de warmte dringt langzaam binnen in elke vezel van mijn verhitte en vermoeide lijf. de zon brandt zonder vragen tot in de kleinste kamer van
mijn huis. de bloemen zuchten in mijn tuin, het gras wordt bruin en zoveel vogels zoeken naar een druppel water. ons verlangen
naar wat zon was blijkbaar veel te groot. we kregen alles samen en staan nu puffend in de schaduw te smeken om een graadje minder.
overmorgen komt de friste binnen. ik zal ze feestelijk ontvangen en na de eerste koelte zoeken naar wat zon. het blijft steeds hetzelfde
liedje: vragen om wat onmogelijk is!
herman
Reacties op bericht (2)
28-07-2012
Een eiland!
De oplossing is vertrekken naar een eiland met zon, een zeebries, fris water en een zetel onder een palmboom.
28-07-2012 om 12:43
geschreven door Marie louise
Een fijn weekend lieve vriend
Wat ben ik ook blij dat het zo warm niet meer is Herman
Het is goed om zo nu dan te denken aan wat geweest is.. .Soms geeft het vrede en vreugde, soms verdriet en vragen. Maar geef het een plaatsje in je leven en leer ervan... Vasthouden Nikki
dwaallicht
