Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    09-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de nachtegaal
    Een gedicht van Alex Gutteling 1884-1910
     

    De Nachtegaal

    Zong daar de nachtegaal? De gouden maan
    Drijft droomrig in een wolk, blond van haar glans,
    Door 't blauw, zo blauw als maar één enkle maal
    De zee was, kalm, toen Afrodites lijf
    In goudschelp stijgend als die maanschijf rond
    Een kring van lichtend schuim om 't ranke bootje
    Deed glinstren, als dat wolkje donzig-teer...

    Zong daar de nachtegaal? Hoort gij hem, liefste?
    In 't berkenbosje of 't lage hout verscholen
    Doet hij zijn trillende en toch klare tonen
    Vragen en klagen, ach, zo vol van dromen
    Als 't bleke luchtrood achter zilverbomen,
    Ach, als mijn ziel, die eens ook teder zong...
    Liefste, is ons leven niet een wondre droom?

    De dagen zijn een hooge en grijze laan,
    Waardoor wij hand in hand tevreden lopen,
    Glimlachend vaak, wanneer we elkanders ogen
    Zien flonkren van een kalme manestraal...
    Maar soms, uit 't bos, lokt ons een zoet gefluit
    En 't kwinkeleren in dien dromentuin
    Doet ons ontroerd elkaar in de armen zinken...

    Zong daar de nachtegaal? O, dat ook mijn zang
    Weer liefelijk en droomrig-teder klinke,
    Maar niet meer vragend, klagend, doch een lente
    Van jubeltonen in zijn ritmen dragend,
    Tot een verkonding van ons diep geluk!

    schrijver

    09-01-2014 om 21:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zachte

    Een gedicht van Matie Boddaert 1844-1914

     

     

    Van zachte waatren.

    Zij komen geschoven, zoetjes geschoven,
    Hobbelbobbel, kristallig klaar,
    Met korte klokjes even naar boven,
    Zijigjes achter en naast elkaar;
    Van ver weg, langs stille vlakte,
    Uit diepe, koele, milde wel,
    Droomrig groen onder 't groen getakte,
    Zonnighel onder 't zonnespel;
    Dommelzacht in den schaduwdommel,
    Waar 't langs 't bruine huisje glijdt;
    Vaagjes slaande met licht geschommel
    Tegen des vondertjes vastigheid;
    Even fronslend om een voetje,
    Spiegelwiegelend het beeld
    Van klein mensje, een kindersnoetje,
    Waar veel warig haar om speelt;
    Dan àl glans weer tussen wije
    Groene weideweelden voort,
    Naar 't afdalend blauwe vrije,
    Waar een zilvrig stadje gloort;

    Blanker, klaarder - o zo'n lange
    Baan van tintelvrolijk licht,
    Zonne's volheid opgevangen:
    Blijend heel het vergezicht!
    Altijd verder, zachtjes, zoetjes
    In breedvredig voortgewoel:
    Waatren stil op glanzevoetjes
    Eén van zin naar 't verre doel....

    Serena (1898) Liedjes

    schrijver

    08-01-2014 om 21:52 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.beeld

    Een gedicht van Emanuel Hiel 1834-1899

    VAN EEN LIEF VROUWENBEELD.

    Gij, fris on lieflijk vrouwenbeeld,
    Geboren op de Vlaamse wei,
    Gij, die gemoed en harte streelt,
    Als de eerste schone dag van Mei,
    Zo zoet!

    De gele golven van de Scheld'
    Gelijken uwer lokkenpracht;
    Uw wang, een geurige roos uit 't veld,
    Waarop de zielenvrede lacht
    Vol gloed!

    Uw gang is licht gelijk de wind,
    Uw lichaam slank als ene slang,
    Gij dartelt als een argloos kind,
    Dat springt door haag en bloemenhang,
    Vol glans!

    Hoe klinkt uw stem, hoe rolt uw woord,
    Een zuiver Vlaams en rein akkoord,
    Dat meest nog mijne ziel bekoort,
    Omdat uw hart niet werd vermoord
    Door 't Frans.

    schrijver

    07-01-2014 om 21:24 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nacht

    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    De nacht, de zwoele nacht

    De nacht, de zwoele nacht heeft me als een wijn bevangen.
    Terwijl een schijnen-rijke wâ mijn brein omwindt,
    komt uit de diept geen dageraad mij tegen-langen,
    omvangt me een woel'ge duisternisse die mij bindt.

