Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    25-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hovaardij

    Een gedicht van Hermanus Asschenberg(h) 1726-1792

     

    HOVAARDIJ *

    Wie zich hovaardig op zijn schat toont, wordt belacht;
    Wie ’t op geleerdheid doet, verdient ons mededogen;
    Wie op zijn rag of staat zich trots toont, wordt veracht;
    Wie ’t op zijn kunst doet, is bespottelijk in elks ogen;
    Maar, geestelijke hovaardij
    Is de onverdraaglijkste en streeft alle waan voorbij.

    --------------------------------------------------------
    Hovaardij - arrogantie

    25-02-2010 om 15:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wenen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Nicolaas Beets 1814-1903

    Gij weent

    I.
    Gij weent - o God! wat doet u wenen? spreek?
    Van waar die tranen op die lieve wangen, bleek
    Als marmer en van doodskou overtogen?
    Vrouw! waarom vloeit uit die zo minlijke oogen,
    Die bittre, droeve tranenvloed?
    Wat droefheid heerst op uw gemoed,
    En rooft uw ziel haar kalm genoegen? -
    O Gij, die beter waardig zijt,
    Wat smart doet u de boezem zwoegen,
    Wat doet u wenen? - God! - gij lijdt.

    II.
    Neen; - die als gij is moest niet lijden; - 't breekt het hart,
    Het wreed gezicht van zo veel smart,
    Waar zo veel deugd en zo veel schoonheid zich verenen;
    Neen; - die als gij is moest niet wenen!
    Daar zijn er moglijk, die dit uitstaan; wier gevoel
    Gehard is tegen zo veel droevigs; die 't vermogen,
    U aan te zien en kalm te blijven, - zo niet koel, -
    Maar ik ben weker; - 'k heb mijn moeders borst gezogen,
    En somtijds stijgt haar zwakheid mij naar de ogen; -
    En thans, daar 'k u ten prooi aan zo veel leed
    Moet zien, en zo veel tranen vloeien
    Van één, die 'k zo onschuldig weet,
    Nu voel ik 't brandend vocht ook in mijn ogen gloeien, O! sla niet weer dat wenend oog op mij,
    Wend af dat droef gelaat, of 'k worde een vrouw als gij! -

    III.
    Maar ween gij voort; want tranen zijn voor vrouwen
    Een toevlucht en een balsem in hun smart, -
    Een zoete zalving voor een wreed gefolterd hart,
    Zij vloeien zacht en onweerhouën;
    Slechts de eerste kost iets; maar waar die vergoten werd,
    Daar volgen de andren licht, gemaklijk en verkwikkelijk, -
    U zijn zij zalig, - ons verschrikkelijk! -
    Zij zijn de man een foltring; want geheel
    Zijn wezen komt in opstand tegen tranen,
    En al zijn kracht verzet zich, - (ligt te veel!)
    Waar zij zich doortocht willen banen,
    In 't oog, dat haar niet gaarn wil tonen; - daar
    Moet veel bestreden, - veel verwonnen zijn in 't harte,
    Voor zij de wederstand doen zwichten, die ze tartte. -
    Verrijzen zij, 't is niet tot heling; maar
    Onwillig komen zij en traag voor brein en ogen;
    Wreed - pijnlijk - met een barning als van vuur.


    Dit alles voelt gij niet: - uw schreien
    Is onbedwongen - 't is het middel der natuur
    Tot sussing van uw smarte; - tranen leien
    Die af; - o! mochten zij 't geheel! mocht voor uw leed
    Heur milde stroom een Lethé wezen,
    Wiens vocht uw hartewond genezen
    Niet slechts, - maar ook vergeten deed.

    1834.

    24-02-2010 om 16:46 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.jeugd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941 Onderaan het gedicht een dichterlijke visie van mijzelf

    Boek van jeugd

    Ik zocht alom, ik zocht en kón niet vinden
    Mijn Boek van Jeugd, verloren en versmeten.
    't Was al zó oud: 'k had d'inhoud half vergeten,
    Zo liefdezoel als heimweegeur van linden.

