honden waarschijnlijk
naar hier gebracht door de Feniciërs, de Grieken, de Carthagenen of de Egyptenaren. De Podenco
behoort tot een van de oudste hondenrassen ter wereld (+/- 7.000 jaar oud). Zijn ongelooflijke
snelheid, fijne reukzin en scherp gehoor, geven hem de perfecte attributen om een geboren jager
te zijn. Hij is zeer actief en loopt van ochtendgloren tot zonsondergang. De podenco is loyaal en
vertoont geen agressiviteit. Hij is eigenzinnig en zeer intelligent, vaak onafhankelijk en energiek.
Hij staat bekend als een alleman's vriend maar eenmaal hij in het veld aan het jagen is veranderd
hij volledig in een spoorzoeker jager.

Vandaag de dag wordt de Podenco gebruikt om op konijnen te jagen op toegestane dagen,
meestal samen met afgerichte fretten. Vergunningen voor deze konijnenjacht zijn strikt
gereglementeerd.







































De auto van een konijnenjager die dient om zijn podenco's te vervoeren van terrein naar terrein.
onder: De kooi voor de fret.

De telefoongids, een groot stukje papiervervuiling in Europa. Hier op het eiland hebben wij al
jaren geen papieren telefoongids meer gezien. Toevallig kwam ik er eentje tegen ergens tussen
de kliffen aan de kust



In het digitale tijdperk van nu, is het overgrote deel van de papieren telefoongidsen niet meer
van toepassing, en terecht. Na enkele dagen staan nieuwe nummers reeds op het internet, terwijl
in de papieren variant, jarenlang oude nummers blijven staan.

De baai van de hoofdstad werd sinds de verovering door de Spanjaarden als haven benut. Van uit
Santa Cruz de La Palma zijn er diverse bootverbindingen naar de buureilanden en het vasteland.

De westelijke haven Puerto de Tazacorte deed dienst als vissershaven, tot men besloot er een
zeehaven voor zeeschepen van te maken, inbegrepen container terminal. De plannen voor dit
megalomaan project stamden nog uit de goede oude tijd van voor de crisis.
 
In juni 2005 kwam er een bootverbinding tot stand naar het eiland Tenerife met tussenstop in de
haven van Santa Cruz de La Palma. Deze ferry vaarde echter alleen in de zomermaanden  en dan
nog zeer onregelmatig bij gebrek aan reizigers. Tot men 'wederom'  besloot de haven voor een
tweede maal uit te breiden met een havendam van meer dan een kilometer in zee. Ditmaal om
zogenaamd cruise schepen te ontvangen. De crisis heeft voorlopig een stokje gestoken voor de
dromen van de betonlobby. Trouwens dit kleine eilandje heeft reeds een haven voor het ont-
vangen van deze hotelschepen. Santa Cruz de La Palma is een havenstadje met geschiedenis dat
de nodige  infrastructuur heeft voor het ontvangen van dit soort toerisme. Tazacorte heeft deze
toeristen niets meer te bieden dan een banaan. Een mooi voorbeeld van 'wishful thinking'.          



Zo zag de haven van Tazacorte er uit toen wij hier aankwamen. Parapentes waren er al, alsook
"Rogallo Wings" (zie:  http://en.wikipedia.org/wiki/Francis_Rogallo ) die ergens vertrokken
hoog op de Caldera wand.



De haven van Tazacorte nu. De eerste sectie voor pleziervaartuigen is reeds in gebruik genomen.
De laatse tijd liggen de werken bijna stil, er wordt nog wel gewerkt maar op een zeer laag pitje.








Een caisson (cajon) die ligt te wachten om verscheept te worden naar zijn plaats. Er moeten er
nog tig... bijkomen. Deze 'cajons' (betonnen dozen) worden gegoten in Tenerife en worden van
daar met een sleepboot tot hier gebracht.









Een mooi staaltje architectuur zowel van op zee als van uit de lucht.