    Ik ben geen bake; geen verwijlen, geen verbeiden;
    geen duizeling van hoop, geen duizeling van dood.
    Ik ben alleen, bij holle ontstentenis van lijden,
    ik ben niet meer dan lijdelijk een moeder-schoot.

    schrijver

    06-01-2014 om 21:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sinds

    Een gedicht van Jacqueline van der Waals 1868-1922

     

    Sinds ik het weet...

    Sinds ik het weet - ik weet het wel, ofschoon
    Nog onder ons angstvallig wordt ontweken,
    Het boze woord te noemen, dat bij 't spreken
    Lacht ruw of wat onzuiver klinkt van toon, -

    Sinds ik het weet, werd mij de overvloed,
    De schoonheid en de zoetheid aller dingen,
    Die mij alom omgeuren en omringen,
    Nog wèl zo liefelijk en wèl zo zoet,

    Sinds ik het weet, schijnt mij de atmosfeer
    Doorwasemd en doorgeurd van zoele togen,
    Het is of ieder zintuig en vermogen
    Nog fijner werd en scherper dan weleer,

    Sinds ik het weet, treed ik, wie ik ontmoet,
    De vreemden en de vrienden op mijn wegen,
    Ontroerder en vertrouwelijker tegen,
    En 'k groet ze met een vriendelijker groet,

    Sinds ik het weet, is God mij meer nabij
    En vaak, in d'ernst van 't aardse spel verloren,
    Zo ernstig en zo diep als ooit te voren,
    Gevoel ik plots Gods glimlach over mij.

    schrijver

    05-01-2014 om 22:09 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zondvloed

    Een gedicht van Jacobus Revius 1586-1658

    Zondvloed Monosyllabi.

    Hoog en lang,
    Diep van gang,
    Breed en stark
    Was de Ark:
    Daar in klam
    Sem en Cham,
    Met zijn Broer,
    Vaêr en Moer,
    En nog die
    Wijfs daar bie.
    Al het vee
    Had daar stee,
    Hert en Hind',
    Brak en Wind',
    Peerd en Os,
    Haas en Vos,
    Beer en Leeuw,
    Roek en Spreeuw,
    Los en Das
    Hier ook was.
    Uil en Aap,
    Bok en Schaap,
    Ooi en Ram
    Daar in klam.
    Hen en Haan,
    Specht en Kraan,
    Duif en Pauw,
    Meerl en Kauw,
    Mus en Vink
    Daar in gink.
    Raaf en Gier
    Vond men hier.
    Kraai en Snip
    Sprong in 't schip.
    Valk en Struis
    Lag daar t'huis.
    Draak en Slang
    Men hier dwang.
    Hond en Kat,
    Muis en Rat,
    Kwaad en goed,
    Fel en zoet,
    Groot en klein,
    Vuil en rein;
    Al wat vloog
    In het droog,
    Al wat kroop,
    Of zijn loop
    Had op 't land
    Kwam ter hand.
    Wat men niet
    In en liet
    Mens en Beest
    Gaf de geest
    In de grond,
    Om de zond',
    Die het al
    Bracht ten val.
    Paar en paar
    Steeg daar naar
    Weer van boord,
    Na Gods woord,
    Die liet af
    Van zijn straf.

    Hem, de Heer,
    Zij de eer.

    -----------------
    Zondvloed - zie het verhaal van de ark in de Bijbel: Genesis 6-8
    Monosyllabi: (vers bestaande uit) eenlettergrepige woorden.

    nog drie wijfs: nl. die van Sem, Cham en Jafeth.
    brak - jachthond
    wind'- windhond
    ter  hand - volgzaam
    fel en zoet - bloeddorstig en zachtaardig
    in de grond -  op aarde
    in het droog - op het land
    daar naar - daarna
    liet af - afzag

    Over-ysselsche Sangen en Dichten (1630)

    schrijver

    04-01-2014 om 19:14 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.missus
    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899
     
    Missus est Angelus...