    Maar gele bladen uit dat boek gereten,
    Gedragen op erinnrings sidderwinden,
    Wezen waar 't lag, omrankt van blanke winden,
    Of me uit elk blad een bloem wou welkom heten.

    In dof verleden-stofgoud knielde ik neder
    En al de kelken uit dat boek ontsproten,
    Streelde ik, in weemoed eerbiedvol en teder.

    Maar 'k brak geen rank die 't Jeugdboek hield, omsloten.
    Jonkheid is wreed, Erinnering nog wreder.
    'k Bewaar het Boek omkelkt van lenteloten.


    1898

    Herinnering

     

    De herinnering van de jeugd

    Het is bepaald niet altijd een vreugd

    De omstandigheden van het leven

    Kan het een slechte of een goede herinnering geven

    Het ligt er maar aan hoe sta je als kind en tiener in het leven!

    Toen en wat later

    In het leven is er altijd wel een kater

     

     

     

    23-02-2010 om 13:53 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gezondheid
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Hieronymus van Alphen 1746-1803

    De gezondheid

    Gezondheid is een grote schat
    Om vergenoegd te leven.
    Ofschoon ik grote rijkdom had,
    Wat voordeel zou het geven,
    Zo ik, doorknaagd van angst en pijn,
    Mij zelve tot een last moest zijn.

    Maar zou ik dan mijn Vaders raad
    Niet ijverig betrachten?
    En gulzigheid en overdaad
    Niet mijden en verachten?
    Die nooit genoeg heeft voor zijn mond,
    Leeft zelden vrolijk en gezond.

    Uit de bundel: Kleine gedigten voor kinderen (1778-1782)

    22-02-2010 om 15:14 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.uitzichtpunt

    Een hartenkreet van Joke Bot. Het is wel een realistische gedachte! Het werd gerangschikt onder humor

    uitzichtpunt

    aan één stuk door
    schijnt onze zon

    een grijze dag
    daarna de nacht
    ik wou dat ik
    het geloven kon

    de aarde draait
    de zon dus niet

    opkomen en
    ondergaan
    is wat de mens
    slechts ziet

    21-02-2010 om 17:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stijgend
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Prosper van Langendonck 1862-1920

    Stijgend langsheen Sint-Goedelekerk

    O zwart gevaarte boven 't hoofd
    zwaar hangend in de donkre lucht,
    wat heb ik in uw diepten al
    gesmacht, gebeden en verzucht!

    O levend stenen wezen! Hier,
    door angst gejaagd, door hoop gestaald,
    ben ik naar 's harten wondergang,
    wild ópgedraafd of kalm gedaald.

    Geen enkle boezemtrilling, die -
    - géén wentling mijner ziele, die
    niet weerluidde in uw torenklank,
    vol zoete of sombre poëzie.

    En van mijn eerste grote smart
    tot aan mijn laatste zielsgeween,
    't is alles in uw bouw vergroeid
    en 't spreekt mij toe uit elke steen.

    Krank is nu 't lichaam, krank het hart,
    dat in onpeilbre smart verviel,
    maar, worstlend tegen God en lot,
    jaagt stormend óp de ontembre ziel.


    Brussel, 23 November 1897.


    ----------------------------------------------------------------
    In 1047 liet hertog Lambert II een kerk bouwen ter ere van Sint-Michiel, aartsengel en patroonheilige van Brussel. Op de dag dat de romaanse kerk ingewijd werd, liet de hertog echter ook de relikwieën van Sint-Goedele overbrengen. De officiële naam van de kerk is Sint-Michielskathedraal, maar in de volksmond staat ze nog steeds bekend als Sint-Goedelekerk.

    20-02-2010 om 14:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hartenkreet
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van An Terlouw. Ze schreef het tijdens de kou en je ziet dat de meeste mensen sneeuw hebben wou! Je leest ook het gezeur van de mensen die in mineur de winter hebben doorgebracht...Het is uiteindelijk altijd wat!