 

*** 

De graja (pyrrhocorax pyrrhocorax barbarus) is een endemische vogel die alleen op het eiland
La Palma voorkomt. De graja wordt beschouwd (onder een wet van de Canarische Eilanden) als
natuurlijke symbool van het eiland La Palma samen met de Canarische den. Hij schijnt het te
weten dat hij beschermd is. Het is een brutale vogel die gewoon je fruit komt pikken in de tuin ;-)

Bijlagen:
http://es.wikipedia.org/wiki/Pyrrhocorax_pyrrhocorax_barbarus   

Spiegels op de weg.

***

Erosieve krachten in de Caldera de Taburiente - La Palma.

***

Aan de noordzijde van de vulkanengroep 'Cumbre Vieja' bevindt zich de Caldera de Taburiente,
een erosieketel met een doorsnede van negen km waarin schitterende wandelingen gemaakt
kunnen worden. Het woord caldera is oorspronkelijk hiernaar vernoemd; men ging er toen van
uit dat het komvormige gebied was ontstaan door een explosie waarbij een grote vulkaan
zichzelf opblies. Al in de 19e eeuw werd aan deze theorie getwijfeld, en onderzoek heeft
inmiddels uitgewezen dat het gebied door erosie is ontstaan.














Door verwering en erosie kan gesteente afgebroken worden en zo komen de wortels van de
Canarische pijnboom blootte liggen.

Duiven eten bijna alles maar dat wil niet zeggen dat het ook goed voor ze is. In principe zijn
duiven graaneters. Ze pikken graag wat rijst, erwten of maïs. Ik zag de duiven op het strand rond
het piepschuim. Ze pikten er niet alleen naar, ze aten het ook op. "Was dat schadelijk?" vroeg
ik me af. Na wat zoeken op het net, kwam ik er achter.....



Piepschuim of polystyreen. Wat is dit voor een rommel, hoe lang gaat het mee in de natuur of
raken we het nooit kwijt door afbraak?













Om te beginnen, is het giftig? Nee totaal niet, in deze vorm althans. Het grond product
wel, dat heeft dan ook een maximale MAC waarde. Dit betekend dat je niet meer
deeltjes per zoveel uur van het spul mag inademen. Maar er staat "polystyreen" poly
staat voor veel verbindingen. En dat is wat er gebeurd is met de oorspronkelijke stof.
Door een chemische reactie ontstaat er polystyreen, laat dit flink schuimen met lucht en
we hebben tempex. Na dit proces is het totaal ongevaarlijk. Je zou het bijna kunnen
eten, niet erg smakelijk (smaakt naar niks) maar stel dat je de behoefte hebt.

Laten we even terug gaan naar het basis product "styreen", want daar begint het al met
de vervuiling. Waar komt het in voor? Om te beginnen in aardolie, zo'n 7% maar het
komt ook voor in aardbeien, amandelen, en in verschillende harsen. Ja dat hadden we
niet gedacht toch? In die heerlijke zomer koninkjes

Het is een zeer vluchtige stof die zeer reactief is met de lucht. Het verbind zich met
zuurstof, stikstof en ozon. De halveringswaarde is 3 a 7 uur. Wil zeggen dat het met de
helft is afgenomen in deze tijd. Als het in het water terecht komt, zal het snel verdampen
aan het oppervlak, wat in het water achter blijft reageert met water met een halvering tijd
van max 17 uur. Voor het waterleven zijn grote concentraties nodig voor een giftig effect.
Het komt alleen in het water terecht met ongelukken, of moedwillig. Als je dus wilt meten
moet je dicht bij de bron meten, want na een paar uur heeft het zich verbonden met de
lucht.



Je ziet, mits goed behandeld behoeven er geen te grote risico's te zijn. Raken we dat spul nog
kwijt? Ja, bodem organismen zijn in staat om dit goedje op te eten en verteren. Het wordt dan
omgezet in kooldioxide en water, naar mate er meer zuurstof aanwezig is gaat dit sneller. Nou
water kennen we allemaal, en kooldioxide wordt door planten en bomen gebruikt voor de
productie van zuurstof. Je zult nu tot de conclusie komen dat het echt een ideaal product is,
en dat is het ook!