    Kom, kom, keerselicht ontsteken,
    eer de nacht aan 't wijken gaat,
    hoort gij 't haantje lustig preken?
    Kom, sta op, de klokke slaat!

    't Is Gods Engel die 't verkondigt,
    dat Messias u verwacht,
    die gedoold hebt, die gezondigd,

    dag en nacht!

    Missus est ..., de gulden Messe en
    valt maar eens in gans het jaar;
    komt, ontwijkt de duisternessen
    van de nacht, en gaan we ernaar!

    't Is Gods Engel...

    "Wees gegroet, o vol genaden!"
    voortgebaand, op Gods gelee,
    diepe en vastgedamde paden,
    door de vers gevallen snee!

    't Is Gods Engel...

    Heel de kerke, bin en buiten,
    spreidt, o helder nachtgezicht! dóór
    de bontgebrande ruiten,
    't duizendverwig keerselicht!

    't Is Gods Engel...

    Ja, het Woord is vlees geworden,
    gulden Messe, en uw gestraal
    geeft de eeuwenlang verdorden
    mensenboom weer zegepraal!

    't Is Gods Engel...


    1883

    schrijver

     
     
     

    02-01-2014 om 18:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.avondstond
    Een gedicht van Rhijnvis Feith 1753-1824
     
     

    BESPIEGELING BIJ ENE AVONDSTOND.

    Aan ene stille vliet gezeten
    Waar 't avondrood mij zacht omschijnt,
    En langzaam aan de effen hemel
    In telkens bleker stralen kwijnt,
    Denk ik de jaren, die verdwenen
    Als de eeuwig voortgestuwde baar
    En tranen zwellen in mijne ogen,
    En treurig eenzaam zit ik daar.
    't Wordt alles scheemring om mij henen,
    En ijlings schijnt de lieve dood
    Mij minzaam, teder aan te lachen
    In 't zachtverkwijnend avondrood.
    Hij toont mij 't koele land der ruste,
    Waar de ongestoorde vrede blinkt,
    Of hier de voorspoed rozen regent,
    Of de aarde bloed en tranen drinkt.
    Dáár wordt geen dwingland meer gevonden,
    Geen slaaf, die voor zijn oogwenk beeft;
    Dáár wordt geen grootheid ooit gehuldigd,
    Dan die de deugd tot grondzuil heeft.
    Dáár zal de vriendschap eeuwig wezen,
    Waar eigenbaat en dwaling vliedt;
    Dáár juicht de nooit verdoofbre Liefde,
    En bange scheiding woont er niet.
    0, wijkplaats voor het eenzaam harte,
    Dat alles, wat het minde, derft,
    En bij het zoet en wreed herdenken,
    Hier daaglijks duizend doden sterft!

    Ja, menig puikroos teelt deze aarde,
    Maar, ach! nauw boeit zich 't hart er aan,
    Of spoedig schroeit de zon haar bladen,
    En zij verwelkt op onze paân.
    Ik had een vaderland voor deze,
    Dat mij zo teer aan zich verbond;
    Ik zag het voor mijn oog verzinken,
    En treurde op enen vreemde grond;
    Mijn hart had lieve, dierbre vrienden,
    Zij scheurden van mijn hart zich af;
    Ik zag voor 't laatst hen op de bare,
    En volgde snikkend hen naar 't graf.
    Al wat ons 't aanzijn eens deed minnen,
    Geliefden, Oudren, Kindren, Gâ,
    Het zwijmt daarheen - het einde is derven,
    En 't scheurend harte weent het na.
    0, dood! dan is uw schrik geweken,
    Dan hebt gij niets, waar 't hart voor beeft,
    Dan zijt ge een Engel van Gods liefde,
    Die ons aan de onzen wedergeeft.
    Dan denkt de ziel aan u met weelde
    Als aan een koele laafnisbron,
    En voelt, dat slechts de beste Vader
    U aan deze aarde schenken kon.
    Dan zijt ge ons, wat de matte pelgrim
    De slaap is na een lange nood.
    Wij strekken u onze armen tegen,
    En zinken vrolijk in uw schoot.

    schrijver

     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     

    01-01-2014 om 18:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-12-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.beeld

    Een gedicht van Johan Danser 1893-1920

    Het Lichte Beeld

    Als wij, na nachten loom van liefde, ontwaken
    En onze droom verkwijnt in 't morgenlicht
    Zal, lief, mijn hand uw naaktheid strelend raken,
    Uw zachte leden en uw aangezicht.