    De eindeloze sneeuw

    Nu verzucht ’t hele land
    kap nou toch eens met die sneeuw
    we zijn het zat het wordt teveel
    stop nu maar eens onderhand
    jaren riepen diezelfde mensen
    een witte Kerst is lang gelee
    die zou er moeten komen
    en iedereen riep driftig mee.

    Dan komt er een mooie witte
    niet alleen Kerst, welnee, veel meer
    uren dagen weken maanden
    zitten we er nu dan toch al mee
    het is te lang het is teveel
    het is te intens het is te vaak
    maar toch vorig jaar opperde iedereen
    zonder uitzondering maar raak:

    Een witte kerst, zou prachtig zijn,
    dat is al zolang gelee
    en nu, na al die maanden sneeuw,
    geen kans op stop zitten we er mooi mee
    want het zout is helemaal op
    en strooien, kan bijna niet meer
    dus glibberen en glijden we alle kanten op
    en doe je al je botten zeer.

    Want de wereld is weer wit,
    het sneeuwt weer volop als een lieve lust
    en menigeen kijkend naar buiten zucht:
    wanneer houdt het eens op?


    19-02-2010 om 16:33 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vandaag
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vandaag

    Vandaag hebben we pret

    De dooi heeft ingezet

    Dit is de stap die naar de lente wordt gezet

    Ja lente, de meeste mensen kijken er naar uit

    Je kon het vandaag een beetje waarnemen

    Dat de winter bijna is verdwenen

     

     

    18-02-2010 om 17:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lente?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Edward Koster 1861-1937. Hoe een mens naar de lente kan verlangen met blozende wangen door de eenzaamheid en kou! Dit is er altijd al geweest in het menselijk bestaan. De jaargetijden doen ons voortgaan!

    Ik smacht naar de lente

    Ik smacht naar de lente en haar goud,
    Naar de jonge, de licht-tere kleuren,
    Ik smacht naar het groenende hout,
    Naar de zoetige Meidorengeuren.

    Hoe heerlijk te liggen in 't mos,
    Te staren in 't blauw van de hemel,
    Te volgen de blaadjes die los
    Zich wieg'len in takkengewemel!

    Hoe welven zich bogen van glans
    Om mij heen bij der lente verschijnen,
    Hoe hupp'len in weke kadans
    Mijn gedachten langs zacht-ronde lijnen!

    Mijn hart roept de lente zo luid,
    En klopt ongeduldig haar tegen...
    Hoor! was dat geen merelgefluit?
    Wat klonk daar langs de eenzame wegen?

    17-02-2010 om 14:48 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.schip
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van Joke Bot

    schoon schip

    waaiende
    wind
    ruimt
    winters weer
    wassend
    water
    maakt
    schoon schip

    16-02-2010 om 16:41 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    15-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.schemeravond
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Cornelis Honingh 1846-1896. Als moeder schreit dan begrijpt een kind daar niet veel van. Soms kunnen ze wel de gemoedstoestand aanvoelen.

    Schemeravond

    "Twee kindertjes bij elkaar,
    Een zusje en een broertje;
    Ik wou, dat ik er meer van had,
    Al van dat lieve goedje."

    Zo zongen beide in 't schemeruurtje
    Als Moeder 't olijk, vrolijk paar
    Weer bij zich op de schoot ging beuren
    En zij daar speelden met elkaar.

    Nu zit ze alleen met ons klein-zusje,
    Zingt, maar met tranen in haar stem.
    Geeft haar ook 't kleintje kus op kusje,
    Te meer nog denkt zij steeds aan hem.

    Klein-zusje vindt het nu niet prettig:
    Eén moest er zijn op elke knie.
    Ze haalt haar pop: ‘Ma, dat is broer nu,
    Weer zijn we met ons beiden, zie!’

    "Twee kindertjes bij elkaar,
    Een zusje en een broertje;
    Ik wou, dat ik er meer van had,
    Al van dat lieve goedje."

    Zo zingt klein-zusje en is weer blijde,
    Heeft schik, dat zij 't zo goed bedacht.
    Verbaasd kijkt ze, als zij zich voelt kussen
    En Moeder schreit in plaats van lacht.

