aantal stappen: 1.332.840 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 106
aantal fietstochten: 27
Zoeken in blog
02-07-2023
Nog eens naar Smeermaas.
Je hebt zo van die dagen dat je maar moeilijk op gang komt, enerzijds waren we voor óns doen, eens laat aan het ontbijt (7u45) en anderzijds dien je als echtpaar als eens te overleggen over dit en over dat. En als je dan beslissingen neemt waarbij ook anderen betrokken zijn - en die dan ook moeten doorgebeld worden - dan is de voormiddag al bijna om.
Zo kwam het dat ik na het middagmaal, mijn halve trouwboek naar de ligzetel zag trekken om daar met 'n goed boek, de benen hoog te houden. Voor mij het sein dus om naar buiten te trekken.
Geen bos vandaag, ook niet langs het kanaal, maar nog eens naar onze deelgemeente Smeermaas. Eerst langs het kasteel van Pietersheim waar ze 'n heus terras hadden klaar gezet. Ook de eenden (of waren het ganzen ...?) wilden op de foto. En dan over de brug in Tournebride om langs de grote weg naar Smeermaas te wandelen. Aan de kerk, ging ik rechtsaf, richting de voetbalvelden van de plaatselijke club. Eens terug op de grote weg naar Lanaken, was er niks bijzonders meer te ontdekken. Gewoon op de fiets- en wandelbrug nog 'n foto van het onverhard jaagpad langs het kanaal.
Omdat ik toch 'n goei 8 km. wilde wandelen, ten slotte nog 'n klein ommetje langs dat speelpleintje achter onze straat. Nog 'n terrasje doen met zijn beiden, zat er vandaag niet in. Dan maar met 'n lekker tasje koffie en iets om te knabbelen, naar de koers kijken. Dju, weer nét niet voor Wout.
Morgen misschien 'n korte fietstocht maken met de stadsfiets. We zien wel.
De titel die ik vandaag gebruik, typeert helemaal mijn wandeling van deze middag. Tot drie keer toe heb ik mijn jas moeten uitdoen wegens de warmte en de felle zon, maar heb hem ook drie keer terug moeten aandoen wegens de wind en het gemiezer. Ik heb zelfs enkele keren mijn regenkap moet opzetten. Het was dus 'n beetje van alles wat.
Maar goed, ik wilde gaan wandelen en zoals jullie mij kennen, wat gemiezer houdt mij niet tegen. Deze keer via de Bremstraat het bos in. Eerst 'n foto van 'n naastliggende weide en dan door dat smalle pad om het bos binnen te stappen. Ik had ook als titel kunnen gebruiken: "ken je bospaden". Door al dat gewandel doorheen de bossen, begin ik mijn weg aardig te kennen. Op 'n bepaald moment kom je uit op het fietspad Zutendaal - Gellik. Daar zag je pas goed dat al dat gemiezer, toch voor de nodige vochtigheid heeft gezorgd. En banken vind je in het bos genoeg.
Om niet doorheen de straten van Gellik te moeten weerkeren, heb ik op 'n bepaald moment, 'n voor mij toch onbekend pad genomen (zie blauwe cirkel op mijn kaartje). Nu, veel omweg kon ik zeker niet maken, ik had zo 'n vermoeden op welke weg ik ging uitkomen. Maar eens op die weg - de Bergstraat - en achterom kijkende, had ik nooit kunnen bevroeden dat je dáár het bos in zou kunnen. Het leek vanop de straat eerder de inrit van 'n woning. Weer iets bijgeleerd dus.
En dan de Bergstraat naar beneden om ergens halverwege, dat mooie paard te fotograferen. Edelere dieren zijn er nauwelijks. Het laatste stuk ging via de Kounterstraat en over dat brugje, kort aan de sportoase.
En de rest van mijn namiddag ....? Uiteraard de eerste rit van de Ronde van Frankrijk!
Het bos in, mijn lang leven. Zoals mensen die aan zee wonen niet willen verhuizen om toch maar die zee te willen blijven zien, zo wil ik het bos niet missen. De rust die je daar ervaart, het gezang van de vogeltjes, het groen, ....
Maar eerst vandaag even bij mijn zus binnengesprongen. Een onzer tantes is overleden in de leeftijd van 85 jaar. Even overleggen dus hoe we er naar toe gaan. En dan het bos in, deze keer vertrekkende achter de kinderboerderij. Vandaag viel mij dat bord op mbt. hoffelijkheid. Zelf heb ik nog nooit problemen gehad van dien aard. Het was in het bos 'n beetje berg op / berg af.
Bij dat bord naar de Lieteberg even blijven stilstaan. Dat speciale teken op de pijl stelt ook 'n wandelroute voor. Die wil ik ook eens bewandelen. Terugkeren deed ik via de camping. In de namiddag nog wat getuinierd tot de goesting over was. Morgen is er nog 'n dag.
Goedemiddag vrienden en vriendinnen. Even tijd maken om mijn verslagje te plaatsen. De voorlaatste dag van de maand juni - wat vliegt de tijd snel - en deze voormiddag 'n simpele wandeling naar de bakker en mijn bank, om na de koffie even het bos in te trekken. Die foto met die mooie bloemen, maakte ik vanmorgen in Lanaken centrum. De gemeente steekt er veel tijd in.