Waar het allemaal voor gebruikt wordt is misschien overbodig te noemen, maar toch...  Om te
beginnen natuurlijk isolatie materiaal, in platen gebruikt voor allerlei doeleinden. Vormgeving,
reclame materiaal, verpakking, bestek, en speelgoed. Het wordt ook gebruikt met aanleg van
wegen waar geen heipalen mogelijk zijn. De krachten worden dan verdeeld over een groot
oppervlak, zodat de wegen intact blijven.

Het is zelfs zo dat het milieu minder belast wordt mits weggegooid in de vuilnisbak van bestek
en bekers dan deze af te wassen.

Dan hebben we nog de piepschuimkever, ja het moet toch niet gekker worden hoor ik u al roepen.
Maar inderdaad, hij bestaat! Kijk van origine was dit een vrij onbekende kever die zich bezig
hield met het eten van schimmels en mest. Maar vreet zich graag een weg door het piepschuim,
en legt daar zijn eitjes in. Of hij ook daadwerkelijk het piepschuim verteerd is mij niet bekend.
Maar hij houd van warme vieze omgevingen.

Zo zie je maar dat niet alle kunststoffen als troep kunnen worden beschouwd. Met de juiste
productie methoden en gebruik is het meeste spul positief te beoordelen. Er bestaan natuurlijk
legio producten die niet zo best zijn voor het milieu. Maar door de technische en
wetenschappelijke onderzoeken van vooral de laatste jaren worden veel dingen al weer
teruggedraaid ten goede van de mens. Asbest zagen we eerst ook als wonder product, het is zelfs
een delfstof die zo in de natuur voorkomt. Maar achteraf was dit toch niet zo goed voor ons.
http://www.natuurwetenschappen.nl/

Bijlagen:
http://www.natuurwetenschappen.nl/   

Kunstenaar - Knutselaar

***

Een assemblagist of assemblagekunstenaar is eigenlijk een knutselaar. Maar de titel 'knutselaar'
gebruiken voor mensen die zichzelf kunstenaar noemen is iets waarmee men bij hen niet veel
succes zal oogsten.

Conceptuele kunstenaars zijn dan weer mislukte ingenieurs die uitgebreide handleidingen
schrijven bij hun knutselwerk. Je hebt ook nog een kruising van beiden, de knutselaar-ingenieur
die vliegtoestellen bouwt die niet kunnen vliegen (Panamarenko).

De knutselaar is ook een verzamelaar die dingen verzamelt waarvan hij denkt dat die altijd wel
ergens voor te gebruiken zijn. Uit zijn verzameling van onsamenhangende stukken, rekening
houdend met de aard of de vorm van het verzameld recuperatiemateriaal, kiest hij voorwerpen
die een antwoord geven op het assemblage probleem dat hij zich stelt, om zo tot een geheel te
komen. Voor een goed "knutselaar" zijn de mogelijkheden onbeperkt, ook al gebruikt hij
materialen waarvan het bijzonder verleden van ieder stuk van tevoren al bepaald was voor het
gebruik waarvoor het oorspronkelijk ontworpen was, maar nu een heel ander leven gaat Leiden.

Bij het kijken naar een assemblage zijn kinderen bijzonder goed in het herkennen van de
overblijfselen van menselijke producten waarmee het kunstwerk opgebouwd is.

  


Stokken en zeildoek uit een overdekte bananenplantage deden mij denken aan een gecrashte
oude tweedekker.

Het verschil in temperatuur tussen het bewonderen van de wolkenwaterval op zeeniveau en van
dichtbij kan meer dan 10º Celsius zijn. +/- 1º kouder per 100 meter stijgen. Zwemmen in de
oceaan en een half uurtje later met pullover en Jack een wandeling maken om het fenomeen van
dichtbij te bekijken. De wonderlijke wolkenwaterval die zich regelmatig vanaf de kam van de
Cumbre Nueva naar beneden laat vallen is inspiratie voor menig kunstenaar. Cineasten gaan ze
filmen, tekenaars maken schetsen, fotogragen gaan ze fotograferen en bloggers maken er een log over.