    15-02-2010 om 16:06 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gronden

    Een gedicht van Daniel Jonctys 1600-1654

    Ondoorgrondelijke gronden

    Ondoorgrondelijke gronden!
    'k Ga niet veilig, zonder nood;
    'k Ben niet vrolijk, zonder wonden;
    'k Kan niet leven, zonder dood.

    't Zijn twee ogen die mij geven
    Dood en dodelijke wond:
    En dat doden doet mij leven;
    En dat wonden maakt gezond.

    Hierom, opdat ik zou mogen
    Hoeden mij voor doods gevaar,
    Zoek ik stadig naar deze ogen,
    Om gewond te zijn van haar.

    Zoete wonden, zonder sterven!
    Lieflijk sterven, zonder dood!
    Aardig stelen, zonder derven!
    Wonder derven, zonder nood!!

    14-02-2010 om 18:14 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vrij
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van Marcus Neuborg

    vrij

    iets onbereikbaars
    laat nooit echt los
    wij zijn geen stenen
    zijn geen rots
    maar meer een boom
    die ziet het als
    een wereld die beweegt boven
    ons
    die wolken ziet dansen
    en vogels liederen schrijven
    zoals dat eigenlijk hoort
    wij zijn de kinderen der
    sterrenstof
    nooit groeiden wij ouder
    en nooit verstoorden zij onze jeugd
    wij praten wel zuiver
    maar kijken altijd verder weg
    nooit konden zij weten
    wat het eigenlijk kost
    om echt vrij te zijn

    13-02-2010 om 19:50 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sneeuwval
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jacqueline van der Waals 1868-1922

    SNEEUWVAL

    Al
    Dalen de vlokken,
    Dalen de luchtige vlokken en lokken
    Mijn ziel met geruisloze vreugde in stille, onhoorbare val.

    Dicht
    Sneeuwt aan de hemel,
    Sneeuwt aan de loodgrauwe hemel gewemel
    Van volle, van koelblijde blankheid in feestelijk, zachtgedempt licht.

    Traag
    Reikt mijn begeren,
    Reikt mijn afgunstig begeren, te keren
    In tot de sneeuwkoele, diepe, volkomen rust omlaag.

    12-02-2010 om 16:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geschreven
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Mobar het heeft wel iets te vertellen, schrijven en schrijven het zijn twee dingen! Soms kan een schrijver al schrijvend zingen. In het andere geval kan een schrijver het schrijven benoemen! Wil men schrijven om te schrijven dan is er soms geen diepte in.

    Geschreven

    Ik denk soms
    al weet ik het niet zeker
    dat zij die zich het minst vaak
    schrijver noemen, meer
    te vertellen hebben

    de weemoedige vreemdelingen
    die geen tijd hebben om te schrijven
    ze beleven pure poëzie en ademen
    het leven, waarover schrijvers schrijven

    en het zal mijn eigen pen niet zijn
    die woorden herhaald, van wat ik hen
    niet heb verteld, in afstand en stil zwijgen.

     

     

     

    11-02-2010 om 17:22 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dood
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van Hans Kilian, toen ik het las vond ik het een mooie gedachte. De mens schuift de dood eigenlijk liever aan de kant maar na de dood wordt er wat van gemaakt. Er werd een bijzonder graf gemaakt. En er staat ook wel eens hij leefde om te werken!

    Mooi dood

    Soms kom je
    op een kerkhof
    langs een prachtgraf,
    waarbij je denkt,
    zo, hier hebben ze
    hun hele leven
    naartoe gewerkt.

    10-02-2010 om 17:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.eenzame
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Willem de Merode 1887-1939

    De eenzame

    En elke dag opnieuw, bij het ontwaken,
    Keert hij zich droevig in zijn bedde om,
    Terwijl zijn handen, in nerveus gefrom,
    Spelen over ’t weggewoelde linnen laken.

    Hij fronselt tegen ’t licht dat door de blinden,
    Ten kier gelaten, bleek zijn bed beschijnt,
    Zijn tengere gestalte teer omlijnt,
    En zoekt zijn mond ten koele kus te vinden.