Zoals dikwijls stap ik het bos in aan de Maastrichterweg, vandaag moest ik mij wel even doorheen die gele bloemen wringen. Maar eens in het bos, daalt die rust over je heen, zeker als je goed luistert naar het gezang van de vogels. Even nog langs Camping San Lanaco om dan doorheen gekende bospaden te wandelen.
Terugkeren deed ik via de paarden van Domein Zangersheide, daar wat verderop, de straat over om ten slotte via het Domein Pietersheim en de Wijnwijk naar huis te gaan. En die selfie in die spiegel, moet kunnen ...!
Deze namiddag nog wat tuinieren, niet zo hevig als gisteren, gewoon rustig aan me wat bezig houden.
Na die fietstocht van gisteren, was het vandaag "werkendag", namelijk mijn ligusterhaag snoeien. En met het vooruitzicht op regen morgen, was het maar best te beginnen en doordoen tot het einde. Dit wil zeggen: snoeien én opruimen. Ik begon er aan, iets na 13u00 en alles was opgeruimd, iets na 19u00. Ik heb dus flink mijn best gedaan. Het is 'n haag van 20 meter lengte, 1 meter breed en 2 meter hoog. Nu is de jongen dus bekaf.
Veel op en neer gestapt, ook de ladder op, heb ik dus uiteraard. Het gewone wandelen voor het plezier is er dus bij ingeschoten, zij het dat ik vanmorgen toch 'n aantal boodschappen gedaan heb die goed waren voor net geen 5 km. wandelen. In het Uilenspiegelpark zag ik 'n schaapscheerder aan het werk. De schaapjes die hun vacht al kwijt waren, liepen er wat onwennig bij.
En ten slotte, of die haag nu 100% waterpas geschoren is ...? Neen dus, maar dat hoeft ook niet. Binnen enkele weken heb je alweer de uitgroei en trouwens, krijg ik daar beoordelingspunten op? Neen dus. En tussendoor mijn maag gevuld met lekkere frambozen. We hebben rode en gele en ze smaken allebei.
We hebben weer ene gediplomeerde in de familie, onze kleinzoon Arne is afgestudeerd aan de kleuterschool in Hoelbeek. In september gaat hij met de grotere kinderen naar het 1ste klasje van het lager onderwijs.
Maar vandaag ging ik dus fietsen. Het weer zat goed, dus vertrok ik nog eens naar het zuiden, meer bepaald richting Wallonië. Om er te geraken, ging mijn rit eerst langs Kanne om daar de grens met onze zuiderburen over te steken. Je bent er direct in 'n ander landschap, veel meer groen, rustig ook. Enkel aan het fort van Eben Emael was er wat drukte, 'n gids stond er uitleg te geven. Het fort dat geopend werd in 1935, werd nooit het verdedigingspunt zoals werd verwacht. Op 10 mei 1940, werd het fort al direct op de 1ste dag van WO II overrompeld door de Duitsers. De strijd zou kort en hevig zijn. België capituleerde al na 18 dagen, Frankrijk op 22 juni, na nauwelijks 6 weken strijd.
Mijn fietstocht deed ik dus voor 'n deel langs de Jeker, eerst op Waals grondgebied en uiteindelijk ook in Tongeren. Daar maakte ik 'n foto van de Moerentoren en wat oude woningen, genomen vanop de stadswallen. Mijn doel was vervolgens om in Borgloon ergens te stoppen voor 'n natje en 'n hapje, maar daar had ik weinig succes. Ik maakte er wel 'n mooie foto van 'n vergezicht. Dat stoppen deed ik dan maar op het dorpsplein in Alken. Voor 7,80 euro, ene koffie, 'n stuk taart (en niet zomaar 'n stuk taart: kaas - fruit - slagroom) en 'n cola.
Onderweg ook verschillende keren 'n bospad moeten nemen. Maar de wegen waren droog, dus geen probleem. Via Hasselt, Beverst, Munsterbilzen en Gellik geraakte ik terug thuis. Tijd voor 'n heerlijke douche en het maken van mijn verslag.
Vandaag maar 'n superkorte wandeling. Ik diende op verzoek van mijn oogarts, naar 'n specialist te gaan in Genk ter controle. Dat maakte dat mijn echtgenote mij vergezeld heeft, op voorhand wetende dat ze daar druppels in je ogen doen en je nadien 'n zeer wazig blik hebt. En inderdaad, je zicht wordt troebel en het is dan best dat je iemand bij hebt om je te waarschuwen voor eventuele obstakels.
Geen foto's dus maar wel in de plaats, wat oude prentkaartjes van Veurne, 'n stad waar Hubert en ik zijn geweest op onze fietsvakantie. Het is altijd plezant te weten hoe het er vroeger uitzag.
Ik ga er van uit dat mijn blik morgen weer helder is zodat ik kan gaan fietsen.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Weer iets bijgeleerd dus.
Het laatste stuk ging via de Kounterstraat en over dat brugje, kort aan de sportoase.
Ik ben Eddy Meuris