    En al de dagen naar wier stil genaken
    Zo lang ons droef verbeiden was gericht
    Zullen wij samen zoete vreugden smaken
    En fluistrend gaan of mijmren, de ogen dicht.

    En als de grijze schemeringen zijgen
    Zullen wij door haar tederheid ontroerd
    Ons baden in een wijde zee van zwijgen,

    Totdat de nacht ons naar de sponde voert
    Waar mijn verlangen tot uw lach zal nijgen,
    Ons beider ziel door één geluk omsnoerd.

    schrijver

    30-12-2013 om 16:38 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-12-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.engelen

    Een gedicht van Willem Bilderdijk 1756-1831

     

    Engelen blijmaar *

    Verhef u tot uw God en Vader,
    Mijn ziel, tot aller Schepslen God!
    Ontspringe uit dankbaar bruisende ader
    De vreugd om uw gezegend lot!
    De onfeilbre Godsstem had gezworen:
    De Heldraak duikt de spitse kop;
    En de Englen blijmaar doet zich horen:
    Der volken Heiland is geboren,
    De Hemel gaat de doemling op!


    1824.

    * blijmaar - blijde boodschap

    schrijver

     

     

    28-12-2013 om 19:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-12-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.winter

    Een gedicht van P.L. van de Kasteele 1748-1810

    't Leed van de winter

    't Leed van de winter
    Maakt ons de lente
    Lieflijk en zoet.

    't Leed van het strijden
    Maakt de overwinning
    Heerlijk en groot.

    Dor was het aardrijk;
    God is gekomen:
    Alles herleeft.

    't Graf is Gods akker:
    Jesus zal komen;
    Alles herleeft.

    Zangen

    schrijver

     

    26-12-2013 om 13:57 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-12-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.woord

    Een gedicht van P.N. van Eyck 1887-1954

    Ik bind u binnen 't woord

    Ik bind u binnen 't Woord, o Jaar, gelijk de boom
    u binnen 't harsig barsten bindt der harde schorse;
    gelijk, alnaar 't getij ze geeslen zal of schorsen,
    u van zijn vloeden spoele' of keetnen komt de stroom;

    gelijk de wind u vat in 't wervlen van zijn norse
    geweld, of in de duw van 's zomers lauw geloom;
    gelijk de zon, die, wáar uw reize kere of koom',
    in 't midden van de kreits haar toortse staat te torsen.

    Ik bind u binnen 't Woord, de Mate en het Getal,
    dat, binnen 't dansen der cadans éen en verscheiden,
    dat, binnen 't veren van de ritmen en hun val,

    mijn vers, o Jaar, wie 't leest en peinzend smaken zal,
    treurt 't eigen kort bestaan om 't vluchten der getijden,
    van 't eeuwig schoon, u, Jaar, geleend, zijn ziel verblijde.

    schrijver

    24-12-2013 om 16:18 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-12-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sterven

    Een gedicht van Marie Boddaert 1844-1944

     

    Sterven I

    't Is het Leven dat henengaat,
    Stadig, stil,
    Als zoveel dat altijd verder gaat
    En toch niet heengaan wil;

    Als elke tik van de klok, die uur
    Nà uur slaat,
    En nieuwe voortdringt, en ze één voor één,
    Eén voor één sterven laat;

    Als elke vonk in de vlammende haard,
    Vuur een poos,
    Door 't vuur geboren, door 't vuur verjaagd
    En geblust voor altoos.

    Als elke klop van 't harte, warm
    Leven-doortrild,
    Dat met elke klop toch een levensdrop,
    Een dropke levens spilt....