    Hij voelt zich moede in zijn lege leven,
    Dat hij alleen en lijdelijk doorleeft
    In treurenis, dewijl hij niemand heeft
    Die meer dan fraaie frasen hem wil geven.

    Hij ziet zichzelve weer de dag beginnen:
    Zijn kamer wacht hem met een stuurs onthaal
    Van stilte en het overdekte maal,
    Dat wordt genoten zonder maag of vrinden;

    Zijn moeizaam werken in bestofte boeken;
    En even ligt een lach op zijn gezicht
    Bij ’t lezen van een gracelijk gedicht,
    Gevonden na langdurig duurzaam zoeken.

    Hij ziet zich wandlen langs de lange wegen
    Ver door de verre velden naar de zee.
    En overal neemt hij zijn lijden mee,
    En niemand komt met troostend woord hem tegen.

    En d’avond, als alom de lampen lichten,
    Brengt aan zijn eenzaamheid het zwaarste leed,
    Omdat hij nu in andre huizen weet
    Een kring van vrolijk stralende gezichten. –

    En bitter bergt hij in beschreide handen
    De droefheid van zijn angstig aangezicht. –
    En door de luiken lacht het morgenlicht
    En schetst zijn schaduw op de witte wanden.

    --------------------------------------------
    maag - bloedverwant
    gracelijk - bevallig, gracieus

    Uit de bundel: Nalezing I (1907-1915)

    09-02-2010 om 17:02 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hartenkreet

    Een hartenkreet van een zekere Laura een mens die Hem nodig heeft! Hoewel Hij alleen alles op Zijn tijd en wijze geeft!

    Lijdensstrijd

    God, waarom is er zoveel lijden?
    Waarom is er zo’n verdriet?
    U kunt het toch bestrijden?
    Waarom doet U het dan niet?

    Ik heb al zoveel gedragen,
    al zoveel pijn geïncasseerd.
    Had ik het dan alle dagen
    telkens weer verkeerd?

    Open toch in mijn hart de deuren
    om Uw Naam te willen loven
    en niet langer meer te treuren.

    O God, laat mij toch geloven
    dat wat mij ook kan gebeuren:
    U ziet op mij van boven.

    08-02-2010 om 16:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mist
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan Prins 1876-1948 toepasselijk voor zo'n dag als gisteren!

    De Mist

    De mist, onzeker,
    dan grauw, dan bleker
    hangt om ons heen.
    De schim van stranden,
    van lage landen,
    verzonk, verdween.

    Wij turen, turen
    door eenzame uren
    en dan, een wijl, -
    als vanuit dromen
    tot ons gekomen, -
    verschijnt een zeil.

    Wij zien, - een rimpel
    in 't licht, - de wimpel
    hoog in de mist
    voorbij ons drijven:
    daaronder blijven
    als weggewist

    de vage lijnen,
    die weer verdwijnen.
    Een horen klinkt,
    en van een schinkel
    rukt het gerinkel.
    En dan verzinkt

    alles in 't wijde
    vaal uitgespreide
    voor ons gezicht.
    De mist, al-nauwer,
    dan bleek, dan grauwer
    klemt om ons dicht.

    Uit de bundel: Verschijningen

    07-02-2010 om 17:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.uil
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Reinier van Genderen Stort 1886-1942

    Gij uil, gij vogel vol geheimen

    Gij uil, gij vogel vol geheimen
    Die in de nacht uw nest verlaat
    Ge zwerft, totdat de sterren zwijmen,
    Ge zijt door velen diep gehaat.

    Ge rooft de mussen en de muizen,
    Nestelt in klooster en kasteel,
    Ge schuwt de straten en de huizen,
    Eenzaam te zijn is ook uw deel.

    Gij, sombere wachter van de nacht,
    Ge zijt de dienaar der godin,
    Naar wie de wijze dichter smacht,
    Die hem onthult des levens zin.

    Nu vliegt gij door het avondland,
    Waar allerwegen heerst de nood,
    O aarde, bedreigd door wereldbrand,
    Beschimmeld is uw oude kloot.

    Uit de bundel: Najaarsvruchten (1936)

    06-02-2010 om 18:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!