          























Het lijkt alsof het dorpje El Paso wordt bedolven onder de watten ;-)



Onder ons noemen wij het "De Crème Fraiche"













Een vriendelijke Engelse toerist. Nee, zou kunnen maar ik ben het niet ;-)



Slangenkruid



Ik vertelde hem dat ik erg veel hield van ruw opgezette schetsen en zo werd het praatje
een interessant gesprek



Als slagroom op een toetje









Merkwaardig hoe zij abrupt stopt, soms valt zij veel dieper het dal in. Het is telkens anders.

Dageraad 

In september 1492 vertrok Alonso Fernández de Lugo vanuit Gran Canaria met een expeditie
van twee schepen en een fregat naar La Palma om het te veroveren. De ruwe en stijle kusten
van het eiland verplichtte hem om rond het eiland te varen en de landing in te zetten op het
strand van Tazacorte. de Lugo dacht dat het aan te raden was om La Palma binnen te vallen
langsheen de Vallei van Aridane waar het terrein minder moeilijk begaanbaar was voor zijn
soldaten. Als men het eiland rondvaart (en dat heb ik meerdere malen gedaan), valt het op dat
Tazacorte de ideale landingsplaats is. 

De eilanden Lanzarote, Fuerteventura, La Gomera en El Hierro werden veroverd in het begin
van de 15e eeuw. Het heeft 90 jaar geduurd alvorens La Palma aan de beurt was. Gedurende die
tijd waren er al meerdere contacten geweest tussen de bewoners van het reeds veroverde El
Hiero en de Benahoarites (oorspronkelijke Palmeros). Zo waren er reeds collaborateurs die voor
de Lugo het pad van de invasie effenden. Er werd geen noemenswaardige strijd geleverd...

Gisterochtend  was het CAVOK (= Ceiling and Visibility OK ). Ik dacht, dit is een goede dag om
naar boven te rijden, maar na een uur bochtenwerk zag ik wolken komen aanzetten uit het noord-
westen. Geen nood, dacht ik, eenmaal boven ben ik "on top" of de wolken en kan ik genieten
van een wattendeken met de uitstekende bergtoppen van het eiland. Niets was minder waar. Het
zat potdicht daarboven op de kleine parking. Maar mijn vriend "Raaf" was er. Raaf is allemans
vriend zolang je maar je lunch deelt met hem. Je denkt dat je uitverkoren bent om hem zo dicht
te kunnen benaderen maar het is allemaal show voor voedsel. Zijn 'kostuum' was bedruipt en nat
van de mistdruppels. Het was een komisch zicht, hij speelde een beetje de 'Miserable'. Volgens
de man van de informatiekiosk is het steeds dezelfde vogel. Als dat waar is ken ik hem al jaren.  
   







Hier moet ik zeker nog eens terug komen met blauwe lucht en voor het einde van mei.





Enkele toeristen hadden vanuit Los Llanos twee uur lang gereden en dat voor zo'n kleine afstand
(veel bochten), zegden ze. "Dit is nu de tweede maal dat wij op het eiland zijn en de 2deX dat we
niet kunnen genieten van het fantastisch uitzicht over de Caldera krater" vertelden de man  mij
teleurgesteld. Je moet maar pech hebben, dacht ik.








Kinderen op schooluitstap hadden ook pech. Aan hun uitbundig lawaai was daar niet veel van te
merken. Ze vermaakten zich prima!







Hij zat daar als een verzopen kat























Hier maakte hij een raar geluidje. Hij zette zijn keel op en ik hoorde klok klok.








Op de terugweg kwam ik voorbij de sterrewacht. Er was niet veel van te zien. Zouden de
sterrekijkers technisch werkloos zijn? Vraag ik me af.