    Serena (1898)

    schrijver

     

    23-12-2013 om 22:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-12-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.aarde

    Een gedicht van Hein Boeken 1861-1933

    0 AARDE.

    O Aarde, Aarde, die in donkre schoot
    Het goud bergt en het licht der edelstenen
    En 't erts, zo star, èn... de ogen draagt, die wenen      
    En lachen om wit, ach! hun staag ontvlood,

    Boven 't dra welkend lip- en wangen-rood;
    Die op uw vlak, van zon dóór wolk beschenen,
    Als ogen lachen door hun tranen henen,
    Wel liefst hun leden luchte dans-plaats bood, --

    Waartoe ontdolf aan uw zwart ingewand
    De mens het erts en 't fonkelend juweel
    En 't goud, dat meer soms lokt dan liefst oog-licht,

    En gunt ge 't hem als wapen in zijn hand,
    Die wis ook anders won hem rijklijk deel
    Van al de weeld', die ge uitstalt voor 't gezicht?

    schrijver

    22-12-2013 om 13:48 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-12-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nachten

    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

     

     Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend

    'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
    al wemelt twijfel in de opalen van mijne ogen;
    'k heb in mijn leven meer geloochend dan gelogen,
    en zie: de bitterheid ligt om mijn mond versteend.

    o Gij, die morgen om mijn laatste bed gebogen,
    u voor het raadsel van dees ziele hebt vereênd:
    uw zucht trilt door een ijlt die gij vol wisheid meent
    en mijn gebrek aan smart vervult gij met meedogen.

    Of ik genieten wil dan of ik lijden mag:
    ik wacht op tranen in de dorheid van een lach
    en 'k vrees mijn tand waar hij de lippe Gods zal bijten.

    Ik ben de lafaard die, voor eigen vreugd bedeesd,
    zich-zelf van alle paradijzen heeft verweesd,
    en 'k voel me schoon alleen waar 'k beef voor zelf-verwijten.

    God aan zee I. De heete Asch

    schrijver

     

     

    21-12-2013 om 16:15 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-12-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.oerwoud
    Een gedicht van Augusta Peaux 1859-1944

    In het oerwoud

    Liefde’s wezen is zo teer
    en ons hart is het ruige bos
    en wij weten haar daar in de wildernis
    alléén en van alles los,
    van alles, van wereld en schone schijn
    om enkel te zijn wat zij is:
    een vlam, een verlangen, een felle pijn,
    een kreet in de duisternis.

    Wie ’t spoor in de bossen bijster raakt
    is daar aan de dood gewijd,
    en liefde zwerft argeloos en naakt
    door ons donkere hart en de tijd
    en wij kunnen niet redden, het leven is wreed
    en het lot een verscheurend dier
    en angst om zijn liefde is ’s mensen leed
    door al zijn dagen hier.

    schrijver

    20-12-2013 om 21:46 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-12-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hete pootjes
    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899
     

    HETE POOTJES

    Een schalkaard had een bie gevaân
    en hield ze bij haar vleren:
    "Kom hier! - hij zag een jongske staan! -
    kom hier mijn knappe kerel!
    Hier heb ik zulk een schoon fatsoen
    van beestje, ik wil ‘t u geven:
    pas op maar van ‘t niet dood te doen,
    en laat het beestje leven.
    Kom aan; je hand; doe toe, ‘t vliegt weg;
    doe toe want ‘t gaat ontsnappen!"
    ‘t Kind hield zijn handje toe: "Nie' waar,
    hoe schoon dat is, hoe lieflijk!"
    Ha! ‘t kindje wierd te laat gewaar
    hoe schoon en hoe bedrieglijk.
    Het liet het beestje los, en ‘t loech
    de traantjes uit zijn oogskes,
    en zei ‘t: "Het beestje is schoon genoeg,
    maar ‘t heeft zulke hete pootjes.

    (december 1860)

    schrijver

    19-12-2013 om 12:22 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-12-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vrouw
    Een gedicht van Dop Bles 1883-1940
    O vrouw

    O vrouw
    in de vlammende brand van Uw haar,
    Uw lichaam is zwaar,
    Uw lichaam is los,
    als een dauwomhangen druiventros,
    Uw lichaam is licht
    als een bliksemschicht,
    Uw lichaam is blank, Uw lichaam is blauw
    als de toortsende vlam in een avondschouw;
    Uw lichaam is zwoel en zacht en rein
    als een donker fluwelen, robijnen wijn.

    o vrouw,
    Uw ogen zijn vuur in een donker bos
    Uw blik laat niet los
    en zonder erbarmen!
    o vrouw, o Carmen
    van lust en verlangen,
    Uw armen zijn slangen
    en elk gebaar
    het sluipend gevaar
    van heimlijke drangen,
    totdat...
    totdat eindelijk zij rusten
    als sluimerende lusten
    albast blanke banen,
    roerloze lianen
    waaraan Uw handen dan hangen
    als bleke bloemen, geuren zwaar.

