Gisteravond naar een concert geweest van het TrioCassiman. ( Zie foto hieronder)Een kleinkunstgroep uit de zestiger en zeventiger jaren die vooral spirituals zongen. Nu ze op pensioen zijn zijn ze terug beginnen toeren. Er waren wel 250 aanwezigen in de kapel van het H.-Maagdcollege in Dendermonde. Allemaal zestigers en zeventigers. De tijd werd vijftig, veertig jaar achteruit gedraaid. Idereen genoot er zichtbaar van. In die kapel heb ik 10 jaar elke dag naar de H.Mis geweest en ettelijke jaren misdienaar geweest. Het deed me toch iets om daar terug te zitten en bovendien nog met een programma uit die tijd. De bassist van de groep had in zijn jeugd nog op het orgel van de kapel gespeeld. Het Trio Cassiman stond juist onder een vrij groot modern kruis dat aan een ketting vanuit het plafond zo wat heel de ruimte vulde. Het voelde precies aan of dat kruis mijn blik naar zich toe zoog. Hoe je leven ook in 50 jaar verschillende wegen bewandelt, je jeugdherinneringen kan je toch nooit loslaten. Ik geloof al een tijd niet meer in de God die men mij heeft voorgeschilderd in die jaren en toch was hij aanwezig onder de vorm van dat kruis. Ook de ruimte, het huis van God, blijft altijd zijn gewijde status houden als je er binnenkomt.
Vandaag rook ik al 23 dagen niet meer. Maar de 'goesting' is nog altijd enorm groot. Maar deze keer is mijn motivatie groter! (denk ik ) Ik zal wel blijven volhouden.
Ik denk aan Karin en aan vele andere bloggers in wiens leven ik ben binnengestapt. Karin staat voor moeilijke dagen; Thea treurt om haar lief, Lore zoekt naar evenwicht en heel wat andere bloggers zoeken ook naar de zin van wat vandaag gebeurt. Mijn gezondheid is op dit moment ook niet je dat. Iedereen zit met zijn problemen en moet er ook alleen door. Zelfs al kun je erover praten met anderen (wat heel veel waard is) toch zul je er alleen in confrontatie moeten mee gaan. Dan is je kijk op het leven enorm belangrijk om de relativiteit ervan in het juiste perspectief te zien. Ik wens iedereen veel beterschap en een weekend vol innerlijke vreugde met veel zon!!!
ik heb hier al heel mooie blogs aangeklikt, maar wat mij nog blijer maakt, ik heb nog veel mooiere mensen ontmoet. Ik had nooit gedacht dat er zoveel mensen ook op zoek waren naar de zin van hun leven, naar de invulling van zoveel vragen. En het posivitisme heeft hier altijd de boventoon. Eigenlijk kwam ik in het begin maar even kijken uit nieuwsgierigheid, ik bleef een tijdje weg en kwam weer terug, omdat er toch iets blijven hangen was. Nu ben ik hier niet meer weg te slaan; de rijkdom en de kleurigheid van deze blogs verrassen mij dagelijks. De mensen hier ontroeren mij, verrassen mij, maken me blij, doen me de wenkbrauwen fronsen, maar laten me telkens verwonderd naar de klok kijken, omdat de tijd die ik hier doorbreng zo voorbijvliegt. Eén ding vind ik jammer: je ontmoet hier fijne mensen, het worden bijna vrienden, maar je leert ze nooit echt kennen. Misschien is dat ook de reden waarom op sommige blogs zo'n schitterende dingen staan; wie zou ze zeggen van persoon tot persoon? Ik weet daar direct geen antwoord op. Maar het blijft de moeite waard om hier te komen, om door de blogs te dwalen en je te laten verrassen door zoveel boeiende mensen!
ik schrijf ochtend, maar het is al middag. deze nacht goed geregend! eindelijk!! de tuin herleeft. misschien moet ik het binnen in mij ook eens serieus laten regenen. Maar hoe doe je dat?? Alles wegspoelen wat er niet thuis hoort. Maar zou dat helpen? Zou ik dan nog dezelfde zijn?? Gisteren had ik erge maagpijn. Ik ben daar week aan. Ze heeft geduurd tot laat in de avond. Maar de laatste weken, ongeveer van rond 15 februari heb ik constant warme wangen. In het begin dacht ik dat ik koorts had, maar dat bleek niet waar te zijn, regelmatig 36,2 graden. En toch blijvende gloeiende wangen. Heb een hele tijd dan pillen tegen ontsteking genomen,; ging wat beter maar bleef toch niet weg. Ondertussen 2 keer huisdokter geraadpleegd. Die heeft dan ook 2 keer mijn bloed op alles en nog wat laten onderzoeken; niks te vinden. Nadien conultatie aangevraagd bij huidarts. Daar mag ik nu op 5 mei naar toe. Alhoewel ik vermoed dat die ook niets zal vinden. maar je kan nooit weten. Is wel een heel vervelend gevoel, constant warme wangen voelen. soms als ik even in mijn bed lig gaat het over en slaap ik heerlijk in; maar 's morgens is het er weer!!Psychisch of fysisch?? ik kan er maar niet achterkomen. Begin van oud worden? denk het niet. Oef!!! moet ik hier zulke dingen neerpennen? hoor toch ook bij mij. maar hoeft dat zo nodig op een blog?? eigenlijk twijfel ik eraan! maar ik zal het voor één keer laten staan. Die warmte heeft wel invloed om mijn dagelijks fuctioneren. aar wie kan dat nu één barst schelen???