    De zon....
    de zon is een lont,
    die steekt in brand
    de aarde, het land
    de smachtende grond.
    0, de zon is Uw mond
    en Uw hijgende zucht
    is de trillende lucht.
    De zon is te heet
    't geluk brandt als leed
    en bloed gloeit in de wijnen.
    O sluit met luiken dicht
    met luiken en gordijnen,
    alleen Uw ogenlicht
    alleen Uw zielebrand
    Uw hart, Uw mond, Uw hand,
    alleen Uw doorgloeide verschijnen.

    O vrouw,
    zon in zonnestralen,
    Uw lippen zijn bokalen,
    bokalen met klank,
    die vonken van gloed,
    Uw brandende bruisende bloed.
    Uw ogen twee zonnen
    Uw borsten twee bronnen,
    want heel Uw lichaam is drank!

    O vrouw,
    Gij zijt en zon en sterren en maan,
    de open wei, een diepe laan,
    Gij zijt een stad in 't middaguur,
    Gij zijt vuur. ...
    O vrouw
    Gij zijt het leven, en 't leven is hijgen,
    't leven is stijgen,
    't leven is doden,
    en wij, wij zijn goden
    hoog boven 't land met zijn donker berouw

    Parijsche verzen (1923)

    Illustratie: 'Lilith' door John Collier (1850-1934)

    schrijver

    17-12-2013 om 12:06 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-12-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ossewa

    Een gedicht van Jan Celliers 1865-1940

    DIE OSSEWA

    Die osse stap aan deur die stowwe,
    geduldig, gedienstig, gedwee;
    die jukke, al drukkend hun skowwe -
    hul dra dit getroos en tevree.

    En stille, al stuiwend en stampend,
    kom stadig die wa agterna -
    die dowwe rooi stowwe, al dampend,
    tersy op die windjie gedra.

    Die middagson brand op die koppe,
    gebuk in hul beurende krag;
    hul swaai heen en weer in die stroppe -
    en ver is die tog van die dag.

    Dit kraak deur die brekende brokke:
    die opdraans is ver en is swaar;
    die knars in die knakkende knokke,
    maar hul beur, en die vrag bring hul daar.

    So, stom tot die stond van hul sterwe,
    blyf ieder 'n held van die daad...
    Hul bene, na swoeë en swerwe,
    lê ver op die velde verlaat.

    ------------------------------
    beur - zich omhoog tillen
    opdraans  - steil, moeilijk

    Die Vlakte (1908)

    schrijver

    15-12-2013 om 17:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-12-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nachten
    Een gedicht van Emanuel Hiel 1834-1899
     

    O, zalige nachten.

    O, zalige nachten van huwelijksmin,
    Met tranen van weelde bepereld,
    Ge zijt het geheime en het enig begin
    Der eeuwige liefde op de wereld.
    Ge geeft mij iets krachtigs, ge vormt me tot man,
    Betoverend maakt ge de gade,
    Ik voel me nu meester, ik voel wat ik kan,
    Zij voelt zich vol lust en genade.

    Wel rein is de zwane, doch reiner is zij
    Des nachts in mijne armen gezonken;
    Ik ligge zo moedig, zo vast en zo blij
    Des nachts aan haar boezem geklonken.
    Als dwalende sterren zijn de ogen van haar,
    Als sprankels der zonne mijne ogen;
    Haar boezem gelijkt aan de rollende baar,
    Mijn borst is als 't onweer bewogen.

    Nu heb ik de bane des hemels ontdekt,
    De bane der zoetste vermaken;
    Nu heeft ze de vlamme des levens gewekt,
    Die jeugdig en vreugdig zal blaken.
    De sluier der kindsheid van ziel en van zin
    Is thans in die vlamme verslonden. —
    O, zalige nachten van huwelijksmin,
    Wie kan uwe weelde verkonden?

    schrijver

    14-12-2013 om 16:52 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!