goeimorgen lezers! een rare gewoonte van mij is dat ik elke morgen op het toilet (en dat is gezond zeggen de dokters!!) mijn poëziekalender lees. elke dag een nieuw gedicht en meestal herlees ik er dan nog een paar van vorige weken of maanden. Ik vond het wel passend om het gedicht van vandaag op mijn blog te zetten: het past wel in mijn zoektocht. Ik schrijf trouwens graag zelf poëzie en ga daar in de toekomst meer gebruik van maken om mijn denken in letters om te zetten.
De weg vragen
Een boek over het paradijs is geen routebeschrijving. Leer het uit je hoofd en je weet niets. Schrijf het en het zal je teleurstellen. Net zomin als bezit leidt tot geluk, veel licht tot begrip van een tekst, de zinloosheid
van de wereld een zinnig filosofie is - tussen Eufraat en Tigris is alles wat je onthouden moet. Bedenken hoe je niet in het paradijs komt is bijna paradijselijk, een plek waar een slang de vrouw beter kent dan haar man.
Gidsen spreken uit brandende struiken, onweersbuien, van explosies is de weg gemaakt, vaders ziekbed is eind- bestemming van de bus, het is waar je namen geeft
aan wat je ziet, pas als je buiten staat bedenk je hoe het daar moet heten, het is niet de plek waar wij onszelf kennen: waar wij ons vergaten heet het paradijs.
Hans Mirck De weg vragen Uit: 'Archiefvernietiging' Prometheus, Aùsterdam, 2008
de dag kondigt zich mooi aan, zonovergoten tuin. als het nu bij mijvan binnen ook zonovergoten wordt zal het een prachtige dag worden. ik was gisteravond nog even aan het lezen in 'nocturnes' van Gerard Bodifée. Op pagina 22 kwam ik een grappige maar wel heel rake zienswijze tegen:"Alsof ik in een spiegel kijk. Dat zou een aap moeten denken als hij een mens bekijkt. Het is echter de mens die kijkt en zijn opmerkelijke gelijkenis met de aap vaststelt. Vreemde genoeg ontgaat het hem soms dat hij zich juist daardoor van de aap onderscheidt." Ik kan dit boek aan iedereen aanbevelen. De ondertitel luidt: Nachtelijke gedachten over de mens, de kosmos en God. boeiend om lezen en te herlezen!!
het is stil en donker buiten. het wordt fris. hier hoor ik zachtjes chopin spelen. donkere nocturnes die verlangen naar het licht. het is precies of ik mijn ziel hoor spelen. Daarnet op tv naar andré rieu en zijn orkest geluisterd aan het boden-meer in zuid-duitsland. Prachtige liederen in een schitterend decor. de romantiek had me weer te pakken, ik voelde het tot in de toppen van mijn tenen. Op zo'n momenten voel ik me zalig, verukkelijk!!! En nu sluimer ik weg in de stille uren van een zachte nacht. Even stopt mijn pelgrimstocht naar de zoveel vragen. Voor wie nog wakker is: slaapwel straks Voor wie al slaapt: droom zacht
Goeiemorgen. Ik liep daarnet op blote voeten door mijn tuin. Sommigen zeggen dat je dan meer contact met de aarde hebt. Fysisch is dat wel zo, maar psychisch? Ik denk dikwijls dat zo'n dingen te maken hebben met autosuggestie. Het voelt alleszins fris aan en het belooft terug een warme zonnige dag te worden. Ik heb een nieuwe cd opgezet deze morgen, hij klinkt zalig intimistisch: anneleen lenaerts speelt op haar harp Chopin en Liszt. Ik ben vorige week naar haar gaan luisteren in het cultuurcentrum. Een mooie jonge vrouw die briljant harp speelt. In september gaat ze bij het Wiener Symphoniker spelen. Wat ik gisteren zij over Bach voel ik nog dieper wanneer ik iemand zie en hoor prachtige muziek spelen. Een schitterende geest die mij en zoveel anderen schitterende ervaringen meegeeft mag niet eindig zijn. Maar ik geloof niet in oneindigheid. Die voortdurende botsing maakt mij onrustig.
dwaallicht
aan al wie hier even vertoeft wil ik deze bloemen schenken!!!
